- Konu Sahibi yenicherry
- #81
Canım, yaşadıkların sana şu an çok anormal geliyor ama aslında maalesef normal şeyler. 2 aylık muzur bir oğlum var. Son 1-2 haftaya kadar senle aynı durumdaydım. Gecesi gündüzü yoktu, ciyak ciyak çığlık çığlığa ağlıyordu. Öyle ki ağlamaktan nefesi kesiliyordu, bir süre nefessiz kalıp, nefesini toplayıp yine çığlık atıyordu... Artık aynen senin dediğin gibi dayanamıyordum çığlıklarına, hem vicdanım dayanmıyordu hem de gerçekten kulaklarım kaldırmıyordu o desibeli....
Benim göğüslerimde 2.günden yara oldu, bildiğin açık yaraydı, ciğer gibiydi, dokunamıyordum. Ona rağmen sırf iyi bir anne olabilmek uğruna çocuğumu o yara göğüslerimle ağlayarak, ve hatta hiç abartmıyorum, yerleri tekmeleyerek emziriyordum.... Üstelik bazen insanın kimsesinin olmaması, olmasından daha iyi.. Benim ailem yok. Bir tek eşimin annesi var.. O da uzağımızdaydı, çocuk yüzünden yanımıza geldi. O dönemde beni düşün işte, sırf bebeğim en sağlıklı biçimde beslensin diye ben kendimi feda etmişim, ağlayarak, debelenerek de olsa emziriyorum, ve kayınvalidem başımda 24 saat hiç durmadan "süt yok ay, sütü yetmiyo ay, çocuk aç ay, doymuyo ay, mama verek ay......" diye dolaşıyordu. Bir kaşık suda boğabilirdim onu, sırf eşimin hatrına ses çıkarmadım... Düşman gibi görüyordum "mama ver" diyenleri... Bunalıma girdim, iyi bir anne olmadığımı düşünerek ağladım günlerce. Pişman oldum hatta çocuk yaptığıma, bakamayıp eziyet edeceksem niye yaptım ki çocuğu dedim, hayata küstüm, ruh gibi dolaştım ortada.
Ta ki bir gece tir tir titreyene dek... Ateşim 39'a çıkmış... Bir anda! Tir tir titriyorum, zangırdıyorum... Eşim beni kaptı acil'e götürdü.... Mastit olmuşum. Yani göğsümdeki yaralardan dolayı enfeksiyon kapmışım göğsüm iltihaplanmış. Sütüm bir anda kesildi iki göğsümde de.. 24 saat boyunca tek damla gelmedi.... Ben perişanım enfeksiyondan dolayı tabi o da ayrı konu.... O gün mecbur mama verdik çaresiz...
Sonra sütüm eski haline dönene kadar -ki bu 20 günü falan buldu- mama verdik, gittikçe azaltarak...
Şimdi bebeğim hem günde 1 kere mama yiyor, hem de memeyi alıyor.
Benim oğlumda yaşadığım şuydu; ilk günler gerçekten de ne kadar meme-mama versen o kadar alıyorlar. Balık gibi diyordum bu çocuk doymuyor, çatlayacak yemekten.... Ama çatlamadı :) Minicik bir midesi var, ikide bir doluyor hemen, dolduğu gibi de boşalıyor ilk bez değiştirişinde.... O yüzden çocuğun anormal değil. Bizimki de durmadan emmek isterdi, doysa da emmek isterdi... Ayrıca bizimki de memede uyurdu. Şimdi 2 ay sonra göğüslerim iyileşti, seninkiler de iyileşecek, nasırlaşacak :) O zaman rahaaat rahat emzireceksin korkma.
Ben anladım ki önemli olan önce benim iyi olmam. Ben ne kadar iyi olursam bebeğim de o kadar iyi oluyor çünkü. Ne kadar iyi olursan o kadar iyi bakıyorsun çünkü bebeğine.Önemli olan senin iyi olman önce. Bunun için de günde birkaç kez mama vermen gerekiyorsa vereceksin elbette. BU SENİ KÖTÜ BİR ANNE YAPMAZ! Aksine, mama yiyip uyuduğu süreçte bile göğüslerin dinlenir ve bir sonraki emzirmeni nispeten da rahat yaparsın, bebiş de daha huzurlu emer.... Mama vermek istemezsen süt de sağabilirsin tabii ki, onu da biberonla verebilirsin, korkma. Benimki de kaşıktan nefret ediyor...
