bebegim, ben ve korkularim

leylalin-_-7 .!.:

İzledikleriniz korkularınızı tetikliyor sanırım haber almak istiyor olabilirsiniz en doğal hakkınız lakin izledikleriniz size kötü gelip gündelik hayatınızı etkiliyorsa sadece internet üzerinden sağlam kaynaklardan bilgi alın. Artçı deprem şurda şu şiddette oldu kayıp sayısı şu kadar vs diye. Televizyon yayınlarından bilhassa uzak durun. Hassas döneminizdesiniz. İçgüdüsel olarak isteseniz de istemeseniz de empati yapıyorsunuz.
Önceliğiniz kendi ruh sağlığınız olmalı ki evladınıza iyi geliverin. Bebekler annelerinin ruh hallerini çok açık şekilde hissedebiliyor.Kendiniz için olmasa bile evladınız için biraz medyadan uzak durmaniz iyi olur.
Bunları size bir anne olarak değil eski bir kaygı bozukluğu sorunu yaşayan hasta olarak yazıyorum. Kaygılı düşüncelere dikkat verip diğer insanlara bağımlı oldukça ve senaryolar arttıkça kurtulması çok çaba isteyen bir hastalık.Hepimiz üzgünüz ellerimizden dua ve küçük yardimlar dışında bir şey gelmiyor.
Kendinize korkulariniz üzerinden gorev verebilirsiniz. Mesela aklınıza oradaki insanlar geldiğinde onlar için şu duayı okuyacağım yada kendiniz ile alakalı olduğu zaman korkunuz ailem ve evim için şu duayı okuyacağım diye kendinize görev belirleyin. Okuyun. Okuduktan sonra yaptığınız işe geri donuvermeye çalışın hemen. Bilinçaltınız kendinizi korumaniz için ihtimal senaryolar üretir, korunaklı yerleri düşünür durursunuz ama bu ihtimallerin ve senaryoların sonu yok. Başta küçücük bir kaygı gibi görünen bir hastalık alıp başını gidebiliyor bugün bir deprem konusundan basliyor kaygı konusu ama sürekli sürekli düşünürseniz farklı konular meydana çıkar bir ay sonra farklı bir şeyden korkar ve ona siper olusturmaya çalışırsınız.
Hepimiz farklı insanlarız. Hepimizin kaldırabileceği acı,empati, üzüntü,endişe ve öfke miktarları farklı.Bugün sizi haberler izlememek vicdansız veya bencil yapmayacak.
Onun için kendinize iyi geleni seçin çünkü kendinizden ziyade küçük bir bebeğiniz var.
Lütfen yazdıklarımı yanlış anlamayın. Akıl vermek vs. olarak yazmadım ilerlemiş kaygı bozukluğu çok kötü bir hastalık olabiliyor sizin de ilerlemesin istedim sadece. Kendim uzerinden örnek verdim.
Allah tüm milletimizi görünen ve görünmeyen belalardan yarattığı tüm varlıkların en ufak kötü dusuncesinden dahi korusun.

Genişletmek için tıkla...

dipsiz kuyu .!.:

Benim de biri 9 yaşında diğeri 10 aylık iki çocuğum var inanın sizinle aynı durumdayım ağlamaktan gözlerim şişti yanıyor resmen o anneleri düşünüyorum o lafın yerine koyuyorum kendimi evladımı o bebeklerin yerine koyuyorum kafayı yicekmis gibi oluyorum bu gün eşim çok kötü kızdı bana toparla biraz kendini diye elimizden hiç birşey gelmiyor maalesef dua edip yardım göndermekten başka

Genişletmek için tıkla...

hukukkusu .!.:

Zorlu bir süreç geçirmişsiniz. Lohusa dönemindesiniz zor çok zor. Profesyonel destek almalısınız muhakkak. Deprem üzerine tuz biber olmuş.

Genişletmek için tıkla...

