Bebeğime çok bağırıyorum :(

meryemmeryem .!.:

canım sen iyi diyorsun güzel diyorsunda bazen istesende o planladığın düzende hareket edemiyorsun işte
ben çalışıyorum,2,5 yaşında oğlum var ne ev temizliği ne yemeği hiçbişey yapamıyorum
sabah kalkıp ancak işe gidiyorsunuz,akşam çocuğunuzu alıp 2 saat onunla oynuyor o uyuduktan sonra
koşturuyorsunuz evin içinde ne iş yapacam diye yemekmi bulaşıkmı çamaşırmı ütümü temizlikli hangisi yetişir,
iki iş yapıyorsun gece oluyor haydi yat dinlen uyu ee bu arada eşler izin verirse
sabah yine aynı döngü bu kadar yük tabiki taşınmaz ama nasıl çözülürkü
mümkün olmuyor , çünkü birini yapsan diğeri eksik kalıyor
allahtan oğlum büyüdü şimdi akıllı bir çocuk işlerimi yetiştirebiliyorum
ama küçük bebekken çok zordu benim için herkes bir akıl verirdi bana
ama olmuyor işte 24 saat ağlarmı bir bebek ağlıyordu yemin ediyorum
çaresizce susturmak isterdim ne yemek ne temizlik
yani hiçbişey yapamadığımız bir dönem oluyor çocuktan sonra bunu kabul etmek gerekir
çocuk büyüdükçe belli bir düzene giriyor hayatınız ben oğlum 7 aya kadar çok zorluklar yaşadım
1 yaşına kadar zorluklar azaldı,1 den sonra ben çok rahat ettim

Genişletmek için tıkla...

Aslında düşüncelerimiz aynı
Çalışan annelerin işleri iki katı zorlukta dicek birşeyim yok
Ablam bebeği 1 aylıkken işe girmek durumunda kalmıştı ve oğlu şimdi 11 yaşında

Ama benim demek istediğim evdeki bayanlaraydı süper anne olsanız dahi kimse madalya takmaz bize
Bu yüzden herşeyin mükemmelini istemeden yapabildiğiniz kadarını yapmak:)
Evdeki bayanlar biraz daha planlı programlı olurlarsa kendilerine vakit ayırabilirler.
Allah aşkına mutsuz olursanız,herşeyi dert ederseniz sonucu ne olabilir ki?
Kendinize yaparsınız ancak
Ben lohusalık depresyonundayken anladım bunu sen mutlusun herkes mutlu ,sen mutsuzsun yine herkes mutlu
Yani her şeyi dert edicek kadar ömrümüz uzun değil

Benim oğlumda çok zor büyüdü iştahsız ve uykusuzdu
Hatta hala az yer 2.5 yaşında 12 kilo ne demek istediğimi anlamışsındır
Ama çok şükür sağlıklı olduğu için mutluyuım,dert etsem kendime yaparım
2.Bebeği istiyorum herşeye rağmen ,biliyorum hiç birşeye yetişemicem ama bunun içinde mutsuz etmicem kendimi

35papatya .!.:

en azından yanlış yaptığının farkındasın....... lohusalık 18 ay devam edermiş.... olaya birde o boyuttan bak... sakın '' bebeğim anlamaz nasılsa '' deme... anladıklarına aklın bile şaşar... sana yüz çevirmesinin nedinide bundan .... çocukla iletişim pamuk ipliği gibidir... çabucak kopar çabucak bağlanır... 0-3 yaş o kadar önemli ki.... şu saatten sonra silkelen ve kendine gel... bu sorunu tek başına halledemeyeceğine inanaıyorsan bir psikologtan yardımda alabilirsin.... unutma meleğinin sadece ama sadece o sıcacık gülümseyen herşeyden onu koruyan vede onun için koşturacak annesine ihtiyacı var... zor değil... sabır, sevgi.... yapabilirsin ve lütfen şuandan itibaren hep ona sarıl öp öp öp öp... sevgi dolu sıcacık cümleler söyle.... yoksa onun gelişimindede sorunlarla karşılaşırsın..(uyku terörü, yemeyi redetme, geç konuşma...vs vs vs) silkelen ve onun sana ihtiyacı olduğuna inanma ... her çocuk annesinin kucağında güvenli ve mutludur... sevgilerle...

