babamm...ismini aninca bile burnumun diregi sizlayan babam...
en iyi arkadasim,yeri gelince sirdasim,öfkelenince korkup kacacak delik aradigim canim babam...
serttir,disiplinlidir,belli degismeyen kaliplari vardir,keskin bi bicakla cizdigi sinirlari vardir..sadece benim gecmeme izin verdigi sinirlar...yalana tahammülü yoktur..deyim yerindeyse,yalan söyleyen babasinin oglu bile olsa tek kalemde silip atar ve arkasina bir daha asla bakmaz..
anneme bile acamadigi dünyasini hala dizinde oturttugu,onun icin hic büyümeyecek kizina acar..
catismalarimizda yasandi,karsilikli rest cekmelerimizde...sükür ki hep bir orta yolu bulduk..
onu öyle cok seviyorum ki...onunda beni herseyden cok sevdigini biliyorum...öyleki kriz gecirdigi anda bile ameliyata alinana kadar beni sayiklamis,yanina gittigimde o aninda bile gözlerinde gördügüm sevinci,elimi birakmak istemeyisini hayatimin sonuna kadar unutamam...
cok özledim canim babami,beni kucaklamasini,cikarsiz sevmesini,dinlemesini,dizinde uyutmasini...
senin nazin sadece bana,benimde nazim sadece sana geciyormus babacigim..hayat bana bunu ögretti
Allahim sana uzun ömürler versin,benden alsin sana versin...
nolur canim arkadaslarim üzülmeyin...Rabbimde sizin bu yaninizi binbir güzellikle doldursun insallah...
kimimiz öyle sinaniyoruz bu dünyada kimimiz böyle...herseyde bir hayir var..Allah hepimizin yar ve yardimcisi olsun