Eşinizin yaşadıklarına üzüldüm ne yazıkki ülkemizde kız ve erkek çocukları tacize uğruyor. Eşinize güvenmek anlattıklarından emin olabilmek için beklemenizi tavsiye ederim. Sabırla bekleyin ve onu gizlice gözlemlemeye devam edin. Bu travmayı aşması uzun zaman alabilir ama sizin manevi desteğiniz, onun yanında olduğunu hissettirmeniz çok değerli. Gerçekten gay olsa erkeklerle bir münasebeti olurdu diye düşünüyorum.Merhaba hanımlar
Bir çıkmazın içindeyim fikir almak istiyorum.
Eşimle 10 yıllık evliliğimiz var.
Evlendiğimiz ilk altıncı ayda bir haftalık ailemin yaşadığı şehre gittim. Eşim gelmedi çünkü onun akrabalarından birileri yaşadığımız şehre iş için geldiker ve bizim evde kalacaklardı.
Bilgisayarımda eşimin gmail adresi açık kalmış. Ailemin evinde sabah uyanıp bilgisayara baktığımda gay sitelerine girildiğini gördüm. Eşcinsel ilişki içerikli videolar izlenmiş. Derhal eşimi aradım kendisinin girmediğini, gece kalan misafirlerin işi olabileceğini söyledi. Eve döndüm, tabi takipte kaldım ancak normal hayatımız devam etti ve şüphe uyandıracak bir şey görmedim. Bu olayın üstünden bir kaç yıl geçtikten sonra yine internet geçmişinde videolar gördüm erkek videolarına bakılmıştı. Bu defa ne misafir ve başka bir durum vardı. Onunla yüzleştim. Bana bu tarz videolara bakma saplantısının olduğunu, bazen erkeklere ilgi duyduğunu itiraf etti. uzun ve derin konuşmalar yaptık.
Ne hissettiğini açıkça sordum o da bana kendini açtı. En baştan başladı: bu hislerinin başlama noktası çocukken uğradığı taciz olmuş. Taciz iki yıl sürmüş. Bundan sonra gizli gizli bu tarz videolara baktığını, sonra pişman olup kendisinden nefret ettiğini, bir süre sonra da tekrar baktığını söyledi. Geçmişte aşık olduğu kızlar olmuş. Kızlara karşı ilgisi ayrı bir dünya olarak devam etmiş hep ki bizim ilişkimizde ben hiç ilgisiz görmemiştim onu. bundan dolayı ilk gördüğümde onun bakmamış olabileceğini düşündüm.Evliliğimiz boyunca da çok ciddi depresyona girmişti ben hep destek olmuştum sebebinin bu olduğunu ögrendim.
Hiçbir erkekle bir ilişkisi olmamış ancak videolara karşı ilgisi hep devam etmiş. Evlendikten sonra bunun biteceğini düşünmüş fakat bitmemiş. Bu konuşmalarımız esnasında ağlayarak çocukken yaşadığı tacizi anlattı. Bu tacizlerden sonra ergenlikte bir erkekle yakiınlaşma fırsatı olmuş ama o anda bunu istememiş. Yani fiziksel olarak bir istek oluşmayıp doğrudan reddetmiş. kızlara ise yakınlaşmak istemiş. Şimdi de böyle bir yaşama asla geçmek istemediğini, bunun içinde bir depresyon gibi gelip gittiğini, tedavi almak istediğini ancak kimseye bunu açamadığını, bu konuda profesyonel birinden yardım almak istediğini söylüyor.
Tabi bunlar onun anlatımları. Eşimi seviyordum. ciddi problemlerimiz yoktu. İnsani yönü mükemmel olmasa da bana karşı iyiydi. Çocuklarının her türlü sorumluluğunu alan, derslerini çalıştıran, yediren içiren, dertlerini dinleyen bir baba oldu. Hatta şuanda çocukları ve ailesi için yaşayan birisi. Bu durumlardan sonra şimdi ne yapmalıyım bilemiyorum.