Genişletmek için tıkla...

off bende ara sıra bagırıyorum ama cok sık deıl oglum 20 aylık konusmuyor kendı capında censı durmuyro tabı ama 1 haftadır gecelrı uykudan korkuyla uyanma basladı bende korkuyorum uyku terörü mü acaba dıye:18: ıns uzun sürmez

edibe85 .!.:

meraba..
benim bebişimde 39 günlük bugün..gaz sancısından bi saniye duramıyor uyuyamıyoruz..ve de gurbette yalnızız...seni çok çok iyi anlıyorum ve 2 mize dua ediyorum..
en azından söyle düsün onun o suratına bakarken ..biz ona sorduk mu dünyaya gelmek deliler gibi gaz sancısı cekmek ister misin diye...valla tutup bize küfür etseler haklı bu bebişler...melek onlar..onlara sormadan cennetten cıkardık burda abuk subuk dertlerle basbasa bıraktık onları...melegin o senin..en sevdiği koku senin göğüs kokun..al kucagına bastır göğsüne...öyle masumlar ki sac kurutma makinası sesini anne karnı sesi sanıp bizim içimize döndüklerini sanıp susuyor rahatlıyorlar ya..melek değilde ne bunlar...

Genişletmek için tıkla...

benım oglumda yapıyordu onu elektrık süpürgesiyle uyutuyorduk yazık

defne/oğuz .!.:

ah benim güzel arkadaşım ben bu yüzden tedavi gördüm. tam üç doktora gittim. üçü de ilaç verdi, kullandım süt müt kalmadı tabii veremedim. kuzenim de aynı şekilde oldu. burda yapman gereken biraz da kendini düşünmek oluyor maalesef; kar zarar tartacaksın, nasıl derler ya uçakta oksijen maskesini önce kendine takacaksın ki daha sonrasında çocuğuna faydan dokunabilsin. neyse ben kullandım ilaçları ama o arada bir psikolog buldum ve bi sabah uyandım oda aydınlık bebeğim çok tatlı, yemek yapmam gerek dedim. evi toparladım saçlarımı yaptım ve ondan sonra farkettim ki tüm dünya yalnızca bebeğimin beni hapsettiği biyer değil ve benim de bi özelim var. sonra kendime azar azar zaman ayırmaya başladım. bi baktım herşey düzene giriyor. ve kabul ettim annelerin hepsi mükemmel değil ben de değilim. kendi annemi düşündüm eşimi düşündüm mükemmel değiller. ve demeyi öğrendim: elimden gelenin en iyisi bu. öğreneceksin.... az zaman alacak... sabırrrr........

Genişletmek için tıkla...

haklısın canım bazen kendımıze geregınden fazla yük yüklüyoruz sonra hepsıne yetısemeyınce bunalıyoruz saga sola catıyoru zbıraz kendımızı rahat bıraksak aslında kendımızde bıtıyor bence ama uygulamada sıkıntı oluyor

bütün yorumları okudum herkes cok guzel yazmıs bence herkesten bıseyelr ogrendım elestrıendende tavsıye edenden de ben de agır bı depresyonyasamadım cok sukur dogumdan sonra yardımcı oldular ama ben tam tersı annemın kayınvaldemın uzun kalmasını ıstemedım cunku oyel rahat edemıyordum esım destek oldu en cok bırde ablam gelıp gıttı cocugu yıkamak ıcın v.s gercekten cogu seyı tecrübe ederek öğreniyoruz emzırmek nası bısey bılmeden verılıyor bebekelr kucagımıza
ıns konus ahıbı arkadasa da ıyı gelır annesının yanına gıtmek sanırım bazı seyelr ıcın bıraz zaman gerekıyor o zaman ıcınde de olabıldıgını kadar kendınıze hakım olmaya calısmak allah hepımıze kolaylık versın gercekten türkiyede kadın olmak zor bence bunca yükün içerisinde gene de iyi başediyoruz

dilzar .!.:

annenize gitmeniz iyi olmuş, biraz kendinizi dinlersiniz...

bebek isteyip de olmayan her kadına allah anneliği nasip etsin. ama bebeğinizi kucağınıza aldınız o ilk geceden sonra duygularınızın tepetaklak olduğunu siz de göreceksiniz... her kadın böyle olmuyor ama çoğu böyle.. hamileliğin son ayında tavan yapan mutluluk hormonu yerlerde sürünür.. mutsuzsunuzdur, berbat bir anne olduğunuzu hatta anneliğe hiç de layık olmadığınızı düşünüp gece yarıları ağlarsınız... doğum öykülerinde herkes bebeğe aşık olmuştur ama siz karnınızda kıpır kıpırken mutluluk duyduğunuz bebeğinize yabancı gibisinizdir... anneler bebeklerinin ihtiyaçlarını ağlamasından anlar diye duymuşsunuzdur avaz avaz ağlayan bebeğinize çare olamadığınız için kendinize lanet edersiniz... asla eskisi gibi rahat edemeyeciğnizi düşünür üzülürsünüz, sonra üzüldüğünüz için kendinizi suçlarsınız... bebeğinizin biran evden gitmesin istersiniz, bunu istediğiniz için de vicdan azabı çekersiniz, vs..... :26:


bunların hepsini yaşadım, bu duygularımdan utanç duymayı bıraktığımda, o duygular da beni bıraktı.... o yüzden hamile olan tüm arkadaşlarıma
derim; bebekle birlikte muhteşem duygular beklemeyin, o karnınızdan çıksa da hiç tanımadığınız biri... zamanla seveceksiniz... şaşkınlık yaşıyor insan... annelik çok yüce ama tamamen karşılıksız değil, o sizi tanıyıp gülücükler attıkça onu daha çok seveceksiniz... bu yüzden kendinize ve bebeğinize zaman tanıyın...

