Baba terörü

owll

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
1 Eylül 2019
1.579
1.739
33
Merhaba, konu biraz uzun olabilir lütfen sabırla okumanızı rica ediyorum. Daha önce kimseyle paylaşmadım ama artık patlamak üzereyim. Ben 30 yaşındayım, bu yaşıma kadar babamın şiddetiyle uğraştım. Okb hastası. Annem çalıştı fakat o çok az çalıştı. Annemin sayesinde emekli oldu diyebilirim. Annem defalarca sözlü, bir iki kez de fiziksel şiddete maruz kaldı. Ben küçüktüm o zamanlar ve kız kardeşimle birlikte polis çağırdık tabi polis sadece uyardı ve döndü arkasını gitti. Bana "hep senin başının altından çıkıyor bunlar" dedi. Evde sadece yatıp oturup hiçbir şey yapmıyordu çoğunlukla. Tahmin edersiniz ki p*rn* bağımlılığı da var kendisinin. Defalarca ayrılma noktasına geldiler fakat annem bir türlü boşanmadı yada bırakmadı. Sonra yeğenim oldu biraz sakinledi derken şimdi yeniden başladı ve sürekli anneme küfür ediyor tahmin edersiniz küfürlerini. Bana da ediyor beraberinde sanki kotu bir sey yapmisim gibi, kiz kardesime de. Halbuki annem çalışırken eve kadın getiren kendisiydi o da zaten ben anneme söyledikten sonra bir daha yapamadı. Kısacası bize verdiği zarar çok. Biz hep evde p*rn* cdleri bulurduk kiz kardesimle. Yasak kelime oldugu icin oyle yazdim o kelimeyi. Ve hala telefondan da erotik vidyolar izlemeye devam ediyor. Artik dayanamayip yuzune vurdum. Herseyi soyledim. Annem zaten coktan yataklari ayirdi vs. Yuzune vurunca da " sanki siz yapmiyorsunuz" diyor. Surekli iftira atiyor bize. Annem calisirken surekli annemi takip ediyordu hic huzur vermedi. Kiz kardesim onun yuzunden kacmisti zaten. Sonra o da bosandi. Ne izlerse izlesin fakat ben tanik olmaktan midem almiyor. Alisverise gidiyoruz geliyoruz anneme agza alinmayacak hakaretler ediyor. Eger hakaret etmeye devam edersen sikayetci olurum dedim fakat biliyorsunuz ki o da olmuyor cunku ablamdan biliyorum. Bosandi ve eski esinden nafakasini alamiyor. Ben şuan çalışmıyorum, iş aradım fakat bulamadım amacım biraz para biriktirip evden ayrılmaktı. Kucuk bir yer oldugu icin is bulmak zor, zaten asla gelmek istememistim fakat biliyorsunuz ki hersey para demek artik. Tek basina kiraya cikmak vs hersey para demek. Ise girince parani alacagin belli degil. Babamin yuzunden psikolojim bozuldu, anksiyetem oldu, siddet yuzunden okb oldum fakat kendim atlattim cok az kaldi. Anneme de diyorum " ben ayri eve ciksam aklim hep sende kalicak". O da beraber cikariz diyor fakat simdiye kadar hep affettigi icin girisimi olmadi ben de artik kizdim "bagimli olma" diyorum, birak artik diyorum. Cunku ne tedavi olmayi dusunuyor ne de dogru duzgun davranmayi. Surekli kavga, surekli siddet benim egitim hayatima da, butun hayatima da etki etti. Ise girdim para vermediler cikmak zorunda kaldim, baska ise girdim sezonluktu vs. Suan zaten issizlik var ve ben zaten bunalmisken bu adam yeniden basladi. Kiz kardesim ayri oturuyor fakat onunla aramiz eski esi ve babam yuzunden iyi degil, zaten hep kavgayla gecti bu yasima kadar, psikologa gittim ama konusamadim. Babam kucuklugunde dedemden cok siddet gormus sanirim aynisini yapmaya calisiyor, bu asla bahane degil kendisine de soyledim ama ben zaten sogudum artik ondan. Cunku bakislariyla taciz ediyor, rahatsizlik veriyor evde surekli, kucukken annemle iliski yasadiklari zaman biz kardesimle seslerini duyardik, insan dikkat etmeli boyle seylere. Gayet dogal bir durum fakat bizim duymamamiz gerekirdi, daha sonra ben tuvalete kalktigimda onu yari ciplak gormustum. Tabi hemen hicbir sey olmamis gibi odama gittim. Onun ardindan bir gun uyurken nezaman hatirlamiyorum odaya gelmis tuhaf bir sekilde guldugunu hatirliyorum, anneme soyledigimde annem umursamamisti, sordugun da ustunu ortmek icin baktim demisti halbuki yalan ve annem zaten hicbir seyi umursamazdi babama konduramadi herhalde. Ben de oyle bir ani olarak kaldi. Tabi bunlari hep psikologa anlatmak istemistim fakat dilersiniz ki inanmaz yada ne dusunur diye anlatamamistim sadece goz yaslarim akmisti ve kavgaci ailede buyudugumu anlatmistim. Yani kisaca hastaligina versemde okb hastalignin boyle bir sey olmadigini biliyorum, 30 yasima kadar bunlari yasadigim icin ve simdi de cok uzuluyorum, yeni yila girerken icimde hep bi umut vardi ama duzelecegine asla inanmiyorum hersey daha da kotuye gidiyor. Defalarca kavga ettik, defalarca anlattim asla degismiyor. Kedilere bakiyorum diye laf soyluyor, para harcanirken laf soyluyor. Buraya kadar okudugunuz icin tesekkur ederim, siz olsaniz ne yapardiniz? Biraz da icimi dokmek istedim, yuzune vurdugum seyler icin cok rahatladim. Tabi atladıklarımda vardır suana kadar, kendimi anlatmamak konusunda hep zorladim fakat utanılacak bir sey degil, herkesin hayatinda zorlukla var. Sizin de moralinizi bozmak istemezdim. Kiz kardesim de zaten bana yeterince destek olmadi yani benden 3 yas buyuktur, zaten beklemiyorum artik. Hayat boyle, kimin ne yasayacagi belli olmuyor fakat cok sıkıldım ve icimi dokme zamani...
 
