ben hamileyim ve gecmisin acilarini ondan cikartmayacagima dahi sozler veriyorum
kendi kendime.. bir seylerin hirsini cocuklarindan cikartan aileler gordum
annem mutsuzdu babamla ve menapozdaydi sanirimki cocukluktan
ergenligime gecisimde sert ve asiydi.. hirsini alirdi benden kimi zaman
ama herseye ragmen cok severdi beni simdi daha cok seviyor diye dusunuyorum
bensiz yapamiyor gibi..
cocugum oglan olursa adi can olacak "canim" diye cagirabileyim diye
kizim olursa canan yada gülsu hep cagirinca benden bir parca oldugunu anlasin..
sevgisizligin ne demek oldugunu kimi zaman bilirim ve sevgisizligin verdigi siddeti
yasayan insanlarda biliirm icler acisi..
bir cocuga bakiyorsan seveceksin
koruyacaksin sarilacaksin bagrina basacaksin
karnini doyurmak, altini temizlemek okutmak zaten bir gorev
bunlari basa kalkmak o kadar anlamsiz ki..
ama sevgi vermek en kutsal gorev diye dusunuyorum
Allah tum cocuklari sevgiyle buyumesine yardimci olsun..
ben resmen askeri disiplinde yetiştiğimi söyleyebilirim
annem çok katı kuralları olan bi kadındı oteriterdi sertti
beni severdi muhakkak, evlat sonuçta..
sevmediği hissine kapılmadım hiç
ama sevgisini daha fazla gösterebilseydi belki de bugün daha sevgi dolu daha merhametli
bi insan olurdum.
çoğu zaman sevgimi nasıl ifade edebileceğimi bilemem hala
koskoca kadın olmama rağmen.
görmedim çünkü nasıl yapılır, bi insana nasıl dokunulur, nasıl sarılılır..
mesala biz bile kız kardeşimle yeni yeni aştık bunu her fırsatta sarılıp sevgi gösterisinde bulunmayı
belki de araya özlemler girdiği için hasretle kavuştuğumuz için böyle kolay oldu.
tabi yıllar geçti annemde o katılığından bayağı bi kaybetti
şimdi daha yumuşak belki de artık ondan uzaktayız özlüyo onun için daha şevkatli
hatta kız kardeşimin bi gün hüngür hüngür ağlayarak beni aradığını bilirim
okumak için ilk şehir dışına gittiğinde abla annem bana kızım.. dedi diye
o kadar tesir etmiş ki ona annemin kızım demesi..
sonra anneme anlatmıştım ben bunu
o günden sonra annem daha sık sevgisini belli etmeye başladı bize
çok da görmüyorum aslında anneme o da öyle görmüş
yaşadığı hayat şartları katı olmaya itmiş onu
yine de herşeye rağmen en iyi en vefakar annedir benim annem
babamsa anneme nazaran daha net bi adamdır yavrusu kızı düşmez dilinden
çok rahat özledim de der çok rahat kızdım da.
ama ben yine de küsmüyorum onlara.
geç de olsa eşimde öğreniyorum sevgi nasıl ifade edilir
nasıl dile gelir can bulur
ben hamileyim ve gecmisin acilarini ondan cikartmayacagima dahi sozler veriyorum
kendi kendime.. bir seylerin hirsini cocuklarindan cikartan aileler gordum
annem mutsuzdu babamla ve menapozdaydi sanirimki cocukluktan
ergenligime gecisimde sert ve asiydi.. hirsini alirdi benden kimi zaman
ama herseye ragmen cok severdi beni simdi daha cok seviyor diye dusunuyorum
bensiz yapamiyor gibi..
cocugum oglan olursa adi can olacak "canim" diye cagirabileyim diye
kizim olursa canan yada gülsu hep cagirinca benden bir parca oldugunu anlasin..
sevgisizligin ne demek oldugunu kimi zaman bilirim ve sevgisizligin verdigi siddeti
yasayan insanlarda biliirm icler acisi..
bir cocuga bakiyorsan seveceksin
koruyacaksin sarilacaksin bagrina basacaksin
karnini doyurmak, altini temizlemek okutmak zaten bir gorev
bunlari basa kalkmak o kadar anlamsiz ki..
ama sevgi vermek en kutsal gorev diye dusunuyorum
Allah tum cocuklari sevgiyle buyumesine yardimci olsun..
Şu 2 mesajı okurken engel olamadım kendime.
Zamanlama harika olmuş...
Az önce kız kardeşim hiç beklemediğim,bugüne kadar görmediğim bir şekilde bana yaklaşıp,kucağıma yatmaya çalışıp durdu."Sen beni sevmiyorsun" demeler,kendini sevdirmeye çalışmalar falan.
Kuzenimin kızı var,3 yaşında.Beni çok seviyor,bende ona çok düşkünüm.Hastalanmış,40 derece ateşlenmiş falan.Duyunca dedim yarın gideyim diye.