Genişletmek için tıkla...

çok güsel dile getirmişsiniz yaşadığımız değişimi o duyguları kesinlikle tam olarak bu....

huzurluyuvam .!.:

Aslında düşüncelerimiz aynı
Çalışan annelerin işleri iki katı zorlukta dicek birşeyim yok
Ablam bebeği 1 aylıkken işe girmek durumunda kalmıştı ve oğlu şimdi 11 yaşında

Ama benim demek istediğim evdeki bayanlaraydı süper anne olsanız dahi kimse madalya takmaz bize
Bu yüzden herşeyin mükemmelini istemeden yapabildiğiniz kadarını yapmak:)
Evdeki bayanlar biraz daha planlı programlı olurlarsa kendilerine vakit ayırabilirler.
Allah aşkına mutsuz olursanız,herşeyi dert ederseniz sonucu ne olabilir ki?
Kendinize yaparsınız ancak
Ben lohusalık depresyonundayken anladım bunu sen mutlusun herkes mutlu ,sen mutsuzsun yine herkes mutlu
Yani her şeyi dert edicek kadar ömrümüz uzun değil

Benim oğlumda çok zor büyüdü iştahsız ve uykusuzdu
Hatta hala az yer 2.5 yaşında 12 kilo ne demek istediğimi anlamışsındır
Ama çok şükür sağlıklı olduğu için mutluyuım,dert etsem kendime yaparım
2.Bebeği istiyorum herşeye rağmen ,biliyorum hiç birşeye yetişemicem ama bunun içinde mutsuz etmicem kendimi

Genişletmek için tıkla...

anlıyorum haklısın canım
allah herkesin gönlüne göre versin 2.bebek demişsinde..
benim oğlum 2,5 yaşında şimdi ikiz kızlara hamileyim asıl zorluk yoğunluk ne varsa doğumdan sonra yaşayacağım
ama dediğin gibi bir takım planlar yapılıp bazı şeyleri düzene sokunca aslında bir şekilde altından kalkılıyor
yinede kadın olmak zor allah hepimize yardım etsin
ben bunalınca bu yoğunluktan direk oğluma koşup sarılıyorum koklayıp öpüyorum
o an dünyalara bedel herşeyi unutuyorum

Arkadaşım Allah yardımcın olsun şu an ne durumdasın merak ediyorum.seni çok iyi anlıyorum eleştirmek çok kolay yaşamayan gerçekten anlamaz bu bebeğimize bağırma hakkını bize tabi ki vermiyor kesinlikle yardım almamız şart çünkü bende her bağırmadan sonra kendi kendime hakaretler ediyorum ağlıyorum dua ediyorum sürekli Allah'ım merhamet ver vicdan ver sabır ver diyorum...