Merhaba, konu biraz uzun olabilir lütfen sabırla okumanızı rica ediyorum. Daha önce kimseyle paylaşmadım ama artık patlamak üzereyim. Ben 30 yaşındayım, bu yaşıma kadar babamın şiddetiyle uğraştım. Okb hastası. Annem çalıştı fakat o çok az çalıştı. Annemin sayesinde emekli oldu diyebilirim. Annem defalarca sözlü, bir iki kez de fiziksel şiddete maruz kaldı. Ben küçüktüm o zamanlar ve kız kardeşimle birlikte polis çağırdık tabi polis sadece uyardı ve döndü arkasını gitti. Bana "hep senin başının altından çıkıyor bunlar" dedi. Evde sadece yatıp oturup hiçbir şey yapmıyordu çoğunlukla. Tahmin edersiniz ki p*rn* bağımlılığı da var kendisinin. Defalarca ayrılma noktasına geldiler fakat annem bir türlü boşanmadı yada bırakmadı. Sonra yeğenim oldu biraz sakinledi derken şimdi yeniden başladı ve sürekli anneme küfür ediyor tahmin edersiniz küfürlerini. Bana da ediyor beraberinde sanki kotu bir sey yapmisim gibi, kiz kardesime de. Halbuki annem çalışırken eve kadın getiren kendisiydi o da zaten ben anneme söyledikten sonra bir daha yapamadı. Kısacası bize verdiği zarar çok. Biz hep evde p*rn* cdleri bulurduk kiz kardesimle. Yasak kelime oldugu icin oyle yazdim o kelimeyi. Ve hala telefondan da erotik vidyolar izlemeye devam ediyor. Artik dayanamayip yuzune vurdum. Herseyi soyledim. Annem zaten coktan yataklari ayirdi vs. Yuzune vurunca da " sanki siz yapmiyorsunuz" diyor. Surekli iftira atiyor bize. Annem calisirken surekli annemi takip ediyordu hic huzur vermedi. Kiz kardesim onun yuzunden kacmisti zaten. Sonra o da bosandi. Ne izlerse izlesin fakat ben tanik olmaktan midem almiyor. Alisverise gidiyoruz geliyoruz anneme agza alinmayacak hakaretler ediyor. Eger hakaret etmeye devam edersen sikayetci olurum dedim fakat biliyorsunuz ki o da olmuyor cunku ablamdan biliyorum. Bosandi ve eski esinden nafakasini alamiyor. Ben şuan çalışmıyorum, iş aradım fakat bulamadım amacım biraz para biriktirip evden ayrılmaktı. Kucuk bir yer oldugu icin is bulmak zor, zaten asla gelmek istememistim fakat biliyorsunuz ki hersey para demek artik. Tek basina kiraya cikmak vs hersey para demek. Ise girince parani alacagin belli degil. Babamin yuzunden psikolojim bozuldu, anksiyetem oldu, siddet yuzunden okb oldum fakat kendim atlattim cok az kaldi. Anneme de diyorum " ben ayri eve ciksam aklim hep sende kalicak". O da beraber cikariz diyor fakat simdiye kadar hep affettigi icin girisimi olmadi ben de artik kizdim "bagimli olma" diyorum, birak artik diyorum. Cunku ne tedavi olmayi dusunuyor ne de dogru duzgun davranmayi. Surekli kavga, surekli siddet benim egitim hayatima da, butun hayatima da etki etti. Ise girdim para vermediler cikmak zorunda kaldim, baska ise girdim sezonluktu vs. Suan zaten issizlik var ve ben zaten bunalmisken bu adam yeniden basladi. Kiz kardesim ayri oturuyor fakat onunla aramiz eski esi ve babam yuzunden iyi degil, zaten hep kavgayla gecti bu yasima kadar, psikologa gittim ama konusamadim. Babam kucuklugunde dedemden cok siddet gormus sanirim aynisini yapmaya calisiyor, bu asla bahane degil kendisine de soyledim ama ben zaten sogudum artik ondan. Cunku bakislariyla taciz ediyor, rahatsizlik veriyor evde surekli, kucukken annemle iliski yasadiklari zaman biz kardesimle seslerini duyardik, insan dikkat etmeli boyle seylere. Gayet dogal bir durum fakat bizim duymamamiz gerekirdi, daha sonra ben tuvalete kalktigimda onu yari ciplak gormustum. Tabi hemen hicbir sey olmamis gibi odama gittim. Onun ardindan bir gun uyurken nezaman hatirlamiyorum odaya gelmis tuhaf bir sekilde guldugunu hatirliyorum, anneme soyledigimde annem umursamamisti, sordugun da ustunu ortmek icin baktim demisti halbuki yalan ve annem zaten hicbir seyi umursamazdi babama konduramadi herhalde. Ben de oyle bir ani olarak kaldi. Tabi bunlari hep psikologa anlatmak istemistim fakat dilersiniz ki inanmaz yada ne dusunur diye anlatamamistim sadece goz yaslarim akmisti ve kavgaci ailede buyudugumu anlatmistim. Yani kisaca hastaligina versemde okb hastalignin boyle bir sey olmadigini biliyorum, 30 yasima kadar bunlari yasadigim icin ve simdi de cok uzuluyorum, yeni yila girerken icimde hep bi umut vardi ama duzelecegine asla inanmiyorum hersey daha da kotuye gidiyor. Defalarca kavga ettik, defalarca anlattim asla degismiyor. Kedilere bakiyorum diye laf soyluyor, para harcanirken laf soyluyor. Buraya kadar okudugunuz icin tesekkur ederim, siz olsaniz ne yapardiniz? Biraz da icimi dokmek istedim, yuzune vurdugum seyler icin cok rahatladim. Tabi atladıklarımda vardır suana kadar, kendimi anlatmamak konusunda hep zorladim fakat utanılacak bir sey degil, herkesin hayatinda zorlukla var. Sizin de moralinizi bozmak istemezdim. Kiz kardesim de zaten bana yeterince destek olmadi yani benden 3 yas buyuktur, zaten beklemiyorum artik. Hayat boyle, kimin ne yasayacagi belli olmuyor fakat cok sıkıldım ve icimi dokme zamani...
Baba terorunden çok anne terörü gibi duruyor..Bir anne kızlarina neden bunları yaşatır neden duymaz çığlıklarını ..Mesleği varmış ne güzel kendini değil o iğrenç adamımi emekli etmiş..
 