Lovely_love .!.:

Nasıl yatıyorsunuz gece kızlarıma oda yaptım biri 3 diğeri 9 yaş 3 yaşı yanıma aldım eşimde büyük kızın yanında yatıyor büyük kızıma depremde sığınıp bekleyeceği yer ayarladım Allah korusun nasıl çıkarız o enkazdan küçük kızım nasıl kalır o enkazda düşündükçe kalbim sıkışıyor yavrumlarım annesiz kalırsa ben onlarsız kalırsam

Genişletmek için tıkla...

Esila09 .!.:

Lütfen Barış Musluyu takip edin ve demoya katilin ben faydasını çok gördüm bir çok alanda gördüm sanırım 18inde planlanmış bir demo var.

Genişletmek için tıkla...

Shalini .!.:

takip ediyordum ama instagrami sildim. cunku dayanamiyorum goruntulere, videolara. dun bir cocuk paylasilmis, 5 yaslarinda. cocuk ölmus olan annesinin basinda aglayatak anne diye feryat ediyor. hickira hickira agladim kendime gelemdim. bebegime sarilip agladim. sonra sildim instagrami. ama ayin 18 inde yeniden yuklerim. cok tesekkur ederim bilgilendirdiginiz icin

Genişletmek için tıkla...

Shalini .!.:

takip ediyordum ama instagrami sildim. cunku dayanamiyorum goruntulere, videolara. dun bir cocuk paylasilmis, 5 yaslarinda. cocuk ölmus olan annesinin basinda aglayatak anne diye feryat ediyor. hickira hickira agladim kendime gelemdim. bebegime sarilip agladim. sonra sildim instagrami. ama ayin 18 inde yeniden yuklerim. cok tesekkur ederim bilgilendirdiginiz icin

Genişletmek için tıkla...

Ysmnzgr .!.:

İnan seninle aynı durumdayım.
Çocuklarımla yatıyorum şuan.
Asla bırakmak istemiyorum.
Uykuya daldığım an deprem bölgesini görüyorum.
Ağlama sesleri geliyor kulağıma.
O bebekleri çocukları gördükçe içim acıyor parçalanıyor..
Ağlıyorum sürekli ve kendime engel olamıyorum..
Çocuklara dayanamıyorum özellikle kalbim paramparça..
Şu son zamanlarda yaşadıklarımızı sorguluyorum..
3-4 senedir ne kadar çok şeyle mücadele ettiğimizi artık psikolojik olarak bittim sanırım…

Genişletmek için tıkla...

Esila09 .!.:

Tamam benim 20 yıllık korkumu sildi bakın tüm yaralarım canlandı ama bu akşam bile tek dus alabilecek gücüm var ben bakarım size tarihi atarım yüklersinjz

Genişletmek için tıkla...

Esila09 .!.:

Ben bu vicdan sömürüsüne de çok kızıyorum ya neyse.

Genişletmek için tıkla...

Shalini .!.:

ben de 3 aylik bebegimle ayni yatakta yatiyorum. normalde ayni yatakta yatmiyordum besigindeydi, yanima aldim. instagrami silmek bir nebze iyi geldi bana. haber acmiyorum, hatta tv acmiyorum esime de actirmiyorum. yoksa sütüm bitecek

Genişletmek için tıkla...

Ysmnzgr .!.:

Instagramı bende silmeyi düşünüyorum.
Büyük oğlum 6 yaşında onun yanında izlemiyorum haberleri.
Kızım 22 aylık.
İkisiyle yatıyorum.
Yani bilmiyorum gerçekten çok çaresiz hissediyorum.
Dua ediyorum ve elimden geldiğince yardım göndermeye çalışıyorum..

Genişletmek için tıkla...

Shalini .!.:

cocuklar da hemen etkileniyor hatta bebeklerde etkileniyor. annenin duygulari sütle bebege gecermis, bebegim depremin oldugu gunden beri cok az uyudu ve cok huysuzdu,bugun benle birlikte o da rahatladi. 6 yasindaki evladiniz da sizin korkunuzu anlarsa korkar. annelik cok farkliymis insan kendinden once evladini dusunuyor. Rabbim dualarinizi kabul etsin

Genişletmek için tıkla...