Bende bebeğim olmayacak diye çok ağladım kürer vs. denedim Allah'a hamdolsun oldu, hamileliğimde ben değil eşim hamileydi hiç alttan almadı bu hamileymiş demedi ben ağladıkça üzüldükçe o da sinirlendi,derdi başka şehirde olmamız bebeğimiz olunca sevgili babasının torununu canı istediğinde sevemeyecek olması,ben gurbetdeyim diye bir gün ağlamadım sızlanmadım eşim hep sızlandığı için onu orada mutlu etmek için her şeyi yaptım çevre edindim her şeyi eşimle yaptım meğer ona yükmüş her işimi onun yapması asla memlekete gitmek istemedim ama eşim orada kaldığımız süre boyunca tayin için uğraştı biliyordum ki memlekete gelince kopucaz iyiceneyse hamileliğim sorunlarla geçti doğuma 10 gün kala annem geldi eşimin ailesinin gelmesini istemedim doğumdan sonra gelsinler dedim çünkü bütün aile gelicekti,normal doğum istedik hep ama bebeğimde problem çıkınca suni sancılardan sonra acil sezaryen alındım ağlayarak olmaz normal olacak normal istiyorum diye eşim çıldırdı doktorla kavga edicekti spinal oldum ve sütüm gelmedi mama verdiler biberonla beslemeyin dedikleri için bebeğim aç kaldı ve şekeri düştü havale geçirdi üç kuvözde kaldı benim sezaryen sonrası ağrım o kadar çoktu ki bir hafta tek başıma doğrulamadım ve o halimle üç gün iki saatde bir hastaneye bebeğimi emzirmeye gittim o arada eşim ailesi geldi cümbür cemaat ben doğumdan bir şey anlamadım hiç bir şey hayal ettiğim gibi olamadı eşim bebeğimin durumundan dolayı iyice değişti ve bana ilgisizleşti hep bebeğimiz demeye başladı benim başım ağrımış yorulmuşum umrunda olmadı bebeğimiz bebeğimiz..annemin suçuymuş gibi bu durum anneme tavrı değişti annem 20 gün kalıp gitti 40 gün duracaktı ben hep ağladım hep ağladım 3 ay gazlı bir bebekti sallayarak uyutuyorum,bebeğim 6 aylık olduğunda eşim sonunda tayin isteyebildi ve babasıyla birlikte başardılar beni dört sene yaşadığım arkadaşlıklar kurduğum şehirden iki günde kopardılar apar topar kaçırırcasına bir çoğuyla vedalaşamadan..eşim üstelik oraya gidince herşey güzel olacak dedi emin ol çok mutlu olucaz dedi ve ne oldu biliyormusunuz daha kötü olduk çünkü eşim dört aydır her akşam geç geliyor arkadaşlarıyla kardeşleriyle vakit geçiriyor ben napıyorum evde oğlumla onu bekliyorum hava soğuk diye hiçbir yere çıkarmıyor annesi ve annemden başka alışverişmiş marketmiş gidcek olsak bile beş dk içinde alacağını al hadi hadi hadi diye beni huzursuz ediyor benimle vakit geçirmiyor konuşuyorum anlamıyor sonuç olarak ben asabi bir insan oldum ve minik meleğime bağırıyorum en ufak hareketine bile bir anne mutsuzsa asla bebeğini mutlu edemez üstelik eşime evliliğimiz bitiyor terapiste gidelim dediğimde sen hastasın senin tedavi olman lazım diyip kestirip atıyor evet ben hastayım hem de çok onun sayesinde ve o bunu hiç umursamıyor çığlıklarımı ne zaman duyacaksın diyorum demagoji yapma diyor bir insan her gün geç gelirmi eve telefonla aradığımda telefonunuzu açmazsa ne yaparsınız acil bir şey olsa nasıl olsa babasıgil var ben onun sırtında yüktüm kurtuldu bebeğime bağırdığım için hakaretler ediyor bebeğimin uyku problemi var hakaret edeceğine ben sinirlenmeden al sen uyut ne olur diyorum uyutuyor ama laf saya say ne anneliğimi koyuyor ne.. ve bütün bunlara rağmen beni hala seviyormuş ben abartıyormuşum,abartmıyorum her gün ama her gün geç geliyor çoğunda bebeğim uyumuş oluyor sabah deseniz 1o dk görüyor bebeğimi şimdi o iyi baba ben kötü anneyim değil mi ben yorulmuşum bütün gün yıpranmışım önemli değil bir gün anneliğimi takdir etmedin anlayış göstermedin tatlı dille canım o bebek seni anlıyorum çok yoruluyorsun demedin diyorum nafile..

Çok uzun yazmışım:) kısaca eşinizin desteği sevgisi anlayışı çok önemli,eşimle aram iyi olduğunda inanın bebeğimle daha güzel zaman geçiriyorum bu yüzden bile kendime kızıyorum şartlar ne olursa olsun bunu bebeğime yansıtmaya hakkım yok bende her kızmadan sonra ağlıyorum ama artık daha iyiyim daha sabırlıyım inşaallah her geçen gün düzelicem

bu doğum sonrası depresyon aşağı yukarı her bayanda oluyor bebek size siz bebeğe alışmaya çalışırken gerçekten zor uykusuzluklar
ağlaması mızırdaması desekte olur çok zor geçiyor.

biraz sabır belki profosyonel bir yardım size yardımcı olacaktır.

alla alla o bebeğemi sordun onu dünyaya getirirken madem doğurmasaydın.
kusura bakma ama ben bebeğe bağıranalrı ağlayınca almyanları onları suçlayanlara anlamıyorum.
onun doğmasına sen sebeb oldun sen anneliğini yapcaksın.
çocuk büyük olur yaramazlık yapar kızarsın ama nedemek bebeğe bağırmak.
hem niye zor olsun eskiden kadınlar sobalı evlerde hem çocuklarına bakar hem kayınvalidesine vs. bakarmış.
üstelik bezler yıkanıyormş ne bulaşık ne çamaşır makinası. silkelen kendine gel .

