merhabalar oncelikle hepimize gecmis olsun. aranizda psikolog olanlar varsa ne olur okumadan gecmeyin. 2 bucuk ay once bebegim dunyaya geldi.26 haftalikken suyum gelmisti ve 3 ay kadar hastanede yattiktan sonra oglumu kucagima aldim sukurler olsun. hastanede yattigim sure icinde surekli erken dogum ve kaybetme korkum vardi. her sabah doguma kadar hem ultrasona, hem de nts ye aliyorlardi beni.ve hep "yuregim agzimda" derler ya oyleydim.uyku arasinda hemsire odaya geldiginde sicrayarak uyaniyordum, nts de ters giden bir seyler mi var diye. hastanede yatan hastalar icinde panik olmamla taniniyordum ve hemsireler ama ozellikle nts hemsiresi surekli beni sakinlestirmeye calisiyordu. her neyse boyle zorlu bir hamilelik gecirdim ve cok sukur evladim sagliklica dogdu.dogdu ama benim korkum gecmemisti, annem 1 ay boyunca yanimdaydi ve beni dinlendirip cocuga bakiyordu. ama oglumu asla ayri kendimden ayru odada birakamiyordum, basinda annem ve esim olmasina ragmen. bu korkumu aştim derken 2 gun once olan buyuk depremlerden sonra bende psikoloji falan kalmadi. istahim kesildi, agliyorum surekli. ozellikle bebeklerle ilgili kötü haber veya gonderi gordugumde cildiracakmis gibi oluyorum. annelerin bebeklerinin aglama sesiyle enkaz altinda olduklarini bilmek beni mahvediyor. deprem olursa evde bebegimle nasil guvenli bir alan olusturp da nereye siginirim diye dusunuyorum, koltuk kenarlarina, masa diplerine bakiyorum hep. dun oglumu odada tek birakip kahvalti bile yapmadim, yapamadim.telefonu asla birakmiyorum elimden ya bir sey olursa diye. esime de izin aldirdim bugun. en ufak bir tikirtidan bile ödüm kopuyor. haberlere bakmiyorum artik. sosyal medyaya da bakmamaya calissam da cok korkuyorum. surekli endiseliyim gozlerim hep avizede. bi tikirti oldugunda evladima sariliyorum hemen. ne yapacagim? guclu olmam lazim benim sütüm kesilir diye korkuyorum. belki her anne benim gibidir ama bazen aklimi kaciracakmisim gibi hissediyorum
(
