- 1 Ekim 2019
- 1.160
- 1.266
- 53
- Konu Sahibi abiyekuzu26
- #1
taciz, tecavüz, şiddet, boşanmıs bir ailenin cocugu oldugum için aile tarafından istenmeme, hakaret, beddua, evden kovulma
yıllarca sessiz sakin bugünlerin geçeceğini bir gün biteceği ümidi ile yaşadım.
Yeri geldi çok dua ettim, yeri geldi kişisel gelişimime adadım, bakış açımı değiştirdim neysen o olursun ne düşünürsen o olur dedim. Olduramadım.
Değişmedi. Ailemle görüşmüyorum 8 ay kadar oldu. Kimsenin umurunda değil. Hani 8 yıl daha görüşmesem de böyle olur.
30 yaşımda en güzel zamanlarımda artık gücüm bitti. Her sabah güne gülümseyerek yeni umutlarla başlıyorum bir süre idare ediyorum. Sonra bir kare görüyorum kardeşine sarılan abla, annesi ile yürüyen kız, pazarda alışveriş yapan aile. Yada arkadasımın ailesinin arayıp ne zaman geleceksin demesi. PAtronla kavga eden arkadasımın sevgilisini araması.
O zaman dağılıyorum ama sadece içimde. Keşke bir şeyler farklı olsaydı.
Çok zor bir gün geçirdim iş yerinde eve geldim yastıga sarılarak oturdum sarılacak kimse yok. Yaşamak istemiyorum. Şiddet görürken keşke bir yerime bir sey olsa da birine bir sey anlatabilsem biri görse derdim kızarıklık bile olmazdı. Bi 30 yıl daha bu şekilde yaşayacak gücüm yok.
Geçer mi bir gün iyi olur mu her şey. İçinizi kararttıysam üzgünüm ama burdan baska yazacak anlatacak yerim yok.
İnancımı kaybetmeye başladım. Biliyorum bu da bi sınav ama ben artık Sevdiğimden çok sevilmek istiyorum.
yıllarca sessiz sakin bugünlerin geçeceğini bir gün biteceği ümidi ile yaşadım.
Yeri geldi çok dua ettim, yeri geldi kişisel gelişimime adadım, bakış açımı değiştirdim neysen o olursun ne düşünürsen o olur dedim. Olduramadım.
Değişmedi. Ailemle görüşmüyorum 8 ay kadar oldu. Kimsenin umurunda değil. Hani 8 yıl daha görüşmesem de böyle olur.
30 yaşımda en güzel zamanlarımda artık gücüm bitti. Her sabah güne gülümseyerek yeni umutlarla başlıyorum bir süre idare ediyorum. Sonra bir kare görüyorum kardeşine sarılan abla, annesi ile yürüyen kız, pazarda alışveriş yapan aile. Yada arkadasımın ailesinin arayıp ne zaman geleceksin demesi. PAtronla kavga eden arkadasımın sevgilisini araması.
O zaman dağılıyorum ama sadece içimde. Keşke bir şeyler farklı olsaydı.
Çok zor bir gün geçirdim iş yerinde eve geldim yastıga sarılarak oturdum sarılacak kimse yok. Yaşamak istemiyorum. Şiddet görürken keşke bir yerime bir sey olsa da birine bir sey anlatabilsem biri görse derdim kızarıklık bile olmazdı. Bi 30 yıl daha bu şekilde yaşayacak gücüm yok.
Geçer mi bir gün iyi olur mu her şey. İçinizi kararttıysam üzgünüm ama burdan baska yazacak anlatacak yerim yok.
İnancımı kaybetmeye başladım. Biliyorum bu da bi sınav ama ben artık Sevdiğimden çok sevilmek istiyorum.
Son düzenleme:
o yüzden kendi büyük derdini yine kendin iyi edebilirsin...