tamam doğum sonrası depresyon falan ama birazda senin acizliğin bence.
bakabildiğin kadar bebeğine evine bak hepimiz anneyiz evet kendimizi evimizi ihmal ettiğimiz yetişemediğimiz oluyorda aman ev pis oluversin yeterki bebeğinin küçücük bi gülümsemesi olsun.
bi kendini o bebein yerine koysana .aciz yürüyem,yor konuşamıyor canı yanıyorsa düzeltemiyor

bebeğine bağıran hiçbir anne bundan memnun değil zaten buraya akıl almak için yazıyoruz herkesin neler yaşadığını kimse bilemez yine söylüyorum bu bebeğimize bağırma ona kötü davranma hakkını bize asla vermiyor zaten bu durum psikoljik bir rahatsızlık yoksa bizde biliyoruz dünyaya gelirken ona sormadığımızı ben bunun için çok mücadele ediyorum bugün mesala bebeğime bağırmadım ve bende mutluyum o da burda okuduğum yazıların etkisi çok zaten bizde ne yapabiliriz nerden destek alabiliriz diyoruz eleştirmeden önce empati kurun bebeğime bağırdığım için yaşadığım vicdan azabını her an ben biliyorum(((

pelinsubahar .!.:

alla alla o bebeğemi sordun onu dünyaya getirirken madem doğurmasaydın.
kusura bakma ama ben bebeğe bağıranalrı ağlayınca almyanları onları suçlayanlara anlamıyorum.
onun doğmasına sen sebeb oldun sen anneliğini yapcaksın.
çocuk büyük olur yaramazlık yapar kızarsın ama nedemek bebeğe bağırmak.
hem niye zor olsun eskiden kadınlar sobalı evlerde hem çocuklarına bakar hem kayınvalidesine vs. bakarmış.
üstelik bezler yıkanıyormş ne bulaşık ne çamaşır makinası. silkelen kendine gel .

tamam doğum sonrası depresyon falan ama birazda senin acizliğin bence.
bakabildiğin kadar bebeğine evine bak hepimiz anneyiz evet kendimizi evimizi ihmal ettiğimiz yetişemediğimiz oluyorda aman ev pis oluversin yeterki bebeğinin küçücük bi gülümsemesi olsun.
bi kendini o bebein yerine koysana .aciz yürüyem,yor konuşamıyor canı yanıyorsa düzeltemiyor

Genişletmek için tıkla...

bunları ben yazmıştım canım kusura bakma bende 3 aylık anneyim bunları yazarken bi mevzudan çok sinirliydim...neyse tekrar kusur abakma

eflalim .!.:

bebeğine bağıran hiçbir anne bundan memnun değil zaten buraya akıl almak için yazıyoruz herkesin neler yaşadığını kimse bilemez yine söylüyorum bu bebeğimize bağırma ona kötü davranma hakkını bize asla vermiyor zaten bu durum psikoljik bir rahatsızlık yoksa bizde biliyoruz dünyaya gelirken ona sormadığımızı ben bunun için çok mücadele ediyorum bugün mesala bebeğime bağırmadım ve bende mutluyum o da burda okuduğum yazıların etkisi çok zaten bizde ne yapabiliriz nerden destek alabiliriz diyoruz eleştirmeden önce empati kurun bebeğime bağırdığım için yaşadığım vicdan azabını her an ben biliyorum(((

Genişletmek için tıkla...

Siz de biliyorsunuz zaten yaptığınızın yanlış olduğunu...Size diyebileceğim birşey varsa o da bunun geçecek olduğudur...Böyle düşünün bütün bunlar gelip geçici bir süreç..Benim kızım 2 yaşında şükürler olsun bebekliğine göre daha rahatız şimdi..
Çok zor bir bebekti inanın, 6 ay bitene dek sabahlara dek gaz sancısı çekerdi ağlardı...Sonra gazı kesildi ama gene de uyumazdı...Bir de çalışıyorum geceleri bazen delirecek gibi hissederdim..Gündüz işte ayakta uyurdum resmen..İşin kötüsü kimse anlamazdı abartıyorum sanırlardı..Kendi annem bile bir gece bizdee kalıp kızıma sabah 7 ye kadar eşimle nöbetleşe baktığımızı görünce haklıymışsınız bu kadarını beklemiyordum demişti...

Bunları neden mi anlatıyorum çünkü inan o kadar zorluğa rağmen hiç bağırmadım kızıma...Çok sinirlenirdim evet delirirdim ama hep kendi kendime...Bir de geçecek derdim bitecek büyüyecek..Çok kötü hiisettiğim anlarda dururdum nefes alırdım ve 10 a dek sayar o senin bitanen buna göre düşün derdim...İnan işe yarıyor..Eğer o anda eşim evdeyse ona verirdim..İnternete geçip bir 10 dakika ne bilim gazete bile okumak sakinleştiriyor insanı..

