Bir insan yetiştirmek o kadar zor ki,şuan anne olanlar daha iyi anlar beni,
bir hamura şekil vermek gibi birşey, çok itina isteyen birşey,
sevgiyle büyütmek,kendine güveni aşılamak anne babanın ilk görevlerindendir.
çocuklarımıza sadece seni seviyorum demekle iş bitmiyor,
onların herşeyiyle ilgilenilmelidir.
Mesela ben kızımla her akşam konuşurum,benimle paylaşmak istediğin birşeyler var mı diye sorarım.
ve şunu bastıra bastıra söylerim...
"" elbette samimi arkadaşların var ama sırrını sakın paylaşma.
çünkü iki kişinin bildiği birşey sır olmaz kızım.
ben senin annenim ve senin her zaman iyi olmanı isterim,onun için bana herşeyini anlatabilirsin..""
kızımla arkadaş gibiyiz,sevgimi ben hem kelimelerle hemde davranılarımla çok kolay gösteririm,
kızımın yanında eşimede söylerim,öperim,sarılırım,
bunlar ayıp değil,çocuk sevginin olduğu ortamda büyüdüğünü hisseder,
bu da çok önemli...Sizinde değiniz gibi,mutlu birey olmasını sağlamak ama her yönden aileye düşüyor...
Hayatı fazla ciddiye almamak lazım,herşeyi kafaya takarsak
evet anneniz gibi hergün ağlarız,ama birazda sevgi,hoşgörü kısacası polyannacılık..
ve hep diyorum yaşayamadığımız güzel şeyleri çocuklarımızla yaşamalıyız.
Ah canım,çok teşekkür ediyorum.
açtığım konularda hep kendimizden birşeyler bulalım,
eğrisiyle,doğrusuyla tartışalım istiyorum.
bunda da başarılı olabiliyorsak hep birlikte ne mutlu bize...
ama olmadı neyse canları sağolsun alıştım artık kendi kendime yetmeye ben onları cok seviorum buda yeter bna
