ben 18 yaşında kendi isteğimle kapandım..
o zamanlar nişanlım olan eşim örtünmemi içten içe istiyordu fakat bana hiç baskı yapmadı,dile bile getirmedi..
o israile iş amaçlı gittiğinde,benimde zaten isteğim vardı.her bayana örtünün yakıştığını düşünüyordum,evde hep provalar yapar ama dışarı bu şekilde nasıl çıkacağımı,çok utanacak olduğumu düşünürdüm..
kitaplar okuyordum bu konu üzerine ve çok etkilenmiş olduğum kitabı elimden bırakarak hemen başımı örttüm ve ablamla markete gittim.
okadar güzeldi ki o duygu,zaten okuduklarım çok etkilemişti.
nişanlıma söylemedim geldiğinde sürpriz olsun istedim.
çok mutlu olmuştu,afallamıştı..(onun mutlu olduğunu görmek beni dahada bi bağladı örtüme)
ama dur bi dakika...zaman geçtikçe yeni çıkan kotlar,badyler dikkatimi çekmeye başladı..acaba erken mi kapandım diye soru fırtınaları geçmeye başladı zihnimin derinliklerinden..
ben bunları düşünürken elime bir kitap geçti..ve o zaman anladım ki ;' ben artık biliyorum bu bana yeter' dememek gerekiyormuş.insan birşeye karar verdiğinde onu beslemeliymiş..neyi neden yaptığını unutmamalıymış..
altı yıl oldu..ve halen örnek bir tesettürlü olabilmek için okurda okurum...ve hiç pişman olmadım..
paylaşımlarınızı bekliyorum..
ben 18 yaşında kendi isteğimle kapandım..
o zamanlar nişanlım olan eşim örtünmemi içten içe istiyordu fakat bana hiç baskı yapmadı,dile bile getirmedi..
o israile iş amaçlı gittiğinde,benimde zaten isteğim vardı.her bayana örtünün yakıştığını düşünüyordum,evde hep provalar yapar ama dışarı bu şekilde nasıl çıkacağımı,çok utanacak olduğumu düşünürdüm..
kitaplar okuyordum bu konu üzerine ve çok etkilenmiş olduğum kitabı elimden bırakarak hemen başımı örttüm ve ablamla markete gittim.
okadar güzeldi ki o duygu,zaten okuduklarım çok etkilemişti.
nişanlıma söylemedim geldiğinde sürpriz olsun istedim.
çok mutlu olmuştu,afallamıştı..(onun mutlu olduğunu görmek beni dahada bi bağladı örtüme)
ama dur bi dakika...zaman geçtikçe yeni çıkan kotlar,badyler dikkatimi çekmeye başladı..acaba erken mi kapandım diye soru fırtınaları geçmeye başladı zihnimin derinliklerinden..
ben bunları düşünürken elime bir kitap geçti..ve o zaman anladım ki ;' ben artık biliyorum bu bana yeter' dememek gerekiyormuş.insan birşeye karar verdiğinde onu beslemeliymiş..neyi neden yaptığını unutmamalıymış..
altı yıl oldu..ve halen örnek bir tesettürlü olabilmek için okurda okurum...ve hiç pişman olmadım..
paylaşımlarınızı bekliyorum..