Doğrudan ayrılmak mı?
ona destek olup devam etmek mi? (çünkü tuhaf şekilde kendini mağdur görüyor ve benden destek bekliyor, bana tutunduğunu iddia ediyor)
yeni bir hatasını görünceye kadar beklemek mi?
takip edip anlattıklarının ötesi var mı diye emin olup sonra ayrılmak mı?
Kendimi kandırmak istemiyorum. Karşımda ne olup bittiğini anlayamıyorum bir türlüEşinizin söylediği hiç bir şey inandırıcı gelmedi. Sizi yanında tutmak için hikayeler uyduruyor. Bir insan tacize uğradığında duyguları nasıl doluyorda cinsel yönelimi değişiyor anlayamadım. Eşiniz bildiğin erkeklerden hoşlanıyor başına sizi kandırmasın,sizde kendinizi kandırmayın. Ben şahsen kaldıramazdim direkt boşanırdım böyle bir durumda.
Aslında çok da anlamayacak bir şey yok. Adamın cinsel yönelimi farklı. Çocuk sahibi olmak için paravan evlilik yapmış. Çalışıyorsanız boşayın gitsin.Kendimi kandırmak istemiyorum. Karşımda ne olup bittiğini anlayamıyorum bir türlü
Evet ortada zihnimin anlamlandıramadığı şeyler var. Belki de bu sebepten dolayı o beklediğim soğumayı yaşayamadım. Aksine onu anladım falan. Ama bu halim de içime sinmedi yani evet sıcak anlar içinde onunla konuşurken o kadar anlıyorum ki onu, o kadar samimi geliyor ki. Sonra kendi kendime kalınca acaba yanlış mı yapıyorum diyorum. Konuşmamız bir terapi seansına dönüyor hep. Hiç öyle bağırmalı kızmalı normal konuşamıyoruz. Ona o kadar acıyorum ki, söylediği şeyler bana bir dramanın parçası gibi geliyor.Zor bir durum. Eşiniz bence ne yönelimde olduğunu kendisi de tam bilmiyor. En azından bunun farkında olup profesyonel destek almak istemesi çok önemli. Belki de yalnızca yaşadıkları yüzünden böyle hissettiğini sanıyor.
Tabi diğer taraftan bütün bu düşüncelerden kurtulmaya çalıştığı için de sizinle evlenmiş ve kendisini baskılamaya çalışmış olabilir. Bugün eşcinsel insanların bir çoğunluğu hayatlarının bir döneminde karşı cinsle ilişki kuruyor ve sonrasında asıl istediğinin bu olmadığını anlıyor/farkediyor ya da hep farkında oluyorlar fakat toplumsal sebepler yüzünden kendilerini baskılamak durumunda kalıyorlar.
Önemli olan şu, siz bütün bunlardan sonra eşinizden soğudunuz mu? Eğer gerçekten eşiniz gay veya biseksüel ise bunu kabul edebilecek misiniz? Kabul ettiğiniz noktada evliliği devam ettirmeniz mümkün mü? Bence ortada tam olarak adlandırılmamış şeyler olduğu için siz de net bir karara varamıyorsunuz. Bu noktada sadece eşinizin değil, sizin de profesyonel destek almanız önemli.
Eşinizden gerçek hislerini tam olarak açıklamasını beklemeyin derim ben. Kim ne derse desin; bu durumdaki bir insan kolay kolay gerçek hislerini açıklayamaz diye düşünüyorum.
Üzgünüm çok yakın eşcinsel arkadaşlarım olduğu için az çok anlayabiliyorum ve daha açık söylemek gerekirse eşiniz en başından beri böyleydi. Bu tedavi edilecek bir hastalık değil. Profesyonel destek aldım ve düzeldim denilebilecek bir şey hiç değil. Ortada çocukların olduğu bir evlilik varken onun için de gerçekleri itiraf etmesi kolay olmayacak. Çünkü çocuklarının ondan nefret etmesi gibi bir ihtimal de var.