En kötü ihtimal nedir şu an korktuğun? "Biberona alışır da meme almazsa" korkusu dimi? E diyelim ki öyle oldu.. Ne olacak? Sen o bebeği gün içinde defalarca alıp bağrına bastıktan, kucağında uyuttuktan sonra sizin aranıza ne girebilir ki? Yine senin kokunu alır, yine seni annesi bilir, yine sever, yine en çok sende huzur bulur hiiiç korkma! Sen de sağlığını tehlikeye atmamış olursun, hem de bebeğinin karnı güzele doyar. O da uyur, siz de...
Rahat ol. En önemlisi rahat olmakmış, anladım.... Sen ne kadar rahatsan bebeğin de o kadar rahat olur.... Hiçbir şey dünyanın sonu değil, ne mama, ne biberon... Ve tekrar söylüyorum, BU SENİ KÖTÜ BİR ANNE YAPMAZ!
Bazı arkadaşların göğsü yara olmamış olabilir, yara olmasına rağmen emzirebilmiş olabilir. Ama herkesin bünyesi bir değil! Ben de yara olmasına rağmen emzirmeye çalışıyordum canımı dişime takıp, ama sonunda vücudum yeni düştü ve göğsüm iltihaplandı, sonuç: sütüm hepten gitti... Ne gerek vardı zorlamaya?Hiç....
Benim kaynanam da başımda 40 gün gezdi "benim göğsüm niye yara olmadı ay, benimki yara olmadı ay, ben çok rahat emzirdim ay, enim acımamıştı ay"... diye. Ben yalan söylüyordum sanki "acıyor" diye.. Hayret bir şey... Yatağa düşmüştüm işte sonunda.... Çocuk her ağladığında "saldır yavrum saldır" diye mememe yapıştırıyordu çocuğu... Öldürebilirdim o kadını oracıkta.... Akıl sağlığımı kaybetmek üzereydim, neler yaşadım....
O yüzden bir tanem, sıkma kendini. Hiçbir şey dünyanın sonu değil. Aha ben 2 ay meme emmişim, annemin sütü olmamış sonra... Sadece mama yemişim.... Okullarımın çoğunu birincilikle bitirdim, obez falan da olmadım... Dünyanın sonu değil hiçbir şey, sadece bize öyleymiş gibi geliyor :)))
Ve senin bu konuda bu kadar kaygılanıp, bu kadar üzülmen de SENİN NE KADAR İYİ BİR ANNE OLDUĞUNU GÖSTERİYOR!
Öpüyorum canım...
Benim göğüslerimde 2.günden yara oldu, bildiğin açık yaraydı, ciğer gibiydi, dokunamıyordum. Ona rağmen sırf iyi bir anne olabilmek uğruna çocuğumu o yara göğüslerimle ağlayarak, ve hatta hiç abartmıyorum, yerleri tekmeleyerek emziriyordum.... Üstelik bazen insanın kimsesinin olmaması, olmasından daha iyi.. Benim ailem yok. Bir tek eşimin annesi var.. O da uzağımızdaydı, çocuk yüzünden yanımıza geldi. O dönemde beni düşün işte, sırf bebeğim en sağlıklı biçimde beslensin diye ben kendimi feda etmişim, ağlayarak, debelenerek de olsa emziriyorum, ve kayınvalidem başımda 24 saat hiç durmadan "süt yok ay, sütü yetmiyo ay, çocuk aç ay, doymuyo ay, mama verek ay......" diye dolaşıyordu. Bir kaşık suda boğabilirdim onu, sırf eşimin hatrına ses çıkarmadım... Düşman gibi görüyordum "mama ver" diyenleri... Bunalıma girdim, iyi bir anne olmadığımı düşünerek ağladım günlerce. Pişman oldum hatta çocuk yaptığıma, bakamayıp eziyet edeceksem niye yaptım ki çocuğu dedim, hayata küstüm, ruh gibi dolaştım ortada.
Ta ki bir gece tir tir titreyene dek... Ateşim 39'a çıkmış... Bir anda! Tir tir titriyorum, zangırdıyorum... Eşim beni kaptı acil'e götürdü.... Mastit olmuşum. Yani göğsümdeki yaralardan dolayı enfeksiyon kapmışım göğsüm iltihaplanmış. Sütüm bir anda kesildi iki göğsümde de.. 24 saat boyunca tek damla gelmedi.... Ben perişanım enfeksiyondan dolayı tabi o da ayrı konu.... O gün mecbur mama verdik çaresiz...
Sonra sütüm eski haline dönene kadar -ki bu 20 günü falan buldu- mama verdik, gittikçe azaltarak...
Şimdi bebeğim hem günde 1 kere mama yiyor, hem de memeyi alıyor.
