- 22 Temmuz 2020
- 161
- 497
- 18
- 33
- Konu Sahibi gizemliask
-
- #61
Abiniz var mı? Anneniz için evlendikten sonra aşırı kıymetli mi oldu? Nereden geliyor bu genelleme anket falan mı yaptınız Türkiye genelinde? Size öyle geliyor. Bir şeyi erkek ailesi yapınca sıkıntı oluyor ama aynı şeyi kız ailesi yapınca sorun olmuyor, çifte standart var. Hayırdır? Adam kralın kızıyla falan mı evlendi?? Annenizle konuştuğunuzda uyarmıyor mu farklı bir bakış açısı olarak yanlış düşündüğünüz konusunda sizi? İnşallah bir oğlunuz olur da onun evlendiği kişi sizin gibi düşünürse anlarsınız.dıkkatınızı çekerım kız aılelerı burunlarını aşırı aşırı sokmuyor hep bız hep bız demıyor ama erkekler evlendıkten sonra kıymetlı oluyorlar
Bir kızım bir oğlum var. Nerede durmam gerektiğini bilen, yaşa değil bireye saygıyı savunan ve sevgimi göstermeyi becerebilen biriyim. Çocuklarımın ikisinin de evliliğine tavrım eşit olacak. Bu durumda bu konularla ilgili sorun çıkacaksa da karşı tarafın bakış açısı ve tavırları yüzünden çıkacaktır. İşte buda benim en çok korktuğum nokta.dıkkatınızı çekerım kız aılelerı burunlarını aşırı aşırı sokmuyor hep bız hep bız demıyor ama erkekler evlendıkten sonra kıymetlı oluyorlar
Öyle ama dellenip tartısma cıkarıcak bir konu değil kiŞuan virüs var bence gitmemesi en uygunu
3 buçuk sene önce kızım daha çok küçüktü. İlaç almak için eczaneye gittim. Dedemin evi de eczanenin hemen yanında. O dönem alzheimer hastalığı da iyice ilerlemisti. Balkondan beni gördü. Seslendi. Balkonun altına kadar gittim. Yukarı gel de çay iç dedi. Yok dede çocuklar evde acelem var dedim. Çocukları çok göresim geldi onları da al gel dedi. Üşendim, tamam dedim eve geçince ne bileyim gözümde büyüdü 7 - 8 dakikalık yol. Meğer o son görüşümmüş. Bir hafta içinde aniden bi gece rahatsızlandı. 3 gün sonra da yoğun bakımda vefat etti. 3 buçuk yıldır vicdan azabı çekiyorum. O günü düşündükçe kahroluyorum. Acaba çok bekledi mi beni o gün? Çocukları son kez görecekti belki de özlemişti merak etti mi gitmeyince? 5 oğlu vardı kızı olmamış hiç. Kız çocuklarına çok düşkündü o yüzden. Kızımı koklaya koklaya öperdi. Belki doyamayacakti ama son kez koklayacaktı. Hastaneye kızımın kıyafetlerini götürdüm. Yalvardım doktora ayrı hemşireye ayrı giremedim yanına. Şu an ağlaya ağlaya yazıyorum. Uzun oldu belki kusura bakmayın. Ama giden zaman geri gelmiyor. Vicdanımı susturup sesini kesemiyorum. Bazen yemek yaparken bazen iş yaparken aklıma geliyo "göresim geldi" deyişi. Özledim demeyi bilmezdi. "ahhh" diyorum. İlk bayramımızı hatırlıyorum onsuz. Koltuğu boş. İnanın hala gidip o koltuğa oturamam. Sanki kapıdan giriverecek gibi hala. Selası okunurken içim nasıl yandı. O ana kadar kabullenemistim. Daha çocukları getirecektim ben dedim.
Sizin ayağınız eskimez gidip geçmiş olsun demekle. Benim de eskimezdi o yolu yürürken. Keşke keşke keşke o gün geri gelse de fizana kadar yürüsem de görsem.
Ağladım yaaa. Allah rahmet etsin
kızlar merhaba;
eşimin dedesı(kv babası) ameliyat oldu ama şuan iyi durumu evıne çıktı falan.. kv lerde onlara hasta ziyaretıne gıdeceklermış bugun akşam eşime kv tlf konuşurken işiniz yksa gelmek istersenız sızde gelın demış eşim de gizemliask ile konuşayım haber verırım demış.. bana söyledı ben hemen haftaya bayramda zaten gıdeceğiz dedım ne gerek var bugunde gıtmeye dedım bide virüs zamanı... hemen planımız yk bışeyımız yok gıtsek mı kı dedı ben dellendım... bu geçmış olsunmuş o bayrammış... ama gidilen yer aynı.. ben gtmıcem deyınce bayramda gıtmem bugun gıdersem dedım falan hemen mısılleme yaptı bende o zzman bayramda senın memleketıne gıtmem dıe bende iyice delirdım dediği lafa bakar mısınız yaaabi fikir verın allah aşkına kök ailesi dışında eşimle problemımız olmuyor...
Oyyy Allahım çok kötü oldum yaşadıgınız bu durum beni bile etkiledi .. Allah yardmcınız olsun ..3 buçuk sene önce kızım daha çok küçüktü. İlaç almak için eczaneye gittim. Dedemin evi de eczanenin hemen yanında. O dönem alzheimer hastalığı da iyice ilerlemisti. Balkondan beni gördü. Seslendi. Balkonun altına kadar gittim. Yukarı gel de çay iç dedi. Yok dede çocuklar evde acelem var dedim. Çocukları çok göresim geldi onları da al gel dedi. Üşendim, tamam dedim eve geçince ne bileyim gözümde büyüdü 7 - 8 dakikalık yol. Meğer o son görüşümmüş. Bir hafta içinde aniden bi gece rahatsızlandı. 3 gün sonra da yoğun bakımda vefat etti. 3 buçuk yıldır vicdan azabı çekiyorum. O günü düşündükçe kahroluyorum. Acaba çok bekledi mi beni o gün? Çocukları son kez görecekti belki de özlemişti merak etti mi gitmeyince? 5 oğlu vardı kızı olmamış hiç. Kız çocuklarına çok düşkündü o yüzden. Kızımı koklaya koklaya öperdi. Belki doyamayacakti ama son kez koklayacaktı. Hastaneye kızımın kıyafetlerini götürdüm. Yalvardım doktora ayrı hemşireye ayrı giremedim yanına. Şu an ağlaya ağlaya yazıyorum. Uzun oldu belki kusura bakmayın. Ama giden zaman geri gelmiyor. Vicdanımı susturup sesini kesemiyorum. Bazen yemek yaparken bazen iş yaparken aklıma geliyo "göresim geldi" deyişi. Özledim demeyi bilmezdi. "ahhh" diyorum. İlk bayramımızı hatırlıyorum onsuz. Koltuğu boş. İnanın hala gidip o koltuğa oturamam. Sanki kapıdan giriverecek gibi hala. Selası okunurken içim nasıl yandı. O ana kadar kabullenemistim. Daha çocukları getirecektim ben dedim.
Sizin ayağınız eskimez gidip geçmiş olsun demekle. Benim de eskimezdi o yolu yürürken. Keşke keşke keşke o gün geri gelse de fizana kadar yürüsem de görsem.
Oyyy Allahım çok kötü oldum yaşadıgınız bu durum beni bile etkiledi .. Allah yardmcınız olsun ..
Aynı fikirdeyim.Eşine Allah sabır versin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?