- 4 Ocak 2017
- 362
- 402
- 53
- 34
İki yıl aradan sonra kadınlar kulübü şifremi hatırladım.Etrafımda danışabileceğim kimse yok ( olanlarda aynı konuyu dört yıldır dinlemekten sıkıldı sanırım.) Ben yaklaşık dört yıldır bebek sahibi olmaya çalışıyorum ama bu süreçte yaşadığım her şey çok fazla gibi. 3. tüp bebek deneyimimde 2. şiddetli OHSS yi geçirdim, bu seferki cehennem gibiydi 15 kilo su topladım, karnımda hala asit birikintisi var ve ciğerlerimin altında su biriktiği için nefes alamıyordum. (ciğerlerimin altından girerek sıvıyı tüple boşalttılar.) Doktorlar durumumun ciddi olduğunu hayati riskimin olduğunu söylediler bu yüzden annem bir sonraki tüp bebeğe karşı.
Zor durumdayım, psikolojim iyi değil.Doktorlardan, iğnelerden,ilaçlardan çok sıkıldım ama başka çarem de yok.Bebek istedikçe acı çekiyorum.İki sene önce ikinci tüp bebek tedavisinde hamile kaldım, hastane de sekiz gün ağlaya sızlaya kanaya kanaya dua ede ede yattım düşmesin diye onuncu haftada kaybettim. Aylarca depresyon tedavisi gördüm.
En çok canımı acıtan şeyse ben artık neden bu kadar acı çektiğimi bilmiyorum.Eşimi eskisi gibi sevemiyorum, onu suçluyorum kendimi suçluyorum bana dokunmasına tahammül edemiyorum çoğu zaman.Beni transferden sonra niye bırakıp tatile gitti ? Ben düşük yaptıktan sonra niye karşımda yeğeni ile saatlerce top oynadı ? Niye beni avutmadı? Niye hala umrunda değilmiş gibi davranıyor ?Annesi benim yanımda yeni doğum yapmış yada hamile kalmış ne kadar kadar kadın varsa listesini yaparken neden bişey demiyor? Bu insanlar benim altımdan hasta bezlerini aldılar,iç kanama geçirdim tepemde ağladılar nefes alamadım çaresiz kaldılar.Dört yıldır kanımdan kan canımdan can verdim elimden geleni yaptım neden hala bebeklerinden şikayet ederken canımı yaktıklarını fark edemiyorlar ?
Zor durumdayım, psikolojim iyi değil.Doktorlardan, iğnelerden,ilaçlardan çok sıkıldım ama başka çarem de yok.Bebek istedikçe acı çekiyorum.İki sene önce ikinci tüp bebek tedavisinde hamile kaldım, hastane de sekiz gün ağlaya sızlaya kanaya kanaya dua ede ede yattım düşmesin diye onuncu haftada kaybettim. Aylarca depresyon tedavisi gördüm.
En çok canımı acıtan şeyse ben artık neden bu kadar acı çektiğimi bilmiyorum.Eşimi eskisi gibi sevemiyorum, onu suçluyorum kendimi suçluyorum bana dokunmasına tahammül edemiyorum çoğu zaman.Beni transferden sonra niye bırakıp tatile gitti ? Ben düşük yaptıktan sonra niye karşımda yeğeni ile saatlerce top oynadı ? Niye beni avutmadı? Niye hala umrunda değilmiş gibi davranıyor ?Annesi benim yanımda yeni doğum yapmış yada hamile kalmış ne kadar kadar kadın varsa listesini yaparken neden bişey demiyor? Bu insanlar benim altımdan hasta bezlerini aldılar,iç kanama geçirdim tepemde ağladılar nefes alamadım çaresiz kaldılar.Dört yıldır kanımdan kan canımdan can verdim elimden geleni yaptım neden hala bebeklerinden şikayet ederken canımı yaktıklarını fark edemiyorlar ?