• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Babam Pişman mı?

Ayni seyleri benim annem de babasindan yasadi, amcam cocuklarina ve esine yasatti. Neler yasadiginizi az cok tahmin edebiliyorum. Baba demek her seye ragmen affedilecek canli demek degil benim gozumde. Anne de ayni sekilde. Bilemiyorum, ben affedemezdim. Sizin gucunuz var ise affedin tabii ki kafaniz daha rahat olur. Nefret insanin kendisine zarar veren bir sey sonucta. Ama zor bir durum. Allah yardimciniz olsun, babaniza da vicdan versin.

Teşekkür ederim. Ben üzülüyorum onun haline. Bundan sonra yaşlılığında rahat edecekti, torunlarını sevecekti. Her şeyden mahrum etti kendini, yazık etti, çok yazık hemde.
 
Selam kızlar,

Sorunum babam. Şu hayatta ki en büyük sorunum kendisi zaten.
Hiç kolay bir çocukluk geçirmedim. Zaten en sonunda boşanma kaçınılmaz oldu.

Annemin çektikleri kolay değildi, ve ben artık çok yorulmuş durumdayım. Demin uzun uzun yazmıştım ama baktım gerek yok bunlara. Sormak istediğim şey şu:

Baştan sona hatalı olan, ve gerçekten pişman olmadığından emin olduğunuz bir babanız olsa, her konuşmanız, her sohbetiniz kavgayla bitse, ve anneniz illaki barış dese, ne yaparsınız?

NOT: Annem de bizim için barış diyor biliyorum, ilerde vicdan azabı çekmeyelim diye. Ama artık kalbim kaldırmıyor.
canım daha fazla ayrıntı verseydin..ben benzer şey yaşadım ama küs değilim..normal konuşuyorum..pişman falanda değil..bazen öyle numaradan falan ağlar söyler birşeyler işte..
 
canım daha fazla ayrıntı verseydin..ben benzer şey yaşadım ama küs değilim..normal konuşuyorum..pişman falanda değil..bazen öyle numaradan falan ağlar söyler birşeyler işte..

İlk başta detaylı yazdım ama sonra herkesin benimle hem fikir olmasını istemedim. İstedim ki birileri o senin baban ne olursa olsun görüş desin. Bunun bende nasıl hissetireceğini görmek istedim sadece.
 
Boşanma sürecindeler. Dava bitmeden malesef gelemez annem yanıma. Mal paylaşımı yapılmadı, buraya gelse oradakinden daha zor duruma düşer. Ama bu süreç bitince annem taşınacak buraya.

Bu da başka bir sorun doğuruyor. O memlekette tek başına kalacak, annem kardeşimin ve benim olduğum şehirde yaşayacak. Annem bunu da düşünüyor sanırım, tek başına kalacak, küsmesinler, ilgilenelim diye. Ama babam evlenir, sonra zaten bizi kesin ve kesin unutur. Eminim bundan.

Bizimkiler 7 sene önce dayaklar, kavgalar, aldatma sonucunda boşandı, seni çok çok iyi anlarım. Babam kendinden 21 yaş küçük benden 5 yaş büyük biriyle evlendi ve bizi unutmadı, ben kaçtıkça o eziyetlerine, laf sokmalarına, sebepsiz kavgalarına devam etti.

Babaya karşı ne yaparsak yapalım tam bir nefret besleyemiyoruz ama şunu düşün bugün iyi yarın kötü diye diye gitmez böyle. O adam değişmeyecek, sen üzülmeye devam edeceksin. Konuşmak istersen nasılsın iyiyim hadi görüşürüz tarzında bir diyalog hep en iyisi bana göre, anneciğin annem gibi aynı şeyleri benimki de düşündü ama şimdi bana görüşmek istemediğim için hak veriyor. Ne olursa olsun seni huzursuz etmesine izin verme gerekirse çıksın hayatından gitsin. Kendini sakın üzme sakın suçlama, annene sarıl sımsıkı, siz birbirinize yetersiniz :)
 
İlk başta detaylı yazdım ama sonra herkesin benimle hem fikir olmasını istemedim. İstedim ki birileri o senin baban ne olursa olsun görüş desin. Bunun bende nasıl hissetireceğini görmek istedim sadece.
genelde öyle derlerki zaten:KK53::KK53::KK53::KK53:hepsini yazsanda..babasıyla sorunu olmayanlar anlayamayacağı için öyle yazacaklardı
 
Senin adına çok üzüldüm. İnşallah yoluna girer her şey.

