Bebeğime çok bağırıyorum :(

BaharDoganAy · 15 Ocak 2012

mercimekcorbasi .!.:
Terapist vs deneyebilirsiniz ama önce uyku halini bırakmalısınız..insanın uyudukça uyuyası geliyor..şu saatte kalkacağım ve uyumayacağım diye kendinizi şartlandırın..b.

insan depresyonda olunca bunların hiçbirini yapası gelmiyor işte. yemek bile yemek aklına gelmiyor...

ceylamm · 15 Ocak 2012

yorum yazanlar kişinin neler yaşadığını nerede yaşadığını imkanlarını bilmeden yorum yazmışlar ben normalde devlet memuruyum eşimin görevi nedeniyle kıbrısın bir köyüne geldik ücretsiz izne ayrıldım bebeğimiz oldu şu an 8 aylık aynen konu sahibinin yaşadığı şeyleri yaşadım kimse bunun doğru olduğunu savunmuyor zaten fakat bu durum insanın yaşadığı zorlukların bir göstergesi bence benim bulunduğum yer köy merkeze uzak doğum yaptım ne benim ne eşimin ailesinden kimse gelmedi eşim baktı onun baktığından ne olurki erkek sonuçta ne kadar anlar loğusa gibi sıcak yatakta yatamadım hep iş güç bebek önüme bir kap sıcak yemek koyan olmadı doğru düzgün beslenemedim sütüm günlerce gelmedi mama vermek zorunda kaldık hem ilk çocuk hem kimse yok yanımızda çooook zor bir doğum yaşadım 20 saat sancıdan sonra doğum yaptım çok ama çok acı çektim birde buradaki hastanelerdeki dr ları hemşileri bilseniz inanılmaz ilgisizler sağlık sıfır ebeler dikişleri düşmeyen iple dikmişler bize de düşecek dendi 20 gün boyunca ne oturabildim ne kalkabildim eşim tsk görevlisi her an izin alıp beni dra götürme imkanı yok kimsede yok ya bu dikişler bu kadar geç düşer mi diye sorabileceğimiz sonra zar zor gittik dr aldı dikişleri iltihaplanmış her yerim ilaç verdi süt veremedim çocuğuma şimdi bu kadar sıkıntı yaşayan bir insan ne kadar sabırlı olabilir ne kadar normal davranabilir en sonunda gözü dönüyo yanımda kimsem yok dertleşecek çocuğa bağırıyorum tamam o savunmasız bir melek ne anlar bunları bende biliyorum ona bağırdıktan sonraki vicdan azabını yaşamaktansa ölmeyi bile tercih ederdim hadi bir hava alayım desen yok köy yerinde ne pazar ne çarşı ne kuaför hiç bişey yok terapiye gitsem dr yok merkeze çok uzağız ulaşım diye bişey yok ancak eşimin götürmesi gerek oda malum yani bütün bunlar bir araya gelince insanda ne sabır kalıyo ne bişey yorum yaparken dikkatli davranalım lütfen dr var benmi gitmedim aile yok akraba yok arkadaş yok 24 saatiniz evde bebekle geçiyo düşünün artık yinede ben kendimi frenlemeye çalışıyorum yeni yeni düzeldim ona dört dörtlük bakıyorum yemeği temizliği uykusu oyunu bir kısacası annenin yapabileceği herşeyi fazlasıyla yapıyorum ve en önemlisi artık bağırmıyorum arada yine sinirlendiğim oluyo ben kızınca o bana gülümsüyo ne sinir kalıyo ne stres onun bir gülümsemesi herşeye değer bebeğim benim herşeyim allah benim ve herkesin bebeğini korusun konu sahibi ve bu durumu yaşayan herkes bir an önce düzelsin inşallah.

bersu_791 · 21 Ocak 2012

bunların hepsını yasayan bır anne olarak sana tek soyleyecegım işlerı bos ver daha sonra bak nasılda kendıene gelıyorsun dogumdan sonra depresyona gırmıstım bazen bebegıme vurmustum bıle

(( cok uzgunum hala aklıma geldıgınde aglarım suan bıle

( kendıme cok kızıyorum bunu ona asla anlatmayacam sadece ben bılıp kendımden utanacagımmm
bebegıne zaman ver gazı vardır ne bıleyım aslında senden bekledıgı sey ılgın sadce ılgın kendın soyun bebegınıde soy tenınız dokunsun ve bak gör içindekı o kızgınlık nasıl erıyecek ve azalcak zamanla bıtecek esınden destek iste kendıne zaman ayır eger kuvetın varsa ıcını doldur kafanı bosalt 30dakıka içinde yat esım destek olsun

benım oglum asırı gazlıydı uykusuzluktan ölurdum zamanla bunyen alıscak 7ay surdu sonrada dıslerı cıkmaya basladı suan2yasında ıkıncı gelıyor özellıkle dusta bebegını kucagına al esınıde al 3lu olarak dus alın senın kucagındayken esın kopuklesın 3aksam bak gör 3nuzede nasılıyı gelecek tensen temas cok önemlı

oglum mamayla buyudu benı emmedı benden baska herkese gulerdı bana aglardı anne oldugumu ne zman anladım 2ay sonra oğlum benı gozlerı ıle takıp etmeye basladı kendıne ve bebgıne ve esıne zaman ver dedıklerımı yap cvp yaz cok mutlu olacaksın bak gor

bersu_791 · 21 Ocak 2012

sevgidris .!.:
yorum yazanlar kişinin neler yaşadığını nerede yaşadığını imkanlarını bilmeden yorum yazmışlar ben normalde devlet memuruyum eşimin görevi nedeniyle kıbrısın bir köyüne geldik ücretsiz izne ayrıldım bebeğimiz oldu şu an 8 aylık aynen konu sahibinin yaşadığı şeyleri yaşadım kimse bunun doğru olduğunu savunmuyor zaten fakat bu durum insanın yaşadığı zorlukların bir göstergesi bence benim bulunduğum yer köy merkeze uzak doğum yaptım ne benim ne eşimin ailesinden kimse gelmedi eşim baktı onun baktığından ne olurki erkek sonuçta ne kadar anlar loğusa gibi sıcak yatakta yatamadım hep iş güç bebek önüme bir kap sıcak yemek koyan olmadı doğru düzgün beslenemedim sütüm günlerce gelmedi mama vermek zorunda kaldık hem ilk çocuk hem kimse yok yanımızda çooook zor bir doğum yaşadım 20 saat sancıdan sonra doğum yaptım çok ama çok acı çektim birde buradaki hastanelerdeki dr ları hemşileri bilseniz inanılmaz ilgisizler sağlık sıfır ebeler dikişleri düşmeyen iple dikmişler bize de düşecek dendi 20 gün boyunca ne oturabildim ne kalkabildim eşim tsk görevlisi her an izin alıp beni dra götürme imkanı yok kimsede yok ya bu dikişler bu kadar geç düşer mi diye sorabileceğimiz sonra zar zor gittik dr aldı dikişleri iltihaplanmış her yerim ilaç verdi süt veremedim çocuğuma şimdi bu kadar sıkıntı yaşayan bir insan ne kadar sabırlı olabilir ne kadar normal davranabilir en sonunda gözü dönüyo yanımda kimsem yok dertleşecek çocuğa bağırıyorum tamam o savunmasız bir melek ne anlar bunları bende biliyorum ona bağırdıktan sonraki vicdan azabını yaşamaktansa ölmeyi bile tercih ederdim hadi bir hava alayım desen yok köy yerinde ne pazar ne çarşı ne kuaför hiç bişey yok terapiye gitsem dr yok merkeze çok uzağız ulaşım diye bişey yok ancak eşimin götürmesi gerek oda malum yani bütün bunlar bir araya gelince insanda ne sabır kalıyo ne bişey yorum yaparken dikkatli davranalım lütfen dr var benmi gitmedim aile yok akraba yok arkadaş yok 24 saatiniz evde bebekle geçiyo düşünün artık yinede ben kendimi frenlemeye çalışıyorum yeni yeni düzeldim ona dört dörtlük bakıyorum yemeği temizliği uykusu oyunu bir kısacası annenin yapabileceği herşeyi fazlasıyla yapıyorum ve en önemlisi artık bağırmıyorum arada yine sinirlendiğim oluyo ben kızınca o bana gülümsüyo ne sinir kalıyo ne stres onun bir gülümsemesi herşeye değer bebeğim benim herşeyim allah benim ve herkesin bebeğini korusun konu sahibi ve bu durumu yaşayan herkes bir an önce düzelsin inşallah.

ah canım snı nasıl ıyı anlıyorum benımkıler yakınımdaydı neoldu aynısı anlatsam destan olur kayınvalıdem dogumdan önce geldı bekar gorumcemle ama ne ıse yardılar hiç bır ıse
evıme dıger evlı ıkı gorumcemde geldı cocuklraıyla oldukmu evde 12kısı kayınpeder fılan hastane kaynanam yattı gecelerce uyudu eşimde kaldı bır gece oda bosa gorumcende kaldı br gece kaynanam hep kaldı ama ne işe yaradı benden fazla sezeryanlıydı sankı bir kere esım olsun kaynanam olsun goregım dıye umcem olsun bebgın altına bıle bakmadılar sadece
mama saatı geldıgınde cagır cagıra uyundırdım ve mama yapıp elıme bıberonu tutusturup yattılar uyudular kendı kendıme altın baktım ustunu degıstırdım gazını cıkardım uyuttum eve geldık daha ıyı olur derken daha kotu oldu 3kızınıda topladı bana et pişirdiler allah ınandırsın kokusunu kokladıgımla kaldım halbuki eşime yattakta yemekyıyecegım
dıye sehba yaptırdım ama nerde hastaneden cıkıp eve geldık 3parca karnıbahar kızartması okadar bır kase corba görümcemın kocası gelcek dıye ertseı gun et pişti
ben yattakta ev kokusunu duyuyor ve beklıyorum evde onca ınsan 6kısının hiçbırının aklına gelmedım damatları geldı sofra kondu yedıler ben agla agla ıkı gözum ıkı cesme annem yakın oturuyor ondan ne fayda kaynana var dedı cektı gıttı kendı kendıme neler yasaamdım sutum gelmedı kımse emzırmem ıcın yardım etmedı bende yapamadım daha neler neler kızlar bosverın kımın ne dedıgını hala aklıma gelınce aglarım bunlara esım bıle benı anlamadı p,tesı ıkıncıyı dogurcam bakalım neler degişmiş olcak esımı tehdıt ettım bu seferde aynı hatayı yap bosancam senden dıye cok zoruma gıttı yattı uyudu oturdu anasıyla etlerı yedı ınsan dusunur burda esım yatıyor dıye ama nerde

emihar · 25 Ocak 2012

bersu_791 .!.:
ah canım snı nasıl ıyı anlıyorum benımkıler yakınımdaydı neoldu aynısı anlatsam destan olur kayınvalıdem dogumdan önce geldı bekar gorumcemle ama ne ıse yardılar hiç bır ıse
evıme dıger evlı ıkı gorumcemde geldı cocuklraıyla oldukmu evde 12kısı kayınpeder fılan hastane kaynanam yattı gecelerce uyudu eşimde kaldı bır gece oda bosa gorumcende kaldı br gece kaynanam hep kaldı ama ne işe yaradı benden fazla sezeryanlıydı sankı bir kere esım olsun kaynanam olsun goregım dıye umcem olsun bebgın altına bıle bakmadılar sadece
mama saatı geldıgınde cagır cagıra uyundırdım ve mama yapıp elıme bıberonu tutusturup yattılar uyudular kendı kendıme altın baktım ustunu degıstırdım gazını cıkardım uyuttum eve geldık daha ıyı olur derken daha kotu oldu 3kızınıda topladı bana et pişirdiler allah ınandırsın kokusunu kokladıgımla kaldım halbuki eşime yattakta yemekyıyecegım
dıye sehba yaptırdım ama nerde hastaneden cıkıp eve geldık 3parca karnıbahar kızartması okadar bır kase corba görümcemın kocası gelcek dıye ertseı gun et pişti
ben yattakta ev kokusunu duyuyor ve beklıyorum evde onca ınsan 6kısının hiçbırının aklına gelmedım damatları geldı sofra kondu yedıler ben agla agla ıkı gözum ıkı cesme annem yakın oturuyor ondan ne fayda kaynana var dedı cektı gıttı kendı kendıme neler yasaamdım sutum gelmedı kımse emzırmem ıcın yardım etmedı bende yapamadım daha neler neler kızlar bosverın kımın ne dedıgını hala aklıma gelınce aglarım bunlara esım bıle benı anlamadı p,tesı ıkıncıyı dogurcam bakalım neler degişmiş olcak esımı tehdıt ettım bu seferde aynı hatayı yap bosancam senden dıye cok zoruma gıttı yattı uyudu oturdu anasıyla etlerı yedı ınsan dusunur burda esım yatıyor dıye ama nerde

canım yaa..şimdi desen amaan ne etmiş al lan ye derler mesele et değilde orda hastaya yeni doğum yapmış ameliyat olmuş birine ilgi şefkat. o halde destek olunmayınca ne zaman olunacak acaba.benimde ailem yakında değildi görümcem herşeye koştu hastaneye onlar götürdü getirde hastanede yanımda kaldı evde geldi yemek yaptı.eşim normalde çok ilgilidir şuanda öyle ama ameliyat sonrası hasta olduğumu anlamadı bebeği sevdi durdu ona sağlam göründüm demekki ayağa erken kalkmaya çalıştığımdan.insan unutmuyo o günleri,bana bakıldı gene ama size cidden çok üzüldüm inşallah bu sefer bişeyler değişir, belki hatırlatıp yaptırmak lazım inadına,gözyaşlarımıza yazık

nevgul61 · 25 Ocak 2012

bersu_791 .!.:
ah canım snı nasıl ıyı anlıyorum benımkıler yakınımdaydı neoldu aynısı anlatsam destan olur kayınvalıdem dogumdan önce geldı bekar gorumcemle ama ne ıse yardılar hiç bır ıse
evıme dıger evlı ıkı gorumcemde geldı cocuklraıyla oldukmu evde 12kısı kayınpeder fılan hastane kaynanam yattı gecelerce uyudu eşimde kaldı bır gece oda bosa gorumcende kaldı br gece kaynanam hep kaldı ama ne işe yaradı benden fazla sezeryanlıydı sankı bir kere esım olsun kaynanam olsun goregım dıye umcem olsun bebgın altına bıle bakmadılar sadece
mama saatı geldıgınde cagır cagıra uyundırdım ve mama yapıp elıme bıberonu tutusturup yattılar uyudular kendı kendıme altın baktım ustunu degıstırdım gazını cıkardım uyuttum eve geldık daha ıyı olur derken daha kotu oldu 3kızınıda topladı bana et pişirdiler allah ınandırsın kokusunu kokladıgımla kaldım halbuki eşime yattakta yemekyıyecegım
dıye sehba yaptırdım ama nerde hastaneden cıkıp eve geldık 3parca karnıbahar kızartması okadar bır kase corba görümcemın kocası gelcek dıye ertseı gun et pişti
ben yattakta ev kokusunu duyuyor ve beklıyorum evde onca ınsan 6kısının hiçbırının aklına gelmedım damatları geldı sofra kondu yedıler ben agla agla ıkı gözum ıkı cesme annem yakın oturuyor ondan ne fayda kaynana var dedı cektı gıttı kendı kendıme neler yasaamdım sutum gelmedı kımse emzırmem ıcın yardım etmedı bende yapamadım daha neler neler kızlar bosverın kımın ne dedıgını hala aklıma gelınce aglarım bunlara esım bıle benı anlamadı p,tesı ıkıncıyı dogurcam bakalım neler degişmiş olcak esımı tehdıt ettım bu seferde aynı hatayı yap bosancam senden dıye cok zoruma gıttı yattı uyudu oturdu anasıyla etlerı yedı ınsan dusunur burda esım yatıyor dıye ama nerde

,

valla arkadaşım konu sahibini geçtim bu anlattıklarına şok şok oldum.çok çok afedersinde bildiğin askan kaplan en vahşi hayvanın bile merhameti var.ne diyeceğimi şaşırdım.ben olsam onları asla evimde istemezdim.eşiminde burnundan fitil fitil getirtirdim.

bersu_791 · 25 Ocak 2012

c.tesi gunu sancılarım basladı dr p.tesıye kadar dogurmazsan mucize dedı bugun oldu hala dogmadı kuzum bu sefer normal deneyecem dıye bende ınat ettım pazar gunu geldı kayınvalıdem bızım ev yıne karıstı artık allaha sıgındım benı uzduklerı gıbı kendılerıe uzulsunler dıyorum

( eşimle yıne kusuzzz

( halbukı ona ne kadar ıhtıyacım var agzını acıp annesıne ıkı laf edemıyor yarın piskologa gıdecem artık dayanamıyorum içimdekileri ibirine anlatmaya cok ihtıyacım var.

oğlumun tırnak yedıgını fark ettım yanında tarstıstıgımız için olssa gerek bu benı cok derınden üzdü suan aglıyorum aslında gunum aglayarak geciyor.

