Merhaba,
2 senelik bir ilişkim var. (31-36) Maddi durum, aileler vs gibi genel konularda bir sorunumuz yok. Anne babası çok saygılı, sevdiğim insanlar. Birlikte iş yapmamıza rağmen bir kez bile müsait misin diye yazmadan aramayan, beni el üstünde tutan bir aile. Kendisi de efendi, sevecen, yakışıklı birisi. Evlenmeyi düşünüp konuştuğumuz bir evredeyiz.
Benim sorunum sevgilimin hayata karşı hiç bir isteği ve tutkusunun olmaması. Dışarı çıkmak, film izlemek, ufak bir yürüyüş, gitar çalışmak birlikte (o konservatuar mezunu ben de çalabiliyorum), spor, konser, dizi ne bileyim ya aklınıza gelebilecek hiç bir şeyi yapmak istemiyor. Arkadaşlarımız çağıracak falan da anca öyle çıkarız, onda bile planı biz yapmayız. Evde ev işlerini yapmıyorsa yemek, köpeğe bakmak gibi sadece oyun oynuyor. 2 yıldır sadece oyun.
Sen ne yapıyorsun derseniz ilk sene o kadar çok şey yaptım ve planladım anlatamam. Çoğuna gelmedi zaten ki bu gelmediği etkinlikler konser, randevu çok zor bulunan bir restorant falan. Bu 2 senede benim ağlama ve zırlamalarım olmadan kaç kez dışarı çıktık birlikte 0.
Dışarı çıkmak da değil mesele ama ben geceden beri ağladığım için kendimi tam ifade edemiyor olabilirim, kusura bakmayın. Ben bir haftadır tatildeydim doğum günümde geldim. Bana kendi en sevdiği pastayı almış ve bi de hediye. Dışarı çıkalım falan yok yine ki kendisi bir arkadaş grubundaki herkesi her doğum günlerinde yemeğe çıkarır. Sorun değil zaten pavlovun köpeği olduğum için artık alıştım bu özensizliklere. Çarşambadan pazara sadece evde oturduk. O işe gitti ben izindeyim geldi yemek yedi oyun oynadık ayrı ayrı. Günlerce.
Dün ilk defa kendisi ben bir şey demeden film izleyelim dedi. Önce 2 saat film beğenmedi öyle de sinefildir. Sonra açtı filmi uyudu? Çok sinirim bozuldu ağladım ya saatlerce sonra uyandı gördü bir şey yok falan derken ben de uyumuşum. Sabah kalktı sana ne oldu, ben çok üzüldüm, sabaha kadar uyuyamadım düşünmekten, neyin var, ben ne yaptım vs vs . Ya ömür mü geçer konuşup, paylaşmadan. Bir dizi izleyip üzerine konuşamayacaksam, iki yürüyüş alışveriş yapamayacaksam ne önemi var ki hiç bir şey paylaşmayınca konuşulacak tek konu insanlar ve dedikodu ee ona da ben gelemem. Arkadaşken böyle değil miydi derseniz değildi valla size yemin ederim onu arkadaş olduğumuz 2 sene boyunca sevgili olduğumuz 2 seneden daha çok dışarda görmüşümdür.
Ama mesela tatilde tüm evimi silmiş, süpürmüş, çamaşırları toplamış, mutfak dolap içlerini bile silip düzenlemiş. Bir kez bana bağırdığını bilmem, asla insanların sınırlarımızı geçmesine izin vermez, maddi olarak her zorlandığımda destek olmuştur, eskiden arkadaştık bir kaç sene bir tane kadına çirkince hareket ettiğini görmedim duymadım, benim arkadaşlarıma hep iyi ve verici davranır. Kendi evini satışa koydu benim istediğim yerde oturabilmek için, en son ne zaman tartıştık bilmem.
Ne önemli neye bakmalıyım bilmiyorum ama bu film olayı gerçekten şartel attırdı geceden beri çocuk gibi ağlıyorum. Bir de köpek sahiplenmişti yeni sevgili olduğumuzda bana hiç bağlanmam gibi geliyordu ancak köpek şimdi benim oldu ve korkunç düşkünüm ona. O da kalacak onda.
Nelere dikkat etmeli sizce bu ilişkide nasıl yol almalıyım? Anlatım bozuklukları için üzgünüm hala sinirim bozuk ağlıyorum.
