Merhaba hanımlar
Bir çıkmazın içindeyim fikir almak istiyorum.
Eşimle 10 yıllık evliliğimiz var.
Evlendiğimiz ilk altıncı ayda bir haftalık ailemin yaşadığı şehre gittim. Eşim gelmedi çünkü onun akrabalarından birileri yaşadığımız şehre iş için geldiker ve bizim evde kalacaklardı.
Bilgisayarımda eşimin gmail adresi açık kalmış. Ailemin evinde sabah uyanıp bilgisayara baktığımda gay sitelerine girildiğini gördüm. Eşcinsel ilişki içerikli videolar izlenmiş. Derhal eşimi aradım kendisinin girmediğini, gece kalan misafirlerin işi olabileceğini söyledi. Eve döndüm, tabi takipte kaldım ancak normal hayatımız devam etti ve şüphe uyandıracak bir şey görmedim. Bu olayın üstünden bir kaç yıl geçtikten sonra yine internet geçmişinde videolar gördüm erkek videolarına bakılmıştı. Bu defa ne misafir ve başka bir durum vardı. Onunla yüzleştim. Bana bu tarz videolara bakma saplantısının olduğunu, bazen erkeklere ilgi duyduğunu itiraf etti. uzun ve derin konuşmalar yaptık.
Ne hissettiğini açıkça sordum o da bana kendini açtı. En baştan başladı: bu hislerinin başlama noktası çocukken uğradığı taciz olmuş. Taciz iki yıl sürmüş. Bundan sonra gizli gizli bu tarz videolara baktığını, sonra pişman olup kendisinden nefret ettiğini, bir süre sonra da tekrar baktığını söyledi. Geçmişte aşık olduğu kızlar olmuş. Kızlara karşı ilgisi ayrı bir dünya olarak devam etmiş hep ki bizim ilişkimizde ben hiç ilgisiz görmemiştim onu. bundan dolayı ilk gördüğümde onun bakmamış olabileceğini düşündüm.Evliliğimiz boyunca da çok ciddi depresyona girmişti ben hep destek olmuştum sebebinin bu olduğunu ögrendim.
Hiçbir erkekle bir ilişkisi olmamış ancak videolara karşı ilgisi hep devam etmiş. Evlendikten sonra bunun biteceğini düşünmüş fakat bitmemiş. Bu konuşmalarımız esnasında ağlayarak çocukken yaşadığı tacizi anlattı. Bu tacizlerden sonra ergenlikte bir erkekle yakiınlaşma fırsatı olmuş ama o anda bunu istememiş. Yani fiziksel olarak bir istek oluşmayıp doğrudan reddetmiş. kızlara ise yakınlaşmak istemiş. Şimdi de böyle bir yaşama asla geçmek istemediğini, bunun içinde bir depresyon gibi gelip gittiğini, tedavi almak istediğini ancak kimseye bunu açamadığını, bu konuda profesyonel birinden yardım almak istediğini söylüyor.
Tabi bunlar onun anlatımları. Eşimi seviyordum. ciddi problemlerimiz yoktu. İnsani yönü mükemmel olmasa da bana karşı iyiydi. Çocuklarının her türlü sorumluluğunu alan, derslerini çalıştıran, yediren içiren, dertlerini dinleyen bir baba oldu. Hatta şuanda çocukları ve ailesi için yaşayan birisi. Bu durumlardan sonra şimdi ne yapmalıyım bilemiyorum.
Doğrudan ayrılmak mı?
ona destek olup devam etmek mi? (çünkü tuhaf şekilde kendini mağdur görüyor ve benden destek bekliyor, bana tutunduğunu iddia ediyor)
yeni bir hatasını görünceye kadar beklemek mi?
takip edip anlattıklarının ötesi var mı diye emin olup sonra ayrılmak mı?
Bir çıkmazın içindeyim fikir almak istiyorum.
Eşimle 10 yıllık evliliğimiz var.
Evlendiğimiz ilk altıncı ayda bir haftalık ailemin yaşadığı şehre gittim. Eşim gelmedi çünkü onun akrabalarından birileri yaşadığımız şehre iş için geldiker ve bizim evde kalacaklardı.
Bilgisayarımda eşimin gmail adresi açık kalmış. Ailemin evinde sabah uyanıp bilgisayara baktığımda gay sitelerine girildiğini gördüm. Eşcinsel ilişki içerikli videolar izlenmiş. Derhal eşimi aradım kendisinin girmediğini, gece kalan misafirlerin işi olabileceğini söyledi. Eve döndüm, tabi takipte kaldım ancak normal hayatımız devam etti ve şüphe uyandıracak bir şey görmedim. Bu olayın üstünden bir kaç yıl geçtikten sonra yine internet geçmişinde videolar gördüm erkek videolarına bakılmıştı. Bu defa ne misafir ve başka bir durum vardı. Onunla yüzleştim. Bana bu tarz videolara bakma saplantısının olduğunu, bazen erkeklere ilgi duyduğunu itiraf etti. uzun ve derin konuşmalar yaptık.
Ne hissettiğini açıkça sordum o da bana kendini açtı. En baştan başladı: bu hislerinin başlama noktası çocukken uğradığı taciz olmuş. Taciz iki yıl sürmüş. Bundan sonra gizli gizli bu tarz videolara baktığını, sonra pişman olup kendisinden nefret ettiğini, bir süre sonra da tekrar baktığını söyledi. Geçmişte aşık olduğu kızlar olmuş. Kızlara karşı ilgisi ayrı bir dünya olarak devam etmiş hep ki bizim ilişkimizde ben hiç ilgisiz görmemiştim onu. bundan dolayı ilk gördüğümde onun bakmamış olabileceğini düşündüm.Evliliğimiz boyunca da çok ciddi depresyona girmişti ben hep destek olmuştum sebebinin bu olduğunu ögrendim.
Hiçbir erkekle bir ilişkisi olmamış ancak videolara karşı ilgisi hep devam etmiş. Evlendikten sonra bunun biteceğini düşünmüş fakat bitmemiş. Bu konuşmalarımız esnasında ağlayarak çocukken yaşadığı tacizi anlattı. Bu tacizlerden sonra ergenlikte bir erkekle yakiınlaşma fırsatı olmuş ama o anda bunu istememiş. Yani fiziksel olarak bir istek oluşmayıp doğrudan reddetmiş. kızlara ise yakınlaşmak istemiş. Şimdi de böyle bir yaşama asla geçmek istemediğini, bunun içinde bir depresyon gibi gelip gittiğini, tedavi almak istediğini ancak kimseye bunu açamadığını, bu konuda profesyonel birinden yardım almak istediğini söylüyor.
Tabi bunlar onun anlatımları. Eşimi seviyordum. ciddi problemlerimiz yoktu. İnsani yönü mükemmel olmasa da bana karşı iyiydi. Çocuklarının her türlü sorumluluğunu alan, derslerini çalıştıran, yediren içiren, dertlerini dinleyen bir baba oldu. Hatta şuanda çocukları ve ailesi için yaşayan birisi. Bu durumlardan sonra şimdi ne yapmalıyım bilemiyorum.
Doğrudan ayrılmak mı?
ona destek olup devam etmek mi? (çünkü tuhaf şekilde kendini mağdur görüyor ve benden destek bekliyor, bana tutunduğunu iddia ediyor)
yeni bir hatasını görünceye kadar beklemek mi?
takip edip anlattıklarının ötesi var mı diye emin olup sonra ayrılmak mı?