sınırlerım cok bozuldu artık herseye fazla tepkı verır oldum

((

aslında burdakı arkadassa destek olmak ıcın yazmıstım ama benım ondan fazla destege ıhtıyecım var
bazen alıp basımı gıtmek ıstıyorum oğluma bakıp vazgecıyorum hele bırde her an dogurabılırım

nevgul61 · 25 Ocak 2012

bersu_791 .!.:
c.tesi gunu sancılarım basladı dr p.tesıye kadar dogurmazsan mucize dedı bugun oldu hala dogmadı kuzum bu sefer normal deneyecem dıye bende ınat ettım pazar gunu geldı kayınvalıdem bızım ev yıne karıstı artık allaha sıgındım benı uzduklerı gıbı kendılerıe uzulsunler dıyorum( eşimle yıne kusuzzz( halbukı ona ne kadar ıhtıyacım var agzını acıp annesıne ıkı laf edemıyor yarın piskologa gıdecem artık dayanamıyorum içimdekileri ibirine anlatmaya cok ihtıyacım var.

oğlumun tırnak yedıgını fark ettım yanında tarstıstıgımız için olssa gerek bu benı cok derınden üzdü suan aglıyorum aslında gunum aglayarak geciyor.

sınırlerım cok bozuldu artık herseye fazla tepkı verır oldum ((

aslında burdakı arkadassa destek olmak ıcın yazmıstım ama benım ondan fazla destege ıhtıyecım var
bazen alıp basımı gıtmek ıstıyorum oğluma bakıp vazgecıyorum hele bırde her an dogurabılırım

valla çok üzüldüm senin adına ya.keşke keşke elimden bişey gelse. kocalar eşlerine karşı nasıl bukadar duyarsız ve anlayışsız oluyor anlamıyorum.annenin yanına gitsen.annenle konuşsan.

makyozgizem · 25 Ocak 2012

bernysita .!.:
ya bn çok ağladım buna ama yaa..lütfen yapmayın o daha çaresiz bi yavru elinden hiçbişi gelmez dünyaya gelmesi ve sizin onun annesi olmanız onun seçimi değil..hiçbişey onun seçimi değil ve hiçbişeyden haberi yok..ne yaptığınızı neye sinirlendiğinizi hatta kendisnin bile ne yaptığını bilmiyoki..eğer cinnetlik bi durum bile yaşasanız gidin içerde duvarları yumruklayın yastığa basın ağzınızı avazınız çıktığı kdr bağırın..ama lütfennn lütfenn o küçük yavruya bunu yapmayın ay düşündükçe çok üzülüyorum yaa..yavrum bnm Allah yardımcısı olsun sizinde onunda..

benimde 3 aylık bebeğim var çok ağladığı zamanlar oluyor tahhammul sınırı zorlanıyor bazen ama yinede kıyamıyorum ben bağirmaya ağlamasına hiç kıyamıyorum yazık ya acı çekiyo minicik bencece ona kızmak yerine bebeğinizi anlamaya çalışın ona sevgiyle yaklaşın çok yazık kıyamam ben ona

nevbaharmina · 25 Ocak 2012

bynlmz .!.:
Doğumdan sonra çok sinirli, tembel, herşeyi kafaya takan biri oldum. Gündüzleri uyumayı hiç sevmezdim, şimdi her fırsatta uyumak istiyorum. Sık sık uyanıyor, ağlıyor diye bebeğime kızıyorum. Önceden gözüme batardı yapmadan duramazdım, şimdi çok tembelleştim evimin işini yapmak istemiyorum. Kahvaltı sofrasını bile bazen akşama kadar toplamıyorum. Akşam da mecburen eşim işten gelince öyle görmesin diye utancımdan topluyorum. Eşimin her söylediği, her yaptığı kafama takılıyor kendimi suçlu hissettiğim için sanırım sürekli laf dokunduruyor gibi geliyor. Altında başka anlamlar arıyorum, bazen sebepsiz yere kavga çıkarıyorum. Zamanla değişir, düzelirim dedim ama 3 ay oldu hala aynıyım. Ve en kötüsü tüm bunlardan dolayı bebeğimi suçluyorum ve hep ona bağırıyorum. Çok saçma, çok mantıksız biliyorum. Bağırdıktan sonra çok pişman oluyorum, ben de oturup onunla ağlıyorum anlamasa da defalarca özür diliyorum ama birkaç saat sonra aptalca bir sebep yüzünden küçücük çocuğa yine bağırıyorum Sanırım artık beni sevmiyor çünkü benim dışımda herkese gülümsüyor, bana gelince ya yüzüme bile bakmıyor ya da huysuzluk yapıyor. Bebeğim en çok sevmesi, güvenmesi gereken kişiye güvenemiyor benim yüzümden. Duygusal gelişimini bozmak istemiyorum, mutlu bir bebek olmasını istiyorum ama nasıl düzelirim, ne zaman düzelirim, ne yapmam lazım bilmiyorum. Böyle birşey yaşayan varsa lütfen yardımcı olun.

bence dogum sonrasi depresyona girmissin
birde belki ben duygusal acidan yaklasiyorum
ancak o evlada sahib olmak icin benim gibi yirtinan bir dunya insan sana tepki verebilir..
ama benim bi cocugum olsa birakirim evimin isisni aksama kadar onunla oynarim
illaki bu cocuk uyuyo o zamanda dinlenirim
eger biraz maddi durumun iyiyse evine haftada bir kadin al
kocanada haksizlik etme karsilikli konusunca eminim halledilemeyecek bisey yok
ama ne olurr o sabiye bagirma ben bir evimde bebek aglamasi icin neler vermezdim....

bersu_791 · 26 Ocak 2012

nevgul61 .!.:
valla çok üzüldüm senin adına ya.keşke keşke elimden bişey gelse. kocalar eşlerine karşı nasıl bukadar duyarsız ve anlayışsız oluyor anlamıyorum.annenin yanına gitsen.annenle konuşsan.