Ben kendimi bildim bileli kapalılığa karşı içimde hep güzel duygular besledim.bende hep istiyordum ama çevremdeki insanlar ne düşünür, iş problem olur mu acaba diye şeyler hep aklımdan geçerdi.eşimle nişanlıyken eşim istersen kapanabilirsin bundan daha çok mutluluk duyarım gibi şeyler söylemişti hemde konuyu kendisi açmıştı.bende ya şimdi evlenicez hiç kıyafetim falan da yok gibi bahanelerin arkasına sığınıp onun aslında ne düşündüğünü öğrenmeye çalışıyordum.biz sadece nikah yapmaya karar vermiştik.eşimin anneside mevlidli yapalım demiş.kabul ettim.yani açıktım ama düğünüm mevlidli olmuştu.o yüzden başımıda tesettürlü yapmıştım.eşimin ailesinde kapalılar olmasına rağmen düğünümüze gelmeyen akrabalarda olmuştu.ama bu bizim tercihimizdi hekesin kendine göre bir tercihi var..kimseyi de zorla getiremezdik.ama benim kapanacağımı kimse tahmin etmemişti.düğünden sonra kayınvalideme el öpmeye gittiğimizde beni tesettürlü görünce şok olmuştu.hatta daha çok gençsin ileride kapansaydın falan demişti.bende oğlununda istediğini ve benimde kendimi hazır hissettiğimi düğünümüzünde vesile olduğunu vs.anlattım.sonra saygıyla karşıladı.bazılarımız içinden gelerek birdenbire o an kapanır bazılarımız içinse bir vesile doğar...hep içimde olmasına rağmen cesaret edemiyordum o yüzden de düğünümüz bizim için vesile olmuştu.hatta kayınvalidemlerin böyle bir düğün nasıl yaptığı tartışılmıştı çevrede...ne diyelim Rabbim'in bir bildiği vardır.hakkımızda hayırlısı oymuş..ve ben birgün bile pişman olmadım kapalılığımdan...her zaman gururla örttüm başımı...ben kapalıyım ama çevremde çok açık var benim ablamda açık..herşeyden önce bende açıktım sonra kapandım..bu herkesin kendi tercihi sonuçta...ömür boyuda hiç pişmanlık duymayacağımdan eminim...Allah bunula bulduğum huzuru hiç bozmasın...çünkü bu mutluluğum başka huzurlarımı doğurdu.örneğin kapanınca namazıma da daha sıkı sarıldım...
kimse;cnm beni yanlış anlamadığını biliyorum ama diğer konu için üzgün olduğumu belirtmeliyim.özelden yazamadığım için burada çok derine girmiyorum konunun dağıtılmaması için.sadece şunu söylemek istiyorum tatile çıkanları bekliyorum.döndüğünden hbr. olursa sevinirim...
canım....konun hayırlı olsun.......bize de uğra ama.....
"bu arada örnek bir tesettürlü........."demişsin.....örnek bir tesettürlü nasıl olunur......
yıl 2006...
lise 1 bitmiş yaz tatiline girmiştik...
yaz aylarıydı ve evimizin içi yaptırılıyordu...inşaat halinde olduğundan annem beni teyzemin yanına yolladı...
ben anneme çok düşkünümdür.....2 günden fazla ayrı kalamam ondan...
ama o yaz tam 1,5 ay ayrı kaldım...
arada gelip geri gidiyordu...
ama bu çok alışık olmadğım bi durumdu...ve her seferimde içimi bi hüzün kaplıyordu...
gene bi pazaar günü ailecek ve teyzemlerle pikniğe gittik...
dönüşte ben teyzemlerle gittimannem babam abimse eve...
o zamanlar namaz kılmaya başlamıştım...gece yatsıyı kılarken,annemden ayrı olduğum aklıma geldi...
birden ağlamaya başladım...
düşündüm...
bu kadar kısa ayrılık bile beni bu hale getiriyorsa,Rabbim bana annemin ölümünü gösterirse ben napardım?
bu düşünce aklıma geldikçe ağladım...içimi boşaltıyordum sanki...
namazdan sonra alnımı secdeye götürdüm...
ve şunu istedim Rabbimden...
'Allahım annemi bana bağışladığın için sana hamdolsun...Rabbim! bana annemin ölümünü gösterme...kaldırmaz bunu yüreğim,bedenim....benim ölümümü de ona gösterme çünkü biliyorumki o da kaldıramaz...aynı anda al canımızı Rabbim...annemin yokluğunu bana gösterme...ona cennetini nasip et...gerekirse işlediğim tüm sevapları anneme ver Rabbim...onun tüm günahlarınıda bana yükle...yeterki melek annem cennetine nail olsun...
ve buna adak olarak istediğin gibi bi kul olmak için elimden geleni yapacağım Allahım....'
bunları ağlaya ağlaya sabaha kadar tekrarladım...uykumda bile...
ertesi gün kalktım ve Rabbime söz verdiğim,emirlerini yerine getirmeye niyet ettim...ve o gün ilk iş olarak müslüman bi bayanın giyinmesi gerektiği gibi giyindim...
annemlere söylemedim kapandığımı...
aradan bi hafta geçti,evin tadilatıda bitince eve geldim...
annem beni görünce çok şaşırdı ve sevindi :78:
babam henüz erkendi,keşke biraz bekleseydin dedi ama kızmadıda...