Şimdi kuzum 2 yaşında, sütten de kestik 2-3 hafta önce uykuları da böyle düzeldi..Yoksa inan sütten kesene dek sabaha kadar en az 5-6 defa kalkan (yatış gece 12 kalkış en geç 8 olurdu)bir tatlı cadı ile uğraşıyordum...

Sakin olmaya çalış lütfen be bil ki bitecek sen de rahatlayacaksın..
Çok mu kızdın daha kötüleri düşün, allah yardımcıları olsun sakat doğan bebekleri ve onların annelerinin nelerle uğraştığını düşün..Aslında derdimiz dert değil...Allaha şükür çocuklarımız sağlıklı..

bynlmz .!.:

Doğumdan sonra çok sinirli, tembel, herşeyi kafaya takan biri oldum. Gündüzleri uyumayı hiç sevmezdim, şimdi her fırsatta uyumak istiyorum. Sık sık uyanıyor, ağlıyor diye bebeğime kızıyorum. Önceden gözüme batardı yapmadan duramazdım, şimdi çok tembelleştim evimin işini yapmak istemiyorum. Kahvaltı sofrasını bile bazen akşama kadar toplamıyorum. Akşam da mecburen eşim işten gelince öyle görmesin diye utancımdan topluyorum. Eşimin her söylediği, her yaptığı kafama takılıyor kendimi suçlu hissettiğim için sanırım sürekli laf dokunduruyor gibi geliyor. Altında başka anlamlar arıyorum, bazen sebepsiz yere kavga çıkarıyorum. Zamanla değişir, düzelirim dedim ama 3 ay oldu hala aynıyım. Ve en kötüsü tüm bunlardan dolayı bebeğimi suçluyorum ve hep ona bağırıyorum. Çok saçma, çok mantıksız biliyorum. Bağırdıktan sonra çok pişman oluyorum, ben de oturup onunla ağlıyorum anlamasa da defalarca özür diliyorum ama birkaç saat sonra aptalca bir sebep yüzünden küçücük çocuğa yine bağırıyorum Sanırım artık beni sevmiyor çünkü benim dışımda herkese gülümsüyor, bana gelince ya yüzüme bile bakmıyor ya da huysuzluk yapıyor. Bebeğim en çok sevmesi, güvenmesi gereken kişiye güvenemiyor benim yüzümden. Duygusal gelişimini bozmak istemiyorum, mutlu bir bebek olmasını istiyorum ama nasıl düzelirim, ne zaman düzelirim, ne yapmam lazım bilmiyorum. Böyle birşey yaşayan varsa lütfen yardımcı olun.

Genişletmek için tıkla...

canım yaa...sinirlerin çok yıpranmış senin...bebekle ilgisi olduğunu pek sanmıyorum,onun öncesinde yaşadıklarının etksi olabilir..buraya yazmana çok sevindim..demek ki durumdan sende rahatsızsın ama sana burdan nekadar yardım edebiliriz bilmiyorum,istersen bi psikolağa git canım...aslında sana iyi gelebiliriz ama anlatım yada yaklaşımımız doktor kadar olamaz..
mesela ben yanıp bitiyorum bir bebek için...üstelik eşimle hala aşamadığımız sorunlarımız varken..
rüyalarımda bebeğimle gezdiğimizi ona mama yedirdiğimi görüyorum..ona bırak bağırmayı,kızmayı,kendimden bile kıskanırdım herhalde..bizler anayız canım,(birgün bende olacam inş)evladımıza asla kıyamayız,herşey düzelir canım ama attığın bu adımın biraz daha önüne geç canım..bir doktordan randevu al..vereceği ufak tefek nasihatlerle ohhh be dünya varmış diyeceğine eminim...bu arada minik bebeğini kocaman öpüyorum..kimbilir nekadar güzel kokuyordur...gidip benim yerime koklarmısın onu...

canım lütfen sinirlen delir ağla ama bebişe bağırma onu ağlar bırakma geçer bunlar bak bu zamanlar gelmez geri.
benim bebeğim 3 aylık bren şimdiden o hafifçik eli kolu hiç oynmayan cenent kokulu yeni doğmuş hallerini özlüyorum

pelinsubahar .!.:

bunları ben yazmıştım canım kusura bakma bende 3 aylık anneyim bunları yazarken bi mevzudan çok sinirliydim...neyse tekrar kusur abakma

Genişletmek için tıkla...

