Az akıl lazım önümü göremiyorum.

maydanozsuyu .!.:

Bir süre bebek olayını bi unutun bence.
Hayatınızı riske atacak kadar istemeniz takıntı bence.
Eşiniz bence bu noktada çok iyi yapıyor.o da takıntı yapsa karı koca bitecek ruh sağlığınız.
Psikolojik destek alın acilinden.

İlla anne olunmalı diye bir kaide yok
Yani istemek çok doğal ama olmuyorsa zorlamak kendini riske atmak da olmaz..

Alt komşuma doktorlar yüzde yüz kısırsın dediler. Adet görmüyordu ve yumurta gelişimi yoktu. 6 ay önce Kıbrısta yollar sonra ikizlerin hamile kaldı. Yumurta gelişti bir tane yıllar sonra..
Şu an gebelik zehirlenmesi yaşıyor.
ŞişlİKten bebekleri göremiyorlar ultrasonda.
Her an ölebilir veya bebekler ölebilir.

Hayırlısını istemek lazım.

Genişletmek için tıkla...

utopian .!.:

İki yıl aradan sonra kadınlar kulübü şifremi hatırladım.Etrafımda danışabileceğim kimse yok ( olanlarda aynı konuyu dört yıldır dinlemekten sıkıldı sanırım.) Ben yaklaşık dört yıldır bebek sahibi olmaya çalışıyorum ama bu süreçte yaşadığım her şey çok fazla gibi. 3. tüp bebek deneyimimde 2. şiddetli OHSS yi geçirdim, bu seferki cehennem gibiydi 15 kilo su topladım, karnımda hala asit birikintisi var ve ciğerlerimin altında su biriktiği için nefes alamıyordum. (ciğerlerimin altından girerek sıvıyı tüple boşalttılar.) Doktorlar durumumun ciddi olduğunu hayati riskimin olduğunu söylediler bu yüzden annem bir sonraki tüp bebeğe karşı.

Zor durumdayım, psikolojim iyi değil.Doktorlardan, iğnelerden,ilaçlardan çok sıkıldım ama başka çarem de yok.Bebek istedikçe acı çekiyorum.İki sene önce ikinci tüp bebek tedavisinde hamile kaldım, hastane de sekiz gün ağlaya sızlaya kanaya kanaya dua ede ede yattım düşmesin diye onuncu haftada kaybettim. Aylarca depresyon tedavisi gördüm.

En çok canımı acıtan şeyse ben artık neden bu kadar acı çektiğimi bilmiyorum.Eşimi eskisi gibi sevemiyorum, onu suçluyorum kendimi suçluyorum bana dokunmasına tahammül edemiyorum çoğu zaman.Beni transferden sonra niye bırakıp tatile gitti ? Ben düşük yaptıktan sonra niye karşımda yeğeni ile saatlerce top oynadı ? Niye beni avutmadı? Niye hala umrunda değilmiş gibi davranıyor ?Annesi benim yanımda yeni doğum yapmış yada hamile kalmış ne kadar kadar kadın varsa listesini yaparken neden bişey demiyor? Bu insanlar benim altımdan hasta bezlerini aldılar,iç kanama geçirdim tepemde ağladılar nefes alamadım çaresiz kaldılar.Dört yıldır kanımdan kan canımdan can verdim elimden geleni yaptım neden hala bebeklerinden şikayet ederken canımı yaktıklarını fark edemiyorlar ?

Genişletmek için tıkla...

vesikaliyarim .!.:

Merhaba arkadaşım, konunu okuyunca destek olmaya geldim...Bebek derken canından olacaksın..Yaşın kaç bilmiyorum ama biraz bedenine ve ruhuna toparlanması için izin ver...Bi süre kafandan çıkar bu konuyu, ne sen konuş ne de birilerinin konuşmasına izin ver...Biraz rahatla.. Bak yaz gelecek bi tatile gidin biraz yaşıyor olmanın, denizin güneşin tadını çıkar...şimdi kış mesela örgü ör kitap oku film izle biraz...

Sen olayları hayatın akışına bırakırsan, bak ne kadar kolay olacak her şey...

Şimdi bu kadar zorluyorsun, her şey elimizde değil...Belki olacak ama sakat veya down sendromlu olacak neden zorladım ki diyeceksin veya başka bişi olacak...Lütfen Allah'a da güven inancın varsa...Allah'a bırak biraz...Hem sen rahatlarsan belki de doğal hamile kalacaksın

Genişletmek için tıkla...

utopian .!.:

İki yıl aradan sonra kadınlar kulübü şifremi hatırladım.Etrafımda danışabileceğim kimse yok ( olanlarda aynı konuyu dört yıldır dinlemekten sıkıldı sanırım.) Ben yaklaşık dört yıldır bebek sahibi olmaya çalışıyorum ama bu süreçte yaşadığım her şey çok fazla gibi. 3. tüp bebek deneyimimde 2. şiddetli OHSS yi geçirdim, bu seferki cehennem gibiydi 15 kilo su topladım, karnımda hala asit birikintisi var ve ciğerlerimin altında su biriktiği için nefes alamıyordum. (ciğerlerimin altından girerek sıvıyı tüple boşalttılar.) Doktorlar durumumun ciddi olduğunu hayati riskimin olduğunu söylediler bu yüzden annem bir sonraki tüp bebeğe karşı.

Zor durumdayım, psikolojim iyi değil.Doktorlardan, iğnelerden,ilaçlardan çok sıkıldım ama başka çarem de yok.Bebek istedikçe acı çekiyorum.İki sene önce ikinci tüp bebek tedavisinde hamile kaldım, hastane de sekiz gün ağlaya sızlaya kanaya kanaya dua ede ede yattım düşmesin diye onuncu haftada kaybettim. Aylarca depresyon tedavisi gördüm.

En çok canımı acıtan şeyse ben artık neden bu kadar acı çektiğimi bilmiyorum.Eşimi eskisi gibi sevemiyorum, onu suçluyorum kendimi suçluyorum bana dokunmasına tahammül edemiyorum çoğu zaman.Beni transferden sonra niye bırakıp tatile gitti ? Ben düşük yaptıktan sonra niye karşımda yeğeni ile saatlerce top oynadı ? Niye beni avutmadı? Niye hala umrunda değilmiş gibi davranıyor ?Annesi benim yanımda yeni doğum yapmış yada hamile kalmış ne kadar kadar kadın varsa listesini yaparken neden bişey demiyor? Bu insanlar benim altımdan hasta bezlerini aldılar,iç kanama geçirdim tepemde ağladılar nefes alamadım çaresiz kaldılar.Dört yıldır kanımdan kan canımdan can verdim elimden geleni yaptım neden hala bebeklerinden şikayet ederken canımı yaktıklarını fark edemiyorlar ?

Genişletmek için tıkla...