annem yakınımda oturuyor ama anlatsamda sabret dıyo :)) cocukların için dayancaksın dıyo bakalım yaza işe gırmeyı dusunuyorum ben bakrım cocuklarına dıyo bu bana ıyı gelır ozamn önumu daha ıyı gorurum dıyorum

dilzar · 26 Ocak 2012

annenize gitmeniz iyi olmuş, biraz kendinizi dinlersiniz... :3:

bebek isteyip de olmayan her kadına allah anneliği nasip etsin. ama bebeğinizi kucağınıza aldınız o ilk geceden sonra duygularınızın tepetaklak olduğunu siz de göreceksiniz... her kadın böyle olmuyor ama çoğu böyle.. hamileliğin son ayında tavan yapan mutluluk hormonu yerlerde sürünür.. mutsuzsunuzdur, berbat bir anne olduğunuzu hatta anneliğe hiç de layık olmadığınızı düşünüp gece yarıları ağlarsınız... doğum öykülerinde herkes bebeğe aşık olmuştur ama siz karnınızda kıpır kıpırken mutluluk duyduğunuz bebeğinize yabancı gibisinizdir... anneler bebeklerinin ihtiyaçlarını ağlamasından anlar diye duymuşsunuzdur avaz avaz ağlayan bebeğinize çare olamadığınız için kendinize lanet edersiniz... asla eskisi gibi rahat edemeyeciğnizi düşünür üzülürsünüz, sonra üzüldüğünüz için kendinizi suçlarsınız... bebeğinizin biran evden gitmesin istersiniz, bunu istediğiniz için de vicdan azabı çekersiniz, vs..... :26:

bunların hepsini yaşadım, bu duygularımdan utanç duymayı bıraktığımda, o duygular da beni bıraktı.... o yüzden hamile olan tüm arkadaşlarıma
derim; bebekle birlikte muhteşem duygular beklemeyin, o karnınızdan çıksa da hiç tanımadığınız biri... zamanla seveceksiniz... şaşkınlık yaşıyor insan... annelik çok yüce ama tamamen karşılıksız değil, o sizi tanıyıp gülücükler attıkça onu daha çok seveceksiniz... bu yüzden kendinize ve bebeğinize zaman tanıyın... :emir_bebek:

emihar · 26 Ocak 2012

dilzar .!.:
annenize gitmeniz iyi olmuş, biraz kendinizi dinlersiniz...

bebek isteyip de olmayan her kadına allah anneliği nasip etsin. ama bebeğinizi kucağınıza aldınız o ilk geceden sonra duygularınızın tepetaklak olduğunu siz de göreceksiniz... her kadın böyle olmuyor ama çoğu böyle.. hamileliğin son ayında tavan yapan mutluluk hormonu yerlerde sürünür.. mutsuzsunuzdur, berbat bir anne olduğunuzu hatta anneliğe hiç de layık olmadığınızı düşünüp gece yarıları ağlarsınız... doğum öykülerinde herkes bebeğe aşık olmuştur ama siz karnınızda kıpır kıpırken mutluluk duyduğunuz bebeğinize yabancı gibisinizdir... anneler bebeklerinin ihtiyaçlarını ağlamasından anlar diye duymuşsunuzdur avaz avaz ağlayan bebeğinize çare olamadığınız için kendinize lanet edersiniz... asla eskisi gibi rahat edemeyeciğnizi düşünür üzülürsünüz, sonra üzüldüğünüz için kendinizi suçlarsınız... bebeğinizin biran evden gitmesin istersiniz, bunu istediğiniz için de vicdan azabı çekersiniz, vs..... :26:

bunların hepsini yaşadım, bu duygularımdan utanç duymayı bıraktığımda, o duygular da beni bıraktı.... o yüzden hamile olan tüm arkadaşlarıma
derim; bebekle birlikte muhteşem duygular beklemeyin, o karnınızdan çıksa da hiç tanımadığınız biri... zamanla seveceksiniz... şaşkınlık yaşıyor insan... annelik çok yüce ama tamamen karşılıksız değil, o sizi tanıyıp gülücükler attıkça onu daha çok seveceksiniz... bu yüzden kendinize ve bebeğinize zaman tanıyın...

kesinlikle size katılıyorum.bende burda çok yorum okumuştum doğum hikayelerinde onu gördüğüm an birden anne gibi hissetmeye başladım diye.ben doğumu düşündüğümde ilk acı aklıma geliyo ameliyat sonrası acıyla uyandım o arada bebekde geldi gözümü açamadım çok merak ettiğim halde.açıncada ben nasıl bakıcam bu bebeğe dedim günlerce benim gibi de gelmedi.annesi emzir annesi acıktımı acaba dendiğinde ben ne biliyim demek istedim ama çaktırmadım:)) o tarihe kadar o kadar küçük bi bebeğe dokunmamıştımki ben yeğenlerimi bile biraz büyüyünce kucağıma alıyodum.evet o gülüşü 25 günlükken ilk güldü kızım ona daha çok bağlandım, sonra sadece sizi emmek istediğinde çıkardığı ses falan anne oluyosunuz ama zamanla.
bi de bu arkadaşı böyle anlamaya çalışmadan yargılamayı biraz yanlış buluyorum, hepimiz lohusalık depresyonu yaşadık az da olsa.elbette herkes biliyo bir çocuğa sahip olmak için verilen emekleri o kadar küçük bi bebeğin masumiyetini, ama ben yazılanları okurken annenin durumuna üzüldüm açıkcası yani hiç istemediği bişeyi yapıp pişman olacak kadar kötü durumda diye. geçecektir diyebilirim sadece biraz zaman lazım bi düzen oturtmak için

meryemmeryem · 26 Ocak 2012

aslında anneye haksızlık yapmayalım biraz empati lazım...

şimdi ben bekarken bir komşumuz vardı 7 yıl evliydiler ve bebekleri olmamıştı neyse derken kadın hamile ve kızı oldu
o kız çocukken o komşumuz nasıl bağırırdı bazen üzülürdüm ve içten içe derdim ki
yahu kadına bak kaç yıl sonra bir evlat sahibi oldu değerini bilmiyor

neysee aradan yıllar geçti ben evlendim ilk gebeliğimde bebeğimi kaybettim
sonra ne acılar sonra oğlum oldu şimdi 2,5 yaşında yine hamileyim ikiz kızlarım olacak..
ben hayatımda hiç evde zaman geçirmedim doğumdan sonra evde tek başıma kaldım oğlumla
ne depresyonlar neler yaşamadımki oğlum 7 ay boyunca ağlayan bir bebekti gaz problemleri vardı
o ağladıkça bende çıldırıyor ağlıyordum bazen kızıp bağırıyordum
yemek yapıp yiyemiyordum,tuvalete bile zor gittiğim anlarım oldu
misafir gelirdi elim ayağıma dolaşırdı,aynaya bakamadığım kaç günler vardı....
doğum sonrası çok zor geçebiliyor,bunu hepimiz biliyoruz

anne olmak kadın olmak çok zor arkadşlar bunu hepimiz biliyoruz
ev işleri sana bakıyor ,çocuk sana bakıyor,akşam eşler geliyor sana bakıyor
vs vs vs bütün bunları kadın tek başına yapmaya çalışıyor

haa elbette bütün bunlar bebeklerimize kızmayı mı gerektiriyor hayır tabiki
ama zor süreçler maalesef böyle geçiyor bu durumu en aza indirmek için bişeyler düşünmeliyiz..
arasırada olsa hepimiz bağırıyoruz tabiki çocuklarımıza

eğerki bu durum ağırsa mutlaka bir psikolojik yardım alın derim
onu dışında ev işleri için yardımcı bir bayan alabiliyorsanız deneyin
gelsin bütün işlerinizi yemeklerinizi yapar sizde bebeğinizle birlikte keyifli zaman geçirebilirsiniz
aklım şuan bunlar geliyor,ve sinirlendiğinizde bebeğinizin yanından ayrılmayı deneyin mesela hemen başka bir odaya geçin,
sakinleşecek bişeyler yapın müzik açın,ne bileyim nasıl sakinleşebiliyorsan onu yap sonra bebeğinin yanına git
en azından senin hırçın halini görmemiş olur

huzurluyuvam · 26 Ocak 2012

Sizin bebeğiniz olabilir ama ALLAHIN da EMANETİDİR size...
Küçücük savunmasız bir can....

Sizi çok iyi anlıyorum,Küçücük bir cana bakabilir miyim korkusu,evime, eşime yetişebilir miyim düşünceleri huzursuz etmeye yetiyor
Bebeklerimiz küçükken bizlerde zor zamanlar geçirdik,hiçbirşeye yetişemedik,kimseler yardım etmeyince iş başa düştü dedik...
Lohusa depresyonu yaşamıştım,sürekli ağlama durumları,hiç birşeyden mutlu olamama vs vs....
Ben bukadar mutsuzken insanlar nasıl bu kadar mutlu diyordum

Kendime bakmak,alışveriş yapmak bile istemiyordum

Eşimin annesi evine dönünce 1 ay sonra, oğlumla başbaşa kaldıık.
Mecburen herşey bana bakıyordu ve kendi düzenimizi oturtmamız lazımdı
Oğlumdan önce temizlik hastası olan ben oğlumla bunu yendim
Eşime kahvaltı hazırlayamadığım,akşam yemeklerini pratik şeylerle geçiştirdiğim dönemlerim oldu
Evde birşey dağıldıysa anında topladım ki işlerim sonraya kalmasın
Oğlumun sürekli yıkanıcak ve kurutulucak kıyafetleri için kurutma mak.edindim
misafirim gelicekse dışarıdan aldım,yada pratik birşeyler hazırladım
oğlumun çok kırışmayan kıyafetlerini ütülemeyi bıraktım
eşimin gömlek,pantolonlarını dışarıda ütülettirdim
3 günde bir süpürge açtım,hergün gözüme batan çer çöpü şarzlıyla çektim

Tecrübesilikten oğlumun 2.5 aylıkken oyuncaklara ilgisi olmayacağını düşünmüştüm
Babaannem gelip oğlumun pusetine iple oyuncak bağladı ve oğlumun ilgisinin olduğunu görünce pusete takılan oyuncaklar aldık
Camları silerken yanıma pusetiyle aldım,yemek yaparken mutfak tezgahına koydum,banyo yaparken banyoya ,eşimle yemek yerken yanımıza vs vs...
Sonra oyun halısını keşfettim ve bizim işimize çokk yaradı,rahatladım resmen
Sonra mama sandalyesi aldık ve önüne sesli oyuncaklar koyduk
Kadınlar kulübünde aynı ayda doğan bebeklerin annelerinden zaten fikirler ediniyorsun
Evde kendi başınıza durmak yerine anneniz,arkadaşınıza gidip dertleşin rahatlayın.
Kolay büyümüyorlar ama kendi stresimizide çocuklardan çıkartıp onları suçlamak çözüm değil

oğlum şimdi 2.5 yaşında kendi başına oynuyor,bana bol bol vakit kalıyor

huzurluyuvam · 26 Ocak 2012

meryemmeryem .!.:
aslında anneye haksızlık yapmayalım biraz empati lazım...

şimdi ben bekarken bir komşumuz vardı 7 yıl evliydiler ve bebekleri olmamıştı neyse derken kadın hamile ve kızı oldu
o kız çocukken o komşumuz nasıl bağırırdı bazen üzülürdüm ve içten içe derdim ki
yahu kadına bak kaç yıl sonra bir evlat sahibi oldu değerini bilmiyor

neysee aradan yıllar geçti ben evlendim ilk gebeliğimde bebeğimi kaybettim
sonra ne acılar sonra oğlum oldu şimdi 2,5 yaşında yine hamileyim ikiz kızlarım olacak..
ben hayatımda hiç evde zaman geçirmedim doğumdan sonra evde tek başıma kaldım oğlumla
ne depresyonlar neler yaşamadımki oğlum 7 ay boyunca ağlayan bir bebekti gaz problemleri vardı
o ağladıkça bende çıldırıyor ağlıyordum bazen kızıp bağırıyordum
yemek yapıp yiyemiyordum,tuvalete bile zor gittiğim anlarım oldu
misafir gelirdi elim ayağıma dolaşırdı,aynaya bakamadığım kaç günler vardı....
doğum sonrası çok zor geçebiliyor,bunu hepimiz biliyoruz

