Bana kızım bile demediler hiç..!!

Sevginin yapamayacağı birşey yok,
dün akşam haberlerde izledim ve ağladım,
belki birçoğunuz izlemişsinizdir.evletlık olarak verilen bir bebeğin,
sonradan %92 engelli olduğu anlaşılıyor ve en başta o anne babanın verdiği sevgi ve ilgiyle
şuan % 95 sağlıklı bir birey haline geliyor...
en başta sevgi ve sonrası gelir inanın...
Lütfen yavrularımızdan sevgimizi esirgemeyelim...
 

teşekkür ederim Songül..
malesef öyle ..bu yarayı ömrüm boyunca hep taşıdım içimde kız çocuğu diye sürekli aşağılandım suçum neydi ise babam rahmetli anneme benden bahsederken hep kız yada kızın derdi bi gün kızım demedi duymadım ben o kelimeleri oysaki küçücük halimle yıllarca gözünün içine baktım yapamadığım en ağır ev işlerini yapmaya çalışırdım gücüm yetmesede beni azıcık sevsinler diye her yaptığım kabahatti onun için soruyordum bazen neden bana böyle yaptınız diye cahildik acemiydik ilk çocuk sendin diyorlardı 15 yasında evlendirdiler ben kızımın 16 yasında doğum yapmasına göz yumamazdım vicdanım elvermezdi geldim 37 yasına hala öyle annecimi kaybettim ama babam hala öyledir aylarca görmese umursamaz eşimden ayrıldım bi gün yalandanda olsa sormadı bana kızım ne haldesin diye maddi bişey beklemedimki .neyse çok uzun oldu bitmez yaşanan acılar ve sanırım böylede sürecek rabbim herkesin kuzusunu bağışlasın insallah evladın yeri çok farklı ..
 
annemle aram cok cok iyi, her konuda konusabiliyoruz o benim en büyük sirdasim, destekcim, pusulam.

babam sevgisini pek gösteremeyen bi insan.bi kere bile kendiliginden sarilip öpmemistir beni. kizim der, cagirirken "dünyanin en güzel kizi" diye cagirir ama onunla aramiza son zamanlarda baya gerginlik girdi.
anneme cok büyük haksizliklar yapildi hem babam, hem ailesi tarafindan bende bunlari gördükce annemi koruma cabasiyla cephe aldim herkese.
anneme kimse bisey diyemez
 


O kadar çok varki bu nedenin arkasına saklanan anne, baba...
cahilliği anlarım,ilk çocuk büyütmek zordur,herşeyi onda öğrenirsin ama
sevgi vermenin acemilikle,cahillikle alakası yoktur,
ister cahil ol,ister bilgili kendi canından olan candır,nasıl sevgi gösterilmez..
yaşadıklarınıza çok üzüldüm,anneciğinize de Allah rahmet eylesin...
yavrunuzu Rabbim size bağışlasın.siz sevgi ve ilgi anlamında görmediklerinizi,duymadıklarınızı
kızınızla yaşarsınız inşallah. istediğiniz zaman paylaşmak adına ,rahatlamak adına yazarsanız sevinirim.
içinizde yaşamayın,içinize hapsetmeyin bu duygularınızı...
 

bahane bunlar canım..insan kendi içinden canından cıkan bir parcaya nasıl böyle davranabilirki..
ben 16 yasındaydım anne olduğumda tabiki hatalarım oldu ama hep arkadastım kızımla ailemin hatasını kendi hayatımla ödedim halada ödüyorum bastırılmış ezilmiş olarak hala hakkımı arayamıyorum çoğu zaman brada bunları anlatmak ne kadar doğru bilmem ama patlıyor insan bazen... ha yapılacak bişey varmı yok bitti geçti yıka yıka yaralayarak geçti hala ağlarım bazen ama burayı okuyan yeni anneler böyle davranmaz en azından
canımsın güzel dileklerin için teşekkür ediyorum basını ağrıtmazsam yazarım tabi bazen konuşmaya anlatmaya candan bir insana o kadar ihtiyaç duyuyorumki..
 


