O şiddet gösteren çocuk tek çocuğa göstermiyor. Sınıfın genelinde kime sataşacağı belli olmuyor. Yani istesenizde istemesenizde gözünüzü ayıramıyorsunuz. Çünkü; çocukların kolları morarana kadar ısırıyor. Üstelik o çocuğa bağırma, kızma şansınız da yok. Zaten şiddet gören bi çocuk. Her işini bu şekilde halletmeye çalışıyor. Çok daha sevecen, çok daha sevgi dolu olmak zorundasınız.
Bahsettiğim diğer çocukta sakinliğinden değil, şiddete alıştığından susuyordu. Bi tesiri yoktu yani üzerinde. Hani ortalığı toz duman eden tipler varya, bunlar ikisiydi. Ama gel gelelim ben ikisinide hem çok sevdiğimden hemde gözetim altında tutmak zorunda olduğumdan yanımdan ayırmıyordum. Sonuç; başka bir öğretmene geçtiler ve öğretmenleri bağırarak, cezanın dozunu arttırarak, saatlerce ağlatarak tabiri caizse adam etti. Velileride bu durumdan çok memnun oldular.
Sorun çıkaranları çıkarmayanlardan uzak tuttuğunuzda zaten diğerleri hemen adapte oluyor. Oyun anında çaktırmadan ayrı oturtuyordum ben o yüzden. Ama benim yöntem pek işe yaramadı galiba. İnsanlar uslu çocuk istiyor. O sonuca nasıl vardıkları umurlarında değil.