Babamın kalbi sevgi doludur, ama bize karşı değil malesef. Sadece annesini, babasını, kardeşlerini sever. Bu hep böyle oldu. Bizi üzer, yaralar, kızdırır, incitir. Öyle işte..
Ben konuşmuyorum bi kaç aydır
Annemi ezdirmedim korudum
Annemi aldatmalarını, yaptığı pislikleri ortaya çıkardım herkes öğrendi diye üzerime yürüdü beni evden kovdu
Hiç affetmicem onu
Bende evlatsam ki ona göre hiç bişiyim benimde hakkım olmalı
Haklıysamda babamı tanımam

İnsanin ailesinin böyle olması okadar zor ki
Kendimi yalnız hissediyorum kimsem yok
 
Teşekkür ederim. Ben üzülüyorum onun haline. Bundan sonra yaşlılığında rahat edecekti, torunlarını sevecekti. Her şeyden mahrum etti kendini, yazık etti, çok yazık hemde.
Bakin benim dedem anneme, teyzeme, dayima, anneanneme neler yapti neler. Mallarini hep baskalarina verdi. Anneannemin bir evi bile yok hadi annemleri gectim. Ve dedem 2 senedir yatalak hasta. Konusamiyor, yuruyemiyor. Allah biliyor uzulmuyorum. Cunku annemlerin, anneannemlerin neler yasadigini biliyorum. Anneannemin aglamalari, annemin stresten vucudunun cikardigi yaralari... oteki tarafa kalmiyor hicbir sey. Su an annemler hala gidiyor babalarina. Anneannem bakiyor hala dedeme. Ustelik dedem olse oturduklari ev bile anneannemin degil baskasinin. Avutkatlariyla gorusup kendisi oldukten sonra mahkemeye verip alamasinlar diye de cesitli yontemler kullandi dedem. Ben annem, teyzem ve anneannem gibi olamazdim sanirim. Ama onlar gibi olmanin da yuce gonulluluk oldugunu biliyorum. Olmamanin da suc, hata olmadigini biliyorum.
 
Bizimkiler 7 sene önce dayaklar, kavgalar, aldatma sonucunda boşandı, seni çok çok iyi anlarım. Babam kendinden 21 yaş küçük benden 5 yaş büyük biriyle evlendi ve bizi unutmadı, ben kaçtıkça o eziyetlerine, laf sokmalarına, sebepsiz kavgalarına devam etti.

Babaya karşı ne yaparsak yapalım tam bir nefret besleyemiyoruz ama şunu düşün bugün iyi yarın kötü diye diye gitmez böyle. O adam değişmeyecek, sen üzülmeye devam edeceksin. Konuşmak istersen nasılsın iyiyim hadi görüşürüz tarzında bir diyalog hep en iyisi bana göre, anneciğin annem gibi aynı şeyleri benimki de düşündü ama şimdi bana görüşmek istemediğim için hak veriyor. Ne olursa olsun seni huzursuz etmesine izin verme gerekirse çıksın hayatından gitsin. Kendini sakın üzme sakın suçlama, annene sarıl sımsıkı, siz birbirinize yetersiniz :)

Teşekkür ederim canım.

Annem hem anne hem baba oldu bize. Emeğini asla unutamam. Keşke babam evlense de evinde sıcak çorba piştiğini bilsem. Aramız bozulsun diye uğraşan babaannem, babamı kandıran babaannem, ben varım biz varız diyen halam bir tas çorba yapıp koymuyorlar önüne. Ama onlardan kıymetlisi yok.
 