Özetle zor bir durum. Ben olsam ne yapardım, yüksek oranda ayrılmayı düşünürdüm. Fakat çocuklarımın psikolojisi için değil; elbette o da önemli bir konu fakat yıllarımı geçirdiğim insanın da kapana kısılmış hissetmesini istemezdim. Kendimi de heba etmezdim.
Bu bir bahane. Ben de lgbti bireyim, 20 yıldır da çeşitli derneklerde aktivistim. Kendisiyle yüzleşmesi gerekiyor, yaşadığı korkunç bir şey ama yoneliminin sebebi değil inanın.Tamamen tacizden sonra erkek organının ne olduğuna merak salmış. Bunu bir görüş olarak belirtmiyor aksine yaşadıklarını anlatınca yani hayat hikayesini baştan sona konuştuğumuzda bu ortaya çıkıyor. önce ilgisi öfke olarak başlamış sonra bağ kurmak şeklinde evrilmiş.
Çocukken taciz veya tecavüz geçiren erkeklerin cinsel yöneliminde değişim olduğuna dair birkaç şey okumuştum bende ama bence bunlar konu sahibinin kocasinin uydurması . Kendi cinsel kimliğini anlamaya çalışırken bu bilgiye bir şekilde ulaşmış şimdi de karısının gözünde dışlanmamak için paravan olarak kullaniyor . Hikaye yaniEşinizin söylediği hiç bir şey inandırıcı gelmedi. Sizi yanında tutmak için hikayeler uyduruyor. Bir insan tacize uğradığında nasıl oluyorda duyguları, cinsel yönelimi değişiyor anlayamadım. Eşiniz bildiğin erkeklerden hoşlanıyor boşuna sizi kandırmasın,sizde kendinizi kandırmayın. Ben şahsen kaldıramazdım direkt boşanırdım böyle bir durumda.
Mağduriyetin arkasına sığınmis kendinize bir de bu şekilde zarar vermeyin bence. Siz rehabilitasyon merkezi değilsiniz.Evet ortada zihnimin anlamlandıramadığı şeyler var. Belki de bu sebepten dolayı o beklediğim soğumayı yaşayamadım. Aksine onu anladım falan. Ama bu halim de içime sinmedi yani evet sıcak anlar içinde onunla konuşurken o kadar anlıyorum ki onu, o kadar samimi geliyor ki. Sonra kendi kendime kalınca acaba yanlış mı yapıyorum diyorum. Konuşmamız bir terapi seansına dönüyor hep. Hiç öyle bağırmalı kızmalı normal konuşamıyoruz. Ona o kadar acıyorum ki, söylediği şeyler bana bir dramanın parçası gibi geliyor.
Bende duymuştum fakat babada pek inandırıcı gelmiyor.Çocukken taciz veya tecavüz geçiren erkeklerin cinsel yöneliminde değişim olduğuna dair birkaç şey okumuştum bende ama bence bunlar konu sahibinin uydurması . Kendi cinsel kimliğini anlamaya çalışırken bu bilgiye bir şekilde ulaşmış şimdi de karısının gözünde dışlanmamak için paravan olarak kullaniyor . Hikaye yani
Boşanmaya karar versem nasıl geçineceğime falan asla bakmadan yoluma bakarım. Evim falan var kendime ait zaten. Ancak bir türlü o türden ilerlemiyor konuşmalarımız, duygusal bir seansa dönüyorAslında çokta anlamayacak bir şey yok. Adamın cinsel yönelimi farklı. Çocuk sahibi olmak için paravan evlilik yapmış. Çalışıyorsanız boşayın gitsin.
Bastırılmış duyguları olabilir. Bu duyguları bastırmak için kadın bedenine aşırı ilgi duymaya çalışıyor, kendini ikna etmeye çalışıyor olabilir.Benden doğrudan bir talebi olmadı fakat bunlar konuşulduktan sonra bazı şeyler kafamda oturdu. Bunun yanı sıra kadın bedenine karşı aşırı ilgisi var.