Baba terorunden çok anne terörü gibi duruyor..Bir anne kızlarina neden bunları yaşatır neden duymaz çığlıklarını ..Mesleği varmış ne güzel kendini değil o iğrenç adamımi emekli etmiş..
Annemde emekli fakat onu da emekli etti. Neden diye sordugumda "bi ise yaramadigi icin daha kotu olacagi". Neden ayrilmiyorsun dedigimde "pesimi birakmiyor" olusuydu.
 
Babanız annenizin tercihi. Annenizi kurtarmaya uğraşmayın.
Ona sadece ağlayacak omuz olursunuz. Çünkü böyle anneler değişmiyor.
Annenin pasifliği, kabullenişi, kendiyle beraber çocuklarınıda aynı kadere mahkum etmeyi seçmesi onu da en az babanız kadar suçlu yapıyor.
Anne baba olarak çocuklarına karşı sorumlulukları aynı derecede ve ortaktır.
Bugün hala o evde çaresizce bekliyorsanız, bunu annenizden öğrendiniz. Farkına varın istedim.
Siz artık 30 yaşındasınız. Reşitsiniz. Kendi hayatınızı değiştirebilirsiniz.

Psikolog veya psikiyatriste olanları olduğu gibi anlatın.
Bir şeyler saklamak sorunun çözülmesine engel olur maksimum fayda sağlayamazsınız.
İnanmama durumu yargılama durumu olamaz.

Unutmayın, siz kendinizi kurtarmadan kimseye yardımcı olamazsınız, hele kendisine yardımcı olunmasını istemeyene hiç olamazsınız.
 
Kardeşinizle beraber bir iş bulup çalışın. Annenizi de düşünmeyin çünkü anlattıklarınıza gore o da sizi hiç düşünmemiş. Yatılı temizlik bakıcılık gibi bir iş bulursanız kalacak yer derdi de kalmaz. Şehir dışı da düşünün derim. Sizin arkanizda bırakacağınız kimse yok
 
o zaman anneniz icin uzulmeyin ve kendi ayaklarinizin ustunde durmaya calisin, bu ailenin icinde saglikli kalmak mumkun gozukmuyor
Annemde emekli fakat onu da emekli etti. Neden diye sordugumda "bi ise yaramadigi icin daha kotu olacagi". Neden ayrilmiyorsun dedigimde "pesimi birakmiyor" olusuydu.
 