Bitanem,maalesef hayat bazen çok acımasız oluyor,
çok dengesiz oluyor.ama ne olursa olsun alnımıza yazılanı yaşıyoruz..
geçmişi tamamen silemezsin belki ama unutmaya çalış.
eminimki yavrunla arkadaş gibi,sevgiyi en üst noktada yaşayan bir annesin..
Acılarımızı,kırgınlıklarımızı içimize hapsetmeyelim dedim ya,gerçekten anlatarak unutabiliriz,
anlatmak istemediğin şeyler olabilir,onlarıda kağıda dök,yazmakta
rahatlama yöntemidir.ama buraya yazarsanda paylaşacağın,
belki fikir alacağın çok arkadaş var..kendini hiçbir zaman yalnız ve çaresiz hissetme...
konuşmak istediğin zaman,birşeyleri anlatmak istediğin zaman ben buradayım en azından,
her zaman dinlemeye,drtleşmeye ,fikir vermeye hazırım...
 

sanırım bu hayat bana her konuda acımasız oldu.. alnımıza yazılanımı yaşadım yoksa ailemin bana yazdığı hayatımı inan bilmiyorum karsı gelseydim belki şuan bu durumda olmazdım .
evet geçmişi silemiyoruz ama unutamıyorumda çünkü giden benim ömrümden gitti canım ne kadar çabalasamda artıl bişeylere geç kaldığımı düşünüyorum (anlatamadığım daha çok şey var)
yazıyorum çok fazla yazıyorum hani hep derler ya hayatım roman diye işte belkide o durumdayım yani
çaresizim kimsesizim ve artık bu yalnızlık duygusu hayatta elini tutacağın kimse olmaması dahada çok batmaya basladı bana çok şükür kızım var onunla eğleniyorum rabbime binlerce şükür tek kazancım o
canımsın ben buradayım demen bunu bilmek hissetmek bile o kadar önemliki anlatamam
sana çok teşekkür ediyorum sevgiler..
 
benimde çok şükür ailemden yana sıkıntım olmadı. babam çok otoriter olmasına rağmen annemden çok sevgisini belli ederdi. dedem babamı hiç kucağın alıp sevmemiş. babam beni ve kardeşlerimi kucağına aldığında yemin ettim evlatlarımı kucağımdan indirmeyeceğime derdi. evlenene kadar benim saçlarımı babam taradı. hala da ilgilidir. sürekli telefon eder ve telefonu seni seviyorum kızım demeden asla kapatmaz. annemde sarılır öper ama babam kadar rahat sevgisini gösteremez.

ilk evlendiğimde eşim bizim ailemize çok şaşırmıştı. ne kayınvalidemin ne kayınpederimin bir kere eşimi öptüğünü sarıldığını görmedim. resmen birbirleri ile alakaları yok. ama bizim evimizde hep bir neşe hep bir birlik vardır. yemek yenilirken bile herkesin gelmesi beklenir ayrı ayrı yemek yenilmez. eşim annemin kucağına yatar annecim der ama kayınvalidemin omzuna elini attığını görmedim hiç.bir kere annecim kelimesi kullandığını da duymadım.

uzun lafın kısası; sevgiye muhtaç büyümedim çok şükür. Allah aileme uzun ömürler versin. şuan hamileyim ve asla oğluma eşimin ailesi gibi davranmayacağım. nekadar büyüsekte insan aile sevgisine muhtaç. sevgi olmayınca hırçınlaşıyoruz. bunu eşimde gördüğüm için evladımı asla böyle yetiştirmeyeceğim.
 
