Bebeği olup çalışan annelere soruyorum

angel_miss

Guru
Kayıtlı Üye
6 Haziran 2013
28
0
286
Antalya
Arkadaşlar öncelikle 11 aylık bir oğlum var ve ben 8 aylıkken çalışmaya başladım oğluma kayınvalidem bakıyor. ben işten gelince oğlum bazen seviniyo bazense hiç tınlamıyor ve bu beni çok üzüyor zaten yeterince onunla zaman geçiremiyorum iş yüzünden ama en azından onun yanındayken onunda beni sevdiğini anne olduğumu anlamak istiyorum ama sanki ben herkes gibiyim belki çalışmayıp onun yanında olsam içimde kuşku olmayacak ama bana değilde en çok kayınvalideme alışmasından korkuyorum bencillikmi bilmiyorum ama en çok bana alışkın olmasını istiyorum zamanla bu durum değişirmi ? gittikçe bana bağlanırmı ? böyle bir durum yaşamış annelerden cevap bekliyorum...
 
bende kızım 5 aylıkken işime başladım... benimde böyle düşüncelerim çok oluyordu, çalışan anne psikolojisi diyebilirim. zamanla atlatıyor insan. Benim ablam bakıyor ve ablamada anne diyor, ben ona ne zaman anne dese ablamın yanındada olsa o senin teyzen diyorum :)) anne benim diyorum ama buna hiç üzülmedim çünkü gerçek annesinin benim olduğumu biliyor hatta mutlu bile oldum zaman zaman, demekki ablam çok iyi bakıyorki bebeğim ona anne diye sesleniyor dedim...

Zamanla ondan bana gelmez orada uyumak ister gibi düşüncelerim oldu, ama kızım hiç kalmadı teyzesinde istemiyor yani onda kalmak, bebekte olsa kimin nesi olduğunun çok farkında hiç tedirginlik duyma,
şuanda kızım 2,5 yaşında hala akşamları anlatır işte annemle parka gittik vs. sonra hemen düzeltir gülerek aman anne demişim, .... teyzem der.
 
Son düzenleme:

Merhaba ben de çalışıyorum 2,5yaşında bir kızım var ben de o 8aylıkken çalışmaya başladım.benim de annem bakıyor kızıma yaşadığın durumun aynısını bende yaşadım o dönemlerde oluyor çocuklarda böyle şeyler ama annelik işte biz duygusal anlamda kendimizi suçlu hissettiğimiZ için bize öyle geliyor aslında, meleklerimiz bunun farkında bile değil .hiç üzülme ne olursa olsun annenin yeri bambaşka. Benim fıstığım deli oluyor bana biraz daha büyüsün senin yakışıklında peşinden ayrılmaz.çalışan anne psikolojisi işte...kaderimiz
 
bızdede oyleydı
bazen hıc umursamazdı suanda 3 yasında valla benı gorur gormez sarılıyor bacaklarıma
daha anlamıyordur uzulme senı sevmedıgı unuttugu fılan yok ama onunda bazı seylerı oldugu gıbı algılaması zaman alır

ayrıca annemı sevmedıgını benı bırakma sen ıse gıtme ananaem gelmesın vs dıyor dusun yanı oyle duskun olacak bır durum yok tabıkı kayınvalıden bundan oturu senı tıye almıyorsa bak annesı geldı ama hıc bakmıyor gıbı yorumlar yapıyorsa ısın zor
 
kayınvalidem allahtan bak anne geldi fln diyo o da zamanında çalışmış sanırım beni anlıyor bu konuda. saol cnm destekleriniz beni çok mutlu etti iyiki üye olmuşum yaaa
 
bebğim 15 aylık ve çalışıyorum.1 yaşında işe başladım.işten ilk geldiğimde büyük tepki veriyordu.zamanla işlgisi azaldı pek oralı olmuyor işin garibi 10aylıkten beri sürekli anne diyen çocuk kvdeninde etkisiyle anne kelimesini unuttu.2ay nerdeyse hiç anne demedi.o kadar üzüldümki anlatamam.her beraber olduğumuzda anne, ben senin annenim falan diyodum artık.iş dışında bütün vaktimide bebğime verdim.1 aydır çok şükür ilgisi arttı.kv demde sürekli sen yokken seni hiç aramıyor seni hiç anmıyor diyor.o kadar çok sinirleniyorum ki.neyseki bi süredir annem bakıyor ve bebeğim bana çok düşkün oldu.

sanırım sizinkide geçici bir süreçtir.ancak kv nizin davranışlarını dikkatle inceleyin.ben eve geldiğimde kv meme geldi diyor. anne deyin öyle söylemeyin diyorum ama yok.
 