Merhaba, konu biraz uzun olabilir lütfen sabırla okumanızı rica ediyorum. Daha önce kimseyle paylaşmadım ama artık patlamak üzereyim. Ben 30 yaşındayım, bu yaşıma kadar babamın şiddetiyle uğraştım. Okb hastası. Annem çalıştı fakat o çok az çalıştı. Annemin sayesinde emekli oldu diyebilirim. Annem defalarca sözlü, bir iki kez de fiziksel şiddete maruz kaldı. Ben küçüktüm o zamanlar ve kız kardeşimle birlikte polis çağırdık tabi polis sadece uyardı ve döndü arkasını gitti. Bana "hep senin başının altından çıkıyor bunlar" dedi. Evde sadece yatıp oturup hiçbir şey yapmıyordu çoğunlukla. Tahmin edersiniz ki p*rn* bağımlılığı da var kendisinin. Defalarca ayrılma noktasına geldiler fakat annem bir türlü boşanmadı yada bırakmadı. Sonra yeğenim oldu biraz sakinledi derken şimdi yeniden başladı ve sürekli anneme küfür ediyor tahmin edersiniz küfürlerini. Bana da ediyor beraberinde sanki kotu bir sey yapmisim gibi, kiz kardesime de. Halbuki annem çalışırken eve kadın getiren kendisiydi o da zaten ben anneme söyledikten sonra bir daha yapamadı. Kısacası bize verdiği zarar çok. Biz hep evde p*rn* cdleri bulurduk kiz kardesimle. Yasak kelime oldugu icin oyle yazdim o kelimeyi. Ve hala telefondan da erotik vidyolar izlemeye devam ediyor. Artik dayanamayip yuzune vurdum. Herseyi soyledim. Annem zaten coktan yataklari ayirdi vs. Yuzune vurunca da " sanki siz yapmiyorsunuz" diyor. Surekli iftira atiyor bize. Annem calisirken surekli annemi takip ediyordu hic huzur vermedi. Kiz kardesim onun yuzunden kacmisti zaten. Sonra o da bosandi. Ne izlerse izlesin fakat ben tanik olmaktan midem almiyor. Alisverise gidiyoruz geliyoruz anneme agza alinmayacak hakaretler ediyor. Eger hakaret etmeye devam edersen sikayetci olurum dedim fakat biliyorsunuz ki o da olmuyor cunku ablamdan biliyorum. Bosandi ve eski esinden nafakasini alamiyor. Ben şuan çalışmıyorum, iş aradım fakat bulamadım amacım biraz para biriktirip evden ayrılmaktı. Kucuk bir yer oldugu icin is bulmak zor, zaten asla gelmek istememistim fakat biliyorsunuz ki hersey para demek artik. Tek basina kiraya cikmak vs hersey para demek. Ise girince parani alacagin belli degil. Babamin yuzunden psikolojim bozuldu, anksiyetem oldu, siddet yuzunden okb oldum fakat kendim atlattim cok az kaldi. Anneme de diyorum " ben ayri eve ciksam aklim hep sende kalicak". O da beraber cikariz diyor fakat simdiye kadar hep affettigi icin girisimi olmadi ben de artik kizdim "bagimli olma" diyorum, birak artik diyorum. Cunku ne tedavi olmayi dusunuyor ne de dogru duzgun