Oğlumu rahatsızlığı dolayısıyla istanbula getiriyorum ve baba evinde kalıyoruz...
Babamla ilgili işsizlik zamanlarımda duyduğum hakaretler var, (özet:çok iyi bir ünv bitirdim, 5 sene içinde sürekli bir işim olmayınca ve genelde evde oturduğum için babam emekli olduğunda bu dayanılmaz hale gelmişti, babam mutfağa oturur, yediğim içtiğim şeyleri sayardı, laf sokardı, kahve içmeme karışırdı, yine sarhoş gibi yap kahveyi derdi, soyumu kuruttun derdi mesela,allah bana akıllı çocuklar vermedi derdi, erkek olsan seni evden kovarımderdi, snei beslemek zorundamıyımderdi, döverdi zaman zaman, sinirimi bozuyo derdi, )tüm bunlar 3 sene evveldi, şu an iyi davranıyo, evlendim vs, çocuk oldu, torununu çok seviyor, gitmemizi hiç istemiyor...
ama istemsizce ben burada mutsuz olduğumu fark ettim, babamı görmek istmeiyorum, evden sürekli kaçıyorum gezmelere,ses tonu bile beni sinir ediyor ve geçmişi hatırlatıyor, içim bunaldı, şu an çok sinirliyim...babamı sevemiyorum.maalesef durumbu, ağzıyla kuş tutsa hiçbir zaman eskisi gibi olamazyız....