- 21 Ocak 2017
- 1.146
- 1.027
- 83
Kızlar babam 2017 ağustosda vefat etti. O öldü bende öldüm. Dayanamıyorum yokluğuna öyle böyle değil günlük hayata veriyim kendimi diyorum ama yok sanki hançer var içimde deşip duruyor. Bazen öleyim diyorum iki yavruma kıyamıyorum. Ama babama olan özlemimde hergün kahrediyor beni. Babasını kaybeden vardır mutlaka ayni acıyı çekmiştir. Nerdeyse iki yıl olacak. Benim dayanma gücüm kalmadi babama aşırı düşkündüm. Bes dk işten geç gelse yerimde duramazdım. Anneme bağırırdım sen nasıl karısın kocanı hic merak etmiyon mu. Rüyamda bile vefatını görünce çıldıracak gibi oluyorken gerçeğini yaşadım. Beni hiçbirşey değil babasizlik yikti. Hastaydı zaten beklenen birşeydi hatta son gördüğü elini tuttuğu konuştuğu kişide bendim. Ellerimde can verdi. Duasıyla sehadetiyle uğurladım. Bilmiyorum o zaman bana Allah tarafından bi güç geldi babami teskin edip,huzurla uğurlamak için ama sonrasında en çok kahrolanda bendim. En düşkün babasiz duramıyan bendim. Babami gözümden kıskanırdım. Çok üşürdü şimdi buz gibi toprağın içinde, karların altında. Üşümedin mi babam kalk diyorum ses yok. Geçen sene ilk babalar günüydü 5 kardeşten bir tek ben gittim kalk babam ben geldim,çingene kizin dedim. Soğuk taşına sarildim. Hergun dua ediyorum Allahım bari rüyamda babami goruyim öpeyim, sarılayım diye. Kokusunu,gülüşünü bana kizmasini çok özledim. Okuyan herkese teşekkür ederim. Benim en büyük derdim de bu ıçime attigim. Burda paylaşmak istedim. Nolur mazur görün dayanamıyorum artik