davranmayi. Surekli kavga, surekli siddet benim egitim hayatima da, butun hayatima da etki etti. Ise girdim para vermediler cikmak zorunda kaldim, baska ise girdim sezonluktu vs. Suan zaten issizlik var ve ben zaten bunalmisken bu adam yeniden basladi. Kiz kardesim ayri oturuyor fakat onunla aramiz eski esi ve babam yuzunden iyi degil, zaten hep kavgayla gecti bu yasima kadar, psikologa gittim ama konusamadim. Babam kucuklugunde dedemden cok siddet gormus sanirim aynisini yapmaya calisiyor, bu asla bahane degil kendisine de soyledim ama ben zaten sogudum artik ondan. Cunku bakislariyla taciz ediyor, rahatsizlik veriyor evde surekli, kucukken annemle iliski yasadiklari zaman biz kardesimle seslerini duyardik, insan dikkat etmeli boyle seylere. Gayet dogal bir durum fakat bizim duymamamiz gerekirdi, daha sonra ben tuvalete kalktigimda onu yari ciplak gormustum. Tabi hemen hicbir sey olmamis gibi odama gittim. Onun ardindan bir gun uyurken nezaman hatirlamiyorum odaya gelmis tuhaf bir sekilde guldugunu hatirliyorum, anneme soyledigimde annem umursamamisti, sordugun da ustunu ortmek icin baktim demisti halbuki yalan ve annem zaten hicbir seyi umursamazdi babama konduramadi herhalde. Ben de oyle bir ani olarak kaldi. Tabi bunlari hep psikologa anlatmak istemistim fakat dilersiniz ki inanmaz yada ne dusunur diye anlatamamistim sadece goz yaslarim akmisti ve kavgaci ailede buyudugumu anlatmistim. Yani kisaca hastaligina versemde okb hastalignin boyle bir sey olmadigini biliyorum, 30 yasima kadar bunlari yasadigim icin ve simdi de cok uzuluyorum, yeni yila girerken icimde hep bi umut vardi ama duzelecegine asla inanmiyorum hersey daha da kotuye gidiyor. Defalarca kavga ettik, defalarca anlattim asla degismiyor. Kedilere bakiyorum diye laf soyluyor, para harcanirken laf soyluyor. Buraya kadar okudugunuz icin tesekkur ederim, siz olsaniz ne yapardiniz? Biraz da icimi dokmek istedim, yuzune vurdugum seyler icin cok rahatladim. Tabi atladıklarımda vardır suana kadar, kendimi anlatmamak konusunda hep zorladim fakat utanılacak bir sey degil, herkesin hayatinda zorlukla var. Sizin de moralinizi bozmak istemezdim. Kiz kardesim de zaten bana yeterince destek olmadi yani benden 3 yas buyuktur, zaten beklemiyorum artik. Hayat boyle, kimin ne yasayacagi belli olmuyor fakat cok sıkıldım ve icimi dokme zamani...
Şrfszliğin adı ne zaman okb oldu?!
Anneniz zaten çalışıyomuş nasıl sizi böyle bir adamla baba demeye bile dilim varmıyor, aynı çatı altında yaşatıyor?! Şey değil mi bu Kemalim yapmaz?
 