Bakin benim dedem anneme, teyzeme, dayima, anneanneme neler yapti neler. Mallarini hep baskalarina verdi. Anneannemin bir evi bile yok hadi annemleri gectim. Ve dedem 2 senedir yatalak hasta. Konusamiyor, yuruyemiyor. Allah biliyor uzulmuyorum. Cunku annemlerin, anneannemlerin neler yasadigini biliyorum. Anneannemin aglamalari, annemin stresten vucudunun cikardigi yaralari... oteki tarafa kalmiyor hicbir sey. Su an annemler hala gidiyor babalarina. Anneannem bakiyor hala dedeme. Ustelik dedem olse oturduklari ev bile anneannemin degil baskasinin. Avutkatlariyla gorusup kendisi oldukten sonra mahkemeye verip alamasinlar diye de cesitli yontemler kullandi dedem. Ben annem, teyzem ve anneannem gibi olamazdim sanirim. Ama onlar gibi olmanin da yuce gonulluluk oldugunu biliyorum. Olmamanin da suc, hata olmadigini biliyorum.

Teşekkür ederim, kendimden şüpheye düşecektim artık, hain evlat olmak istemiyorum ama bende kırıldım işte, ve yoruldum..
 
tam anlamıyla babanızla olan problemleri bilmiyorum
ama babada olsa biraz süründürmek iyidir
hatasını anlamasını saglayın bence
bi süre görüşmeyin konuşmayın
elbette sonunda af ederisniz ama kimse kimseye anne baba diye, eziyet etme hakkına sahip değil
 
Seni üzdüğünü biliyor mu? Bilerek mi yapıyor...

Üzdüğünü biliyor, ama istediklerini yapmadığımız için biz nankörüz.

Kendi istekleri her şeyden önemli. O para kazanıp okutuyor diye bizi kölesi gibi gördüğünü düşünüyorum. Babaannemin anneme yaptığı eziyetlere tepki gösteriyoruz diye kızardı en çok. Annemi korumam onun için ciddi bir sorun zaten.

İçkisi, kumarı yokmuş. Karı kıza gitmiyormuş. Para kazanıp eve getiriyormuş. Ne derdimiz varmış.. Hep böyle derdi önceden.

İyi de kumadan beter babaannem zaten. Çocuklara yüz verme, karını döv dediğini kaç kere duydum kulaklarımla. Ben doğduktan sonra oğlanda doğuramadı zaten boşan gitsin diyen bir kadın. Anneme eziyet etmeyi meslek haline getirmiş.

Para kazanıyor, okuttu da Allah razı olsun ama hep onlardan kalanla. Önce onların masrafları, dertleri sonra biz. Hani babamın hayatında en çok sevdiklerini sıralasam son sıralarda gelirim ben.
 
Ben konuşmuyorum bi kaç aydır
Annemi ezdirmedim korudum
Annemi aldatmalarını, yaptığı pislikleri ortaya çıkardım herkes öğrendi diye üzerime yürüdü beni evden kovdu
Hiç affetmicem onu
Bende evlatsam ki ona göre hiç bişiyim benimde hakkım olmalı
Haklıysamda babamı tanımam

İnsanin ailesinin böyle olması okadar zor ki
Kendimi yalnız hissediyorum kimsem yok
bizler varız:KK19:
 
tam anlamıyla babanızla olan problemleri bilmiyorum
ama babada olsa biraz süründürmek iyidir
hatasını anlamasını saglayın bence
bi süre görüşmeyin konuşmayın
elbette sonunda af ederisniz ama kimse kimseye anne baba diye, eziyet etme hakkına sahip değil
Fiziksel şiddet, kv,kp derdi, maddi sıkıntı her şey var. Annemi koruyunca bizimde üzerimize yürürdü ama annem araya girer engel olurdu. Bazen ben girerdim aralarına vurmasın anneme diye.

Küçücük çocukken şiş gözlere okula giderdim. Bazen dışarda oyun oynarken arkadaşlarımla, bizim evden tartışma sesleri gelirdi, utanarak ve korkuyla eve giderdim. Bize bunları yaşatan insanı affedemiyorum ben.
 
Selam kızlar,

Sorunum babam. Şu hayatta ki en büyük sorunum kendisi zaten.
Hiç kolay bir çocukluk geçirmedim. Zaten en sonunda boşanma kaçınılmaz oldu.

Annemin çektikleri kolay değildi, ve ben artık çok yorulmuş durumdayım. Demin uzun uzun yazmıştım ama baktım gerek yok bunlara. Sormak istediğim şey şu:

Baştan sona hatalı olan, ve gerçekten pişman olmadığından emin olduğunuz bir babanız olsa, her konuşmanız, her sohbetiniz kavgayla bitse, ve anneniz illaki barış dese, ne yaparsınız?

NOT: Annem de bizim için barış diyor biliyorum, ilerde vicdan azabı çekmeyelim diye. Ama artık kalbim kaldırmıyor.

Sizi en iyi ben anlarım. Babam tüm hayatımın üstündeki gölgeydi ömrüm boyu huzur vermedi, başımdan talihsiz bir evlilik geçtiği için beni asla affetmedi, yüzüme vurdu, başımızı eğdin dedi. Kuzenim var ailesi pireyi deve yapar kızı el üstünde tutar över de över, babam beni yerin dibine sokar... Nişanlılığımda da rahat vermedi, huzursuzluk yaptı nikahımda yoktu! Sonra aylar, kandiller geçti barıştık. Şu an bizi el üstünde tutuyor ama bekliyorum bir yerden kaçak verecek, o zaman patlamam çok kötü olacak!

Sana diyeceğimse içinden gelmiyorsa barışma. Baba olmak kolay değil yapamayacak olanlar çocuk da yapmasın. Bizler kimsenin komplekslerini çekmek zorunda değiliz.
 
benim annem babam ben lisedeyken ayrıldılar

evde bir baba vardı ama evine maddi manevi hiçbir desteği olmayan ama sevgililerine ehr türlü destek yağdıran sözde babalardan...

ilk zamanlar formaliteden kopuk kopuk görüştük

o zamanlar çocuktum kafam tam basmıyodu etrafımdaki çok bilmiş teyzelerin baba babadır ara kızım görüş kızım sözleriyle vicdan yapıyodum görevimmiş gibi hissediyodum

ama o telefonda bile görüşmelerimizde canımı sıkmayı başarıyodu

ilk kafama üniversite kayıtlarında dank etti baba babadır diye bişe olmadığı

annemle ikimiz benim üniversite kaydım için hiç bilmediğimiz 16 saat uzaklıktaki bir şehre gittik

baktım herkesin babası yanında koşturuyo ilgileniyo benimki kimbilir hangi alemde...

annemle ikimiz gariban gibi kaldık taaa eliin memleketlerinde

o zaman lanet olsun dedim birdaha aramadım

hiçte vicdanım sızlamadı

o babaysa bende evladım madem ona Allahın emanetiyim babalık yapmak zorunda...
 
Fiziksel şiddet, kv,kp derdi, maddi sıkıntı her şey var. Annemi koruyunca bizimde üzerimize yürürdü ama annem araya girer engel olurdu. Bazen ben girerdim aralarına vurmasın anneme diye.

Küçücük çocukken şiş gözlere okula giderdim. Bazen dışarda oyun oynarken arkadaşlarımla, bizim evden tartışma sesleri gelirdi, utanarak ve korkuyla eve giderdim. Bize bunları yaşatan insanı affedemiyorum ben.
babamda hep yaptı aynını kendi huzursuzluğuna bizide ortak etti..
 
Fiziksel şiddet, kv,kp derdi, maddi sıkıntı her şey var. Annemi koruyunca bizimde üzerimize yürürdü ama annem araya girer engel olurdu. Bazen ben girerdim aralarına vurmasın anneme diye.

Küçücük çocukken şiş gözlere okula giderdim. Bazen dışarda oyun oynarken arkadaşlarımla, bizim evden tartışma sesleri gelirdi, utanarak ve korkuyla eve giderdim. Bize bunları yaşatan insanı affedemiyorum ben.
seni öle iyi anlıyorum ki
ve sana affetme diyorum
bırak hatasının bedelini sana ve ilerde doğurcagın torunlarına hasret geçirsin
çünkü can çıkmadan huy çıkmıyo
 
Back
X