- Konu Sahibi angel_miss
-
- #1
Arkadaşlar öncelikle 11 aylık bir oğlum var ve ben 8 aylıkken çalışmaya başladım oğluma kayınvalidem bakıyor. ben işten gelince oğlum bazen seviniyo bazense hiç tınlamıyor ve bu beni çok üzüyor zaten yeterince onunla zaman geçiremiyorum iş yüzünden ama en azından onun yanındayken onunda beni sevdiğini anne olduğumu anlamak istiyorum ama sanki ben herkes gibiyim belki çalışmayıp onun yanında olsam içimde kuşku olmayacak ama bana değilde en çok kayınvalideme alışmasından korkuyorum bencillikmi bilmiyorum ama en çok bana alışkın olmasını istiyorum zamanla bu durum değişirmi ? gittikçe bana bağlanırmı ? böyle bir durum yaşamış annelerden cevap bekliyorum...
Bebeğim şuan 5 aylık 4 ay sonra işe dönücem ve bu konuyu düşündükçe gözlerim doluyo , kızımın benden başkasına bağlanmasını istemiyorum en çok hep beni sevsin bencillikse evet bencilim ben ve babası önceliği hep biz olalım , kızıma annem bakıcak, bazen de kv gelecek... Görümcem var bekar benden 4 yaş büyük , o çok iyi bakar ama onun bakmasını hiç istemiyorum genç birine bağlanmasındansa yaşlı birini sevsin daha îyi... Çokmu kötü düşünüyorum bilmiyorum ama kızımı çok kıskanıyorum uyurken bile özlüyorum, çok zor kavuştum ona gerekirse işi bırakırım ama beni unutmasına dayanamam
aynen benim gibi düşünüyosun güldüm vala okurken :))) bence hiç bencillik değil en doğal hakkımız biz karnımızda taşıdık biz doğurduk hazır elimize gelmedi o bebekler bir daha olacakmı orası meçhul belki isticez belki istemicez olup olmamasıda kesin değil cnm bende bilmiyorum ama zaman herşeyin ilacı zamanla bakıp göricez işten geldiğimizde daha kaliteli zaman geçirip allaha dua edicez
oğlum 3 aylıkken başladım işe. . Benimde annem bakıyor. . Şuanda 22 aylık. . Ben eve gidince koşup sarılıooooo ama bana değil anneme :26: sırf beni kıskandırmak için sanırım . . O yeterki mutlu olsun kimi sarılırsa sarılsın diyorm ama tek sorunumuz hala konuşmaması doktorda ısrarla anne çalıyor diye kızıp konuşmuyordur diyor !! Çalışmak zorundayımm keşke en azından 3 yaşına kadar bakma şansım olsaydı[/QUOTE
aslında çocukları kandırmak çok kolay diye duymuştum istediklerini sevdiği aktiviteleri yaptırsan belkide yapıyorsundur. Birde annem bakıyor dedinya anneni temmihle bence nede olsa kendi annen sen işteyken hep senden bahsetsin annen seni çok seviyor çok özlüyor çalışmak zorunda diye. Konuşma konusuna gelincede bana annem baktı kimse bakmadı kendim canlı canlı örneğiyim öyle olduğu halde bende 3 yaşında konuşmuşum annem hep söyler geç konuştun diye bak mesela beni annem büyüttü bence bunun çalışmakla alakası yok canını sıkma sen :)))
aynı benim düşüncelerim... sana şimdi ne kadar söylesekte boş... Ben işe başlamadan önce ve sonrasında uzun zaman hep ağlayarak geçirdim vaktimi...
Boşuna üzme kendini, bebeğin senden başka kimseye bağlanmayacak, senden fazla kimseyi hiç sevmeyecek sen annesisin...
ne güzel kayınvaliden, görümcen sahip çıkacak, bebeğini bakıcıya(yani hiç tanımadığı birine) bırakmak zorunda olan bir sürü anne var bunları düşün...
Kesinlikle tanımadığım birine bırakacağıma görümce ve kv tercihimdir , ama ne yaparsam yapayım bu konuda rahatlatamıyorum kendimi,,, daha minicik bi kalabalıkta beni görünce çırpınıyo resmen eriyip bitiyorum , annelik böyle bişey demekki
bende bebeklerimi 3 aylıkken bırakıp bakıcımıza işe başladım ilk etaplarda anlamıyorlardı şuan 16 aylık oldular bende kopamıyolar anne diye etrafımda pervane oluyolar ben gideceğim diye 1 sn ayrılmıyolar benden...
bakıcılarınıda çok seviyolar benim istediğimde buydu zaten bakan kişiyi sevsinler iyi anlaşsınlar üzülmesinler tabiiki bu demek değilki ona anne desinler hoş benimkilerde anneanne diyolar :)
çok zor yavrularımızı bırakıp çalışmak ama başka şansımız yok ki mecburuz bir yerde onlarda buna alışmak zorundalar işte...[/zorundayız evet
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?