tabi kişiden kişiye de değişir. ben içime kapanıp konuşmamayı tercih ederim. çünkü konuştukça anlattıkça onu andıkça bitmez içindeki acı. ama kitap bir nebze de olsa onu uzaklaştırır başka düşünceleri düşünmene yol açar. yeterki onu fazla düşünme, anma, anlatma...
teşekkür ederim :)Okunmaya devam edecem senin söylediğin kitapları da dikkate alirim canım
Canım sınav sonuçlarım iyi geliyor çok şükür :)
Geç mi kaldım bilmiyorum ama hala buralardaysanız ve dinlerseniz hikayemi anlatmak isterim
Ben de merakla bekliyorum hikayeni canım
Kötü bir çocukluk geçirdim babam içerdi döverdi böyle büyüdüm. Evlenmekten hep korktum babam gibi biri çıkarsa ölürüm diye. Üniversiteye gittim biriyle tanıştım o kadar iyi merhametli sevgi dolu gözümün içine bakan biriydi ki boşuna korkmuşum bunca zaman sandım askere gitti 15 ay bekledim askerden dönünce nişanlanacaktık ama gelmeden on gün önce beni terketti arkadaşımla görüşmeye başlamışlar ve daha önce kırk kere aldatılmışım bende saf gibi kendimi evlere kapatıp onu bekliyorken bu sırada annemle babam ayrıldı maddi ve manevi açıdan çok zor günler geçirsek de o hayattan kurtulduğuma şükrettim iki kuruş paraya 14 saat izinsiz çalıştım bunun gibi bir sürü sıkıntılar erkeklere olan güvenim babamdan sonra bir kere daha sarsıldı defalarca döndü istemedim bana evlenmeyi düşünmediğini sonradan söyleyen adam nişanlandı aradan uzun yıllar geçti kimseyi sevemedim güvenemedim sonra biri çıktı karşıma aşık oldum gidene şükrettim onu tanıdığım için aileler tanıştı evlilik planları derken o da beni kafam karışık evlenmek istediğimden emin değilim diye terketti ve bunu defalarca yaptı en sonuncusu bır hafta önceydi hala ses yok. O kadar yıkıldım ki ilk günler yerlerden kazıdılar beni sanki en ağırı bu oldu ya da hepsinin birikimi. Acaba evlenilecek tip mi yok bende anlamadım gitti. Şimdi düşünüyorum yıllardır aynı yerdeyim acılar ölümler hayal kırıklıkları bazen bana büyü mü yaptılar lan acaba bu kadar şanssızlık olmaz diye bile düşünüyorum :) Yani atlatamadığım bir sürü şey var nasıl aşılır bende bilmiyorumBen de merakla bekliyorum hikayeni canım
Canım inan ki hepimizin ayrı bir hikâyesi var.. Konuyu açan drioli nin ayrı benim ayrı..Kötü bir çocukluk geçirdim babam içerdi döverdi böyle büyüdüm. Evlenmekten hep korktum babam gibi biri çıkarsa ölürüm diye. Üniversiteye gittim biriyle tanıştım o kadar iyi merhametli sevgi dolu gözümün içine bakan biriydi ki boşuna korkmuşum bunca zaman sandım askere gitti 15 ay bekledim askerden dönünce nişanlanacaktık ama gelmeden on gün önce beni terketti arkadaşımla görüşmeye başlamışlar ve daha önce kırk kere aldatılmışım bende saf gibi kendimi evlere kapatıp onu bekliyorken bu sırada annemle babam ayrıldı maddi ve manevi açıdan çok zor günler geçirsek de o hayattan kurtulduğuma şükrettim iki kuruş paraya 14 saat izinsiz çalıştım bunun gibi bir sürü sıkıntılar erkeklere olan güvenim babamdan sonra bir kere daha sarsıldı defalarca döndü istemedim bana evlenmeyi düşünmediğini sonradan söyleyen adam nişanlandı aradan uzun yıllar geçti kimseyi sevemedim güvenemedim sonra biri çıktı karşıma aşık oldum gidene şükrettim onu tanıdığım için aileler tanıştı evlilik planları derken o da beni kafam karışık evlenmek istediğimden emin değilim diye terketti ve bunu defalarca yaptı en sonuncusu bır hafta önceydi hala ses yok. O kadar yıkıldım ki ilk günler yerlerden kazıdılar beni sanki en ağırı bu oldu ya da hepsinin birikimi. Acaba evlenilecek tip mi yok bende anlamadım gitti. Şimdi düşünüyorum yıllardır aynı yerdeyim acılar ölümler hayal kırıklıkları bazen bana büyü mü yaptılar lan acaba bu kadar şanssızlık olmaz diye bile düşünüyorum :) Yani atlatamadığım bir sürü şey var nasıl aşılır bende bilmiyorum
Evet belki gün gelir bunlara şükrederiz. Yine de söylüyorum biz doğru duralım eğri belasını bulsun.Canım inan ki hepimizin ayrı bir hikâyesi var.. Konuyu açan drioli nin ayrı benim ayrı..
Bilemeyiz ki bizim için yapilan iyilikleri kötülükleri. Belki hayır gördüğümüzde ser, ser gördüğümüz de de hayır vardır..
Belki de bu yanlış insanlar sayesinde doğru insana ulascaz.. Böylelikle yalnızlığın nasıl olduğunu kıymetini de anlıyoruz aslında..
Benim de basımdan kotu şeyler geçti..
Biri canımı çok yaktı, sonradan yine görüştüğüm birileri oldu ama olmadı..
Olmuyor demek ki ya zamanı var hayırlısı boyle..
Sen de çok şeyler atlatmissin, ve sabrediyorsun..
Doğru insan er ya da geç gelecek
Biz yeter ki beklemesini bilelim..
Aynen biz doğru olalım da varsın gayrisi eğri büğrü olsun
Kötü bir çocukluk geçirdim babam içerdi döverdi böyle büyüdüm. Evlenmekten hep korktum babam gibi biri çıkarsa ölürüm diye. Üniversiteye gittim biriyle tanıştım o kadar iyi merhametli sevgi dolu gözümün içine bakan biriydi ki boşuna korkmuşum bunca zaman sandım askere gitti 15 ay bekledim askerden dönünce nişanlanacaktık ama gelmeden on gün önce beni terketti arkadaşımla görüşmeye başlamışlar ve daha önce kırk kere aldatılmışım bende saf gibi kendimi evlere kapatıp onu bekliyorken bu sırada annemle babam ayrıldı maddi ve manevi açıdan çok zor günler geçirsek de o hayattan kurtulduğuma şükrettim iki kuruş paraya 14 saat izinsiz çalıştım bunun gibi bir sürü sıkıntılar erkeklere olan güvenim babamdan sonra bir kere daha sarsıldı defalarca döndü istemedim bana evlenmeyi düşünmediğini sonradan söyleyen adam nişanlandı aradan uzun yıllar geçti kimseyi sevemedim güvenemedim sonra biri çıktı karşıma aşık oldum gidene şükrettim onu tanıdığım için aileler tanıştı evlilik planları derken o da beni kafam karışık evlenmek istediğimden emin değilim diye terketti ve bunu defalarca yaptı en sonuncusu bır hafta önceydi hala ses yok. O kadar yıkıldım ki ilk günler yerlerden kazıdılar beni sanki en ağırı bu oldu ya da hepsinin birikimi. Acaba evlenilecek tip mi yok bende anlamadım gitti. Şimdi düşünüyorum yıllardır aynı yerdeyim acılar ölümler hayal kırıklıkları bazen bana büyü mü yaptılar lan acaba bu kadar şanssızlık olmaz diye bile düşünüyorum :) Yani atlatamadığım bir sürü şey var nasıl aşılır bende bilmiyorum
Canım inan ki hepimizin ayrı bir hikâyesi var.. Konuyu açan drioli nin ayrı benim ayrı..
Bilemeyiz ki bizim için yapilan iyilikleri kötülükleri. Belki hayır gördüğümüzde ser, ser gördüğümüz de de hayır vardır..
Belki de bu yanlış insanlar sayesinde doğru insana ulascaz.. Böylelikle yalnızlığın nasıl olduğunu kıymetini de anlıyoruz aslında..
Benim de basımdan kotu şeyler geçti..
Biri canımı çok yaktı, sonradan yine görüştüğüm birileri oldu ama olmadı..
Olmuyor demek ki ya zamanı var hayırlısı boyle..
Sen de çok şeyler atlatmissin, ve sabrediyorsun..
Doğru insan er ya da geç gelecek
Biz yeter ki beklemesini bilelim..
Öyle tabi ama paylaşmak iyi geliyor sanki aşkın gözü kördür derler ne kadar kötü şey yaşatırsa yaşatsın içinde iyilik arıyorsun istemeden ama yorumlar farkındalık yaratıyor cidden ben bunu nasıl görememişim diyorum okudukça. Bende kitap okumayı çok severdim onunla beraber olduğumdan beri tek bir sayfa okumamışım bütün hayatım o olmuş. Çok yeni ayrılık mesela canım çok acıyor evet ama toparlıyorum kendimi bugün birini bitirip diğer kitaba geçtim mesela saçlarımı boyadım kendime bakıyorum. Yakın zamanda ablamın eşi vefat etti çok gençti ama hepimize sahip çıkmıştı bana baba olmuştu zor zamanlar geçirdik onu çok özlüyorum. Dün gece ablamla konuştuk çocukları için dik duruyor acısını içinde yaşamaya çalışıyor benim ayrılığa bu kadar üzülmeme kızdı kendi hayatını örnek gösterdi bana o kadar etkilendim ki yaşadığı hiçbir şeyi kendi seçmediğini kaderimizde ne varsa onu yaşayacağımızı o yüzden bu kadar acı çekmememiz gerektiğini dün öğretti bana. Utandım kendimden. Bugün sanki daha farklı bakıyorum olurunu bıraktım dediğin gibi su akıyor yolunu buluyor nasıl olsa..
Aynen biz doğru olalım da varsın gayrisi eğri büğrü olsun
Eee şey evet yaa aklimda o yaa, azcik daha tatil yapım başlıcam hemencik, daha doyamadim tatile driolicimm
Sağol canım. Varsın bencil desinler o halde olan yine bize oluyor sonuçta