22 yaşındaym annem yada babm kendimi bildğmden beri bikere olsun saçımı okşayıp yanağmdan ôpmemşlerdir acı ama gerçek içimde yaradır bu benim sevgyi dişarda aradım olmadı anne baba sevgsinin yerini tutmuyo hiçbirşey benimle ilgilensinler sadce saçımı okşasınlar die hastalanmış rolünü az yapmadmama olmadı neyse canları sağolsun alıştım artık kendi kendime yetmeye ben onları cok seviorum buda yeter bna
 
ben ailenin en küçüğüyüm. babam beni torunu gibi sevdi. ilgilendi. ablamlara ve abimlere nazaran çok şanlıydım. annemde beni çok severdi. ama rüyalarımda hep bi eziklik hissederdim. sevgi vardı bizde ama değer yoktu. o yüzden kendimi yıllarca çok değersiz hisstim.
çocuklarıma kzıyorum yeri geliyo bi iki pataklıyom ama onara her fırsatta değerli olduklarını hatırlatmaya çalışıyom. sözlerini dinlerim. oyunlar oynarım. seni seviyorum derim. onlarla tepeden konuşmam asla. hep göz seviyesinde iletişim kurarım.
umarım geleceğe kendine öz güvenli olarak taşıyabilirm onları. çünkü öz güven olmadan bu hayta tutunmak çok zor. ve bunu kendi kendine başarmak iki katı zor.
 


Beni umutlandıran şimdiki aklı başında,daha bilinçli anneler babalar..
sanırım sevgisiz büyüyen çocuk sayısı daha da azalacaktır.
Acaba annelerimiz babalarımız da,bu anlamda keşke demişler midir??
 

bize olmasa da belki de içten içe demişlerdir abla
mesala annem bi ara bana çocuk yapmam konusunda ısrar değil de
nasihatlarde bulunuyodu.
ben de çocuk nasıl sevilir bilmiyorum anne görmedim ki demiştim
o an bembeyaz kesmişti rengi hiç bişey demedi bana ama mesaj yerine ulaşmıştı onu anladım
 

başkalarını bilmem ama benim ailem demedi. onların yaşadığı devre göre babam çocuklarını çok iyi yetiştirdiğini düşünüyo ki haklı. hepsini iş sahibi yaptı. çok zor şartlarda olduğu halde. ama mesele sadece iş sahibi yapmak değil. onları hayatta kendine öz gvenli bireyler olarak yetiştirebilmekte. mutlu bireyler olmasını sağlamakta. 8 kardeşiz ve kardeşlerimin hepsi ben de dahil mutlu olmayı beceremiyoruz. çok karamsarız. asla nşelenmeyiz. öyle bi ortamda yetiştik.
ben onlardan şu noktada ayrılıyorum , hayatın bizim için belirli bir süreliğine verilmiş bir zaman dilimi olduğunu düşünüyor ve günümü gün etmeye kedersede dozunda yaşamaya çalışıyorum. anneme kalsa hergün ağlarız.
 
bu arada söylemeden geçemeyecem songül. konu açış ve yönetme şeklini çok sevdim. sorularla yeni boyutlar yaratıyorsun. çok hoş. en beğendiğim konulardan biri oldu. çok sık yorum yazmayan birisi olarak .
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

  • Kilitli
Sevgilimle aramda 9 yaş fark var sizce çok mu fazla. İleride bu durum benim karşıma çok büyük sorun halinde çıkar mı?
4 5 6
Yorumlar
102
Görüntüleme
5K
Blanc12
B
M
Eşimle sürekli ailesi için kavga ediyoruz
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
2K
Selvann
S
Kayınvalidem Hastalığını Kullanarak Baskı Kuruyor Hiç Huzurumuz Kalmadı Böyle Nereye Kadar ?
4 5 6
Yorumlar
108
Görüntüleme
6K
Nameless29
Kuzenimin taciz olayını anlattım
4 5 6
Yorumlar
105
Görüntüleme
6K
Paloma_
C
Bir derdim var
Yorumlar
13
Görüntüleme
1K
kedimiyav
K
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…