babam ve vicdan azabı

Siz yine de elinizden geldiğince, fırsat buldukça gidin ve ikna etmek için çabalayın derim. Benim babamda ilgisiz bir babaydı ama onu kaybettiğim günden beri ilgisizliğini bile özlüyorum.
 
Hassas bir konu bu.
Size şöyle yapın böyle yapın diyemem.
Sadece hikayemi anlatabilirim.
Benim babamda kötülüğü çekirdek ailesine olan biriydi.
Babamla ilgili sadece maddi olarak değil manevi olarak dahi bağımı kopartmıştım.
Özellikle evlendikten sonra sadece annem ve kardeşlerimi görmek için o eve gidiyordum.
Sonra babamın 4. Evre kanser olduğunu öğrendim.
Vicdan azabı çeker miyim diye düşündüm?
Çekeceğimi düşünmediğim halde o ihtimal bile olmasın diye her ay yada ay aşırı gittim. (Farklı şehirdeyim)
Canım annem kardeşlerim için, psikolojik işkencelerine devam eden babamın, ailem üzerindeki yükünü hafifletmek için gittim.
Benim babam yaşamak için elinden geleni yaptı.
Ölmeden önce küs olduğu babasını görmek istedi. Gelmedi. (Ben hasta olsaydım eminim benim babamda bana gelmezdi)

Kanser o kadar zor kötü bir hastalık ki...
Ani bir kayıp gibi değil sürekli bir çöküş...
İnsanın düşmanı bile olsa, can çekişen bir kanser hastası olmasını istemez.

Babamın hastanedeki son günleri yanındaydım.Öldüğü gün bütün hakkımı helal ettim.
2 gün sonra hak etmediğini de öğrendim.
Lakin hala hastanede can çekiştiği, ilaçlar yüzünden kafasının güzel olduğu, bir şey anlatmak istediği ama bir türlü kafasını toparlayamadığı anlar geliyor aklıma.
Son zamanlarında ne olursa olsun yoğun bakıma yatmak istememişti. Fakat bir işlem için yoğun bakım ortamı olursa yaparız demişti doktor. Bu yüzden yatırdık.
Son söylemek istediği şey belki beni buradan çıkarın demek olacaktı. Belkide son dakika gelen pişmanlık ne diyeceğini bilemeyiz.
Yine ne diyeceğini duymak isterdim.

Şuan ne hissediyorsun dersen,
öldükten sonra öğrendiğimiz yaptığı /iyileşse yapacağı bazı şeyleri öğrenmek resmen içimdeki acıyı söndürdü.
Hakkımı helal ettiğime pişman bile oldum.
Hastanedeki son 2 günü görmeseydim muhtemelen öldüğünde de çok üzülmeyecektim.
Şuan hissizim.
Üzülmediğim için vicdan azabı hissediyorum.
Hissiz olduğum için vicdan azabı hissediyorum.
 
Gidiyor olmam bir sorunu çözemeyecekse çekmezdim vicdan azabı.
 
İçinden babana öyle kırgın ve kızgınsın ki içinden gitmek gelmiyor aslında. Kendin için geçerli bulduğun sebeplerine sıkı sıkıya tutunmak buradaki arkadaşlardan gitme denildiğini duymak istiyorsun. Seni çok iyi anlıyorum canım. Kalbi kırık kız çocuklarının o kırıldığı yer hep çocuk kalıyor. Baban ne olursa olsun git yanına ve ağla yalvar yakar onu hastaneye gitmeye ikna etmeye çalış. Bunları çok iyi biliyorum nerden diye sorma.
İkna etmek için elinden geleni yap şimdi kızdığın herşey için sonra için yanacak. Merhametli vicdanlı bir kızsın o çok belli. Babanla kalbindeki sorunu çözmen için bunu yapman yaşaman gerek. Kalbi kırık kızlar ilişkilerinde de bir şekilde o ağırlığı taşıyor. Çözdüğün zaman çok rahatlayacaksın. Bu hastalık senin onu affetme, onun sana yaklaşabilme fırsatın olabilir. Zaten aksi, huysuz, geçimsiz olan biri bu hastalıkta çarpı on kat daha fazla oluyor. Maalesef kolon en kötülerinden biri. Hele ki tedavi de edilmediyse lütfen çaba harca zor da olsa kendin için git yanına. O reddetse de elini tut. Temizliğini yapmıyorsa yardımcı ol, sen yaptır. Birşey olursa elinden geleni yapmış ol. Sadece kendin için. Haklı olmak mı, mutlu olmak mı bunu düşün. Kendin için yap, ruhunu özgürleştir kendi psikolojin için.
Kız çocukları babayla olan sorununu çözmedikçe o hep peşinden geliyor çünkü.
Babana sağlık, şifa diliyorum. Sana da tüm bunlara dayanacak güç, sabır, yüce gönüllülük ve mutluluk dilerim.
 
Ölümlü dünya :( simdi bile kafaya takmişsiniz Allah gecinden versin bir durum olsa cok uzulursunuz ama keskeler fayda etmez. Varsin O babalik gorevlerini eksik yapsin siz evlatlik gorevlerinizi yerine getirin sadece kendiniz ve vicdaniniz icin yapin bunu derim..
 
Kızlar günlerdir ikilemdeyim. Fikirlerinizi istiyorum. Babam kanser hastası, ameliyat oldu fakat tedaviyi reddetti, ne kontrole götürebiliyoruz ne ilaç tedavi hiç bir şey...Ameliyat olalı da 3 yıl oluyor tek bir kontrole dahi götüremedik. Ben son zamanlarda epey yoğun çalışıyorum ve sık gidemiyorum aileme, geçenlerde babaannem (şu an babamlarla kalıyor) baban çok hasta dedi içime oturdu. Tekrar başlamış eskiden mevcut olan rahatsızlıkları, fakat dediğim gibi doktora gitmiyor. Hem devlet hem özel hastane yürüyerek 5 dk uzaklıkta.

Sık sık gitsem diyorum söz dinlemez, çekilir odasına tv izler, bir hoş geldin der öper o kadar. Ne nasılsın kızım der ne bir şey. Hayatı boyunca böyle ilgisiz bir babaydı zaten. Annemle araları da hiç bir zaman iyi olmadı yani çok huzursuz bir evde büyüdüm ben. Evde halen o huzursuzluk da devam ediyor. Yani gittiğimde ayrı pişman gitmediğimde ayrı pişmanım. Hani gidince babamla oturup iki kelam edebilsem neyse ama zaten yanımda bile oturmuyor genelde. Beraber oturulursa bile tv sesini açar sonuna kadar maç izler dizi izler. İletişim sıfır.

Siz olsanız vicdan azabı yapar mıydınız sık gidemiyorim diye?
bende gidemiyorum vicdan azabı yapmayı da bırakalı çok oldu. gerçekçi düşünmek lazım. gitsen ne oluyor babanı ikna edip doktora bile götüremiyorsun, üstüne huzursuzlukla ayrılıyorsun ordan. gitmesen ne olur sadece sık gitmiş olmazsın. böyle bakınca olaya seçenekleri seçmek daha kolay oluyor hangisini seçersen seç vicdan yapacak bir durum yok. ama ben yerinizde olsam baya baya tehtitlerle duygu sömürüleri ile hatta ve hatta bagıra çağıra zorla götürürdüm hastaneye baktım olmuyor mu babanız kaç yaşında bilmiyorum ama gençte olsa farketmez bu durumda vasi davası bile açardım. kendisi için doğru kararlar veremiyor demek ki sağlık konusunda bunu ben sağlamalıyım derdim. bir çocuk nasıl hastanede tedavi olmak istemiyorum dendiğinde dinlenmiyorsa o da dinlenmezdi işte o zaman. her yolu denedim çözüm bulamadıysam ne yapabilirim ki sık sık gitme imkanımda yoksa gidincede bir ilaç veremiyorsam ne yarar ki. eriyip tükenişinimi izleyeceğim.
 
Kızlar günlerdir ikilemdeyim. Fikirlerinizi istiyorum. Babam kanser hastası, ameliyat oldu fakat tedaviyi reddetti, ne kontrole götürebiliyoruz ne ilaç tedavi hiç bir şey...Ameliyat olalı da 3 yıl oluyor tek bir kontrole dahi götüremedik. Ben son zamanlarda epey yoğun çalışıyorum ve sık gidemiyorum aileme, geçenlerde babaannem (şu an babamlarla kalıyor) baban çok hasta dedi içime oturdu. Tekrar başlamış eskiden mevcut olan rahatsızlıkları, fakat dediğim gibi doktora gitmiyor. Hem devlet hem özel hastane yürüyerek 5 dk uzaklıkta.

