Bana kızım bile demediler hiç..!!

gercekten böyle bir sey insanin icinde daima kalir gercekten cok üzücü bir sey benim annemde bana pek demez kizim yavrum canim...vs hep ismimi söyler aysegül diye ama biliyorum ki annem beni cok seviyor babamda tam tersidir sürekli sen kac yasinda olursan ol benim yavrumsun der sürekli pamuk prensesim ve yumosum diye sever bu kisiliklede alakali mesela benim babam öyle severken annem o kelimelerin birini bile kullanmaz
 
babamla ilgim yok.
annem de bebekliğimden beri çalıştı hep. çok erken işe gider, çok geç gelirdi. yüzünü görmezdim pek.
ama çalışmasaydı beni çok severdi annem eminim
 

sevgisizligin ne demek oldugunu kimi zaman bilirim ve sevgisizligin verdigi siddeti
bu cümle o kadar doğru bi tespit ki..
sevgi görmeyen çocuklar hırçın, saldırgan, etrafındakilere o kadar güvensiz
ve o kadar katı oluyo ki..
iyi bi çocuk yetiştirmenin para pul iyi şartlardan ziyade sevgiye huzura ihtiyacı var
 
Son düzenleme:
Küçüklüğüm çok güzel geçti sevgisini hem annem hem babam çok güzel gösterdi özellikle babamla arkadaş gibiydim.
Evlendim her şey değişti artık kimseye ne inanıyor ne de güveniyorum bir yanım eksik hep ne kadar kızsam da bir yanım hep anne baba diyor
 


Şu 2 mesajı okurken engel olamadım kendime.
Zamanlama harika olmuş...

Az önce kız kardeşim hiç beklemediğim,bugüne kadar görmediğim bir şekilde bana yaklaşıp,kucağıma yatmaya çalışıp durdu."Sen beni sevmiyorsun" demeler,kendini sevdirmeye çalışmalar falan.
Kuzenimin kızı var,3 yaşında.Beni çok seviyor,bende ona çok düşkünüm.Hastalanmış,40 derece ateşlenmiş falan.Duyunca dedim yarın gideyim diye.
İşte ondan sonra başladı kardeşim bana sırnaşmaya."Bak ateşim var,bende hastayım,sen beni sevmiyorsun" falan.İşi şakaya vurdum falan ama garip oldum.
Bende sevgimi hiç gösteremem.Nişanlıyım,9 senedir seviyoruz birbirimizi ama sözle "Aşkım,Bitanem,Hayatım,Seni Seviyorum" gibi kelimeler kullanamadım.Ancak ve ancak mesajla,o da zor oluyor ama bari mesajla yazayım diyorum.Bazen uzun zaman yazmıyorum,yazdığım zaman nişanlım şaşırıyor...

Bende anne-babamdan sevgi gösterileriyle büyüyen bir çocuk olmadım hiç.Kardeşim bana göre daha açıktır o konuda,gider annemi öper,dizine yatar.Annemle ilişkileri bana göre daha iyidir.Üniversite zamanımda ben evde olmadığım için onlar daha bir yakınlaşmışlardı birbirlerine.
Çoğu zaman kendimi bu evden biri değilmişim gibi hissederim.Evde yaşıyor muyum,yaşamıyor muyum...
Yetiştirilmeyle alakalı.Aman büyüklerine cevap verme,şöyle yapma,böyle yapma,ayıp vs... diye diye çok sessiz biri olarak kaldım.Kardeşim ise hiç benzemiyor bana.Keşke öyle olabilseydim diyorum içten içe.Kardeş kıskançlığı mı? Değil ama,adını bende koyamıyorum...
 
11 yasındayken babamı kaybettim
11 yasına kadarki dönemi çat pat hatırlıyorum
mükemmel bi babm varmış diyorum
cok güzel anılarla hatırlatıyor kendini
babamdan bi tokat yemişliğim olmadı
erkendende kaybettim zaten
annemse bana hem baba hem anne oldu
annemde mükemmeldir
bizlere cok bağlıdır babam öldüğü zaman bile acısını gömdü içine bizlere sahip çıktı
babamın eksikliğini bana hiç yansıtmadılar ne annem nede abilerim
evin en küçüğüyüm bu durumdan daha az yara alayım diyre cabaladılar
baba eksikliği ne olursa olsun dolmuyor dolmayacakta
aileme bu konuda cok şey borçluyum
evlendim ....
kocam baana yeri gelir babalık yapar
hiç üzmez ailemdeki sıcaklığı yakınlığı aynı derece ondanda görmüş oldum
iyiki varsınız canım annem abilerim ve canım kocam
 