5 sene oldu kapanalı...
şimdi üniversiteye gidiyorum...bi kere bile pişman olmadım kapandığıma...
başımı örterken aklıma annecim geliyor
annem bile bilmez kapanmamdaki asıl psikolojiyi...
sizinle paylaşmak istedim
bu arada çok güzel bi konu olmuş...güzel paylaşımlar olur inşaAllah... :81:
canım inan okurken öyle duygulandım ki,mevlam tertemiz niyetlerini bir e bin katarak kabul etsin..
rabbim annene sağlıklı,hayırlı uzun ömürler nasip etsin..AMİN..
maşallah cnm inşallah banada bir vesile olurda kapanırım namazımı kılmaya kuranımı okumaya çalışıyorum ama daha kapanma aşamasına gelemedim. hayırlı akşamlarBen kendimi bildim bileli kapalılığa karşı içimde hep güzel duygular besledim.bende hep istiyordum ama çevremdeki insanlar ne düşünür, iş problem olur mu acaba diye şeyler hep aklımdan geçerdi.eşimle nişanlıyken eşim istersen kapanabilirsin bundan daha çok mutluluk duyarım gibi şeyler söylemişti hemde konuyu kendisi açmıştı.bende ya şimdi evlenicez hiç kıyafetim falan da yok gibi bahanelerin arkasına sığınıp onun aslında ne düşündüğünü öğrenmeye çalışıyordum.biz sadece nikah yapmaya karar vermiştik.eşimin anneside mevlidli yapalım demiş.kabul ettim.yani açıktım ama düğünüm mevlidli olmuştu.o yüzden başımıda tesettürlü yapmıştım.eşimin ailesinde kapalılar olmasına rağmen düğünümüze gelmeyen akrabalarda olmuştu.ama bu bizim tercihimizdi hekesin kendine göre bir tercihi var..kimseyi de zorla getiremezdik.ama benim kapanacağımı kimse tahmin etmemişti.düğünden sonra kayınvalideme el öpmeye gittiğimizde beni tesettürlü görünce şok olmuştu.hatta daha çok gençsin ileride kapansaydın falan demişti.bende oğlununda istediğini ve benimde kendimi hazır hissettiğimi düğünümüzünde vesile olduğunu vs.anlattım.sonra saygıyla karşıladı.bazılarımız içinden gelerek birdenbire o an kapanır bazılarımız içinse bir vesile doğar...hep içimde olmasına rağmen cesaret edemiyordum o yüzden de düğünümüz bizim için vesile olmuştu.hatta kayınvalidemlerin böyle bir düğün nasıl yaptığı tartışılmıştı çevrede...ne diyelim Rabbim'in bir bildiği vardır.hakkımızda hayırlısı oymuş..ve ben birgün bile pişman olmadım kapalılığımdan...her zaman gururla örttüm başımı...ben kapalıyım ama çevremde çok açık var benim ablamda açık..herşeyden önce bende açıktım sonra kapandım..bu herkesin kendi tercihi sonuçta...ömür boyuda hiç pişmanlık duymayacağımdan eminim...Allah bunula bulduğum huzuru hiç bozmasın...çünkü bu mutluluğum başka huzurlarımı doğurdu.örneğin kapanınca namazıma da daha sıkı sarıldım...
altı yıl oldu..ve halen örnek bir tesettürlü olabilmek için okurda okurum...ve hiç pişman olmadım..
paylaşımlarınızı bekliyorum..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?