Tipinden hoşlaşmamıştır adamla kadının; çocuk bu yani herkese gülücük saçmak zorunda değil ki.
Mesela kendi oğlumdan örnek vereyim, 1 buçuk yaşında evimize gelene mesafeli durur, süzer, içi kaynarsa-alışırsa güler, misafirliğe gitsek bakar ortama, sevmezse zırlar, severse dalar. Onun aksine sokağa çıktık mı mavi boncuk dağıtmaktan bir hal olur.
Daha bugün parka götürdüm, gitti kızların elini tutuyor "Merhaba" yapıyor. Çocuk parkta sallanmak yerine basıp gitti ileride basketbol oynayan gençlere "Höaaa" yapıyor gülüyor. Adamlar bıraktı oyunu geldiler "Naber dostum?" filan selam verdiler benimkine

40 yıllık ahbap gibi bi şeyler anlatmaya çalışıyor kendince.
Sonra teyzem var örnek olarak, ne zaman görse kaş çatar çocuk, oysa teyzem o kadar çocuk seven bir kadın, 3 çocuğu var kendinin de, torunu yolda, yok, benim oğlanı kucaklasa basar çığlığı.
İnsan seçiyordur sizin küçük de yani, nazarmış yok çocuğu olmuyormuş da vs vs... Böyle derseniz zaten bunun negatifi bile geçer çocuğa.