Shalini .!.:

merhabalar oncelikle hepimize gecmis olsun. aranizda psikolog olanlar varsa ne olur okumadan gecmeyin. 2 bucuk ay once bebegim dunyaya geldi.26 haftalikken suyum gelmisti ve 3 ay kadar hastanede yattiktan sonra oglumu kucagima aldim sukurler olsun. hastanede yattigim sure icinde surekli erken dogum ve kaybetme korkum vardi. her sabah doguma kadar hem ultrasona, hem de nts ye aliyorlardi beni.ve hep "yuregim agzimda" derler ya oyleydim.uyku arasinda hemsire odaya geldiginde sicrayarak uyaniyordum, nts de ters giden bir seyler mi var diye. hastanede yatan hastalar icinde panik olmamla taniniyordum ve hemsireler ama ozellikle nts hemsiresi surekli beni sakinlestirmeye calisiyordu. her neyse boyle zorlu bir hamilelik gecirdim ve cok sukur evladim sagliklica dogdu.dogdu ama benim korkum gecmemisti, annem 1 ay boyunca yanimdaydi ve beni dinlendirip cocuga bakiyordu. ama oglumu asla ayri kendimden ayru odada birakamiyordum, basinda annem ve esim olmasina ragmen. bu korkumu aştim derken 2 gun once olan buyuk depremlerden sonra bende psikoloji falan kalmadi. istahim kesildi, agliyorum surekli. ozellikle bebeklerle ilgili kötü haber veya gonderi gordugumde cildiracakmis gibi oluyorum. annelerin bebeklerinin aglama sesiyle enkaz altinda olduklarini bilmek beni mahvediyor. deprem olursa evde bebegimle nasil guvenli bir alan olusturp da nereye siginirim diye dusunuyorum, koltuk kenarlarina, masa diplerine bakiyorum hep. dun oglumu odada tek birakip kahvalti bile yapmadim, yapamadim.telefonu asla birakmiyorum elimden ya bir sey olursa diye. esime de izin aldirdim bugun. en ufak bir tikirtidan bile ödüm kopuyor. haberlere bakmiyorum artik. sosyal medyaya da bakmamaya calissam da cok korkuyorum. surekli endiseliyim gozlerim hep avizede. bi tikirti oldugunda evladima sariliyorum hemen. ne yapacagim? guclu olmam lazim benim sütüm kesilir diye korkuyorum. belki her anne benim gibidir ama bazen aklimi kaciracakmisim gibi hissediyorum

Genişletmek için tıkla...

Shalini .!.:

merhabalar oncelikle hepimize gecmis olsun. aranizda psikolog olanlar varsa ne olur okumadan gecmeyin. 2 bucuk ay once bebegim dunyaya geldi.26 haftalikken suyum gelmisti ve 3 ay kadar hastanede yattiktan sonra oglumu kucagima aldim sukurler olsun. hastanede yattigim sure icinde surekli erken dogum ve kaybetme korkum vardi. her sabah doguma kadar hem ultrasona, hem de nts ye aliyorlardi beni.ve hep "yuregim agzimda" derler ya oyleydim.uyku arasinda hemsire odaya geldiginde sicrayarak uyaniyordum, nts de ters giden bir seyler mi var diye. hastanede yatan hastalar icinde panik olmamla taniniyordum ve hemsireler ama ozellikle nts hemsiresi surekli beni sakinlestirmeye calisiyordu. her neyse boyle zorlu bir hamilelik gecirdim ve cok sukur evladim sagliklica dogdu.dogdu ama benim korkum gecmemisti, annem 1 ay boyunca yanimdaydi ve beni dinlendirip cocuga bakiyordu. ama oglumu asla ayri kendimden ayru odada birakamiyordum, basinda annem ve esim olmasina ragmen. bu korkumu aştim derken 2 gun once olan buyuk depremlerden sonra bende psikoloji falan kalmadi. istahim kesildi, agliyorum surekli. ozellikle bebeklerle ilgili kötü haber veya gonderi gordugumde cildiracakmis gibi oluyorum. annelerin bebeklerinin aglama sesiyle enkaz altinda olduklarini bilmek beni mahvediyor. deprem olursa evde bebegimle nasil guvenli bir alan olusturp da nereye siginirim diye dusunuyorum, koltuk kenarlarina, masa diplerine bakiyorum hep. dun oglumu odada tek birakip kahvalti bile yapmadim, yapamadim.telefonu asla birakmiyorum elimden ya bir sey olursa diye. esime de izin aldirdim bugun. en ufak bir tikirtidan bile ödüm kopuyor. haberlere bakmiyorum artik. sosyal medyaya da bakmamaya calissam da cok korkuyorum. surekli endiseliyim gozlerim hep avizede. bi tikirti oldugunda evladima sariliyorum hemen. ne yapacagim? guclu olmam lazim benim sütüm kesilir diye korkuyorum. belki her anne benim gibidir ama bazen aklimi kaciracakmisim gibi hissediyorum