anne olmak kadın olmak çok zor arkadşlar bunu hepimiz biliyoruz
ev işleri sana bakıyor ,çocuk sana bakıyor,akşam eşler geliyor sana bakıyor
vs vs vs bütün bunları kadın tek başına yapmaya çalışıyor

haa elbette bütün bunlar bebeklerimize kızmayı mı gerektiriyor hayır tabiki
ama zor süreçler maalesef böyle geçiyor bu durumu en aza indirmek için bişeyler düşünmeliyiz..
arasırada olsa hepimiz bağırıyoruz tabiki çocuklarımıza

eğerki bu durum ağırsa mutlaka bir psikolojik yardım alın derim
onu dışında ev işleri için yardımcı bir bayan alabiliyorsanız deneyin
gelsin bütün işlerinizi yemeklerinizi yapar sizde bebeğinizle birlikte keyifli zaman geçirebilirsiniz
aklım şuan bunlar geliyor,ve sinirlendiğinizde bebeğinizin yanından ayrılmayı deneyin mesela hemen başka bir odaya geçin,
sakinleşecek bişeyler yapın müzik açın,ne bileyim nasıl sakinleşebiliyorsan onu yap sonra bebeğinin yanına git
en azından senin hırçın halini görmemiş olur

Kesinlikle kadına düşen görev çok fazlaaa
Eşler sabah çıkıp akşam geliyor
Aileden yardım edecek kimselerde olmayabilir
Tüm gün ev işi,yemek,çocuk vs derken kadın bunalıyor ama kendine göre düzenliceksin hayatını
Sanki tüm gün temizlik yapınca,yemek yapınca seninle övünenler mi var?kendini yıpratıyorsun sadece
Dışarıda kendine bakan kadınlar daha kıymetli

Kendi canının kıymetini sadece sen düşünürsün bunu unutmayın

Tabiki eviniz temiz olucak,yemeğiniz yapılcak ama herşey planlı olucak
eskiden hergün yemek yaparken şimdi 2 günlük yemeğimi yapıyorum
ayda bir büyük temizliğimi yapıyorum
2 günde 1 evimi süpürüp,toz alıyorum
Yani 1 1.5 saatte işler biter ve kendinize zaman ayırabilirsiniz
Herşeyi omuzlarınızda yüklenmeye çalıştığınız için ağır gelicek zamanla,taşıyamıcaksınız

ceylamm · 26 Ocak 2012

bersu_791 .!.:
ah canım snı nasıl ıyı anlıyorum benımkıler yakınımdaydı neoldu aynısı anlatsam destan olur kayınvalıdem dogumdan önce geldı bekar gorumcemle ama ne ıse yardılar hiç bır ıse
evıme dıger evlı ıkı gorumcemde geldı cocuklraıyla oldukmu evde 12kısı kayınpeder fılan hastane kaynanam yattı gecelerce uyudu eşimde kaldı bır gece oda bosa gorumcende kaldı br gece kaynanam hep kaldı ama ne işe yaradı benden fazla sezeryanlıydı sankı bir kere esım olsun kaynanam olsun goregım dıye umcem olsun bebgın altına bıle bakmadılar sadece
mama saatı geldıgınde cagır cagıra uyundırdım ve mama yapıp elıme bıberonu tutusturup yattılar uyudular kendı kendıme altın baktım ustunu degıstırdım gazını cıkardım uyuttum eve geldık daha ıyı olur derken daha kotu oldu 3kızınıda topladı bana et pişirdiler allah ınandırsın kokusunu kokladıgımla kaldım halbuki eşime yattakta yemekyıyecegım
dıye sehba yaptırdım ama nerde hastaneden cıkıp eve geldık 3parca karnıbahar kızartması okadar bır kase corba görümcemın kocası gelcek dıye ertseı gun et pişti
ben yattakta ev kokusunu duyuyor ve beklıyorum evde onca ınsan 6kısının hiçbırının aklına gelmedım damatları geldı sofra kondu yedıler ben agla agla ıkı gözum ıkı cesme annem yakın oturuyor ondan ne fayda kaynana var dedı cektı gıttı kendı kendıme neler yasaamdım sutum gelmedı kımse emzırmem ıcın yardım etmedı bende yapamadım daha neler neler kızlar bosverın kımın ne dedıgını hala aklıma gelınce aglarım bunlara esım bıle benı anlamadı p,tesı ıkıncıyı dogurcam bakalım neler degişmiş olcak esımı tehdıt ettım bu seferde aynı hatayı yap bosancam senden dıye cok zoruma gıttı yattı uyudu oturdu anasıyla etlerı yedı ınsan dusunur burda esım yatıyor dıye ama nerde

evet canım zaten yaşamayan anlayamaz. bilmiş bilmiş hıııım doğum sonrası depresyon hemen yardım almalısınız! yorumları yaparlar yargılarlar suçlarlar halbuki o kişi bu duruma nasıl gelmiştir hangi zorluklardan geçmiştir hangi şartlarda yaşıyordur bilmezler anlamazlar ancak yaşayan bilir bazı arkadaşlar yazmışlar annelik karşılıksız değil diye gerçekten öyle bebek biraz daha büyüyüp sana tepki verince gülümseyince küçücük elleriyle alkış yapınca mesela evet bu benim bebeğim benim canımdan parça içimde taşıdım ora da büyüdü gelişti hayat buldu elleri gözleri ayakları her bir zerresi 9 aylık sürede günden güne nasılda mucizeyle oluştu diyorum bunları düşünüce Allahın bana bu hayattaki en güzel hediyeyi verdiğini anlayıp halime şükrediyorum bütün bunlar zaman alıyor elbette boşuna dememişler zaman her şeyin ilacı diye umarım sende bu bebeğinde öyle kötü şeyler yaşamazsın her şey istediğin gibi gönlüne göre olur inş.

