- 12 Temmuz 2006
- 57.518
- 219.771
- 1.223
- 53
Amin, acısı olan herkesin acısı hafiflesin inşaallah.Daha şimdiden her gün soylüyorum 32 yaşında insanların babasını kıskanmaya başladım benim babam 58 yaşında gitti diye..melek gibiydi evin neşesi şuan her günüm kabus. Alısacağız alışiyoruz ama bi parcamız söküldü eksildi gibi orası hep boşluk kalacak. Sagolun sizin de başınız sağolsun mekanı cennet olsun babanızın
Maalesef o boşluk hissi hiç geçmiyor, alışmak da kolay değil ailece zamana ihtiyacınız var, özlemediğiniz bir an bile olmayacak, an gelecek babanızın sevdiği bir şeyi yaparken bulacaksınız kendinizi, mesela babam deniz aşığı bir adamdı, kendince tekne yapsın, onunla balığa çıksın bayılırdı, ölmeseydi birkaç yıl içinde de Ege'ye yerleşmeyi planlıyordu, siz ister gelin ister gelmeyin ben torunları toplayıp gideceğim demişti:) babam öldü 2 sene sonra Ege'ye yerleştim, ilk işim teknelerin bağlı olduğu yere gidip baba senin hayalini ben yaşıyorum demek oldu, diyeceğim babanızın boşluğu dolmaz özleminiz bitmez ama siz onu yaşattığınız sürece babanız hiç ölmeyecek, siz onun parçası o sizin parçası olmaya devam edecek.