babam ve vicdan azabı

greengirll

yok başlık falan
Kayıtlı Üye
21 Kasım 2012
9.068
9.560
398
Kızlar günlerdir ikilemdeyim. Fikirlerinizi istiyorum. Babam kanser hastası, ameliyat oldu fakat tedaviyi reddetti, ne kontrole götürebiliyoruz ne ilaç tedavi hiç bir şey...Ameliyat olalı da 3 yıl oluyor tek bir kontrole dahi götüremedik. Ben son zamanlarda epey yoğun çalışıyorum ve sık gidemiyorum aileme, geçenlerde babaannem (şu an babamlarla kalıyor) baban çok hasta dedi içime oturdu. Tekrar başlamış eskiden mevcut olan rahatsızlıkları, fakat dediğim gibi doktora gitmiyor. Hem devlet hem özel hastane yürüyerek 5 dk uzaklıkta.

Sık sık gitsem diyorum söz dinlemez, çekilir odasına tv izler, bir hoş geldin der öper o kadar. Ne nasılsın kızım der ne bir şey. Hayatı boyunca böyle ilgisiz bir babaydı zaten. Annemle araları da hiç bir zaman iyi olmadı yani çok huzursuz bir evde büyüdüm ben. Evde halen o huzursuzluk da devam ediyor. Yani gittiğimde ayrı pişman gitmediğimde ayrı pişmanım. Hani gidince babamla oturup iki kelam edebilsem neyse ama zaten yanımda bile oturmuyor genelde. Beraber oturulursa bile tv sesini açar sonuna kadar maç izler dizi izler. İletişim sıfır.

Siz olsanız vicdan azabı yapar mıydınız sık gidemiyorim diye?
 
sık sık gidemiyor musunuz, gitmiyor musunuz? bilmiyorum ben de mesafeliyimdir. gidemiyorsam çok sıkıntı etmezdim. ama ilerde siz pişman olursunuz gibi geldi.

doktora neden gitmiyor? ölümü mü bekliyor?
 
sık sık gidemiyor musunuz, gitmiyor musunuz? bilmiyorum ben de mesafeliyimdir. gidemiyorsam çok sıkıntı etmezdim. ama ilerde siz pişman olursunuz gibi geldi.

doktora neden gitmiyor? ölümü mü bekliyor?

Gidemiyorum aslında çünkü benim de tedavim var haftanın 3 günü 21 den önce evde olamıyorum. İşimle evleri arası 1 saatlik mesafe, h. sonları da çok sık gidemiyorum.
 

valla tedaviyi reddetmek kendi tercihi
daha ne yapacaksınız ki
 
Bilmiyorum ya, burada böyle konularda anne/baba ne olursa anne babadır, baş üstünde tutulmalıdır tarzında yorumlar geliyor. Bence bi spermini bahşetmekle baba olunmuyor.

Hayatım boyunca sevgisini, sıcaklığını hiç hissetmediğim, bana evladım diye sarılmayan, hiç güzel anımızı hatırlamadığım aksine evi sürekli gergin bir yere dönüştüren biriydiyse ben şahsen vicdan yapmazdım.

Ama babanızla ne yaşadığınızı siz bilirsiniz en çok. Ölünce pişman olup olmayacağınız geriye dönük hatırladıklarınızla ilişkin olacak.
 
Son düzenleme:
Ben olsam giderdim . Anne baba bu Dünya'dan ayrılınca daha bulunmuyor . Ne olursa olsun gider doktora gitmeye de ikna ederdim .

Canım hiç kimse ikna edemiyor. Ameliyat için de gitmeseymiş bağırsakları patlayacakmış afedersiniz yazdım ama düşünün yani tanıdık doktora yalvar yakar gittik anında ameliyata alındı. İkna olmuyor kesinlikle.
 
yapacak bişey yok o zaman.

Hani ilerde kendimi parçalamadım diye pişman olur muyum? Bilmiyorum gidince de pek bir şey farketmiyor hani otursak konuşsak değecek diyeceğim de, ben de zaten çok yoğunum ve rahatsızım...Ama gene de ilerde vicdan yapar mıyım sorusu yakamı bırakmıyor.
 
Benim babam da cok iletisim kurmaz konusacak konu bulamaz. Ama ben alir sinemaya gotururum. Yemek ismarlar eve doneriz. Babam diyip sarilirim o bana sarilmasa da ne olursa olsun emegi fazla. Goz nuruyduk kucukken. Simdi gidince eşim yalniz birakmiyor sagolsun. O yükü ustumden aldi. Ve ne var biliyor musun esimle cok guzel sohbet ediuor.
 
Acil şifalar dilerim babanıza..lütfen geçmişte yaşanan olumsuzlukları düşünmeyin..insanlar değişmiyor, babanız da değişmeyecek fakat yokluğunda keşke dememek için bir kahve içimlik dahi olsa vakit buldukça uğrayın..babasını kaybetmiş biri olarak, geçmişte sizinle benzer bir hayat yaşamış olsam da babamı çok ama çok özlüyorum..
 

Yani şöyle söyleyeyim hiç bir zaman huzur olmayan bir evde büyüdüm. Annem babamla aramda sıcak bir ilişki olmadı, genelde birbirlerini yemekle meşguldüler. Annem erkek kardeşime düşkündür babam da öyle aslında. Küçücük çocuğu kavgalarına hakem yaparlardı hangimiz haklı diye, ben kavgalarda ağlayıp odama kapanırdım ben kötü evlat oldum.

Bana verdikleri bir şey yok aslında, sadece aç kalmadım karnım doydu 1 tabak yemekle o kadar.

Ben çok fakiriz sanırdım oysaki babam at yarışı falan oynarmış hep bizi de bir gün zengin olursam size muz alırım diye kandırırdı. Yani aslında hiçbirini hatırlamak istemiyorum ama annemle babamın hayatındaki en önemli şey para.

Yani gitmek çok da istemiyorum işin aslında ama sadece ilerde vicdan azabı duyar mıyım diye düşünüyorum.
 

gitmeniz gerektiğini düşünüyorum
sizinle konuşmuyor, bu iyi bir şey değil tabi ama hastalığı düşünülünce ileride vicdan azabı çekmemeniz için uğrayabildiğiniz kadar uğrayın
neticede, yazdıklarınıza göre, her uğrayışınız bir öpücük demek
 
ben yapardım sanırım

Çünkü babasız buyudum . Berbat bir babam varmış . Ama diyorum keşke bende görseydımde berbat deseydım

aman boşver ya düşünme böyle
ben gördüm hatta reşit olana kadar gördüm
görmek bir işe yaramıyor
berbatsa sana da berbat davranıyor
o berbatlığı yaşayıp da ne yapacaksın
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…