burada babasının bir saç teline dünyayı yakacak kadınlar var. burada babasını bir kez daha görebilmek için her şeyinden vazgeçebilecek kadınlar var. burada keşke babam olsaydı diyenler var.
ben binlerce kez şükrederim her gün varlığına, yaşadığına.
benim babam da çoooookk huysuz hatta o kadar huysuz ki anlatamam. ama bir bakışına ölürüm. o yüzden sizi kimler anlar, hak verir bilemiyorum ama benim yorumum bu.
her şeyden önce sizi dünyaya getirmiş bir insanın (anne olsun baba olsun) bir fazlalık gibi görünmesi beni çok rahatsız ediyor.
biraz empati yapsanız mesela siz yaşlanınca eşinizden boşansanız, psikolojiniz iyi olmasa, çocuklarınız sizin hakkınızda bunları söylese ne düşünürsünüz?