bana yardım edin...

ben evlenip ailemden 10saat uzak bi yere gelin geldim, eşimin ailesi ile aynı binada yaşamaya başladım. evlendiğimde 1 tane bile ne akrabam vardı ne bir tanıdığım. sudan çıkmış balığa döndüm. ben sahil kesiminden geldim. ailem çok açık saçık insanlar değil ama eşimin ailesi gibi aşırı muttaassıp da değildi. önce kıyafetlerim battı onlara ki hep ölçüsünde giydim herşeyi ama bunu bana söylemek yerine sağda solda konustular. bi şekilde uyum sağlamaya çalıştım. kayınvalidem her haliyle beni beğenmediğini belli etti. eltim vardı bir tane, ailesinin durumu kat kat iyi durumda, bu yüzden sanırım kayınvalidem benim yanımda hem onu pohpohladı, ilk evlendiğimz amanlarda bebeği olmuyo diye eleştirirlerken , onun için gerçekten içten çok dua ettim Allah ona nasip etsinde kurtulsun insanların dilinden diye. sonra hamile kaldı doğum yaptı aradan 1 yıl kadar geçmedi ki, ben hamileyken, sağda solda benim oğlum onukinden daha fazla sevilir die söyledi, yine aldım karşıma konustumm doğmamış oğlumun hesabını yapma, ben seveyim babası sevsin yeter, kimseye ihtiyacı yok onun dedim.ondan sonra aramız bozuldu, kayınvalidem hep onun yanında gibi davranıp arkasından dedikodusunu yaptı.. sırf ailesinin durumu çok iyi diye kolladı, yüzüne güldü oğlunu benim oğlumdan bi başka sevdi... eşim kardeşinin yanında çalışıyor die, eltim bana üstümüzden geçiniyorsunuz bile dedi telefonda. sonra çocuklar büyüdü bu ayrım arasında ki en yakın şahitliğini oğlumm yaptı. aşağıdan o çocuğu sevmelerinin sesi gelirken burda suratının düştüğünde hissettiklerimi tahmin bile edemezsiniz. oğlumu aşağı indiriyordum, eltimin oğlu halam onu aldı babannem bunu aldı deyip çok gösterdi oğluma, çok şükür ihtiyacı yok oğlumun ne yapar yapar alırım ben ona, ama onun oğlu ne zaman çıksa yukarı hiç ayırmadım oğlumdan Allah biliyor. çocuğun yemekle arası yok ben burada bir lokma fazla yemek yesin diye elimden geleni yaptım. evimde ne varsa oğlumla eşit paylaştırdım. çocuk bi gün kapıyı çalmış biz duymamışız, neymiş millete melankolikkahve çocuğa kapıyı açmadı demişler. ben onun annesi ile kanlı bıçaklıyken bile çocuğun günahı yok die, suratımı bile değiştirmedim ona karşı... kayınvalideme dedim çocuğumla beni dışlıyosunuz ben üzülüyorum dedim ondan sonra, kayınvalidemlerle konuşmayı kesince çocuğu yukarı göndermemeye başladılar. bigün geldi çocuk kapıya annemler girmeme izin vermiyorlar, sen rahatsız oluyomuşsun dedi. öyle bişey yok istediğin zaman gelebilirsin dedim. bu nasıl bişeydirki çocuğun beynini yıkıyorlar.. annemlere tatile gittim geri dönüşte kayınvalidemler kapıdaydı oğlmda onları görünce sevincinden arabanın camına vurdu eşim arabayı parkediyordu bizi gördü, yukaru çıktı, oğlumun yüzüne bile bakmadı. sonra eşim sormaya gitti neden böyle yaptın o çocuk bi aydır sizi görmüyor die, yine inkar etmişl ben sizi görmedim die, oğlumda baktın ama babanne demiş. şimdi oğlum inmiyor onlarda bi kez oğluma seslenmiyorlar. burda benim ailem olsa bu kadar eksiklik yaşamaz oğlum ama sadece onlar var. Allaha havale ediyorm. .çok üzülüyorum olanlara, çok dışladılar bizi. şimdi görümcemin düğünü var ve gitmeyi düşünmüyorum. siz olsanız gider misiniz ? yüzümüze bakıp bi kere tenezzül etmezlerken benim onların yanında yerim yok...

hiç kimse bişey söylemeyecek mi?

Cok zor seyler yasamissiniz, Allah kolaylik versin.
Gorumcenizle araniz nasil? Egercok kotu degilse gidin bence. Esiniz gitmek ister heralde, yalniz birakmayin bence. Gelmedi olmasin, anlayis sizde kalsin bence.

Ben olsam herkese yüz çeviririm kimseyle muhatap olmam işte kapı derim tabi benim bunları yapmam için eşimin yanımda olması lazım . Eşin yanında mı? Destekler mi seni?

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.