Sık sık gitsem diyorum söz dinlemez, çekilir odasına tv izler, bir hoş geldin der öper o kadar. Ne nasılsın kızım der ne bir şey. Hayatı boyunca böyle ilgisiz bir babaydı zaten. Annemle araları da hiç bir zaman iyi olmadı yani çok huzursuz bir evde büyüdüm ben. Evde halen o huzursuzluk da devam ediyor. Yani gittiğimde ayrı pişman gitmediğimde ayrı pişmanım. Hani gidince babamla oturup iki kelam edebilsem neyse ama zaten yanımda bile oturmuyor genelde. Beraber oturulursa bile tv sesini açar sonuna kadar maç izler dizi izler. İletişim sıfır.

Siz olsanız vicdan azabı yapar mıydınız sık gidemiyorim diye?
siz babaniza sevgiyle bağli bir evlat değilsiniz sanirim sizi yargilamak icin soylemiyorum yanlis anlamayin yazdiklarinizdan bunu cikardim cunku bu kadar ciddi bir rahatsizlikta isim yogun gitmezsem vicdan azabi cekermiyim diye burda soruyorsunuz allah sifalar versin
 
İçinden babana öyle kırgın ve kızgınsın ki içinden gitmek gelmiyor aslında. Kendin için geçerli bulduğun sebeplerine sıkı sıkıya tutunmak buradaki arkadaşlardan gitme denildiğini duymak istiyorsun. Seni çok iyi anlıyorum canım. Kalbi kırık kız çocuklarının o kırıldığı yer hep çocuk kalıyor. Baban ne olursa olsun git yanına ve ağla yalvar yakar onu hastaneye gitmeye ikna etmeye çalış. Bunları çok iyi biliyorum nerden diye sorma.
İkna etmek için elinden geleni yap şimdi kızdığın herşey için sonra için yanacak. Merhametli vicdanlı bir kızsın o çok belli. Babanla kalbindeki sorunu çözmen için bunu yapman yaşaman gerek. Kalbi kırık kızlar ilişkilerinde de bir şekilde o ağırlığı taşıyor. Çözdüğün zaman çok rahatlayacaksın. Bu hastalık senin onu affetme, onun sana yaklaşabilme fırsatın olabilir. Zaten aksi, huysuz, geçimsiz olan biri bu hastalıkta çarpı on kat daha fazla oluyor. Maalesef kolon en kötülerinden biri. Hele ki tedavi de edilmediyse lütfen çaba harca zor da olsa kendin için git yanına. O reddetse de elini tut. Temizliğini yapmıyorsa yardımcı ol, sen yaptır. Birşey olursa elinden geleni yapmış ol. Sadece kendin için. Haklı olmak mı, mutlu olmak mı bunu düşün. Kendin için yap, ruhunu özgürleştir kendi psikolojin için.
Kız çocukları babayla olan sorununu çözmedikçe o hep peşinden geliyor çünkü.
Babana sağlık, şifa diliyorum. Sana da tüm bunlara dayanacak güç, sabır, yüce gönüllülük ve mutluluk dilerim.

Ne güzel yazmışsınız beni çok çok iyi anlamışsınız Allah razı olsun...

Bu akşam uğrayacağım inşallah, eşim cumartesi de gideriz dedi. Başka yapabileceğim bir şey yok, etrafı insan dolu aslında, annem, babaannem, komşular arkadaşlar hiçbirinin sözünü dinlemiyor.
 
siz babaniza sevgiyle bağli bir evlat değilsiniz sanirim sizi yargilamak icin soylemiyorum yanlis anlamayin yazdiklarinizdan bunu cikardim cunku bu kadar ciddi bir rahatsizlikta isim yogun gitmezsem vicdan azabi cekermiyim diye burda soruyorsunuz allah sifalar versin

Hayır çok sık gidemediğimi ve sadece iş yoğunluğu değil kendimin de bazı rahatsızlıklara sahip olduğumu belirtmiştim. Aramızdaki ilişkiyi de yazdım babamın bana sevgi göstermediği yerde ben ne kadar sevgiyle bağlı olabilirim ki?
 
Gidemiyorum aslında çünkü benim de tedavim var haftanın 3 günü 21 den önce evde olamıyorum. İşimle evleri arası 1 saatlik mesafe, h. sonları da çok sık gidemiyorum.
Herkesin babası AA kızım gelmiş diye öpüp koklayıp dizlerine kapanımıyor yani, benim babamdan ciddi bi Adamdı ben de çok huzursuzluk içinde büyüdüm ama o ne olursa olsun baba, bende kanserden kaybettim şuan öyle özledim ki sesini kokusunu her şeyini :( zaman geriye gitse neler yapardım neler??

