Bir çıkmaza girdim ki...

öncelikle yorumlarınız için çok teşekkür ederim kızlar... olumunekankayizsmile
erkek arkadaşım o kızı unutamadığını hissettiğimi bilmiyordu...ben anladım...anladığım anda da soğumaya başladım ve artık son raddelere geldim....
bugün artık yürümeyeceğini beni sevmediğini,önemsemediğini,değer vermediğini söyledim...telefonlarına çıkmıyorum.ardı arkası kesilmeyen msjlar atıyor...çok sevdiğini,asla böyle bşey olmadığnı söylüyor ama inanmıyorum...
şuanki ilşkimden ardımda kalan bir parça sevgi,hayal kırıklığı....
ama atlatacağım inanıyorum...
ve yorumlarınız sayesinde bunu dönemi kendi başıma atlatmam gerektiğini anladım...kendimi nadasa bırakıyorum...ne öğretmene ne bi başkasına gönlüme açacak gücüm cesaretim yok...
bi kanadım kırık şuan...
kimsenin vebalini almak istemiyorum bu durumda....
ben çok kırıldım ve başkalarınıda sırf yaralarımı sarmak uğruna ümitlendirmek bana yakışmaz :kedi:
vicdan azabı peşimi bırakmaz sonra...
öğretmen arkadaşla durumu konuştum...arkadaşım olarak kalmasının en doğrusu olduğunu anlattım...
elimden geldiğince arkadaşça yanında olacağım ve bu konuyu bi daha açmayacağım,ama bilki gönlüm sana hep açık ve iki dudağının arasından çıkan kelimeyi bekleyeceğim,o zamana kadar arkadaşız dedi....
yapmam gerekeni yaptım...
erkek arkadaşımsa şuan bile arıyor...ama ben kararlıyım dediğiniz gibi sevdiği insanın okuduğu bölümü bile bilemeyen insanın sevgisine inanılmaz...
kaldıki sevgililik,nişanlılık dönemleri sevginin,aşkın en çok yaşandığı gösteildiği dönemlerdir...biz şimdiden bu haldeysek evliliğimizin akibeti karanlık demektir...
sevsem bile olmayacağı belli artık...ilerde üzülmektense şimdi ağlayayım daha iyi...geçecek elbet geçecek ben o gücü buluyorum kendimde...
henüz 19 yaşındayım,ve erkek arkadaşım benim ilkimdi...bunun getirdiği iyi niyet,tecrübesizlik beni bu hale getirdi...inanın biraz tecrübesi olan görmüş geçirmiş bi insan böyle bi ilşkiyi 3.ayında bitirirdi...arkadaşlarımda bunu söylüyor
ben yapmam gereken herşeyi yaptığıma inanıyorum...
bu yüzden vicdanım rahat....

işte bu canım en iyisini yapıyorsun evlenipte kucağında çocuğunla kalıp pişman olacağına şimdi ağla ve rahatla yaşında küçükmüş daha ne erkekler çıkar karşına ve çıkacakta sakın geri adım atıpta tekrar dönme...şimdi böyleyse evlenince hiç ilgisi kalmaz ya şuan senin üzerine titremesi lazımdı şuan derken 1 yıl içerisinde yani takma kafana... hakkında hayırlısı canım:teselli:
 
canım yaşına göre baya olgun düşüncelerin var:nazar: bence vediğin karar en doğrusu tabi ki ayrılık dönemi üzücü ve hatta çok acı veren bir süreç olsa da senin bu sorunlarından kolayca üstesinden geleceğine inanıyorumolumunekankayizsmile

teşeşşür ederim olumunekankayizsmile
elimden geleni yapmaya çalışıyorum...geçecek inşaAllah...
 
işte bu canım en iyisini yapıyorsun evlenipte kucağında çocuğunla kalıp pişman olacağına şimdi ağla ve rahatla yaşında küçükmüş daha ne erkekler çıkar karşına ve çıkacakta sakın geri adım atıpta tekrar dönme...şimdi böyleyse evlenince hiç ilgisi kalmaz ya şuan senin üzerine titremesi lazımdı şuan derken 1 yıl içerisinde yani takma kafana... hakkında hayırlısı canım:teselli:

bende bölyle düşünüyorum canım...
ne evlilikler varki Rabbim göstermesin onca yıldan onca emekten sonra bitiyor...kaldıki bizim ilişkimizde emekte yoktu...evlide değiliz...
yol yakınken dönmek en iyisi oldu...
şimdi belki 1 hafta belki 1 ay hatta 1 sene ağlarım...ama sonuç olarak geçer...
evlenseydik bunun ızdırabı bi ömür kalacaktı omuzlarımda...
o yüzden Rabbime şükretmem lazım,erken farkına vardığım için...
 
iyi güzel de bir şey soracağım, ayrılır ayrılmaz neden öğretmene haber verme gereği duydun?

özellikle haber vrme amacıyla konuşmamıştık...sadece sohbet ederken konu açıldı ve söyledim...bunu bilip bilmemesi önemli değil zaten...sonuç aynı...bilsede bilmese benim kararım net
hayatıma bi müddet kimseyi sokmayacağım
o da biliyor bunu...
 
öncelikle yorumlarınız için çok teşekkür ederim kızlar... olumunekankayizsmile
erkek arkadaşım o kızı unutamadığını hissettiğimi bilmiyordu...ben anladım...anladığım anda da soğumaya başladım ve artık son raddelere geldim....
bugün artık yürümeyeceğini beni sevmediğini,önemsemediğini,değer vermediğini söyledim...telefonlarına çıkmıyorum.ardı arkası kesilmeyen msjlar atıyor...çok sevdiğini,asla böyle bşey olmadığnı söylüyor ama inanmıyorum...
şuanki ilşkimden ardımda kalan bir parça sevgi,hayal kırıklığı....
ama atlatacağım inanıyorum...
ve yorumlarınız sayesinde bunu dönemi kendi başıma atlatmam gerektiğini anladım...kendimi nadasa bırakıyorum...ne öğretmene ne bi başkasına gönlüme açacak gücüm cesaretim yok...
bi kanadım kırık şuan...
kimsenin vebalini almak istemiyorum bu durumda....
ben çok kırıldım ve başkalarınıda sırf yaralarımı sarmak uğruna ümitlendirmek bana yakışmaz :kedi:
vicdan azabı peşimi bırakmaz sonra...
öğretmen arkadaşla durumu konuştum...arkadaşım olarak kalmasının en doğrusu olduğunu anlattım...
elimden geldiğince arkadaşça yanında olacağım ve bu konuyu bi daha açmayacağım,ama bilki gönlüm sana hep açık ve iki dudağının arasından çıkan kelimeyi bekleyeceğim,o zamana kadar arkadaşız dedi....
yapmam gerekeni yaptım...
erkek arkadaşımsa şuan bile arıyor...ama ben kararlıyım dediğiniz gibi sevdiği insanın okuduğu bölümü bile bilemeyen insanın sevgisine inanılmaz...
kaldıki sevgililik,nişanlılık dönemleri sevginin,aşkın en çok yaşandığı gösteildiği dönemlerdir...biz şimdiden bu haldeysek evliliğimizin akibeti karanlık demektir...
sevsem bile olmayacağı belli artık...ilerde üzülmektense şimdi ağlayayım daha iyi...geçecek elbet geçecek ben o gücü buluyorum kendimde...
henüz 19 yaşındayım,ve erkek arkadaşım benim ilkimdi...bunun getirdiği iyi niyet,tecrübesizlik beni bu hale getirdi...inanın biraz tecrübesi olan görmüş geçirmiş bi insan böyle bi ilşkiyi 3.ayında bitirirdi...arkadaşlarımda bunu söylüyor
ben yapmam gereken herşeyi yaptığıma inanıyorum...
bu yüzden vicdanım rahat....

Bu yaşında bu kadar kararlı ve güçlü olmandan dolayı kutluyorum seni..:48:
 
Son düzenleme:
Back
X