Başaramama Korkusu Beni Yok Etmek Üzere

GCos .!.:

Babam covid oldu annemde covid...10 kasıma kadar evde karantinadayım, tam işe başlayalı 2 gün olmuştu yeterince zor bir dönemden sonra ( ayrılık-depresyon) kendimi zorlayıp gitmiştim ki insan depresyonda yada ayrılık yaşamışsa çalışmak çok zor geliyor.Sonra bu karantina olunca işe gitmek istememe rağmen çok üzüldüm daha Sigorta vs başlamamıştı ama ya vazgeçerler de gelme artık derlerse diye çok üzüldüm.İş bu devirde kolay bulunmuyor aslında içten içe sevinmem gerekirdi çünkü hazır değildim pskolojik olarak.Şimdi yine garantisi yok belki de covid yüzünden işimden olacağım-ki Sigorta yaparken bile zorlanan insanlar- şimdi evdeyim işte kitap okuyayım, zayıflayayım diyorum 2-3 gündür boş geçti depresyonda da ilerleme olmadı.Ama bi yerden başlamam gerek.Terapiye bende gidiyorum ve doktorun bana dediği şey şu , başta motive olmayı beklersen asla olmazsın.Eğer kendini zorlar da başlarsan sonrasında iyiki gitmişim , yapmışım dersin.Motivasyon arkasından

Elif2780 .!.:

Bende de var aklımdaki bi işi yapamazsam stres oluyorum ve daha da büyütüyorum gözümde daha da zor geliyo yapmak. O yüzden aklıma geldiği an nasıl yapcağımı planlayıp hemen başlıyorum yapmaya. Hepsini yapamasamda bi parçasını yapmak rahatlatıyor beni

Genişletmek için tıkla...

askitotomsu .!.:

İş gorusmesine cagrilip gitmemek çok tuhaf. Bence uzman yardımı almalısınız. Sizinle görüşecek kişi ve işveren sizden üstün değil sonuçta. O da zayıflıkları, korkuları, geçim derdi olan bir insan.
Gidin görüşün, onlar kabul eder ya da etmez, en azından size aksiyon olur günün sıkıcılıgı içinde. Eğlence olur.
Bir arkadaşım, üç dilli, master yaptı, Türkiye'de en en iyi şirketlerde çalıştı. Yurt dışında çalıştı. İşten istifa etti, başka iş basvurulari yaptı. Aylarca kimse işe almadı. Yani her şey mümkün

Genişletmek için tıkla...

bombeli .!.:

Kısır döngü işte. Çok iyi anlıyorum seni.
İnsanların hayatını izleyerek geçiyor zaman.
Sonra da kendime kızıyorum neden böyle oluyor diye. Doktora göre üzerine gitmek şart. Ama gidebilirsek.

Genişletmek için tıkla...

Ciela .!.:

Bu konuda istediğiniz kadar insanlara danışın, farklı farklı yöntemler deneyin ama tek bir çözümü var o da "yapmak". Erteleme huyundan nasıl vazgeçeceğinizi öğrenmeye çalışmanız bile aynı döngüyü besliyor bence. Yapmanız gerekenler aklınıza geldiği gibi kalkıp yapmalısınız.

Bende de var bu, ancak böyle işe koyulabiliyorum

Genişletmek için tıkla...

destina7 .!.:

Özgüvensizlik ve anksiyete bence bu . Yapman gereken bir iş var ama kendini ortaya koyup yapamıyorsun ama yapmak zorunda olduğun için son ana bırakıyosun yapmak zorunda kalıyorsun durum bu.Hiçbişey seni etkileyemez uzun vade de bir iki dözle motive olsan bile aynı döngüye düşersin yine de. Destek al

Genişletmek için tıkla...

Mihail Zoscenko .!.:

David burns iyi hissetmek kitabında bu sorun için bir bölüm var, ben çok faydasını gördüm hala bişeyleri erteleyecek olsam o bölümde öğrendiklerimi uygularım.

Genişletmek için tıkla...

Amor-a .!.:

Motivasyon icin biseyler gerek. Hic kolay degil iste onu bulmak.

Genişletmek için tıkla...