İşte ondan sonra başladı kardeşim bana sırnaşmaya."Bak ateşim var,bende hastayım,sen beni sevmiyorsun" falan.İşi şakaya vurdum falan ama garip oldum.
Bende sevgimi hiç gösteremem.Nişanlıyım,9 senedir seviyoruz birbirimizi ama sözle "Aşkım,Bitanem,Hayatım,Seni Seviyorum" gibi kelimeler kullanamadım.Ancak ve ancak mesajla,o da zor oluyor ama bari mesajla yazayım diyorum.Bazen uzun zaman yazmıyorum,yazdığım zaman nişanlım şaşırıyor...
Bende anne-babamdan sevgi gösterileriyle büyüyen bir çocuk olmadım hiç.Kardeşim bana göre daha açıktır o konuda,gider annemi öper,dizine yatar.Annemle ilişkileri bana göre daha iyidir.Üniversite zamanımda ben evde olmadığım için onlar daha bir yakınlaşmışlardı birbirlerine.
Çoğu zaman kendimi bu evden biri değilmişim gibi hissederim.Evde yaşıyor muyum,yaşamıyor muyum...
Yetiştirilmeyle alakalı.Aman büyüklerine cevap verme,şöyle yapma,böyle yapma,ayıp vs... diye diye çok sessiz biri olarak kaldım.Kardeşim ise hiç benzemiyor bana.Keşke öyle olabilseydim diyorum içten içe.Kardeş kıskançlığı mı? Değil ama,adını bende koyamıyorum...
galiba ilk çocuklar acemiliğe geldiğinden
babamın ben evlendikten sonraki itirafıdır mesala bana annemde desteklemişti
babam sen bizim acemiliğimize toyluğumuza geldin nasıl davranacağımızı bilemedik ki
hep sende yanlış şeyler yaptık doğru sandık diye
ama diğer kardeşlerim farklıdır senin dediğin gibi
daha haklarını ararlar itiraz ederler
benim yapamadığım herşeyi yaşadılar
kıskançlık mı değil daha iyilerini yaşasınlar
ama burukluk herhalde.
Eskiden anne babalar büyüklerinin yanında çocuklarını
sevemezlermiş,ayıpmış,nedense !!
onun için sevgi azlığı yaşayan çok herhalde...
Şöyle bir baktığımızda ailenin ilk çocukları daha içe kapanık oluyor,
küçüklerse daha farklı...
çocuk sanki sevmek, kendinden bir parçanın can bulması için değil de zorunluluktan yapılan birşeymiş gibi...
beni babam hiç istememiş 4.kız olduğum için.
annem de babama kızıp merdivenlerden atlarmış, ip atlarmış, ağır kaldırırmış sırf ben düşeyim diye.
ölü gibi doğmuşum, yiyecek ekmeğim varmış diyorum...
12 yaşımdaydım babam öldü zaten.
iyi oldu ölmesi.insan olduğumuzu hatırladık.
annem desen cahillik işte. içinde o annelik duygusu çok azdır.
ama ders işte bunlar bana.
ilerde çocuğum olursa nasıl davranmamam gerektiğini çok iyi öğrettiler sağolsunlar.
annemle son 3senedir anne-kız olduk. çok seviyorum onu. umarım o da beni çok seviyordur.
son zamanlarda gördüğüm birşey var ki artık insanlar gerçekten istedikleri için, çocuk özlemi çektikleri için çocuk sahibi oluyorlar.
bu çok güzel.
şimdiki çocuklar çok şanslı.gözlerinin içine bakılıyor. insanlar bilinçleniyor.
15-20 sene sonra şu anki çocuklardan hiç biri "bana kızım bile demediler" diye bir cümle kurmaz inşallah...
Sevgisiz,belki fiziksel değil ama sözle şiddet gören,
aşağlanan,rencide edilen o kadar çok genç var ki...
sonucunda da vah vah eden anne babalar...
çok fazla emek sarf etmeye gerek yok,seni seviyorum,
seninle gurur duyuyorum demek için.
sevgi bu ya,söylendikçe büyür,söylendikçe anlam kazanır...
bu eşe,sevgiliye,çocuğa,anneye,babaya sevdiğimiz herkese
söylendikçe önem kazanır diye düşünüyor ve inanıyorum.
içten gelen kızım demek,
içten gelen annem,babam demek,
içten gelen aşkım,kocacığım demek,
içten gelen ablam,abim demek,
inanın birşey kaybettirmez,aksine çoook şey kazandırır...
ağladımbunlara o kadar ihtiyacım varmışki siz yazınca kötü oldum
bunları diyebileceğim kızımdan baska kimsem yok ona sarıldım herşeyim o oldu
elimden geldiğince her fırsatta söylüyorum bazen kızıyor anne ben bebekmiyim diye ..
belki sıkıyorum onu ama tek varlığım o
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?