babam,hayatımın başlangıç noktası,ömrümün ikinci baharı
her baba deyişimde binlerce pişmanlık okları saplanıyor kalbime,onu üzdüğüm için
babam polis memuru, işi sebebiyle genelde hep stresli,sinirli,sevgisini içinde yaşayan biri,bekarken bunlar mutsuz ediyordu beni, çok çatışmalarımız oluyordu.bunların çoğu tabi benim hatalarım yüzünden şimdiyse baba deyince, yaşlar süzülüyor gözlerimden,içimde bir yer çok acıyor.oysa o sinirli adam beni okadar çok seviyormuşki,bunu şimdilerde daha iyi anlıyorum. BABACIĞIM seni çok seviyorum,gözümden akan tek bir damla yaşa ben canımı veririm..