GCos .!.:

Babam covid oldu annemde covid...10 kasıma kadar evde karantinadayım, tam işe başlayalı 2 gün olmuştu yeterince zor bir dönemden sonra ( ayrılık-depresyon) kendimi zorlayıp gitmiştim ki insan depresyonda yada ayrılık yaşamışsa çalışmak çok zor geliyor.Sonra bu karantina olunca işe gitmek istememe rağmen çok üzüldüm daha Sigorta vs başlamamıştı ama ya vazgeçerler de gelme artık derlerse diye çok üzüldüm.İş bu devirde kolay bulunmuyor aslında içten içe sevinmem gerekirdi çünkü hazır değildim pskolojik olarak.Şimdi yine garantisi yok belki de covid yüzünden işimden olacağım-ki Sigorta yaparken bile zorlanan insanlar- şimdi evdeyim işte kitap okuyayım, zayıflayayım diyorum 2-3 gündür boş geçti depresyonda da ilerleme olmadı.Ama bi yerden başlamam gerek.Terapiye bende gidiyorum ve doktorun bana dediği şey şu , başta motive olmayı beklersen asla olmazsın.Eğer kendini zorlar da başlarsan sonrasında iyiki gitmişim , yapmışım dersin.Motivasyon arkasından gelir dedi.

Genişletmek için tıkla...

Destek alıyordum ama çalışmadığım için ara vermek zorunda kaldım. Kaldı ki terapistimle de çok bir yol alabilmiş değildik. Aynen öyle her işimi son ana bırakıp mecbur kaldığım için yapıyorum. Kendi kendimi zorlayamıyorum işte. Kaçtıkça kaçıyorum. Başkalarının işini mecbur kaldığım için yapıyorum ama sıra kendi işime gelince yorganın altına saklanıyorum. İyi hissetmek kitabını duymuştum, en yakın zamanda alacağım

Genişletmek için tıkla...

Kafesteki Kartal .!.:

Güncelleme yaptım sorunumla ilgili. Rica etsem tekrar bakabilir misiniz?

Genişletmek için tıkla...

destina7 .!.:

Ekonomik özgürlüğünü eline alırsan daha dik durabilirsin istediğin birçok şeyi yapabilirsin çünkü herşey maddiyat maddiyatın yoluda iş.İşe başlayınca savaşmayı öğrenceksin kaçma lütfen kaçarak bi savaşa dahil olamazsın çok şişman çok çirkin kızlarda hayatta yaşamda yer bulabilir daha önemli şeyler var enerji gibi sen böyle düşüncelerle karşı tarafa da bu enerjini yayarsın :) git ve o işi al bu bir ilk adım olacak hep duyarsın konfor alanından çıkın diye işte tam zamanı değişmen için işe başlıcaksın yeni şeyler öğreneceksin yeni kişilerle tanışıp yeni dertler edineceksin hep aynı dertlere hayatında yer verme bi aylık maaşınla güzelce kıyafet alırsın makyaj malzemeleri bakım yaptırırsın spora gidersin evde otur otur insanın özgüveni gidiyor hareket şart enerjini temizle şimdi yarın karşı tarafa bu enerjini yayarak gitme.

Genişletmek için tıkla...

Kafesteki Kartal .!.:

Merhaba Akıllı Hanımlar,

Ben yapmam gereken şeyleri gözümde büyütüyorum ve hep öteliyorum. Öteledikçe de bir yığılma oluyor ve biriken işleri gördükçe daha da uzaklaşıyorum ve o işler yokmuş gibi davranıyorum ama içimde hep bir sıkıntı oluyor bu durumda. Benim yararıma olacak ve başarabileceğim işleri gözümde büyütüp ötelememin nedeni başaramama korkusuymuş. Daha önceden gittiğim psikolog bu şekilde söylemişti bana. Aptal birisi değilim, belli bir kapasitem var. Daha önceleri bir işi gerçekten de başarmaya çalışıp iyi sonuçlar aldığım oldu. Bu başaramama korkusu da nereden çıktı bilmiyorum. Benim için yararıma olacak işlerden kaçtıkça kaçıyorum ve bu nedenle de yerimde saymak şöyle dursun, gün geçtikçe gerilemeye başlıyorum. Güzel fırsatlar yakaladığım zamanlar da oluyor ama koşarak uzaklaşıyorum hep.
Yaşım da küçük değil ki. Bildim bileli böyleyim ama bu 3-4 senedir artmış durumda.
Şöyle de bir not düşeyim; anksiyete ve sosyal fobi sorunlarım var.
Özellikle psikolog arkadaşların yardımcı olmasını rica ederim.

Güzel günler dilerim.

