Babam 56 yaşında, Çok erken emekli oldu 45 yaşında iken, yeni birşeyler yapmak için hayaller kurdu bir süre ama, gerçekleştiremedi.
2 yıl önce can dostu gibi yakın bir arkadaşı çok aniden vefat etti. Her gün görüştüğü kendi gibi emekli olan ve çok sevdiği bir arkadaşıydı, o zamandan beri hiç eskisi gibi olmadı.
Çok sıkılıyor. Hemde çok. Kimsesi yok. 2 amcam var biri ile küs yıllardır. Diğeri doktor ve istanbulda yaşıyor zaten yılda bir kez görüşebiliyorlar.
Başka arkadaşları işinde gücünde, bizimki gibi gezemiyorlar.
Annem hiç ayak uydurmuyor. İstanbul da ki amcamlar ile tatil planı yapmak istiyor babam, annem kabul etmiyor, huzursuz ediyor gidemiyorlar.
Ben izmir'de yaşıyorum ve çalışıyorum, kardeşim ankara'da okuyor. Bizimkiler ise bambaşka bir şehirde. Teyzemler ananemler komşular sık sık geliyor eve , babam mecbur dışarı çıkıyor. Saatlerce dışarda tek başına napıyor hiç bilmiyorum. Üzülüyorum çok..
Benim yanıma gelmişlerdi, 2 haftadır burada kalıyorlar ama babam burada da sıkıldı. Annemle az önce konuştum; 'tatile gidelim desene babama, biryerlere gitsenize olmaz mı, babam çok sıkılıyor anne ' dedim.Annem de 'amaan o herşeyden heryerden sıkılıyor, ben napıyım' dedi.
Ama düşünüyorum da, bu yalnızlık çok zor. Sağlığı için psikolojisi için endişeleniyorum. 2 yıldır böyle yaşıyor.
Birşeyler yapabilmek isterdim onun için
ama ne yapabilirim. Arkadaş bulamam ki, annemse gezmek istemiyor onunla.