Öyle ne bilim çocukluğumda içimde kalan bi yara
Ah nasıl özenırdım ahh
Benim babam da cok iletisim kurmaz konusacak konu bulamaz. Ama ben alir sinemaya gotururum. Yemek ismarlar eve doneriz. Babam diyip sarilirim o bana sarilmasa da ne olursa olsun emegi fazla. Goz nuruyduk kucukken. Simdi gidince eşim yalniz birakmiyor sagolsun. O yükü ustumden aldi. Ve ne var biliyor musun esimle cok guzel sohbet ediuor.
Acil şifalar dilerim babanıza..lütfen geçmişte yaşanan olumsuzlukları düşünmeyin..insanlar değişmiyor, babanız da değişmeyecek fakat yokluğunda keşke dememek için bir kahve içimlik dahi olsa vakit buldukça uğrayın..babasını kaybetmiş biri olarak, geçmişte sizinle benzer bir hayat yaşamış olsam da babamı çok ama çok özlüyorum..
Emınımm bende tanısam , onunla yaşasam aynı senın gibi olucaktım .ben hiç özenmedim
15'te bir görürdüm
gezdirirdi beni, yedirirdi
ama bi kere hasta olsam görmek istemezdi
çok zengindi 1 lira vermezdi
sonra evlendi, yeni eşi neler yaptı bana
ben de terkettim gitti
inan bana berbat babaların özenilecek bir tarafı yok
hayal etmek daha güzeldir sanırım
ama haklısın tabi, içinde yaradır, ona bir şey diyemem maalesef
Baban kendini dunyaya kapamis
Belki evde kimseyi istemiyor bile
En iyisi sık sık gidip az durup donmek
haftada bir gitmeye çalışın..
yarım saat de olsa.
vicdanınız rahat etsin.
Sanki benim yaşadığımı yazıya dökmüşsünüz. Sadece birkaç fark var. Benim babam da şu an hasta ve hiçbirimiz doktora götüremiyoruz. Yalvar yakar yok gelmiyor. Ve bağırsaklarında birşey olduğunu düşünüyoruz. Sadece bir kontrol diyoruz yok gelmem ben diyor.
Ben de düşünüyorum; çocukluğumuzu zehir etti , içki içti, eve gelmedi, anneme şiddet daha neler neler.
Ama çok üzülüyorum yine de , kötü birşeyi varsa diye ödüm kopuyor. Her anımı onunla geçirmek istiyorum ama çok uzaktalar. Biz biraz büyüdükten sonra alkolü bıraktı, bize karşı çok iyi şimdi sohbet muhabbet. Ama şimdi de böyle bir durum var.
Çocukluğumuz öyle zindan oldu , bu günümüz de böyle zindan oluyor.
Yani ne diyeceğimi bilmiyorum.Yani şöyle söyleyeyim hiç bir zaman huzur olmayan bir evde büyüdüm. Annem babamla aramda sıcak bir ilişki olmadı, genelde birbirlerini yemekle meşguldüler. Annem erkek kardeşime düşkündür babam da öyle aslında. Küçücük çocuğu kavgalarına hakem yaparlardı hangimiz haklı diye, ben kavgalarda ağlayıp odama kapanırdım ben kötü evlat oldum.
Bana verdikleri bir şey yok aslında, sadece aç kalmadım karnım doydu 1 tabak yemekle o kadar.
Ben çok fakiriz sanırdım oysaki babam at yarışı falan oynarmış hep bizi de bir gün zengin olursam size muz alırım diye kandırırdı. Yani aslında hiçbirini hatırlamak istemiyorum ama annemle babamın hayatındaki en önemli şey para.
Yani gitmek çok da istemiyorum işin aslında ama sadece ilerde vicdan azabı duyar mıyım diye düşünüyorum.
Benimde ulseratif kolitim var kolonoskopi cekiliyor bagirsaktaki yarayi gormek icinCanım babam kolon kanseri benim bağırsak diyorsan muhtemelen benzer olabilir, ama doktora gitmeme huylarına sinir oluyorum...Ben çok üzüldüm neler çektim ama o bizi üzmeyeyim modunda değil ki.
Emınımm bende tanısam , onunla yaşasam aynı senın gibi olucaktım .
Ama işte ınsan yaşayamadıklarına özenıyor .
Ailem anlatıyor şöyle kötu böyl kötu. Diyorum iyi ki ölmüş .
Ama zaman gelıyo diyorum keşke yaşasaydı
Be de son halini bilmiyorumbenimki de öldü
yıllaaaardır görmemiştim, cenazesine gittim mecburen, hiçbir şey hissetmedim
ama baba sevgisini kayınpederimde anladım ben
Allah razı olsun, hasta olsam çorba yapar, yatırır, üstümü örter
arar, sorar, ilgilenir
her ihtiyacıma koşmaya çalışır
bir şey istediğimi duysa hemen alır veya aldırır
dolu dolu baba diyebileceğim bir babam oldu yani
G greengirll kusura bakma, konuyu sabote etmiş olduk, üzgünüm
Yani ne diyeceğimi bilmiyorum.
Ne kadar bir mesafe? Acabalarınız var sizin. Bu hafta sonu sabahtan bir uğrayın, bir bakın nasıl geçti. Bizimle de tekrar paylaşırsınız.
Ailenizin sizi yoksun bıraktığı sevgi ve huzur, kendi kurduğunuz yuvanızda bolca daim olsun inşallah.
Giderdim.Kızlar günlerdir ikilemdeyim. Fikirlerinizi istiyorum. Babam kanser hastası, ameliyat oldu fakat tedaviyi reddetti, ne kontrole götürebiliyoruz ne ilaç tedavi hiç bir şey...Ameliyat olalı da 3 yıl oluyor tek bir kontrole dahi götüremedik. Ben son zamanlarda epey yoğun çalışıyorum ve sık gidemiyorum aileme, geçenlerde babaannem (şu an babamlarla kalıyor) baban çok hasta dedi içime oturdu. Tekrar başlamış eskiden mevcut olan rahatsızlıkları, fakat dediğim gibi doktora gitmiyor. Hem devlet hem özel hastane yürüyerek 5 dk uzaklıkta.
Sık sık gitsem diyorum söz dinlemez, çekilir odasına tv izler, bir hoş geldin der öper o kadar. Ne nasılsın kızım der ne bir şey. Hayatı boyunca böyle ilgisiz bir babaydı zaten. Annemle araları da hiç bir zaman iyi olmadı yani çok huzursuz bir evde büyüdüm ben. Evde halen o huzursuzluk da devam ediyor. Yani gittiğimde ayrı pişman gitmediğimde ayrı pişmanım. Hani gidince babamla oturup iki kelam edebilsem neyse ama zaten yanımda bile oturmuyor genelde. Beraber oturulursa bile tv sesini açar sonuna kadar maç izler dizi izler. İletişim sıfır.
Siz olsanız vicdan azabı yapar mıydınız sık gidemiyorim diye?
Benimde ulseratif kolitim var kolonoskopi cekiliyor bagirsaktaki yarayi gormek icin
Belki o zor geliyordur
Ben uyutuldugum halde aglayarak uyanmistim kolonoskopiden
Babanizda yuksek ihtimal kolitti ve tedavi olmadi
benimki de öldü
yıllaaaardır görmemiştim, cenazesine gittim mecburen, hiçbir şey hissetmedim
ama baba sevgisini kayınpederimde anladım ben
Allah razı olsun, hasta olsam çorba yapar, yatırır, üstümü örter
arar, sorar, ilgilenir
her ihtiyacıma koşmaya çalışır
bir şey istediğimi duysa hemen alır veya aldırır
dolu dolu baba diyebileceğim bir babam oldu yani
G greengirll kusura bakma, konuyu sabote etmiş olduk, üzgünüm
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?