cnm ya cok üzüldüm boşanmak care değil zaten daha 3 aylık bebgınız var yazık olan ona olcak kıyamam,sanırm annesi eşini dolduruyor bence, bebeğin için sabret bıraz daha belki düzeltirsiniz sorunlarınızı,bu erkeklerın bukadr ailelerine düşkün olması ne yaa benım eşimde byle oyuzden hep doğru syleyen onlar bense haksız taraf oluyrm onları umursamamyı yavas yavas öğrendım ben.sizde öyle yapın onlar yüzünden ailenızı yavanızı yıkmayın umursamamaya eşinizinde suyuna gtmeye çalışın en azından deneyın belki yoluna girer hersey....
aileler işin içine girince iki kişi arasında kolayca çözümlenecek şeyler sarpasarıyor. benimde buna yakın sorunlarım olu. aileler öğrendi sorunları. bundan sonra boşanma gündeme geldi. bir şekilde 1.5 yaşındaki oğlumuzun hatrına tekrar deneme kararı aldık. ama öyle zor ki o süreç. söylenen sözler yapılan hatalar en mutlu anında bile gözünün önünden geçiveriyor. birden bir mutsuzluk çöküyor insanın üstüne. benim eşimde ailemi bir türlü sevemedi. hep onlar hatalı onun ailesi mükemmel insanlar grubu. buda okadar zoruma gidiyor ki. insan ailesine kendi kızıp bağırabiliyor ama başkası birşey söyleyince insan aslan kesiliyor ve kabullenmiyor söylenenleri. eşiminde en büyük kurgusu beni ailemin yönlendirdiği. ama aslında öyle birşey yok. tabiki o sıkıntılı boşanma kararı aşamasında herkes bir fikir sunuyor. sana kıyamadıkları için ayrıl çekme onu daha fazla diyen çok oluyor. yakıştıramıyorlar sana o kötü yaşam tarzını ama ben yinede mücadeleyi bırakmadım. eşimin dediği gibi ailemi dinlemedim. olayları akışına bırakmayı seçtik şimdilik biz. şuanda huzur sadece bir esinti halinde var evliliğimizde ama ben bu kadarına bile o kadar hasrettim ki. benim eşim oğluna çok düşkün olduğu için boşanmayı göze alamıyordu hiç. çocuğu bana verecekler çünkü boşanma halinde. ve ayrı şehirlerde olacaktık oda bunu göze alamadı.
eğer eşinin ailesinin bu huzurluklarda payları varsa emin olki Rabbim bir yerden çıkarır. bizimkinin ailesinin ben bir kere bile lafları sözlerini duymadım ama onlar sinsice yönettiler bizim evliliğimizi çünkü eşim annesinin ağzının içine bakar. kendine ait olan tüm zevkler tüm beğeniler aslında annesinin zevk ve beğenileri. kadını tebrik ediyorum aslında birebir kendi gibi düşünen ağzından çıkan sözü ferman kabul eden kendine hayran çocuklar yetiştirmiş. ama inan benim üzüntümde çok büyük payları olduğuna inanıyorum. Rabbimde hiç iki yakalarını bir araya getirmiyor sorunları hiç bitmiyor. inan seninkinde de böyle olacak. huzursuz ettikleri gelinleri ve oğullarının vebalini sürüne sürüne çekecekler. bugün olmasa yarın mutlaka olacak.
sana tavsiyede bulunmak isterdim ama bende bu konuda çıkmazdayım.sadece annesinin ona gösterdiği ilgiden daha fazlasını göster kıymet verdiğini bilsin. ama kızgın ve kırgınken ilgi göstermek mümkün olamayacak kadar zor. ama eğer düzeltmek istiyorsan böyle davranmalısın. ben senin pozisyonumdayken sadece çocuğumu düşündüm onu babasız büyütmek boynunu bükük bırakmak istemedim. kendimden geçtim sadece onun için haraket ettim. etrafımda çok fazla boşanmış ailenin çocukları var ve mutlu anlarında bile bir hüzün saklıyorlar içlerinde ben benim çocuğumunda öyle olmasını istemedim. eğern çocuk olmasa hemen gitmiştim bu evlilikten ama çocuk beni törpüledi bu konuda. sende sadece ona odaklan ve onu mutlu etmek için neler yapabileceğini düşün. umarım azda olsa bir yararım olur. mutluluk oyna birazda...
Abartmışsınız.
Kayınvalidenizin ameliyat olduğu tarih sizi bağlamaz. Ha size destek olmak adına ameliyatını erteleyebilirdi ama ertelemedi, karar onundur. Bu yüzden onu yargılayamazsınız.
Sarı eşarp bağlamasının nesi kötü, anlayamadım. Eskiden beri varolan bir inanış, gelenektir bu. Bunun için tepki göstermeniz yersiz olmuş.
Anneniz evinizde zaten, kayınvalideniz gelip yemeğinizi yapmış etmiş, daha napsın kadın anlamadım ki.
Ama tutup da eşinize olayları anlatması (nolduysa artık) abes olmuş, yakışmamış, eşinizin tepkiside ağır olmuş.