Kiz kardesim calisiyor ve bosandi zaten bizimle yasamiyor yegenime bakmaya gidiyoruz arada. Annem de bakmaya gidince orda kaliriz baska bi ev buluruz dedi. Isler bu raddeye varmadan once cok soyledim ama benim duzenli bir maasim olmasi lazim ki ancak o zaman cikp gidebilirim. Is aramaktan helak olmustum, cevremdekilere de haber vermistim. Zaten pandemi de iyice durdu. Allah dusmanima boyle bir baba vermesin. Gercekten cok zor.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Şrfszliğin adı ne zaman okb oldu?!
Anneniz zaten çalışıyomuş nasıl sizi böyle bir adamla baba demeye bile dilim varmıyor, aynı çatı altında yaşatıyor?! Şey değil mi bu Kemalim yapmaz?
Bugun hepsini soyledim, iyice bir yuzlestim artik "kendi kararini ver yada oturur katlanirsin" dedim herseyine. Tamam dedi. Evet biliyorum, ben de okb hastasiyim eskiden daha kotuydum simdi kendi kendimi ilacsiz iyilestirdim tabi o zamanlar psikologunda yardimi oldu. Okb hastaligiyla davranislarinin alakasi yok, asiri ofke ve nefret var.
 
tahmin edemezdik de

katlanmak zorunda değilsiniz annenizi ikna edip ayrı eve geçmeye bakın zaten bir işe yaramıyor asalak gibi yapışmış size .
annenin gönlü yoksa sen kendini kurtar bari
Bir den oyle yazmisim iste yoksa nerden tahmin edeceksiniz. Evet, bunca yildir hicbir babaligini gormedim. Artik o da anladi sukur ki ben de seninle gelicem dedi. Bakalim.
 