Çok kötü bir durum hele ufacık çocuğu doldurmalarına diyecek birşey yok. Peki görümcenle aran nasıl iyi mi ? bence gitmelisin düğüne gitmezsen daha beter olurlar onlar ağızlarına laf verirsin

Eger gorumceni seviyorsan sana karsi iyiyse onun hatrina gitmelisin kaynananin degil. Ama cok uzuluyorum boyle insanlara sende insan evladisin digerleride neden ayrim yaparlarki insanlarda vicdan kalmamis cok yazik. Allah sabir versin kolaylik versin canim hep icini ferah tur

Yaşadıklarınız zor gerçekten Allah kimsenin başına vermesin . Ama sabırlıymışsınız başkası olsa sizin gibi davranmazdı Görümcenizden hiç bahsetmemişsiniz eğer kendisiyle bir sorununuz yoksa gidin bence eşinizin kardesi sonuçta fakat eltiyle falan muhattap olma bence çok şımarık biri gibi görünüyor! !!

Eşini ikna edip ailenin bulunduğu şehre taşının.Aklıma en kısa yoldan bu geldi.
Şehir değiştiremiyorsanız evden taşınmaya çalışın.
Eşin hala kardeşinin yanında çalışıyorsa yine kurtulamazsınız.
Hayat tarzınızı kökten değiştirmedikçe bu devran değişmez maalesef.

Zeytin dalı uzatan siz olsanız elinizden geleni yapmış son kez şans vermiş olursunuz eşinizin ailesine.
İnanın buna değer,arada eşiniz ve çocuğunuz var çünkü.

Bence düğüne gidin ama sadece orada bulunmak için ve görünmek için gidin ve misafirmiş gibi davranın hiçbirşeye karışmayın derimmm...

görümceminde malesef annesinden hiç bir farkı yok, söylenmemiş şeyleri söylendi diye çok karıştırdı ortalığı... annesi ile ikisi yapıyor zaten ayrımı, şimdi o da görünce görmemezlikten geliyo bizi. eşimin düğünde yalnız kalmasını istemiyorum ama orda olursam da ben kendimi hem çok yalnız hem çok kötü hissedeceğim. en iyisi gitmemek diyorum ama kararsızım.

eşin seni ailesine karşı koruyorsa, bence eşini yalnız bırakmamak adına gitmelisin.
formaliteden görünüp gelirsiniz, düğün sahibi gibi davranmazsınız.

Allah yardımcınız olsun ya çok zor huzursuzluk aynı binada.

yazdıklarınız bana o kadar tanıdık ki ben de böyle bir aile ortamında büyümüş bir çocuk olarak dışlanmanın, üstelik hiç bir suçun yokken sadece istenmeyen gelinin çocuğu olduğun için esirgenen sevginin üzüntüsünü yaşadım. tabi bi sürü olumsuz yaşantılar da çabası.

burda önemli olan eşiniz size hak veriosa, olanları görüyosa ve gördüğünde sessiz kalmayıp tepkisini verebiliosa bence ikiniz oturup konuşarak bi çözüm bulabilirsiniz

bir de sizin kendi ailenizin size uzak olması onları biraz cesaretlendiriyo olabilir arada ailenizden birileri gelip gitse belki faydası olabilir.

huzursuzluk çok zor Allah yardımcınız olsun

Allah herkese kalbine göre versin inşallah. Sanırım başından beri sizi pek kabullenip aralarına almamışlar zaten.yetişkin bir kadın olarak üstesinden gelmiş olabilirsiniz, takmamaya çalışmış olabilirsiniz ama şimdi ben en çok o küçük yavrunun üzülmesine üzüldüm. Bu tür olaylar çocuklukta gerçekten çok derinden etkiliyor ve ileriki yıllarda kişilik özelliklerini de etkileyebilir. İstenmemek , dışlanmak, yok sayılmak onun bilinçaltında travmalara sebep olabilir. Nereden mi biliyorum, küçüklükten kalma acı anılar.. rahmetli anneme çektirilenler bugün gibi aklımda... Bence eşiniz de farkındaysa bu olanların, daha uzaklarında bi yaşam alanı kurmalısınız kendinize. Bu insanların insafa gelip de değişeceği yok bence. Sizi istemeyen insanların arasında kalmayın daha fazla, yedi kat yabancıların arasında bile daha kabul görür daha mutlu olursunuz. Allah sabır versin kardeşim.

Eşin de az çok farkında olanların.. Tam destek görüyor musun peki eşinden? Ben olsaydım gitmezdim sanırım.
İmkanın varsa ailenin yaşadığı şehre taşının canım, ya da çevreni değiştir, onlara yokmuşlar gibi davran ve tüm ilişkiyi kes.

Bugune kadar ki davranislarinla gayet guzel bir insanlik dersi vermissin aslinda onlara.ama anlayana tabii.cocuklarini cok yanlis yetistiriyorlar cahilliklerine ver.sen dogru olani yapiyosun.dugun konusuna gelince bence git.suc sende kalmasin.esinle de mesafe girmesin araniza.kardesi sonucta.ama ne yap ne et siyril aralarindan.kendi memleketine tasinmaya ikna et esini.hersey cok farkli olacak o zaman.kendi kucucuk dunyalarinda basbasa kalsinlar.sinir oluyorum boyle insanlara

malesef kendi memleketimize gitme şansımız yok,eşimin iş imkanı orda yok, olsa da eşim ailesini bırakmaz çok düşkün. taşınmayı bende çok istiyorum ama kredi borcumuzdan dolayı 5 yıl kadar çıkamayacağız