- 29 Nisan 2011
- 2.765
- 12.763
- 408
- Konu Sahibi melankolik_24
- #21
kizlar ben esimden ayriliyorum konularimi burada daha önce yazmistim. Ben türkiyede ingilizce ögretmenligini bitirmistim daha sonra esimle evlenip almanyaya gitmistim daha sonra bana siddet uyguladigi ve birsürü sorundan dolayi ayrildik. Ben almanyada yasamaya karar verdim ailemde buna saygi gösterdi. Su an ailemin yaninda tatildeyim. Bugün yemekte tekrar bu bosanma konusu acildi, annem sen calisan bi kadin olsaydin sana bunlari yapamazdi dedi. Babamda evlenmeden önce kendini biraz agirdan satsan o sana kul köle olurdu hemen evet dedin dedi. Cok gururum kirildi ben sevdim güvendim ve evet dedim. Bu suc mu? Gercekten kendini agirdan satan calisan kadinlarin kocalari onlari el üstünde mi tutuyor?
Hayatimiza giren insanlari ve yaşadigimiz olaylari secimlerimizle bizler belirleriz.Secimlerimizin ana kaynagi bilincaltimizdir.Bilincaltimizin kaynagi da anne babamizdir;onlarin inanclaridir.Babanizin soyledigine gore sizin degeriniz etiketiniz,isiniz,davranislariniz...Yani onlarin kaliplarina gore sevmek,deger vermek sartlara bagli evladi bile olsaniz da.Bu sartlar yoksa degerli degilsiniz.Boyle yetismis bilincaltinin zaten saf sevgi,hosgoru bulmasi sasirtici olurdu.Kendinizde suc aramaya gerek yok,her birinin normal oldugunu kabul edin ve yeni yeni hayat kaliplari olusturun.Mesela kendi cocuklarimdan beklentim; kosulsuz sevgi ve saygi onlarin normalleri...Kendilerine yapilan en kucuk saygisizlik ve kaba davranista arkalarina bile bakmamalari...Umarim anlatabildim