müthiş şaşırdım. arkadaşlarımla oturuyorduk çünkü onun bir arkadaşı yurtdışından gelmişti, yanımıza gelecekti, eve geçecektik. gayet hani aile hayatı yaşıyor gibiydik. sen gelmezsen çok ayıp olur, biz artık ikili olarak hareket ediyoruz vs diyordu.
falso gördüğüm şeyler oldu ama kabalık vs idi. aldatma konusunda hiç görmedim.
ve dediğim gibi çok sert konuşurdu o konularda. küfürlü, hakaretli, aldatan insanlara karşı çok öfkeliydi.
bir aya yakın beraber yaşadık, telefonu da hep el altındaydı. bir şey görmedim.
fakat zaten göreceğim gibi bir şey değildi bu son aldatma işi, yani bir kız yoktu. olması için açtı hesabı.
içim şu açıdan rahat.
en kötü günlerimde dahi, ona hep mutluluk vermeye gayret ettim. dayımı hastaneye yatırıp eve dönüp duş alıp yolda oje sürerek yanına gittiğim oldu. hep kusursuz gitsin istedim her şey.
her şey çok aşağıdaymış özünde...
ben bu duruşa idmanlıydım, aldatılırsam devam etmem diye hep düşündüm bu ilişkim için değil, genel hayatım için.
o yüzden bir anlık bile düşünmedim. bu benim net bir prensibim gibi, düşünemem sorgulayamam. sadece bir anda yalnız kalmak garip geldi. yani o mekana giderken mutlu gidip, mekandan ayrılırken bir anda her şeyden ayrılmak.