- Konu Sahibi En buyuk kk
-
- #21
Bende senin gibiydim biraz olmayacak şeyi oldurduk evlendim ama pişmanım sanki hiç mutlu değilim
Bende senin gibiydim biraz olmayacak şeyi oldurduk evlendim ama pişmanım sanki hiç mutlu değilimBence iyi olmuş. O ilişkide bir gelecek görünmüyordu zaten. Eğitimli donanımlı bir insansınız. Karşınıza daha neler çıkar. Gezin tozun hayatınızı yaşayın. ne gerek var hayatı bir adam için zehir etmeye. Bir de intihar diyorsunuz. Yok artık diyorum. Kimse bulunmaz Hint kumaşı değil. Bir erkeğe bu kadar bağlanmak hata zaten. Denizde daha çok balık var bence değerlendirmeye bakın.
sephora bazen deyiyor be canim.Bir insana kendinizi bu kadar adar, hayatınızın yönünü onun için değiştirirseniz başınıza gelecek olan bellidir. Geçmiş olsun, umarım az hasarla atlatırsınız.
Ya bırak kimseyi hor görmek değil ama davul bile dengi dengine. Sen Hukuk bitir, yüksek lisansı yurt dışında hemde insan hakları üzerine yap, git seyyar satıcılık yapan borç batağı içinde biri için tüm hayallerinden vazgeç burada doğru dürüst alanında iş bile bulama? Akıl var mantık var değer mi, arkadaşım olsan kafana vura vura seni geri yollardım yurt dışına.Tekrar teşekkür ederim böyle toplu cevap yazmak da çok gıcık biliyorum ama ne yapayım arada telefonu elime alıyorum arada da telefonu bırakıp agliyorum :)
Yapmak istediğim her şeyi yapacağım inşallah. O konuda aslında umutluyum. Psikiyatristim demişti ki artık sen kendi kendinin doktoru oldun 2 ayda çok olumlu düşünmeye başladın. Atipik depresyona girmiştim 10 kilodan fazla almıştım hissizdim bütün gün uyuyor uyanamiyor hareket edemiyor surekli yemek yemek istiyordum ama şimdi spor yapıyorum daha sosyalim, iş mulakatlarina giriyorum.
Birkaç gün sonra daha iyi hissedecegimi bilmeme rağmen kendime engel olamadım paylaştım. Onda ne bulmuştum herkes gibi bir insan dunyada erkek mi yok ama sanki i bana en yakın insan, ailem gibiydi, sanki onun dışındaki dünya kaypak ve guvensiz, onun dışındaki herkes soğuk ve katı geliyor. Çok ama çok yalnız hissediyorum ve onun artık beni sevmemesi, sadece acimasi çok canımı yakıyor. Nasıl bir anda beni öksüz bıraktı gibi sapık dusuncelerim oluştu. Aslinda neye üzülüyorum onu da bilmiyorum sadece büyük bir özlem acı ofke terk edilmislik yalnızlık issizlik, işte böyle iğrenç bir arabesk batagindayim.
Arkadaş yüksek lisansını yapmış avukatsın, işportacıyla ne işin var senin?
Nası kendine yakıştırıyosun öyle bi adamı?
Yarın bigün evlensen nası tanıtacaktın etrafına böyle bi adamı?
Aslında tam aktaramadim, siyasal mezunu ve işletme alanında master yapmıştı. Uzun yıllar kitap sektöründe yayın alanında calismisti sonunda küçük bir sehirde kitapçı dükkanı açtı ama orasi batınca geceleri isportacilik garsonluk her işi yapmaya başladı. Benden çok okur, çok bilirdi sadece sınavlara girip dil kasıp kpss ales gibi akademik alana veya memuriyete değil de böyle karsiz bir alana yonelip borca batarak o küçük sehirde sıkışıp kalması sorundu. Gerçi orada yaşamayı seviyordu ama ben buyuksehirde kalmayı istedim iş ve eğitim icin...
Aslında tam aktaramadim, siyasal mezunu ve işletme alanında master yapmıştı. Uzun yıllar kitap sektöründe yayın alanında calismisti sonunda küçük bir sehirde kitapçı dükkanı açtı ama orasi batınca geceleri isportacilik garsonluk her işi yapmaya başladı. Benden çok okur, çok bilirdi sadece sınavlara girip dil kasıp kpss ales gibi akademik alana veya memuriyete değil de böyle karsiz bir alana yonelip borca batarak o küçük sehirde sıkışıp kalması sorundu. Gerçi orada yaşamayı seviyordu ama ben buyuksehirde kalmayı istedim iş ve eğitim icin...
