Merhaba kandil günü buraya konu açmıştım.. eşim ile yaşadığımız kavgayı anlatmıştım sizlere.
Ben çok yorulduğum hissediyorum ;
Eşimin her kavgada hakaret etmesinden, ( açıklaması ise ben ona zamanında çok etmişim birikmiş. )
Beni anlamamasından senden boşanacağım, benden sana koca olmaz diye tehtid etmelerinden evden gideceğim diye blöf yapmalarından, beni sindirmeye çalışmasından tartışma büyüdüğü zaman ara aileni gelsin deyip beni anneme şikayet etmesinden herşeyden çok yoruldum..
3 gündür konuşmuyoruz yüzüne bile bakmıyorum kendisi salonda yatıyor, yatak ayırmak hep yaptığı birşeydir zaten.! içimde fırtınalar kopuyor gidip yüzüne haykırasım geliyor herşeyi yaptıgı bencillikleri, haksızlıkları, ama susuyorum kara bir diken yuttum sanki, diken içimi parçalayıp geçiyorda sesimi çıkartamıyorum iyi değilim hiç iyi değilim..
eşim alışmıştı böyle durumlarda benim konuşmama, içime atamayacağımı biliyor çünkü, yahut metre metre mesajlar atmama birşeyleri kırıp dökmeme .. ama tek kelime etmiyorum hoş ya oda etmiyor, aynı evin içinde iki yabancı gibiyiz
Bizi uzaktan görenler nasılda imrenir.. çok mutlusunuz çok yakışıyorsunuz maşallah eşin çok iyi bir der herkes oysa..
Dün annemle konuştum, boşansam ayaklarımın üzerinde durabilirmiyim? yapabilirimyim ?
Saçmalama kızım, senin bir evladın var, boşandığında çok mu iyi olacak ne kadar gelirin var nasıl geçineceksin ? vs vs.. her zaman ki kelimeler sıralandı
aslında haklı nasıl duracağım ayaklarımın üzerinde ? baba evine gidemem çünkü çok neden var asla orda yapamam.. nasıl karsılayacağım yavrumun ihtiyaçlarını
Eşim normalde; işten eve evden işe giden, bizi kırmayan evi ile ilgili sorumluluklarının bilincinde bir insandır. beni şimdiye kadar ailesi dahil kimseye ezdirmemiştir ama kendi beni ezip sindirmeye çalışıyor..
Ama gücüm yok artık birşeylere.. içim kan ağlıyor
Sizce ne yapmalıyım ? bu şekilde olup eşi düzelen oldu mu ? susmak çare olur mu ?
Boşanmak çözüm olur mu kafam allak bullak.. böyle bir insana nasıl ders verilir yok sayarak mı ben bilemiyorum, beynim durdu sanki.
hep adım ben attım ben kıymetsiz oldum,, sustum ezildim konuştum kavga çıktı .. değer verdim kıymetsiz oldum ben yolumu bulamıyorum..
Kırmayım derken kırıldım
İncitmeyim derken incindim
İçime atmakdan baharımı kışa çevirdim..
Oysa ne ettiysem kendime ettim..