Belki bir birikimdir bu bilemiyorum ama anlattığınız kadarıyla tarafların anlayışıyla çözülebilecek problemler var ortada.
canım bilmiyorum zaten böyle bir karar almıştım ancak bebeğim için vazgeçmiştim onun günahına giremem diye sonuçta babasız büyümesini asla istemem ama ne yapacağımı da bilmiyorum suyuna gitmeye çalışıyorum ama belli bir yerden sonra artık bende dayanamıyorum herşey kopuyor ben ailesini inan umursamıyorum hatta görüşmüyorum ama sorun eşimin ailesini çok umursaması.. ya her gün iş çıkışı yarım saat ailesinle konusuyor ne konusabilirki insan tamam bende hergün görüşürüm tel ama ne yapıyorsunu ii nolsun hadi görüşürüz der kaparım.. eşim ve ailesi çok farklı kültürlerimiz çok farklı..
eşim biraz gayret gösterse inan herşey düzelecek gibi.. geçen hafta yanna gittim sarıldım böyle olması die düzeldik sonra bana dediği annemler gelince sen değişiyorsun dedi bu yüzden yine tartıştık ve bana yılışıklık yapma bi daha dedi.. yani benim attığım adımı yılışıklık olarak karşılıyor düşünebiliryormusun!!!
aile psikolojisi var kafasında her tartışmada da aile yüzünden oluyor.. psikoloğa gitmeyide teklif ettim benim sornum yok sen git diyor onuda reddediyor..
olan bitanecik kızıma olacak yazık başka kimseye değil..
ya gercekten cok üzüldüm ve anladgm kadaryla elınden geleni yapmıssın sen.ama eşin niee boyle,hep aileler dolduşa getrıolar ben mesela eşimle ablalrını yalnız görüştrmemye özen gstryrm cünkü yalnız kaldgı an eşim değişio dolduruşa gelıoo.canm hakkınızda hayrlısı ne ise o olsun ozamn.inş..düzelir ,yavrun için biraz daha dayanmaya calış olmazsa artık son verirsin,ama iyi düşün cocukla cok zor olacaktır.Allah yardımcınız olsun...
canım yaşadıklarına çok üzüldüm.eşin bukadar anneci olmasa belki sende onlara bukadar tepkili ve kızgın olmayacak için bukadar soğumayacaktı.işte erkekler bunu anlamıyorlar.
benimde nişanlılığımda ne gelen oldu ne giden.başka şehirlerdeydik iki bayramda dahil hiç gelmediler.ne maddi ne manevi hiçbişeylerini görmedim üzüldümmü üzüldüm tabi ama madem seviyorum dur bakalım bir sabrediyim dedim.hep yaptıklarına kendimce sebepler bulup affettim.şimdii hala kaynanam akrabalarına saçtığı paraları anlatır durur ben dinlerim sessizce bana gelince hiçbirşey yapmadıkları halde dinlerim.çünkü eşimi seviyodum.evlendik ben mesafe koydum yine görüşüyoruz arada tabi aynı şehirdeyiz ama onlara hiçbirşeyimi belli etmememin şu faydası oldu utandılar yaptıklarından.şimdi kızım kızım peşimde pervaneler ameliyat oldum gelip baktı bana severimde ama bu böyle olmamalıydı tabi
eşinle arandaki soğukluk konusu madem eşinin ailesi hiç ağzına alma onları ne yaparlarsa yapsınlar sus zamanla gör bak onlarda susacak.biliyorum zor ama ben yaptım bunu ve birçok kavgayı önlemiş oldum.ben çekemem susamam diyosan kavgalar daha da büyür ailesi konusu bitmez ve sonu olmayan bir yola girersin.ayrılmayı göze alamıyosan eşinin ailseini ve yaptıklarrını sil kafandan kocanda artık bunları dert etmediğini görüp yumuşar ozaman.
çokta sıkıntı etmemeye çalış ben ameliyat oldum bazen diyorum bu nişanlılık dönemimde üzüldüm ondanmı oldu bu hastalık diye.oyüzden kendini bebeğini sağlığını düşün canım
Abartmışsınız.
Kayınvalidenizin ameliyat olduğu tarih sizi bağlamaz. Ha size destek olmak adına ameliyatını erteleyebilirdi ama ertelemedi, karar onundur. Bu yüzden onu yargılayamazsınız.
Sarı eşarp bağlamasının nesi kötü, anlayamadım. Eskiden beri varolan bir inanış, gelenektir bu. Bunun için tepki göstermeniz yersiz olmuş.
Anneniz evinizde zaten, kayınvalideniz gelip yemeğinizi yapmış etmiş, daha napsın kadın anlamadım ki.
Ama tutup da eşinize olayları anlatması (nolduysa artık) abes olmuş, yakışmamış, eşinizin tepkiside ağır olmuş.
Belki bir birikimdir bu bilemiyorum ama anlattığınız kadarıyla tarafların anlayışıyla çözülebilecek problemler var ortada.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?