Önemli değil yaşanmadan anlaşılmıyor Rabbim kimseye yaşatmasın bir yuvanın huzursuzluğu çok kötü

Dinamiss .!.:

Siz de biliyorsunuz zaten yaptığınızın yanlış olduğunu...Size diyebileceğim birşey varsa o da bunun geçecek olduğudur...Böyle düşünün bütün bunlar gelip geçici bir süreç..Benim kızım 2 yaşında şükürler olsun bebekliğine göre daha rahatız şimdi..
Çok zor bir bebekti inanın, 6 ay bitene dek sabahlara dek gaz sancısı çekerdi ağlardı...Sonra gazı kesildi ama gene de uyumazdı...Bir de çalışıyorum geceleri bazen delirecek gibi hissederdim..Gündüz işte ayakta uyurdum resmen..İşin kötüsü kimse anlamazdı abartıyorum sanırlardı..Kendi annem bile bir gece bizdee kalıp kızıma sabah 7 ye kadar eşimle nöbetleşe baktığımızı görünce haklıymışsınız bu kadarını beklemiyordum demişti...

Bunları neden mi anlatıyorum çünkü inan o kadar zorluğa rağmen hiç bağırmadım kızıma...Çok sinirlenirdim evet delirirdim ama hep kendi kendime...Bir de geçecek derdim bitecek büyüyecek..Çok kötü hiisettiğim anlarda dururdum nefes alırdım ve 10 a dek sayar o senin bitanen buna göre düşün derdim...İnan işe yarıyor..Eğer o anda eşim evdeyse ona verirdim..İnternete geçip bir 10 dakika ne bilim gazete bile okumak sakinleştiriyor insanı..

Şimdi kuzum 2 yaşında, sütten de kestik 2-3 hafta önce uykuları da böyle düzeldi..Yoksa inan sütten kesene dek sabaha kadar en az 5-6 defa kalkan (yatış gece 12 kalkış en geç 8 olurdu)bir tatlı cadı ile uğraşıyordum...

Sakin olmaya çalış lütfen be bil ki bitecek sen de rahatlayacaksın..
Çok mu kızdın daha kötüleri düşün, allah yardımcıları olsun sakat doğan bebekleri ve onların annelerinin nelerle uğraştığını düşün..Aslında derdimiz dert değil...Allaha şükür çocuklarımız sağlıklı..

Genişletmek için tıkla...

Eşiniz size destek olduğu için şanslıymışsınız,bende kendimi sakinleştirmek için çok çabalıyorum şu bir haftadır daha iyiyim gerçekten çok üzülüyorum bu durumuma,kayınvaldem o kadar anlayışlıki oğluna hep söylüyor oğlum destek ol karın çok yoruluyor sinirleri yıpranıyor diye...

_DoLuNaY .!.:

canım yaa...sinirlerin çok yıpranmış senin...bebekle ilgisi olduğunu pek sanmıyorum,onun öncesinde yaşadıklarının etksi olabilir..buraya yazmana çok sevindim..demek ki durumdan sende rahatsızsın ama sana burdan nekadar yardım edebiliriz bilmiyorum,istersen bi psikolağa git canım...aslında sana iyi gelebiliriz ama anlatım yada yaklaşımımız doktor kadar olamaz..
mesela ben yanıp bitiyorum bir bebek için...üstelik eşimle hala aşamadığımız sorunlarımız varken..
rüyalarımda bebeğimle gezdiğimizi ona mama yedirdiğimi görüyorum..ona bırak bağırmayı,kızmayı,kendimden bile kıskanırdım herhalde..bizler anayız canım,(birgün bende olacam inş)evladımıza asla kıyamayız,herşey düzelir canım ama attığın bu adımın biraz daha önüne geç canım..bir doktordan randevu al..vereceği ufak tefek nasihatlerle ohhh be dünya varmış diyeceğine eminim...bu arada minik bebeğini kocaman öpüyorum..kimbilir nekadar güzel kokuyordur...gidip benim yerime koklarmısın onu...

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle bebekle ilgisi yok çok güzel bir tespit,inşaallah sizinde en hayırlı vakitde olur,bende olmayacak diye çok stresler yaşadım şu bir gerçek ki eğer bir evlilikte sorun varsa bebek gelince sorun ikiye katlanıyor yok mutluysanız bebek gelince daha da mutlu oluyorsunuz

kıyamam yavrum benim inan şu anda çok üzüzldüm onun için sen bu kadar küçük bi bebeğe şimdiden bağırmaya başladıysan ben senin sonunu hiç düşünemiyorum 1 yaşına gelipte yürümeye başladığında heryere dokunacak evi dağıtacak herşeyi merak edecek o zaman ne yapacaksın dövecekmisin onu .. bu nasıl bişey yazık değilmi sen ona sordunmu bu dünyaya gelmek istiyorsun diye kendi seçimindi sonuçta doğurdun madem hakkıyla büyüt herkes nelerini feda etmeye hazır bi bebek için allah seninde onunda yardımcısı olsun bide en önemlisi o daha minicik bi yavru aklını falan alırsın bigün allah korusun o zaman bi ömür çekersin nasıl vereceksin günahını o sabinin..

