Birebir örtüşmüyor belki yaşadığımız şey ama ben de eşimi ,yol arkadaşımı kaybettim ...ilk günler iç organlarımın acısından yerimde duramıyordum.Konuşulmamış bir meselem yoktu ama daha önce haklı sebeplerimle bile olsa ona söylediklerim beni yedi bitirdi adeta ..iki çocuğumuz var ve onlar da henüz bana ihtiyaç duyacak yaşta ..kalan olmaktan dolayı bile omzuma tonlarca sorumluluk çöktü kaldı.O acı da yerini hüzüne bıraktı.Kızlarımla babaları hakkında konuşurken hüngür hüngür ağlıyorken ...şimdi hafif buğulanıyor gözlerimiz ve arada gülümsediğimiz anılarımız da geliyor aklımıza .Hayatta keşke herşey kontrolümüz altında olsaydı ..ama dünya öyle bir yer değil..eminim babanız sizin güzel bir yuva kurduğunuzu ,sevdiğinizi ve sevildiğinizi bilmekten mutluluk duyardı.