Siz gitmemek için bahane arıyorsunuz açıkçası ve gitceğiniz yer 1 saat mesafede mesafe bile denmez, vicdanlı olup olmadığınızı da anca siz bilirsiniz azabınıda siz bilirsiniz, kısaca Hayırsız evlatsın
 
Git yanına , doya doya bak .. ben şuan yüzünü unutmaktan korkuyorum . Biraz da zihnimin bana oynadığı oyunlar bunlar ama 1 dk daha fazla görmek için herşeyimi verirdim .. gül yüzlüm ,ne kadar da güzeldi :/

Sonunda pişmanlık var ..ne yaparsan yap , arkanda boslugunu hissediyorsun. Babam olsaydı böyle olmazdı diyorsun .. doya doya sarıl ,o konusmuyorsa sen konuş ..Babamı özledim ,sarilamaz miyim ,konuşamaz miyim ,de muzip muzip .. bence senden bunu bekliyordur .. babalar kızları ayrı sever ,bazıları pek belli edemez ..

Ben artık sadece toprağına sarilabiliyorum. Yakın zamanda kaybettim .yalvarıyorum (mümkün olmadığını biliyorum ,daha tan delirmedim:) ) çık da o güzel yüzünü bi kere daha göreyim diyorum ,soğuk toprak bana somurtuyor. .. bu arada farklı şehirlerde olmamıza rağmen babamı hiç bırakmadım .

Sonu büyük pişmanlık ,unutma ..
 
Herkesin babası AA kızım gelmiş diye öpüp koklayıp dizlerine kapanımıyor yani, benim babamdan ciddi bi Adamdı ben de çok huzursuzluk içinde büyüdüm ama o ne olursa olsun baba, bende kanserden kaybettim şuan öyle özledim ki sesini kokusunu her şeyini :KK43: zaman geriye gitse neler yapardım neler??

Siz gitmemek için bahane arıyorsunuz açıkçası ve gitceğiniz yer 1 saat mesafede mesafe bile denmez, vicdanlı olup olmadığınızı da anca siz bilirsiniz azabınıda siz bilirsiniz, kısaca Hayırsız evlatsın

Benim ailemle ilişkimi yaşadıklarımı bilmeden hayırsız evlat damgası vurmak size değil hiç bir Allahın kuluna düşmez, bu kadar hassas bir konuda böyle yorum yapabilme hakkınız yok.
 
Babanız kanser hastası ve siz sık gitmek yerine türlü bahaneler üretiyorsunuz. Evet ben olsam vicdan azabı çekerim.

Ama söz konusu bebek doğurmaya gelince kv baksın diye bekliyorsunuz,bakmıyor diye de çocuğu göstermemek için uzağa taşınmayı düşünüyorsunuz :)
Babanızın hastalığından dolayı psikolojisi iyi değildir. O yüzden kendi haline çekiliyordur. Ama yine de herşeye rağmen yanında olduğunuzu görmek isteyebilir.
 
Benim ailemle ilişkimi yaşadıklarımı bilmeden hayırsız evlat damgası vurmak size değil hiç bir Allahın kuluna düşmez, bu kadar hassas bir konuda böyle yorum yapabilme hakkınız yok.
Ne yazarsan yasa hiç önemli değil onlar ana baba, konunun bu kadar hassas olduğunu biliyorsunuz neden gitmek yerine buraya konu acıyorsunuz o zaman , böyle bi durumda gidip gitmemeyi bile konu açacak kadar hassas bulıyorsanız hayırsızsınız demektir ..
 
Babanız kanser hastası ve siz sık gitmek yerine türlü bahaneler üretiyorsunuz. Evet ben olsam vicdan azabı çekerim.

Ama söz konusu bebek doğurmaya gelince kv baksın diye bekliyorsunuz,bakmıyor diye de çocuğu göstermemek için uzağa taşınmayı düşünüyorsunuz :)
Babanızın hastalığından dolayı psikolojisi iyi değildir. O yüzden kendi haline çekiliyordur. Ama yine de herşeye rağmen yanında olduğunuzu görmek isteyebilir.
Agzınıza sağlık mı elinize sağlık mı desem:))
 
Ne yazarsan yasa hiç önemli değil onlar ana baba, konunun bu kadar hassas olduğunu biliyorsunuz neden gitmek yerine buraya konu acıyorsunuz o zaman , böyle bi durumda gidip gitmemeyi bile konu açacak kadar hassas bulıyorsanız hayırsızsınız demektir ..

Bence önce konuyu okuyup anlayın sonra yazın olur mu, ben sık gidemiyorum dedim gitmiyorum demedim.
 
Back
X