galiba ilk çocuklar acemiliğe geldiğinden
babamın ben evlendikten sonraki itirafıdır mesala bana annemde desteklemişti
babam sen bizim acemiliğimize toyluğumuza geldin nasıl davranacağımızı bilemedik ki
hep sende yanlış şeyler yaptık doğru sandık diye
ama diğer kardeşlerim farklıdır senin dediğin gibi
daha haklarını ararlar itiraz ederler
benim yapamadığım herşeyi yaşadılar
kıskançlık mı değil daha iyilerini yaşasınlar
ama burukluk herhalde.
 

Evet ilk çocuklar genelde öyle...

Bende bir kere babam,kardeşim ve ben alışverişe gittiğimizde duymuştum babamın ağzından.Ayakkabı alırken boylardan açıldı konu.Kardeşim benden uzun duruyor,satıcı kardeşimi büyük sandı.Babam "yok büyük olan kızım bu.İlk çocuk ya,kafasına vura vura böyle kısa kaldı.Küçüğüde serbest bıraktık,ondan böyle" dedi.
Çıkan sonuç aynı,ilk çocuklar acemiliğe denk geliyor...


 
Evlendikten sonra sanırım özledikleri için biraz daha düşkünler bana.
Annem sarılır gidince,babam eskisinden daha güler yüzlüdür,sohbet eder falan.

Eskiden böle diildik,şimdi daha iyiyiz bide 10 yaşında kardeşim var sanırım onun etkisiyle daha çocuksever oldular.

Ben doğduğumdan liseye kadar annem çalıştı.Babam da ya işte ya arkadaşlarıylaydı genelde.
O yüzden pek samimi olamadık.Severler ama çok da belli etmezlerdi.Bir dediğim iki olmazdı maddi olarak çok şey verebiliyorlardı.
Annem sevgisini belli ederdi çoğu zaman ama yorgun argın eve gelince bana tahammülü de azdı.

Şimdi çalışıyorum.Maddi olarak çok da iyi değiliz.Ama ilerde çocuğum olursa işten ayrılmak istiyorum.Onun büyüdüğüne şahit olmak istiyorum.Benim yetiştirdiğim bir çocuğum olsun istiyorum.
Sanırım bende bu eksikti :85:
 
şımaracak kadar ilgi göstermediler ama kötü birer anne baba da olmadılar sevgilerini hissettim hep
babam daha da çok belli ederdi diyebilirim ama şu ilk çocuk daha baskı altında kalıyor lafına bende inanıyorum.bende en büyüğüm en küçüğümüz de kız.şimdi kızkardeşim 23 yaşında olmasına rağmen çocuk gibi sever babamı babamda onu.
ben biraz çekingenim pek sarılıp öpmem sevgimi çok belli etmem biraz da yapı meselesi sanırım yada ne bileyim onlar beni daha çok kısıtladıkları içinde olabilir
ama şimdi kızlarıma her fırsatta sevgimi belli ediyorum.öpüyorum sarılıyorum çok sevdiğimi hep söylüyorum.onlara kızdığımda bağırdığımda sonra dönüp gerekirse özür de dliyorum
bence de çocuklar sevgiyi ilgiyi evde bulmalı.bu sevgiyi hissetmeyen çocuk maalesef dışarda arıyor ve kötü insanlarla karşılaşabiliyor
 
Eskiden anne babalar büyüklerinin yanında çocuklarını
sevemezlermiş,ayıpmış,nedense !!
onun için sevgi azlığı yaşayan çok herhalde...
Şöyle bir baktığımızda ailenin ilk çocukları daha içe kapanık oluyor,
küçüklerse daha farklı...
 

kesinlikle doğru tespit
 
Son düzenleme:
kızım lafı hep kullanılır hatta çok nadirdir ismimizle hittap ettikleri. babamda annemde öle seni seviyorum filan demezler ama hep demiş kadar olurlar. el temasıyla gülümsemesiyle nasihatlarıyla
her akşam yattığımızda koca kız olmuşsakta babam gece 3-4 gibi uyanır odamıza gelir üsütümüzü kontrol ederdi üstümüz açılmışsa örter yorganımızı filan. kaç kez üstümü örterken uyanmışımdır. annem hiç geceleri kalkıp örtmez ama babam işten ne kadar geç gelirse gelsin ne kadar yorgun olursa olsun üşenmez hep kalkar yapar bunu :)
annemle hala bir araya geldiğimizde muhabbetin dibine vururuz. beraber çarşıya çıkar alışveriş yaparız dertleşiriz. gerçekten hem annem hem ablam hem arkadaşımdır. hele bütün kardeşler hep berabersek ooh değmeyin keyfimize bir odaya girip annemide ortaya alıp çıldırıyoruz resmen ben ailemi çok seviyorum ve benim kurduğum ailede öyle olacak :)
 