ne insanlar var ya şaşırıyorum bizimde aramız mükemmel değil zaten bende annemin bakmasını isterdim ama annem çalışıyo bakamaz allahtan yavrunu tekrar kendine çekmişsin bende işte senin dediğinden korkuyorum ama benim kv demen azından anne geldi fln diyo yani gittiğimdede bak gidiyo bye bye de fln diyo o konuda allahtan anlayışlı ama normalde mükemmel bir gelin kv değiliz anlican
 
oğlum 3 aylıkken başladım işe. . Benimde annem bakıyor. . Şuanda 22 aylık. . Ben eve gidince koşup sarılıooooo ama bana değil anneme :26: sırf beni kıskandırmak için sanırım . . O yeterki mutlu olsun kimi sarılırsa sarılsın diyorm ama tek sorunumuz hala konuşmaması doktorda ısrarla anne çalıyor diye kızıp konuşmuyordur diyor !! Çalışmak zorundayımm keşke en azından 3 yaşına kadar bakma şansım olsaydı
 
Bebeğim şuan 5 aylık 4 ay sonra işe dönücem ve bu konuyu düşündükçe gözlerim doluyo , kızımın benden başkasına bağlanmasını istemiyorum en çok hep beni sevsin bencillikse evet bencilim ben ve babası önceliği hep biz olalım , kızıma annem bakıcak, bazen de kv gelecek... Görümcem var bekar benden 4 yaş büyük , o çok iyi bakar ama onun bakmasını hiç istemiyorum genç birine bağlanmasındansa yaşlı birini sevsin daha îyi... Çokmu kötü düşünüyorum bilmiyorum ama kızımı çok kıskanıyorum uyurken bile özlüyorum, çok zor kavuştum ona gerekirse işi bırakırım ama beni unutmasına dayanamam
 
aynen benim gibi düşünüyosun güldüm vala okurken :))) bence hiç bencillik değil en doğal hakkımız biz karnımızda taşıdık biz doğurduk hazır elimize gelmedi o bebekler bir daha olacakmı orası meçhul belki isticez belki istemicez olup olmamasıda kesin değil cnm bende bilmiyorum ama zaman herşeyin ilacı zamanla bakıp göricez işten geldiğimizde daha kaliteli zaman geçirip allaha dua edicez
 

aynı benim düşüncelerim... sana şimdi ne kadar söylesekte boş... Ben işe başlamadan önce ve sonrasında uzun zaman hep ağlayarak geçirdim vaktimi...
Boşuna üzme kendini, bebeğin senden başka kimseye bağlanmayacak, senden fazla kimseyi hiç sevmeyecek sen annesisin...
ne güzel kayınvaliden, görümcen sahip çıkacak, bebeğini bakıcıya(yani hiç tanımadığı birine) bırakmak zorunda olan bir sürü anne var bunları düşün...
 
bende bebeklerimi 3 aylıkken bırakıp bakıcımıza işe başladım ilk etaplarda anlamıyorlardı şuan 16 aylık oldular bende kopamıyolar anne diye etrafımda pervane oluyolar ben gideceğim diye 1 sn ayrılmıyolar benden...
bakıcılarınıda çok seviyolar benim istediğimde buydu zaten bakan kişiyi sevsinler iyi anlaşsınlar üzülmesinler tabiiki bu demek değilki ona anne desinler hoş benimkilerde anneanne diyolar :)
çok zor yavrularımızı bırakıp çalışmak ama başka şansımız yok ki mecburuz bir yerde onlarda buna alışmak zorundalar işte...
 

Kırkıma kadar görümcem ve kv bizde kaldı , görümcemin kızıma gece ninni söylediğini görünce başladı bende bu kıskançlık daha ben bile söylememişken dayanamadım :) off off bak yine geldi aklıma nasıl bırakıcam ben meleğimi
 
bu arada bebeğim kv deye hiç düşkün değil.normal davranıyor. bu konuda rahatım. ama sürekli baba baba diyor.günde 100kere baba diyor.anne ise dememeye başlamıştı. çok bariz değilmi.kv bütün gün baba dedirtiyor.anneyi unutturdu.

ama kesinlikle kimse annenin yerini tutamaz.herşeye rağmen kızım beni istiyor:)
 
 

Kesinlikle tanımadığım birine bırakacağıma görümce ve kv tercihimdir , ama ne yaparsam yapayım bu konuda rahatlatamıyorum kendimi,,, daha minicik bi kalabalıkta beni görünce çırpınıyo resmen eriyip bitiyorum , annelik böyle bişey demekki
 

bende bakıcıdan ziyade kv yi tercih ettim.ama içim hiç rahat değil.gözüm arkada kalıyo desem yeridir. şu anda böyle hissediyorsam bakıcı olsa napardım acaba die düşünüyorum.ama böyle düşünmemde hayatımı zorlaştıran kv deninde etkisi büyük.hiç bir konuda dediğimi yapmayan önemsemeyen kendi bildiklerini yapan, herşeyime karışan sürekli konuşan bir tip. çocuk olunca hayatın zorluğunu anladım.
 
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…