Siz onun terapisti değilsiniz. Hem paravan evlilik yapmış hemde duygularınızı önemsemden bencilce sizi yanında tutup destek bekliyor. Onu duygusal manipülasyonlarina gelmeyin. Hayatınızı boyunca boyle devam etmek istemiyorsanız boşayın gitsin.Boşanmaya karar versem nasıl geçineceğime falan asla bakmadan yoluma bakarım. Evim falan var kendime ait zaten. Ancak bir türlü o türden ilerlemiyor konuşmalarımız, duygusal bir seansa dönüyor
Siz psikolog değilsiniz. Siz de bu durumdan ötürü kendi travmasını yaşayan bir insansınız.Boşanmaya karar versem nasıl geçineceğime falan asla bakmadan yoluma bakarım. Evim falan var kendime ait zaten. Ancak bir türlü o türden ilerlemiyor konuşmalarımız, duygusal bir seansa dönüyor
Ben onun hikayesini dinledigimde bu konuya yabancıydım. Bu sebeple bir çok yayın, psikolog, tez çalışması falan okudum hala da okuyorum. Ne yazikki benzer hikayaler çok fazla. Tabi ben böyle ilerlemek istemiyorum yani ben terapist gibi değil de eş gibi ilerlemek istiyorum ama bunu başaramadım .Bende duymuştum fakat babada pek inandırıcı gelmiyor.
İşte tam olarak bu! o benim onu dinlememi istiyor. Ama ben de yıkım hissetmiş biriyim. Hep ben güçlü rolünü üstleniyorumSiz psikolog değilsiniz. Siz de bu durumdan ötürü kendi travmasını yaşayan bir insansınız.
Eşinizle bunu konuşabiliyor olmanız bir adım evet ama bunun için profesyonel bir yardım alması lazım. Size ağlayıp konuyu kapatmamalı. Siz kime ağlayacaksınız? Size de kocccaman dokunuyor bu işin ucu.
Tabi ki yapamayacaksınız. Şuan mağdur olan sizsiniz eşiniz değil önce bunu kabul edin. İnsanların cinsel yönelimleri farklı olabilir buna saygı duyuyorum, ama eşiniz gibi paravan evlilik yapmış yada ilişki yaşayan insanlara anlayış gösteremiyorum.Ben onun hikayesini dinledigimde bu konuya yabancıydım. Bu sebeple bir çok yayın, psikolog, tez çalışması falan okudum hala da okuyorum. Ne yazikki benzer hikayaler çok fazla. Tabi ben böyle ilerlemek istemiyorum yani ben terapist gibi değil de eş gibi ilerlemek istiyorum ama bunu başaramadım .
Üstlenmeyin. Eşinize "bu konuda eş olarak yeterince konuştuk ama artık profesyonel destek almanı istiyorum" deyin. Siz onun mağdur ettiği kişisiniz. Şu durumda güçlü olması beklenmeyen ve gerekmeyen insan sizsiniz.İşte tam olarak bu! o benim onu dinlememi istiyor. Ama ben de yıkım hissetmiş biriyim. Hep ben güçlü rolünü üstleniyorum
Eşiniz demekki iki cinse de ilgi duyuyor, biseksüel. Erkeklere karşı duygusu bastırılmış duygu olabilir bu nedenle açık bir ilişki yaşamak yerine hayal dünyasında fantazilerini gerçekleştiriyor olabilir.( Bunlar tamamen varsayım, doğrusunu hekim görüşmesi sonrasında öğrenebilirsiniz.) Uzmanlar cinsel yönelimlerin doğuştan olduğunu tetiklenmelerle ileriki yıllarda da ortaya çıkabildiğini söylüyorlar. Siz evlenmeden önce biseksüel olduğunu bilseydiniz devam eder miydiniz? Sizinle cinsel hayatı nasıl, birleşme sırasındaki duygularınız, gözlemleriniz? ( Bunlar saklanamaz)Merhaba hanımlar
Bir çıkmazın içindeyim fikir almak istiyorum.