Benim oğlumda yaşadığım şuydu; ilk günler gerçekten de ne kadar meme-mama versen o kadar alıyorlar. Balık gibi diyordum bu çocuk doymuyor, çatlayacak yemekten.... Ama çatlamadı :) Minicik bir midesi var, ikide bir doluyor hemen, dolduğu gibi de boşalıyor ilk bez değiştirişinde.... O yüzden çocuğun anormal değil. Bizimki de durmadan emmek isterdi, doysa da emmek isterdi... Ayrıca bizimki de memede uyurdu. Şimdi 2 ay sonra göğüslerim iyileşti, seninkiler de iyileşecek, nasırlaşacak :) O zaman rahaaat rahat emzireceksin korkma.
Ben anladım ki önemli olan önce benim iyi olmam. Ben ne kadar iyi olursam bebeğim de o kadar iyi oluyor çünkü. Ne kadar iyi olursan o kadar iyi bakıyorsun çünkü bebeğine.Önemli olan senin iyi olman önce. Bunun için de günde birkaç kez mama vermen gerekiyorsa vereceksin elbette. BU SENİ KÖTÜ BİR ANNE YAPMAZ! Aksine, mama yiyip uyuduğu süreçte bile göğüslerin dinlenir ve bir sonraki emzirmeni nispeten da rahat yaparsın, bebiş de daha huzurlu emer.... Mama vermek istemezsen süt de sağabilirsin tabii ki, onu da biberonla verebilirsin, korkma. Benimki de kaşıktan nefret ediyor...
En kötü ihtimal nedir şu an korktuğun? "Biberona alışır da meme almazsa" korkusu dimi? E diyelim ki öyle oldu.. Ne olacak? Sen o bebeği gün içinde defalarca alıp bağrına bastıktan, kucağında uyuttuktan sonra sizin aranıza ne girebilir ki? Yine senin kokunu alır, yine seni annesi bilir, yine sever, yine en çok sende huzur bulur hiiiç korkma! Sen de sağlığını tehlikeye atmamış olursun, hem de bebeğinin karnı güzele doyar. O da uyur, siz de...
Rahat ol. En önemlisi rahat olmakmış, anladım.... Sen ne kadar rahatsan bebeğin de o kadar rahat olur.... Hiçbir şey dünyanın sonu değil, ne mama, ne biberon... Ve tekrar söylüyorum, BU SENİ KÖTÜ BİR ANNE YAPMAZ!
Bazı arkadaşların göğsü yara olmamış olabilir, yara olmasına rağmen emzirebilmiş olabilir. Ama herkesin bünyesi bir değil! Ben de yara olmasına rağmen emzirmeye çalışıyordum canımı dişime takıp, ama sonunda vücudum yeni düştü ve göğsüm iltihaplandı, sonuç: sütüm hepten gitti... Ne gerek vardı zorlamaya?Hiç....
Benim kaynanam da başımda 40 gün gezdi "benim göğsüm niye yara olmadı ay, benimki yara olmadı ay, ben çok rahat emzirdim ay, enim acımamıştı ay"... diye. Ben yalan söylüyordum sanki "acıyor" diye.. Hayret bir şey... Yatağa düşmüştüm işte sonunda.... Çocuk her ağladığında "saldır yavrum saldır" diye mememe yapıştırıyordu çocuğu... Öldürebilirdim o kadını oracıkta.... Akıl sağlığımı kaybetmek üzereydim, neler yaşadım....
O yüzden bir tanem, sıkma kendini. Hiçbir şey dünyanın sonu değil. Aha ben 2 ay meme emmişim, annemin sütü olmamış sonra... Sadece mama yemişim.... Okullarımın çoğunu birincilikle bitirdim, obez falan da olmadım... Dünyanın sonu değil hiçbir şey, sadece bize öyleymiş gibi geliyor :)))
Ve senin bu konuda bu kadar kaygılanıp, bu kadar üzülmen de SENİN NE KADAR İYİ BİR ANNE OLDUĞUNU GÖSTERİYOR!
Öpüyorum canım...
gülmekten öldüm, aslında doğumda ve hamilelikte kayınvalidesinden çekenler diye ayrı bir başlık açsak sanırım baya malzeme çıkar 
bizimkisi benim oğluma hamzoş demişti bir kere, hamzoş ne ya dedim, kısaltılmışı diyor, o nasıl bir kısaltma? nonoş der gibi, benim oğlum kız mı? bir daha deme dedim :) aman neyse açmıyım ağzımı, ya işte öyle sevgili yenichery dert herkeste çok inanki, sen sıkma canını geçiyoorlar bir bir, Allah beterinden saklasın, şikayet yok inş
ama tersi yönde süt yok görüyorum açlıktan ağlıyor mama yapalım üzerine emzireyim diyorum dünyanın sonu gibi... "var var süt var" diyip çocuğu mememe yapıştırıyor falan 
:):)