meryemmeryem · 26 Ocak 2012

huzurluyuvam .!.:
Kesinlikle kadına düşen görev çok fazlaaa
Eşler sabah çıkıp akşam geliyor
Aileden yardım edecek kimselerde olmayabilir
Tüm gün ev işi,yemek,çocuk vs derken kadın bunalıyor ama kendine göre düzenliceksin hayatını
Sanki tüm gün temizlik yapınca,yemek yapınca seninle övünenler mi var?kendini yıpratıyorsun sadece
Dışarıda kendine bakan kadınlar daha kıymetli
Kendi canının kıymetini sadece sen düşünürsün bunu unutmayın

Tabiki eviniz temiz olucak,yemeğiniz yapılcak ama herşey planlı olucak
eskiden hergün yemek yaparken şimdi 2 günlük yemeğimi yapıyorum
ayda bir büyük temizliğimi yapıyorum
2 günde 1 evimi süpürüp,toz alıyorum
Yani 1 1.5 saatte işler biter ve kendinize zaman ayırabilirsiniz
Herşeyi omuzlarınızda yüklenmeye çalıştığınız için ağır gelicek zamanla,taşıyamıcaksınız

canım sen iyi diyorsun güzel diyorsunda bazen istesende o planladığın düzende hareket edemiyorsun işte
ben çalışıyorum,2,5 yaşında oğlum var ne ev temizliği ne yemeği hiçbişey yapamıyorum
sabah kalkıp ancak işe gidiyorsunuz,akşam çocuğunuzu alıp 2 saat onunla oynuyor o uyuduktan sonra
koşturuyorsunuz evin içinde ne iş yapacam diye yemekmi bulaşıkmı çamaşırmı ütümü temizlikli hangisi yetişir,
iki iş yapıyorsun gece oluyor haydi yat dinlen uyu ee bu arada eşler izin verirse :1:

sabah yine aynı döngü bu kadar yük tabiki taşınmaz ama nasıl çözülürkü
mümkün olmuyor , çünkü birini yapsan diğeri eksik kalıyor
allahtan oğlum büyüdü şimdi akıllı bir çocuk işlerimi yetiştirebiliyorum
ama küçük bebekken çok zordu benim için herkes bir akıl verirdi bana
ama olmuyor işte 24 saat ağlarmı bir bebek ağlıyordu yemin ediyorum
çaresizce susturmak isterdim ne yemek ne temizlik
yani hiçbişey yapamadığımız bir dönem oluyor çocuktan sonra bunu kabul etmek gerekir
çocuk büyüdükçe belli bir düzene giriyor hayatınız ben oğlum 7 aya kadar çok zorluklar yaşadım
1 yaşına kadar zorluklar azaldı,1 den sonra ben çok rahat ettim

nazeninns · 26 Ocak 2012

dilzar .!.:
annenize gitmeniz iyi olmuş, biraz kendinizi dinlersiniz...

bebek isteyip de olmayan her kadına allah anneliği nasip etsin. ama bebeğinizi kucağınıza aldınız o ilk geceden sonra duygularınızın tepetaklak olduğunu siz de göreceksiniz... her kadın böyle olmuyor ama çoğu böyle.. hamileliğin son ayında tavan yapan mutluluk hormonu yerlerde sürünür.. mutsuzsunuzdur, berbat bir anne olduğunuzu hatta anneliğe hiç de layık olmadığınızı düşünüp gece yarıları ağlarsınız... doğum öykülerinde herkes bebeğe aşık olmuştur ama siz karnınızda kıpır kıpırken mutluluk duyduğunuz bebeğinize yabancı gibisinizdir... anneler bebeklerinin ihtiyaçlarını ağlamasından anlar diye duymuşsunuzdur avaz avaz ağlayan bebeğinize çare olamadığınız için kendinize lanet edersiniz... asla eskisi gibi rahat edemeyeciğnizi düşünür üzülürsünüz, sonra üzüldüğünüz için kendinizi suçlarsınız... bebeğinizin biran evden gitmesin istersiniz, bunu istediğiniz için de vicdan azabı çekersiniz, vs..... :26:

bunların hepsini yaşadım, bu duygularımdan utanç duymayı bıraktığımda, o duygular da beni bıraktı.... o yüzden hamile olan tüm arkadaşlarıma
derim; bebekle birlikte muhteşem duygular beklemeyin, o karnınızdan çıksa da hiç tanımadığınız biri... zamanla seveceksiniz... şaşkınlık yaşıyor insan... annelik çok yüce ama tamamen karşılıksız değil, o sizi tanıyıp gülücükler attıkça onu daha çok seveceksiniz... bu yüzden kendinize ve bebeğinize zaman tanıyın...

Bütün duygularımın özeti gibi olmuş.Harika bir açıklama.Bence hamile kalmadan önce anneler kursa tabi tutulmalı.İnsan bir anda ne olduğunu şaşırıyor.

meryemmeryem · 26 Ocak 2012

nazeninns .!.:
Bütün duygularımın özeti gibi olmuş.Harika bir açıklama.Bence hamile kalmadan önce anneler kursa tabi tutulmalı.İnsan bir anda ne olduğunu şaşırıyor.

aslında çok iyi dedin
ben doğumdan sonra hep bunu dedim.. keşke bu günlerin böyle geçeceğini bilseydim doğumdan önce bir hazırlardım kendimi dedim
evet doğum sonrası yaşanan sıkıntıların doğum öncesi bir kurs tarzı bişeyle verilmesi çok iyi olur

Bebeğime çok bağırıyorum :(

Aktif Üye

Popüler Üye

canım oglum:))

canım oglum:))

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Hayat öpüçüklerimmm

canım oglum:))

Hayat öpüçüklerimmm

Popüler Üye

acimak yok rocky.....

canım oglum:))

iki çiçeğim, bir böceğim👧👧👶

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Popüler Üye

Yeni Üye

Yeni Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Benzer Konular