Saadet diliyorum size beyaz güllerden :)
2 senelik bir ilişkim var. (31-36) Maddi durum, aileler vs gibi genel konularda bir sorunumuz yok. Anne babası çok saygılı, sevdiğim insanlar. Birlikte iş yapmamıza rağmen bir kez bile müsait misin diye yazmadan aramayan, beni el üstünde tutan bir aile. Kendisi de efendi, sevecen, yakışıklı birisi. Evlenmeyi düşünüp konuştuğumuz bir evredeyiz.
Benim sorunum sevgilimin hayata karşı hiç bir isteği ve tutkusunun olmaması. Dışarı çıkmak, film izlemek, ufak bir yürüyüş, gitar çalışmak birlikte (o konservatuar mezunu ben de çalabiliyorum), spor, konser, dizi ne bileyim ya aklınıza gelebilecek hiç bir şeyi yapmak istemiyor. Arkadaşlarımız çağıracak falan da anca öyle çıkarız, onda bile planı biz yapmayız. Evde ev işlerini yapmıyorsa yemek, köpeğe bakmak gibi sadece oyun oynuyor. 2 yıldır sadece oyun.
Sen ne yapıyorsun derseniz ilk sene o kadar çok şey yaptım ve planladım anlatamam. Çoğuna gelmedi zaten ki bu gelmediği etkinlikler konser, randevu çok zor bulunan bir restorant falan. Bu 2 senede benim ağlama ve zırlamalarım olmadan kaç kez dışarı çıktık birlikte 0.
Dışarı çıkmak da değil mesele ama ben geceden beri ağladığım için kendimi tam ifade edemiyor olabilirim, kusura bakmayın. Ben bir haftadır tatildeydim doğum günümde geldim. Bana kendi en sevdiği pastayı almış ve bi de hediye. Dışarı çıkalım falan yok yine ki kendisi bir arkadaş grubundaki herkesi her doğum günlerinde yemeğe çıkarır. Sorun değil zaten pavlovun köpeği olduğum için artık alıştım bu özensizliklere. Çarşambadan pazara sadece evde oturduk. O işe gitti ben izindeyim geldi yemek yedi oyun oynadık ayrı ayrı. Günlerce.
Dün ilk defa kendisi ben bir şey demeden film izleyelim dedi. Önce 2 saat film beğenmedi öyle de sinefildir. Sonra açtı filmi uyudu? Çok sinirim bozuldu ağladım ya saatlerce sonra uyandı gördü bir şey yok falan derken ben de uyumuşum. Sabah kalktı sana ne oldu, ben çok üzüldüm, sabaha kadar uyuyamadım düşünmekten, neyin var, ben ne yaptım vs vs . Ya ömür mü geçer konuşup, paylaşmadan. Bir dizi izleyip üzerine konuşamayacaksam, iki yürüyüş alışveriş yapamayacaksam ne önemi var ki hiç bir şey paylaşmayınca konuşulacak tek konu insanlar ve dedikodu ee ona da ben gelemem. Arkadaşken böyle değil miydi derseniz değildi valla size yemin ederim onu arkadaş olduğumuz 2 sene boyunca sevgili olduğumuz 2 seneden daha çok dışarda görmüşümdür.
Ama mesela tatilde tüm evimi silmiş, süpürmüş, çamaşırları toplamış, mutfak dolap içlerini bile silip düzenlemiş. Bir kez bana bağırdığını bilmem, asla insanların sınırlarımızı geçmesine izin vermez, maddi olarak her zorlandığımda destek olmuştur, eskiden arkadaştık bir kaç sene bir tane kadına çirkince hareket ettiğini görmedim duymadım, benim arkadaşlarıma hep iyi ve verici davranır. Kendi evini satışa koydu benim istediğim yerde oturabilmek için, en son ne zaman tartıştık bilmem.
Ne önemli neye bakmalıyım bilmiyorum ama bu film olayı gerçekten şartel attırdı geceden beri çocuk gibi ağlıyorum. Bir de köpek sahiplenmişti yeni sevgili olduğumuzda bana hiç bağlanmam gibi geliyordu ancak köpek şimdi benim oldu ve korkunç düşkünüm ona. O da kalacak onda.
Nelere dikkat etmeli sizce bu ilişkide nasıl yol almalıyım? Anlatım bozuklukları için üzgünüm hala sinirim bozuk ağlıyorum.
Saadet diliyorum size beyaz güllerden :)