- 13 Mart 2022
- 81
- -50
- 36
- 28
- Konu Sahibi halesss_97
-
- #1
Öncelikle merhabalar herkese (bu cümleden nefret ederim ama girişte boşluk olmasın diye yazıyorum.)
Berbat bir hayatım var ki işin kötü olanı bu iyi hali. İleride çok ama çok daha kötüye gideceğini biliyorum.
Her gün baş ağrılarıyla, eklem ağrılarıyla, elektriklenmelerle, çatladı çatlayacak bir kafayla yaşıyorum.
Kaç yaşına geldim hala tek bir arkadaşım yok. İletişim ve ağır zeka özürlüyüm. Düşük IQ'luyum. Kognitif kapasitelerim çok yetersiz, daima kendi kendime saçma hayallere dalıyorum.
Bugüne kadar hayatımı değiştirmek için en az 200 defa karar almışımdır. Kimi 2 ayda bitti kimi 2 saatte. Olmuyor. Gelişemiyorum. Ben öyle biri değilim. Çok yoruluyorum. Bana kimse şöyle yap, böyle yap demesin. Eski konularım dolu... Ben fabrikasyon üretim hatasıyım. Yaş 26, elde avuçta bir vasıf yok. Sürünüyorum resmen.
Dışarıya çıkıyorum her tarafta mini etekliler, mini elbiseliler... Düşmanlaştırma ve yabancılaştırma tam gaz ve çok yaygın. Biz kapalı gezmeye korkuyoruz, bu nasıl adalet anlamadım.
Her gece rüyalarımda intihar ettiğimi görüyorum. Akıbetimin nereye gittiği o kadar belli ki... İntihar edebilmem iyi senaryo sonu bu arada. Ona da karar veremeyip hayatta sıkışıp kalmak daha da kötü.
2.5 seneden beri anonim bir forumda hayat hakkında ağlıyor ve başkalarının yaşamına imreniyorsanız b.ka battığınızı çok iyi anlıyorsunuz!
Berbat bir hayatım var ki işin kötü olanı bu iyi hali. İleride çok ama çok daha kötüye gideceğini biliyorum.
Her gün baş ağrılarıyla, eklem ağrılarıyla, elektriklenmelerle, çatladı çatlayacak bir kafayla yaşıyorum.
Kaç yaşına geldim hala tek bir arkadaşım yok. İletişim ve ağır zeka özürlüyüm. Düşük IQ'luyum. Kognitif kapasitelerim çok yetersiz, daima kendi kendime saçma hayallere dalıyorum.
Bugüne kadar hayatımı değiştirmek için en az 200 defa karar almışımdır. Kimi 2 ayda bitti kimi 2 saatte. Olmuyor. Gelişemiyorum. Ben öyle biri değilim. Çok yoruluyorum. Bana kimse şöyle yap, böyle yap demesin. Eski konularım dolu... Ben fabrikasyon üretim hatasıyım. Yaş 26, elde avuçta bir vasıf yok. Sürünüyorum resmen.
Dışarıya çıkıyorum her tarafta mini etekliler, mini elbiseliler... Düşmanlaştırma ve yabancılaştırma tam gaz ve çok yaygın. Biz kapalı gezmeye korkuyoruz, bu nasıl adalet anlamadım.
Her gece rüyalarımda intihar ettiğimi görüyorum. Akıbetimin nereye gittiği o kadar belli ki... İntihar edebilmem iyi senaryo sonu bu arada. Ona da karar veremeyip hayatta sıkışıp kalmak daha da kötü.
2.5 seneden beri anonim bir forumda hayat hakkında ağlıyor ve başkalarının yaşamına imreniyorsanız b.ka battığınızı çok iyi anlıyorsunuz!