- Konu Sahibi _Semiramis_
- #1
'Baba'ma ithafen;
Beni bıraktığında henüz 1 bucuk yaşında bile yoktum.Beni sevip öptüğünü bile bilmiyorum fotoğraflarımız var 1-2 poz onlara bakıyorum ara sıra zaten onlardan başka hiçbirşeyim yok sana ait..Ara sıra aldın beni 6 yasıma kadar o yaşlarımdan tek hatırladığım beni aldığın bi gün dizlerine kapanıp ağladığım.Enişteme yalvarıyomuşum beni götür babama diye.Yine eniştemın beni sana getirdiği günlerden birinde 'bir daha getirme bunu uğraşamam işim gücüm var' demişsin.Ama ben hep yalvarmışım çocukluk işte..O günden sonra hiç görüşmedik istememişsin beni eniştemde yalvarmasın semiramis bana dayanamıyorum demiş..ilkokula başladım herkesin babası geldi sen yoktun olmaman sorun değildide öğretmenin senın adını işini sormasıydı sorun olan boğazım düğümlenerek,kızararak bazı sorduklarına bilmiyorum diyerek cvp verdim..Okulun ilk günlerinden hep nefret ettim ben..Bazı arkadaslarım bana senin baban yok derlerdi eve gelip ağlardım..Anneannemler bana bişey alacakları zaman babası yok indirim yap derlerdi yine ağlardım utanırdım bana acırlardı bu beni çok üzerdi..Annem yolda görünce bak semiramis baban derdide öyle görürdüm uzaktan seni sende hiç bakmazdın sanki yabancıydım evladın değildim..
Lise çağıma geldiğimde bi arkadasımın annesi öldükten sonra seni aramaya karar verdim..Ölüm vardı bi gerçekti ve seninle ikimizede bişey olmadan bu dünyada görüşmek seni tanımak şevkatini hissetmek istedim.Bi şekilde numaranı buldum ve seni aradım haketmediğin halde telefonda 'baba seninle görüşmek istiyorum' dedim 'tmm kızım seni arayacağım 1 hafta içinde bekle' dedin..Kaç bir hafta geçti baba ? tam 4 yıl oldu okadar cok bekledimki seni ama gene istemedin belkide uğraşamazdın işin gücün vardı yine doğru ya..Olsun ben üzerime düşen görevlerimi yaptım vicdanım cok rahat peki sen rahat mısın ? Bunun cevabını hiçbir zaman bilemeyeceğim..
Kızın 21 yaşına geldi artık büyüdü.Yakında evlenecek nişanı kınası olacak ve sen yine benımle olamayacaksın olsun ben alışkınım.Yine gülümserim etrafa yokmuşsun hiç olmamışsın gibi davranırım zaten nezaman oldun ki ? Seni özlemiyorum zaten insan tanımadığı birisini özlemez.
Bana ne çocukluğumu ne gençliğimi yaşatmadın.Hala daha bana adını sormalarından ne iş yaptığını sormalarından nefret ediyorum.
6 yaşındayken bıraktığın istemediğin minik masum kız büyüdü artık hayalleri var , umutları var hayat dolu bi genç kız oldu.
Burda yazdıklarımı keşke yüzüne karşı söyleyebilseydim ama hayat bu belki günün birinde kimbilir..
Son olarak babalar günündende hayatım boyunca hep nefret ettim.Herkesin babasına aldığı hediyeden bahsetmesinden,babasının nasıl mutlu olduğundan el ele kol kola gezen baba kızlardan hep nefret ettim..O sahneleri görmek ve duymak cok acı vericiydi.O gün yine geldi çattı ve ben burdan
Bütün çocuklarına sahip cıkan her daim evlatlarının arkasında olan babaların babalar gününü kutluyorum..
Beni bıraktığında henüz 1 bucuk yaşında bile yoktum.Beni sevip öptüğünü bile bilmiyorum fotoğraflarımız var 1-2 poz onlara bakıyorum ara sıra zaten onlardan başka hiçbirşeyim yok sana ait..Ara sıra aldın beni 6 yasıma kadar o yaşlarımdan tek hatırladığım beni aldığın bi gün dizlerine kapanıp ağladığım.Enişteme yalvarıyomuşum beni götür babama diye.Yine eniştemın beni sana getirdiği günlerden birinde 'bir daha getirme bunu uğraşamam işim gücüm var' demişsin.Ama ben hep yalvarmışım çocukluk işte..O günden sonra hiç görüşmedik istememişsin beni eniştemde yalvarmasın semiramis bana dayanamıyorum demiş..ilkokula başladım herkesin babası geldi sen yoktun olmaman sorun değildide öğretmenin senın adını işini sormasıydı sorun olan boğazım düğümlenerek,kızararak bazı sorduklarına bilmiyorum diyerek cvp verdim..Okulun ilk günlerinden hep nefret ettim ben..Bazı arkadaslarım bana senin baban yok derlerdi eve gelip ağlardım..Anneannemler bana bişey alacakları zaman babası yok indirim yap derlerdi yine ağlardım utanırdım bana acırlardı bu beni çok üzerdi..Annem yolda görünce bak semiramis baban derdide öyle görürdüm uzaktan seni sende hiç bakmazdın sanki yabancıydım evladın değildim..
Lise çağıma geldiğimde bi arkadasımın annesi öldükten sonra seni aramaya karar verdim..Ölüm vardı bi gerçekti ve seninle ikimizede bişey olmadan bu dünyada görüşmek seni tanımak şevkatini hissetmek istedim.Bi şekilde numaranı buldum ve seni aradım haketmediğin halde telefonda 'baba seninle görüşmek istiyorum' dedim 'tmm kızım seni arayacağım 1 hafta içinde bekle' dedin..Kaç bir hafta geçti baba ? tam 4 yıl oldu okadar cok bekledimki seni ama gene istemedin belkide uğraşamazdın işin gücün vardı yine doğru ya..Olsun ben üzerime düşen görevlerimi yaptım vicdanım cok rahat peki sen rahat mısın ? Bunun cevabını hiçbir zaman bilemeyeceğim..
Kızın 21 yaşına geldi artık büyüdü.Yakında evlenecek nişanı kınası olacak ve sen yine benımle olamayacaksın olsun ben alışkınım.Yine gülümserim etrafa yokmuşsun hiç olmamışsın gibi davranırım zaten nezaman oldun ki ? Seni özlemiyorum zaten insan tanımadığı birisini özlemez.
Bana ne çocukluğumu ne gençliğimi yaşatmadın.Hala daha bana adını sormalarından ne iş yaptığını sormalarından nefret ediyorum.
6 yaşındayken bıraktığın istemediğin minik masum kız büyüdü artık hayalleri var , umutları var hayat dolu bi genç kız oldu.
Burda yazdıklarımı keşke yüzüne karşı söyleyebilseydim ama hayat bu belki günün birinde kimbilir..
Son olarak babalar günündende hayatım boyunca hep nefret ettim.Herkesin babasına aldığı hediyeden bahsetmesinden,babasının nasıl mutlu olduğundan el ele kol kola gezen baba kızlardan hep nefret ettim..O sahneleri görmek ve duymak cok acı vericiydi.O gün yine geldi çattı ve ben burdan
Bütün çocuklarına sahip cıkan her daim evlatlarının arkasında olan babaların babalar gününü kutluyorum..
Son düzenleme:
