Meraba kizlar. Esimle ayrilmaya karar verdim. Bi yildir evliyiz bir yada bi bucuk aydir cok iyi guzel anlasiyoruz bilmiyorum belkide problem olmadigindandir konusacak. Birbirimizi seviyoruz evet. Cok seyler yasadik evlendigimizden beri yorulduk falan hep onun ailesi karisan oldu tasinmak zorunda kaldik kimsemizin olmadigi yere. Esimin maddi durumu yada benim bekledigim gibi bana sahip cikmadigina ragmer herseyi unuttum olsun oda boyle diyerek devam etmee calistim. Simdi iste bi iki aydir iyiyiz ama annem rahat birakmadi simdide. Hakli yonleri cok beni cok bunaltti. Evet ne aileler birbiriyle gorusuyo ne biz ailelerle gorusuyoruz. Onun ailesi zaten bana evlendigimden beri yuz cevirdi. Benim ailemde esimin yuzunu gormek istemez oldular bana deger verip sahip cikmadigi icin. Esim kendince sahip cikti ama oyle olsaydi kaynim beni dovmeye kalkmaya cesaret edemezdi. Simdi ayrlmaya karar verdim. Cok seviyorum uzuluyorum oda uzuluyo. Gece sarilarak uyuduk hep. Bi taraftanda diyorum hersey berbatlasti iice burda kendimi herkese karsi kapatmis gibi yasiyorum. Cevre edinmeye calisiyorum kolay olmuyo. Salak gibi aksama kadar oturuyorum. Calisiyodum cikmak zorunda kaldim. Yeni is bulabilirim ama is benim mutlulugumu belirlememesi lazim. Onun ailesinin orda yasadigimizda tabi daha kotuydu kimse kapimi hic calmadi ordada. Cocugum olsa aileler bi araya yine gelmez cok fazla laf soz iftira oldu. Esimde diyo belki ilerde geri donmek zorunda kaliriz sartlar onu gosterebilir kendi ailesinin oldugu yere ama ben katiyen istemem. Orda cok dislandim. Oraya geri donmek planimda yok ama belki sartlar onu gosterir diyo hersey olabilir diyo ama onu kesin olarak istedigimden degil diyo Herneyse hersey birikti hersey problem olusturuyo. Boyle iste niye konu actim bilmiyorum bile. Mantikli dusunemiyorum duygularim uste cikiyo