Geçmiş konularimdan belki beni taniyorsunuzdur. Avukatim, yüksek lisansimi istediğim alanda yurtdışında yaptım sonra doktora için orada kalacakken turkiye ye döndüm erkek arkadaşım burada diye sanırım yani bu konuda hep onu sucladim basina kaktim. Turkiyede istediğim alanda bir iş bulamadım (uluslararası hukuk ve insan hakları) erkek arkadaşım küçük bir şehirde borç batağından geceleri seyyar saticilikla gecinmeye başlamıştı bense onun olduğu şehirde akademisyenlik dahil yerleşmeyi düşünmedim, onun gelmesini umut ettim. Ama istanbulu birakip ailemden ayrı ve ona daha yakin olmak adına kimseyi tanımadığım ankaraya taşındım sadece ev arkadaşımı tanıyordum, iş ararken bir yandan çeviri yapiyordum. Para kısıtlamaları sebebiyle hep gidemedim ama birçok sefer kalmaya gittim ailemden gizli, (27 yaşındayım) evinde kaldım onun ailesi ile beraber. O gelemedi hiç ankaraya.
Samimi olduğu bir kız vardı, benden 3 ondan 8 yaş küçük, hayrandı ona. Bana bile tanistirmisti ama suphelenmistim bir seyeen... Bana bazı erkek arkadaşlarımla gorusmeyi yasaklardi ben ise bu kizdan killandim ve hep şüphe ettim karnima ağrılar girdi günlerce ama hep inandım ona.
Beraber olamayabiliriz diyordum ki böyle uzaktan uzağa 3 yıl olmuştu ama terk edemiyordum hep olur diyordum.
Onun ankaraya gelemeyeceği belli oldu yani bir iş dusunuyordu ve olmadı ve benden uzaklaştı gorusemiyorduk bu arada ailevi sorunlarim da vardi depresyona girmisim. İlaç tedavisine başladım aglama krizleri intihar tehditleri kontrolumu kaybettim.
Mail sifresini ben istemeden bana vermişti ama bakmazdim dün seytan durttu baktım telefon çağrı ve sms kayıtları vardı ve hep o kızı aramış. Arkadaş gibi ama samimi smsler atmis, uyudun mu vb. Benden para istemez ondan istemiş.
Arayıp sordum ve öğrendiğim şey: aramızda bir şey yok ama ben ona aşığım. ben ekim başı depresyonun geçince sana soyleyecektim ben artık, gelecek göremiyorum. Seni mutsuz ediyorum. Seni çok seviyordum ama boşluğa düştüm kendime engel olamadım onunla konuştum masterdan dondugunden beri sana karşı kendimi suçlu hissediyorum. Beni affet çok mutlu olmanı istiyorum dedi....
Dün geceden bu yana atarax içip durdum ama hiç uyumadim gözyaşlarımı dindiremiyorum. Önce anlıyorum sorun değil dedim, sonra sen ne şerefsiz bir yalancisin o kız da pislik dedim, sonra yine ağlayarak af diledim filan dusebilecegim kadar düştüm. Hep enond sonunda ayrilabiliriz diye düşünürdüm ama sanki kalbime bıçaklar saplaniyor şu an. Biliyorum iyi olacağım zamanla ama yazmak istedim yine de....
içme o antidepresanları. bi ara banada verdiler mal gibi oldum daha çok mutsuz etti beni. ve bi süre sonra bağımlılık yapıyor. tek çözüm sosyal olmak
tabiki alamam Allah korusun. sonuçta bende kendi keyfime göre o ilaca başlamadım. gerçi haklısınız ne diyeyim kitedavi alan bir hastaya böyle tavsiyeler vermeyin.
size farklı o'na farklı etki eder ilaçlar ve sizin ihtiyacınız olmaz O'nun vardır.
bu kızcağız sizin sözünüzle ilacı bıraksa ve intihar etse bu sorumluluğu üstünüze alır mıydınız?
Çok haklısın. Bol morale ve tedaviye ihtiyacı var konu sahibinin. Hep destek tam destek.tedavi alan bir hastaya böyle tavsiyeler vermeyin.
size farklı o'na farklı etki eder ilaçlar ve sizin ihtiyacınız olmaz O'nun vardır.
bu kızcağız sizin sözünüzle ilacı bıraksa ve intihar etse bu sorumluluğu üstünüze alır mıydınız?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?