Eşimle 10 yıllık evliliğimiz var.
Evlendiğimiz ilk altıncı ayda bir haftalık ailemin yaşadığı şehre gittim. Eşim gelmedi çünkü onun akrabalarından birileri yaşadığımız şehre iş için geldiker ve bizim evde kalacaklardı.
Bilgisayarımda eşimin gmail adresi açık kalmış. Ailemin evinde sabah uyanıp bilgisayara baktığımda gay sitelerine girildiğini gördüm. Eşcinsel ilişki içerikli videolar izlenmiş. Derhal eşimi aradım kendisinin girmediğini, gece kalan misafirlerin işi olabileceğini söyledi. Eve döndüm, tabi takipte kaldım ancak normal hayatımız devam etti ve şüphe uyandıracak bir şey görmedim. Bu olayın üstünden bir kaç yıl geçtikten sonra yine internet geçmişinde videolar gördüm erkek videolarına bakılmıştı. Bu defa ne misafir ve başka bir durum vardı. Onunla yüzleştim. Bana bu tarz videolara bakma saplantısının olduğunu, bazen erkeklere ilgi duyduğunu itiraf etti. uzun ve derin konuşmalar yaptık.
Ne hissettiğini açıkça sordum o da bana kendini açtı. En baştan başladı: bu hislerinin başlama noktası çocukken uğradığı taciz olmuş. Taciz iki yıl sürmüş. Bundan sonra gizli gizli bu tarz videolara baktığını, sonra pişman olup kendisinden nefret ettiğini, bir süre sonra da tekrar baktığını söyledi. Geçmişte aşık olduğu kızlar olmuş. Kızlara karşı ilgisi ayrı bir dünya olarak devam etmiş hep ki bizim ilişkimizde ben hiç ilgisiz görmemiştim onu. bundan dolayı ilk gördüğümde onun bakmamış olabileceğini düşündüm.Evliliğimiz boyunca da çok ciddi depresyona girmişti ben hep destek olmuştum sebebinin bu olduğunu ögrendim.
Hiçbir erkekle bir ilişkisi olmamış ancak videolara karşı ilgisi hep devam etmiş. Evlendikten sonra bunun biteceğini düşünmüş fakat bitmemiş. Bu konuşmalarımız esnasında ağlayarak çocukken yaşadığı tacizi anlattı. Bu tacizlerden sonra ergenlikte bir erkekle yakiınlaşma fırsatı olmuş ama o anda bunu istememiş. Yani fiziksel olarak bir istek oluşmayıp doğrudan reddetmiş. kızlara ise yakınlaşmak istemiş. Şimdi de böyle bir yaşama asla geçmek istemediğini, bunun içinde bir depresyon gibi gelip gittiğini, tedavi almak istediğini ancak kimseye bunu açamadığını, bu konuda profesyonel birinden yardım almak istediğini söylüyor.
Tabi bunlar onun anlatımları. Eşimi seviyordum. ciddi problemlerimiz yoktu. İnsani yönü mükemmel olmasa da bana karşı iyiydi. Çocuklarının her türlü sorumluluğunu alan, derslerini çalıştıran, yediren içiren, dertlerini dinleyen bir baba oldu. Hatta şuanda çocukları ve ailesi için yaşayan birisi. Bu durumlardan sonra şimdi ne yapmalıyım bilemiyorum.
Doğrudan ayrılmak mı?
ona destek olup devam etmek mi? (çünkü tuhaf şekilde kendini mağdur görüyor ve benden destek bekliyor, bana tutunduğunu iddia ediyor)
yeni bir hatasını görünceye kadar beklemek mi?
takip edip anlattıklarının ötesi var mı diye emin olup sonra ayrılmak mı?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?