Genişletmek için tıkla...

Bar_na .!.:

Ülkece
Bu travmayı atLatmamız zaman alacak
Sonra gene çürük binalarımızda hiç birşey olmamış gibi oturmaya devam edeceğiz
Taki bir sonraki yıkıma kadar

Genişletmek için tıkla...

Shalini .!.:

merhabalar oncelikle hepimize gecmis olsun. aranizda psikolog olanlar varsa ne olur okumadan gecmeyin. 2 bucuk ay once bebegim dunyaya geldi.26 haftalikken suyum gelmisti ve 3 ay kadar hastanede yattiktan sonra oglumu kucagima aldim sukurler olsun. hastanede yattigim sure icinde surekli erken dogum ve kaybetme korkum vardi. her sabah doguma kadar hem ultrasona, hem de nts ye aliyorlardi beni.ve hep "yuregim agzimda" derler ya oyleydim.uyku arasinda hemsire odaya geldiginde sicrayarak uyaniyordum, nts de ters giden bir seyler mi var diye. hastanede yatan hastalar icinde panik olmamla taniniyordum ve hemsireler ama ozellikle nts hemsiresi surekli beni sakinlestirmeye calisiyordu. her neyse boyle zorlu bir hamilelik gecirdim ve cok sukur evladim sagliklica dogdu.dogdu ama benim korkum gecmemisti, annem 1 ay boyunca yanimdaydi ve beni dinlendirip cocuga bakiyordu. ama oglumu asla ayri kendimden ayru odada birakamiyordum, basinda annem ve esim olmasina ragmen. bu korkumu aştim derken 2 gun once olan buyuk depremlerden sonra bende psikoloji falan kalmadi. istahim kesildi, agliyorum surekli. ozellikle bebeklerle ilgili kötü haber veya gonderi gordugumde cildiracakmis gibi oluyorum. annelerin bebeklerinin aglama sesiyle enkaz altinda olduklarini bilmek beni mahvediyor. deprem olursa evde bebegimle nasil guvenli bir alan olusturp da nereye siginirim diye dusunuyorum, koltuk kenarlarina, masa diplerine bakiyorum hep. dun oglumu odada tek birakip kahvalti bile yapmadim, yapamadim.telefonu asla birakmiyorum elimden ya bir sey olursa diye. esime de izin aldirdim bugun. en ufak bir tikirtidan bile ödüm kopuyor. haberlere bakmiyorum artik. sosyal medyaya da bakmamaya calissam da cok korkuyorum. surekli endiseliyim gozlerim hep avizede. bi tikirti oldugunda evladima sariliyorum hemen. ne yapacagim? guclu olmam lazim benim sütüm kesilir diye korkuyorum. belki her anne benim gibidir ama bazen aklimi kaciracakmisim gibi hissediyorum

Genişletmek için tıkla...