Ekleme: Kızlar, yarın iş görüşmem var ve bir bahane uydurup iptal etmemek için kendimi zor tutuyorum. Sosyal fobim var, özgüven eksikliğim tavan. Mesleki anlamda kendimi yeterli görmüyorum. Çünkü henüz az tecrübem var ve kendimi geliştirmek adına bir şeyler yapmayı bırakalı oldu ne yazık ki. Fiziksel olarak da kendimle barışık değilim. Aslında fiziğim kötü değil şişko olmama rağmen ama çocuklukta yapılan dalga geçilmeler bende maalesef böyle kötü bir etki bıraktı. Yarın sorulan sorulara cevap veremeyip rezil olacağım korkusu, stresi var. E hadi her şey güzel geçti ve orada işe başladım diyelim ama fiziksel olarak kendimi berbat hissediyorum. Nasıl rahat edeceğim ki? Her hareketimi kısıtlıyorum. Kilo vermek için ya da kendimde beğenmediğim şeyleri değiştirmek için hiçbir şey yapmıyorum. Bu ise başka bir başlığın konusu olsun.
Sizden beni motive edici telkinler istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Perihosseini .!.:

İş görüşmesi konusunda bende öyleyim son ana kadar hep iptal etmeyi düşünürüm. Ama yine de giderim şöyle derim kendime kötü geçse rezil olsan bile zaten bidaha o kişileri görmeyeceksin. İyi geçerse zaten iyi demektir. Fizik konusunda bir fikrim yok ama şu zamana kadar çalıştığım is arkadaşlarimin fiziğine hiç bakmadım.

Genişletmek için tıkla...

Kafesteki Kartal .!.:

Benim enerjimi ailem yiyip bitiriyor. Paramı kazansam bile istediğim gibi harcayamam. Annem özellikle çok takıntılı. Bu da ayrı bir konu. Boş vermişliğim bundan kaynaklı. Zaten kullanıcı adımı bilerek seçtim; Kafesteki Kartal
Teşekkür ederim güzel yorumunuz için :)

Genişletmek için tıkla...

Yorum yapmamı istemişsin, düşüncelerime değer verdiğin için teşekkür ederim

Aslında kilit nokta alıntıladığım mesajında ve konunda yazdığın ayrıntılarda, çocukluktan bu yana süregelen hor görmeler, sözlerle hareketlerle fiziğine veya belki de aklına yapılan olumsuz eleştiriler o kadar yer etmiş ki kendine olan inancını kaybetmişsin.

Hepimizin kendince korkuları, başaramama düşünceleri vardır ama bir şekilde üzerine gidip korkuların bizi ele geçirmesine izin vermiyoruz.

Yarın iş görüşmen varmış umarım güzel geçer, rezil olursam diye düşünerek strese girme, hiçbirimiz kusursuz değiliz ki, bazen rezil olduğumuz, bazen komik duruma düştüğümüz zamanlar oluyor, düşüyoruz kalkıyoruz ve kaldığımız yerden devam ediyoruz, sen de yaşadığın bu olumsuz duygulardan kurtulacaksın yeter ki kendine inan, kendinde söylemişsin akılsız biri değilsin okumuşsun meslek edinmişsin, kendine inanır ve kafesinden kurtulmayı istersen her şeyi başarabilirsin, ki mesleğin profilinde yazansa hiç korkma, ne kadar ara verdin bilmiyorum fakat kardeşimle meslektaşsın, o 18 yıl kadar ara vermek zorunda kaldı, okulunu da yarım bırakmıştı, işe yeniden başlamaya niyetlendiğinde yeni mezun taze bilgilerle donatılmış gençlere karşı şansım yok diyordu zira 18 yılda mesleğiyle ilgili birçok şey değişmişti ama yılmadı, başaramama ihtimaline karşı tüm başvurularına gitti.

Bir başvurusundan olumlu sonuç aldı işe başladı, işe başladığında sudan çıkmış balık gibiydi, kullanılan programlara dahi yabancıydı, yeri geldi iş arkadaşından yardım istedi, hor görülmedi mi sanıyorsun veya ezilmedi mi? Hepsini yaşadı bu yaştan sonra ne işin var ev kadını olmaya devam et, git çocuklarının başında otur diyen iş arkadaşları da oldu ama o kimsenin yıldırmasına izin vermedi azmetti öğrendi, yarım bıraktığı okuluna aftan yararlanıp devam etti, yetmedi mesleki kariyerini destekleyen başka bir bölümü yazıp 2. üniversitesini bitirdi ve bunların hepsini yaptığında 40 yaşına merdiven dayamıştı, evi çocukları eşi okulu için gittiği kursu işi arasında mekik dokudu resmen, zaman zaman ruhen yoruldu bedenen yıprandı ama şimdi onu kimse tutamıyor bir kere kırdı zincirlerini ve devamı geldi.

Sende kır zincirlerini, yarın bir başlangıç olsun olumsuz da geçse yılma, yıkılma yine yeniden başka yerlere başvur, bir kere bir işe adım atarsan kendinle ilgili tüm korkularını bir bir yenmeye başlayacaksın, ben sana inanıyorum sen de kendine inanıp güven.