Babam benim hayal kırıklığım.

LilYumiyum .!.:

Tekrar Merhaba. Daha önce bununla ilgili konu açmıştım babamla ilgili.. Tanışmada olmalı mı olmamalı diye. Yoktu babam.. Sadece anneler ve ananeler tanıştı. O yüzden bir sorun yoktu. Bilmeyenler vardır annemle babam ayrı ananemle kalıyoruz babamı 3 4 senedir görmedim.. Babam benim hayal kırıklığım.. Hiç bir zaman yanımda olmayı arkamda olmayı bilemedi. Ona güvenemedim hala güvenemiyorum. Gelicem der gelmez arıcam der aramaz ben ararım canı istediğinde döner. Ben bebekken bırakmış bizi önce ben ilk okuldayken barıştılar benim için ama olmadı 5 senedir yine ayrılar. Annem çok çabaladı uğraştı yeri geldi evin bütün ihtiyaçlarını o karşıladı. Hepsi benim için. O ise evi otel gibi kullanıyordu nefret ediyordum ondan. Ayrıldıktan 1 sene sonra dedem vefat etti o zaman gördüm onu. Sonrası sadece telefonda. 2 3 ay önce telefonda bağıra bağıra ağladım hiç mi özlemedin beni neden gelmiyorsun diye.. Sesi değişti üzüldü haftaya oradayım dedi. Gelmedi. Sonraki hafta gelirim dedi yine gelmedi. Bende neden gelmedin demedim istese gelirdi. Bunları yazarken yine gözyaşlarımı tutamıyorum.. Canım yanıyor hemde çok. Şimdi 1 2 aya sözüm var. Çağırsam beni pişman eder mi acaba diye korkuyorum. Kötü huyu var yeni tanıdığı birinden para alır vermez öyle ikna edici konuşur ki vermem diyen bile verir.. Erkek arkadaşımın ailesine de bunu yapar mı diye düşünüyorum. Asla yapmaz diyemiyorum yapar biliyorum. Annem bana bırakıyor ama o gelmesini istemiyor beni rezil etti seni de etmesini istemiyorum diyor. Peki ya ben ? Ben ne düşünüyorum ne yapmalıyım ? Öyle çok bıktım ki artık. Erkek arkadaşım biliyor herşeyi ona anlattım öyle anlayışlı ki.. Sadece bana kızıyor. Sana neler yaşattı sen hala onun için ağlıyorsun diyor. Elimde olsa keşke öyle çok isterdim ki onu silip atmayı sesini duyduğumda ağlamamayı kararımdan vazgeçmemeyi.. Tamam diyorum herkes haklı gelmesin çıksın hayatımdan ama sesini duyunca yapamıyorum. Bana bir kez bile babalık yapmamış olan birini silemiyorum. Hiç unutmam liseye yeni başladığım zamanlar bir arkadaşı ev değiştiriyormuş köpekleri varmış rottweiler cinsi rica ettiler 15 gün bizde kaldı kocamandı oyunda oynuyorduk beraber sevmiştim çok hayvanları oldum olası severim ama bir gün annemle babam işte ben uyandım odamın kapısını açtım koştura koştura geliyor tuhaf sesler eşliğinde korkmuştum oyun oynamak istiyordu belki ama küçüktüm ki bende anlayamıyordum ağlaya ağlaya babamı aradım odadan çıkamıyorum üstüme atlamaya çalışıyo çok korkuyorum baba gel diye kızdı bana bağırdı kapattı teli.. Öyle yaradır ki bu bendei. Şimdi size sorum şu çağırmalımıyım çağırmamalımıyım diye değil de çağırmamam gerektiğini o aptal kalbime nasıl anlatırım, ikna ederim. Gelmemesi gerektiğini bildiğim halde neden böyleyim neden her sesini duyduğumda acaba gelsin mi diye soru işareti oluyor.. Keşke ona birazcık da olsa güvenebilseydim çok farklı olurdu o zaman. Çok uzun oldu ne olur kusura bakmayın okuyanlara şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

LilYumiyum .!.:

Tekrar Merhaba. Daha önce bununla ilgili konu açmıştım babamla ilgili.. Tanışmada olmalı mı olmamalı diye. Yoktu babam.. Sadece anneler ve ananeler tanıştı. O yüzden bir sorun yoktu. Bilmeyenler vardır annemle babam ayrı ananemle kalıyoruz babamı 3 4 senedir görmedim.. Babam benim hayal kırıklığım.. Hiç bir zaman yanımda olmayı arkamda olmayı bilemedi. Ona güvenemedim hala güvenemiyorum. Gelicem der gelmez arıcam der aramaz ben ararım canı istediğinde döner. Ben bebekken bırakmış bizi önce ben ilk okuldayken barıştılar benim için ama olmadı 5 senedir yine ayrılar. Annem çok çabaladı uğraştı yeri geldi evin bütün ihtiyaçlarını o karşıladı. Hepsi benim için. O ise evi otel gibi kullanıyordu nefret ediyordum ondan. Ayrıldıktan 1 sene sonra dedem vefat etti o zaman gördüm onu. Sonrası sadece telefonda. 2 3 ay önce telefonda bağıra bağıra ağladım hiç mi özlemedin beni neden gelmiyorsun diye.. Sesi değişti üzüldü haftaya oradayım dedi. Gelmedi. Sonraki hafta gelirim dedi yine gelmedi. Bende neden gelmedin demedim istese gelirdi. Bunları yazarken yine gözyaşlarımı tutamıyorum.. Canım yanıyor hemde çok. Şimdi 1 2 aya sözüm var. Çağırsam beni pişman eder mi acaba diye korkuyorum. Kötü huyu var yeni tanıdığı birinden para alır vermez öyle ikna edici konuşur ki vermem diyen bile verir.. Erkek arkadaşımın ailesine de bunu yapar mı diye düşünüyorum. Asla yapmaz diyemiyorum yapar biliyorum. Annem bana bırakıyor ama o gelmesini istemiyor beni rezil etti seni de etmesini istemiyorum diyor. Peki ya ben ? Ben ne düşünüyorum ne yapmalıyım ? Öyle çok bıktım ki artık. Erkek arkadaşım biliyor herşeyi ona anlattım öyle anlayışlı ki.. Sadece bana kızıyor. Sana neler yaşattı sen hala onun için ağlıyorsun diyor. Elimde olsa keşke öyle çok isterdim ki onu silip atmayı sesini duyduğumda ağlamamayı kararımdan vazgeçmemeyi.. Tamam diyorum herkes haklı gelmesin çıksın hayatımdan ama sesini duyunca yapamıyorum. Bana bir kez bile babalık yapmamış olan birini silemiyorum. Hiç unutmam liseye yeni başladığım zamanlar bir arkadaşı ev değiştiriyormuş köpekleri varmış rottweiler cinsi rica ettiler 15 gün bizde kaldı kocamandı oyunda oynuyorduk beraber sevmiştim çok hayvanları oldum olası severim ama bir gün annemle babam işte ben uyandım odamın kapısını açtım koştura koştura geliyor tuhaf sesler eşliğinde korkmuştum oyun oynamak istiyordu belki ama küçüktüm ki bende anlayamıyordum ağlaya ağlaya babamı aradım odadan çıkamıyorum üstüme atlamaya çalışıyo çok korkuyorum baba gel diye kızdı bana bağırdı kapattı teli.. Öyle yaradır ki bu bendei. Şimdi size sorum şu çağırmalımıyım çağırmamalımıyım diye değil de çağırmamam gerektiğini o aptal kalbime nasıl anlatırım, ikna ederim. Gelmemesi gerektiğini bildiğim halde neden böyleyim neden her sesini duyduğumda acaba gelsin mi diye soru işareti oluyor.. Keşke ona birazcık da olsa güvenebilseydim çok farklı olurdu o zaman. Çok uzun oldu ne olur kusura bakmayın okuyanlara şimdiden teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

pelinyaman28 .!.:

Boyle hissetmen cok normal canim cunku o senin baban.Ben hep suna inanmisimdir anne,baba,kardes,evlat arasinda gorunmez baglar vardir belkide bu yuzden kutsaldir. Bir yanin hep nefret eder bir yaninda hic kiyamaz Benimde benzer bi hikayem var o yuzden cok iyi anliyorum seni. Sunu tavsiye ederim bu gibi durumlarda insanin bazen mantikli olani yapmasi gerekiyor sanirim sana kalbini kapayan bir babaya sende bir sureligine kalbini degil belki ama gozunu kapatabilirsin. Umarim en dogru karari verirsin ve insallah cokta mutlu olursun. He birde erkek arkadasina babandan cok bahsetme o babanla senin arandaki gorunmez bag onda yok oyuzden gereksiz kinlendirme gun gelir baban sana muhtac olur gelebilecegi bir kapisi olsun

Genişletmek için tıkla...