babamı kaybettim 15 gün oldu..
hayatıma dönmek zorundayım, devam etmek zorundayım. ama bu boşluk beni bitiriyor.
kendimi bir odaya kapatmak istiyorum aylarca çıkmak istemiyorum. her şey ama her şey o kadar boş ki..
an gelecek hepimizin sonu bu, ve babamı geri getiremem bunu anlayacak yaştayım. ama ben babamın orda yattığına inanamıyorum. bir daha sesini duymayacak olmama katlanamıyorum.
daha 50 yaşında, bir hastalığı yokken. aniden..
daha çocuklarının düğününü görememişken torun görememişken, çok zamansız.
uyku uyuyamıyorum. gece olsun istemiyorum.
zaten ayrı yaşıyorduk, şu anda hissettiğim o kendi evinde, aramak istiyorum konuşmak istiyorum görmek istiyorum ama yok.
çok zormuş.. aşamıyorum bunları