bir akşam eşimin kuzenleri filan oturuyoruz içiyoruz eğleniyoruz çakır keyifiz hepimiz. eşimin büyük kuzeni görümceme döndü ve dediki nunnaya bak ne güzel evlendiğinden beri ne borçlar ödedi ne stresler yaşadılar ama hiç yansıtmadı hep mutlu hep güleryüzlü eşiylede hiç arasını bozmadı böle şeylerle. baksana yüzünden belli çok huzurlu byümüş çok belli . çok güzel sağlıklı bir ortamda yetişmiş demişti. ben tabi duymamazlıktan gelmiştim ama sonrasında düşünmüştüm evet haklı, biraz da üzülmüştüm gerçi çünkü görümcemde o büyük kuzenimizde hep anlatıyorlar nasıl yetiştirildiklerini fazla sorumsuz aileleri var.
 
ofkeye sebep o kadar seyvarki aslinda
zor bastiriyorum cogu seyi..

songulun dedigi gibi sevgi yasagi gibi bir seydi bu adetler
cocugu sevmek ayipti
sevginin ne ayibi olurdu?
ne gunahi olurdu?
toplulumumuzda bir yara bunlar
cahil insanlarin sevgisizligi genelde pratikli siddet olurdu dayak tokat ve daha beteri
okumus insanin siddeti genelde psikoloijik oluyor diye dusunuyorum

onune gecemeyecekler sevginin
ego tatmini yapamayacak cahil insanlar
agirlik koyamayacaklar, egemenlik kuramayacaklar
nefretlerini kusacaklari zaman tuhaf kacacak
hersey sevgiyle olsaydi
bu yuzden sevginin adini AYIP-GUNAH koydular
ZAYIFLIK SIMARIKLIK koydular..

en küstahi ise sevgiyi sindirmenin adini SAYGI koydular

- simartma basina cikar
- kizini dovmeyen dizini dover
- kiz cocugu eksik etek ne isi var?
- eti senin kemigi benim

hep el ne der telasi..
ay baya karamsar oldum..
 
çocuk sanki sevmek, kendinden bir parçanın can bulması için değil de zorunluluktan yapılan birşeymiş gibi...
beni babam hiç istememiş 4.kız olduğum için.
annem de babama kızıp merdivenlerden atlarmış, ip atlarmış, ağır kaldırırmış sırf ben düşeyim diye.
ölü gibi doğmuşum, yiyecek ekmeğim varmış diyorum...

12 yaşımdaydım babam öldü zaten.
iyi oldu ölmesi.insan olduğumuzu hatırladık.

annem desen cahillik işte. içinde o annelik duygusu çok azdır.

ama ders işte bunlar bana.
ilerde çocuğum olursa nasıl davranmamam gerektiğini çok iyi öğrettiler sağolsunlar.
annemle son 3senedir anne-kız olduk. çok seviyorum onu. umarım o da beni çok seviyordur.

son zamanlarda gördüğüm birşey var ki artık insanlar gerçekten istedikleri için, çocuk özlemi çektikleri için çocuk sahibi oluyorlar.
bu çok güzel.
şimdiki çocuklar çok şanslı.gözlerinin içine bakılıyor. insanlar bilinçleniyor.
15-20 sene sonra şu anki çocuklardan hiç biri "bana kızım bile demediler" diye bir cümle kurmaz inşallah...
 

Kesinlikle eminim demeyi çok isterdim ama
sadece inşallah diyebiliyorum...
 

ağladım bunlara o kadar ihtiyacım varmışki siz yazınca kötü oldum
bunları diyebileceğim kızımdan baska kimsem yok ona sarıldım herşeyim o oldu
elimden geldiğince her fırsatta söylüyorum bazen kızıyor anne ben bebekmiyim diye ..
belki sıkıyorum onu ama tek varlığım o
 


Ah kıyamam size,maalesef gerçekler bunlar,
çoğumuz cidden duymamışız bu kelimeleri,
halbuki ne kadar büyük bir yara açmış içimizde...
Yavrunuzu Allah bağışlasın,siz sevginizle büyütün,
onlar sıkılmaz bence...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…