- 16 Ocak 2013
- 1.616
- 1.074
- Konu Sahibi GirLookingForLove
- #1
Daha öncede bir konu açmıştım 'Babam annemi aldattı' başlığı altında..Orada yazılanlar az da olsa rahatlatmıştı beni ve içimin acısını siz hiç tanımadığım insanlara dökmek istedim yeniden. Evet ne yazık ki aylar önce bu inanması güç gerçekle karşılaştım. Neler oldu neler bitti anlatması zor yaşaması ise ondan zor. Ama biliyorum ya Rabbim dağına göre kar verirmiş demek ki bunları yaşamamda da var bir hayır diyerek rahatlatıyorum kendimi. Güçlüyüm,sabırlıyım, derdimden büyük dertler var farkındayım ama bazen insana afallıyor, bazen zorlanıyor ya işte öyle bir andayım.
20 yaşında oldugumdan yani reşit oldugum ıcın babama nafaka davası açtım. Çünkü bana nafaka vermeyi kabul etmemiş. Ordan burdan burs bağlatmıştı bana 400 lira civarı. 200 lirası kesilmişti. o kesintiden sonra okuldan başarı bursu kazandım 250 lira. O da sadece o dönem içerisindeydi ve yeni son buldu. Bulduğu burslar dışında kesinlikle bir maddi katkısı olmadı. Ve okuldan burs aldıgımı bilmiyor sadece 200 lirayla geçinebildiğimi sanıyordu. Bir üniversite öğrencisi, herşeyden önce bir genç kız, yol parası,yemek parası ve 200 lira.Üstelik Ankara gibi büyük bir şehirde.. Bunları söylüyorum ama sanmayın ki para benim için herşey.. Ben ondan para istememiştim ki, ben ondan huzur,dürüstlük,sadakat istemiştim.. Babalıgını yapmadı mı bana yaptı! Asla laf etmem babalık sıfatına. Çok iyi bir babaydı doğru. Ama ta ki bugünler geldi, annemle kıran kırana bir savaş haline girdiler adeta. Nafakalar,tazminatlar evlere tedbir koymalar.. Ta ki babam evimizin faturalarını ödemeyi kesti, anneme sırf aldatıldıgı yüzünden babama atmış oldugu birkaç mesaj yüzünden açtıgı ceza davası işi bu noktaya getirdi. Kalktım ve babama nafaka davası açtım. Kendim için mi.. Hayır! Onsuzda yaparım ben kalkarım, çalışırım, didinirim zor değil.. Ama o evde bir anne, bir genç kız ve ergenlik döneminde bir kızı olduğunu unuttugu ıcın actım ben o davayı! Hiç mi düşünmedi ki benim vefakar bildiğim bu adam bu faturaları bu kadın ödeyemese bunlar elektriksiz kalsa, karda kışta donsalar, aç kalsalar.. Sen ki yıllar önce annemi zorla işten çıkaran adamsın. Bu muydu bedeli? Yıllarca çektiği ve hala çekmekte olduğu bu çile miydi? Aldatılmak mıydı sana olan büyük aşkının bedeli..
Düne kadar vicdanım yinede rahat değildi babama dava açmış olmaktan bunuda çok duygusal bir insan olmama veriyorum. Ama dün ne oldu? Boşanma davasının ilk duruşması gerçekleşti, eylüle ertelendi tabi anlaşmalı olmadığı için. Ve babam ne demiş? Hakimin bağladığı 750 lira nafaka çokmuş,ödeyemiyormuş, fazla geliyormuş ki paraın 250 lirası sırf kardeşimin. Geriye kalan 500 lira ile ev masrafı,faturalar ödenecek. Birde hiç mi ihtiyacı olmaz yıllardır karım olan bu kadının diye bile düşünmemiş.. Benim nafaka davamda ise sadece bir emekli maaşı olduğunu söylemiş.
Günlerce beni geri döndürmeye çalıştı, ona olan sevgimi, iyi niyetimi, saygımı, herşeye rağmen saygıda kusur etmememi kullanmak istedi. Gelecek kaygılarımı öne sürerek geleceğimle resmen tehdit etti beni. Baba,amca desteğin olmaz diye.. Amcam varlıklı, babamında çevresi geniş ya. Psikolojik baskı uyguladı üzerimde, duygularımı kullanmaya çalıştı, ne olursa olsun babama dava açmış olacakmışım, çok acıymış. Ya benim çektiğim acılar ne olacak? Benim yaşayamadığım çocukluğum, benim gençliğim, benim hayal kırıklığım ne olacak?
Onu kaybedermişim davayı geri almazsam.. Zaman zaman zorlandım,düşündüm,ağladım ama çıktığım yoldan dönmeyeceğim asla! Bunun adı ne bilmiyorum ama bir yoldayım. Annemin yanında, babamın karşısında.. Kimse istemez bunu, kimse annesini babasını karşısına almak istemez. Ama benim artık dayanacak gücüm kalmadı. Yoruldum, tükendim. Yaşayamadıklarım, içime attıklarım, huzursuzluklarım birikti artık.
Son cümlelerimde şunlar oldu ona: '' Bırak beni baba, evime bırak. Seninle adliyeye gelmeyeceğim. Sen anneme açtıgın ceza davasını geri aldın mı, o kadını o oturttugun evden cıkardın mı da benden davayı geri almamı bekliyorsun? Hadi sen bu dediklerimi yap 1 dk bile durmayayım geri alayım. Yoruldum Baba. O eve hem anne hem baba hem abla sıfatıyla girmekten, bu yaşımda bunları üstlenmekten yoruldum. Sen, sana en ihtiyacım olan zamanda gittin. Üniversite sınavına girmeme ramak kala terkettin evimizi. Belki hep yanımdaydın. Belki hep aradın,sordun, hiç yalnız bırakmadın beni. Ama yoktun baba.Kapımı çalan,derdimi soran,benimle arkadaş gibi sohbetler eden babam yoktu. Yatagına koşup sarılarak uyandırdıgım babam yoktu.Gece suu diye bagırdıgımda hiç durmadan suyumu getiren babam yoktu. Astım krizlerimde sogukkanlılıgını bir türlü koruyamayan anneme karşı beni iyileştiren babam yoktu. Bırak beni baba. Ben seni kaybettiysem,sen beni çoktan kaybettin.''
Doğru yanlış ne yapıyorum bilmiyorum.. Sadece dogru olduguna inanıyorum. Sizlerden sadece bikaç söz bikaç teselli duymak bile beni öyle rahatlatıyor ki.. Uzun oldu biliyorum ama içimden geldi işte. Okuma zahmetinde bulundugunuz icin çok çok teşekkür ederim..