Ne mezunu sunuz?
Yerinizde olsam şehir değiştirir. Büyük şehre gider.
O bilindik marketlere başvuru yapar veya bir fabrika ya. Ama bu durumu çekmezdim.
Her türlü geçinirsin biraz cesaret
Onlisans mezunuyum, lisansta okumak istedim ama bu kargasada olmadi. Yegenim var, kucuk diye ilgilenmek durumunda kaldik cunku kiz kardesim de bosandi. Sehir degistirmek ben de istiyorum ama suan icin bu ortamdan uzak kalip bir eve cikmam sart o da parasiz olmuyor maalesef. Soylediklerinizde haklisiniz. Umarim bian once yapabiliriz.
 
Babanız annenizin tercihi. Annenizi kurtarmaya uğraşmayın.
Ona sadece ağlayacak omuz olursunuz. Çünkü böyle anneler değişmiyor.
Annenin pasifliği, kabullenişi, kendiyle beraber çocuklarınıda aynı kadere mahkum etmeyi seçmesi onu da en az babanız kadar suçlu yapıyor.
Anne baba olarak çocuklarına karşı sorumlulukları aynı derecede ve ortaktır.
Bugün hala o evde çaresizce bekliyorsanız, bunu annenizden öğrendiniz. Farkına varın istedim.
Siz artık 30 yaşındasınız. Reşitsiniz. Kendi hayatınızı değiştirebilirsiniz.

Psikolog veya psikiyatriste olanları olduğu gibi anlatın.
Bir şeyler saklamak sorunun çözülmesine engel olur maksimum fayda sağlayamazsınız.
İnanmama durumu yargılama durumu olamaz.

Unutmayın, siz kendinizi kurtarmadan kimseye yardımcı olamazsınız, hele kendisine yardımcı olunmasını istemeyene hiç olamazsınız.
Çok haklısınız. Psikologa o anda anlatamadim cunku goz yaslarina boguldum. O da anladi. Zaten biliyor okb oldugumu. Zaten sosyal fobimde vardi kendimi ifade etmekte cok zorlaniyordum bir baska insana bunlari anlatmak beni cok zorlamisti. 30 yasima kadar onlarla birlikte yasamak hic istemedim fakat hem parasizliktan hem de kucuk yer oldugu icin is bulamayisimdan kaynakliydi. Baska sehire gitmek icin param yoktu. Is yerleri burda para vermiyor yada sigorta yapmiyor sezonluk diye. Cok adim attim fakat parasiz hicbir sey olmuyor. Bir ev tutmaya kalksan para, oraya gitmek para derken insanin eli kolu baglaniyor. Annemle yuzlestim, " kendime cok kiziyorum" dedi. Yorumunuz icin tesekkur ederim...
 
Kardeşinize sorun belki birlikte yaşamak ister.
Bakıcıya vs para vermektense eve gelip hazır yemek bulmak, güvenilir kişiye çocuk baktırmak, evde tek başına olmaktan daha iyidir bence.
Annenin zaten emekli maaşı var kirayı da paylaşırlar. Sen de iş bulunca onlara ortak olursun.
 
Ben yanlış mı okudum, yoksa tüm bu aşağılıklarının yanında bi de tacizine mi maruz kaldınız??!
 
öncelikle psikologa her seyi olduğu gibi anlatın sizi yanlış anlaması söz konusu bile olamaz, onun mesleği o zaten anlatıp yardımcı olması için gidiyorsunuz. sonrasında annenize çok kızdım, sizi böyle bir evliliğe, böyle bir aile ortamına mahkum ettiği için. evet eski insanlar çoğu şeyde malesef ki katlanıp kalmayı kabulleniyor. fakat olan hem ona hem size oluyor. küçük yerler iş için evet sıkıntılı. kız kardeşinizle aranızda büyük problemler yoksa birlikte yaşamayı düşünmez misiniz?
 
X