Balayından döndüğümde annemlere uğramıştık.Odama girdim bir şey almak için.Adımımı atmamla durakaldım kapıda.Yatak örtüm, takı kutum...Dank etti o an kafama evlendiğim, gözlerim doldu.
sonra sonra annemlere her gelişimde odamda değişimler gördüm.Yatağımın şekli değişti, masam falancaya verildi, şu oldu bu oldu.Şimdi öyle bir oda yok evde
Alışkanlık hala daha annemlere gelince bütün odaları tek tek dolaşır ne değişiklik var bakarım, yeni alınan bir şey , verilen bir şey...
Canım bence biraz seni üzen durumlar var evliliğinde çünkü yazdıkların duyguların biraz fazla uçlarda.Yoksa geçmişe özlem hayatın her döneminde var.Bak çocukların olur sen de birilerinin annesi olunca annen gibi o zaman yuvanın farkına varırsın.Biraz eşinden destek iste.Bir de tavsiyem: asla kayınvaliden ve pederini annen ve babanla kıyaslama.Anne-baba birdir, yok ki ötesi.Önüne ne yemek konarsa konsun annenin bir tarhanasından güzel gelmez sana.Bence şanslısın bak onca yıl annen baban sıcacık yuvan varmış.Şimdi de başka bir yuvan.Kendini üzme, umutlu ol Allah'a şükür sağlar bir telefonla seslerini duyuyorsun...
