Başınız sağolsun.
14 yıl önce bnde babamı kaybettim. Selası halen kulaklarımda çınlanır.İnanması güç halen bazen kabullenmekte zorluk çekiyorum Neden diye soruyorum. 30 yaşıma geldim evlendim , kendi ayaklarımın üzerinde durabiliyorum ama babamın güvenli kollarına , omzuna halen ihtiyaç duyuyorum. Aklıma geldikçede yada ne zaman baba kız görsem burnumun direği sızlar. Tarifi zor ne denir bilmem. Zamanla geçmiyo ama garip bir şekilde sakinleşiyosun zamanla.