canım benim benim de 3 aylık bebeğim var. ve çok şükür ki ona bakınca içim eriyor, bazen gözlerim doluyor. O Allah'ın sana armağanı. sen de biliyorsun tabi ki bunları ama o melek. sakın ona bağırma. annelik tabi ki karşılıksız yapılır ama sen ona nasıl bakarsan o da sana öyle bakar. kalk ve kendine gel. al bebeğini çık dışarı dolaş gez. silkelen şöyle bir. sen annesin ve inan bana sandığından çok daha güçlüsün. evin çok temiz olmasın,gerek yok, ama dağınıklık da içini karartır. biraz hareketlenirsen daha mutlu olursun.

canım bir kere şöyle düşün 3 aylık bebek 3-4 yaşındaki çocuk gibi kaprisi yüzünden huysuzluğu yüzünden ağlamıyordurki ya açdır ya gazı vardır ya biryeri ağrıyordur yani çaresizin bir derdi vardır ondan ağlıyordur uyumuyordur ağzı var dili yok misali bağırman sadece kendini o an rahatlatmak sinirini çıkartmak ama git eşinle kavga et git duvarı yumrukla kafanı vur ama bunu yapma.Tamam biliyorum bebeğini şurda yorum yapan hepimizden çok yine sen düşünürsün dünyada herkesden çok yine sen seviyorsun ama ona bağırman muhakkak ileriki hayatında psikolojisinde birşeyler bırakır bunun vicdan azabıyla başa çıkabilirmisin onun şimdi güvene tatlı dile ten temasına yani kısacası sana sadece sana ihtiyacı var bırak olmasın ev işi nasılsa bugünlerde gelip geçecek hep böyle sürmeyecek bir düzen oturacak oda büyüyecek derdini anlatmaya başlayacak sende evinde işinde kendine bir düzen oturtacaksın.Bebeğin uyurken işini yapmaya çalış şu an okadar zor zamanı değil aslında ek besine geçmemişsiniz kısa kısa sürelerdede olsa uyuyor uyumadığı zamanlarda koy ana kucağına yanına al işini yap bir yandan onla konuşurken eline çıngırak ver ilgisini çekecek birşeyler dök yani sonuçda silkelen oturt bir düzen kendine biryerlerden başla bunun için bağırıp oturup ağlamak sonra tekrar bağırmak vicdan azabıyla yaşamak seni sadece bir kısır döngüye sokar.Sen geçmişi bırak unut bundan sonrası için sıfırdan başla yeni anne olmuş yeni doğurmuşsun gibi.

Arkadaşlar olumsuz ve çok kırıcı yorumlar arkadaşa bir yarar sağlamaz bu bak ben sana demedimmi gibi insanı iyice bunalıma sokacak birşey zaten yanlış yapdığını kendiside biliyor sadece çare arıyor böyle olmamak için bu çıkmazdan psikolojiden kurtulmak için yardımsa amacınız bebeğe ve anneye yapıcı olun yoksa yıkıcı olarak anneyi iyice bunalıma sokarak bebeğe iyilikmi yapdığınızı sanıyorsunuz anlamadım.

canim sinirlerini bosa harap etme..
o kadrcik coocuk bi derdi vardir onun icin agliyodur..
biliyorum zor ama takmamaya calis..o uyunca senden uyu bosver herseyi

1 bck yasinda dunyanin bana gore en huysuz cocouguna sahibim..
surekli ama surekli aglar,bide ciglik atma cikti
ha bi de elinde ne var ne yok etrafa atar masaya tabak bardak canak yerle bir olur
sinirden kafasini yerlere vurur
perdelere asilir camlari yumruklar
catal bicak almak ister vermeyince abartmiyorum snir krizi gecirir..sacini basini yolar
herkese yumruk atar..bana babasina sokakta gorduklerine kucuk bebekleri dover..
alisverie gideriz apar topar geri geliriz kiyameti koparmistr cunku
yerdeki koca haliyla oynamak ister cekemeyince aglar tutar haliyi onun istedgi gibi cekeriz..vs vs neler neler..

inan bak allah var abartmiyorum..gecen bi avm ye gideyim dedim cunku patladim evde dort duvr arasinda cocukla
gitmemeizle gelmemiz bir oldu..
hatta kadin bi tanesi dedi aman allahim allah sana peygamber sabri versin..
dun yine kriz aninda bende artik patladim. kendimi vurmamak icin zor tuttum ve kafami duvara cevirip cigerlerimin son noktasina kadar sesim ksilene kadar bagirdim dislerimi skarakk..esim sokaktan duymus kosarak geldi cocga bisey olduda kendini kaybettin sandim dedi..
ama oyle rahatladim kii napimm benimde ihtycm var ole rahatlaidm..ama ogluma bagirmadim kendi kendime bagirdimm bayilack gibi oldum ama icimden biseyler gittii
bi arkadasta dedi bende bagirark rahatliyorum ama ben artik kopma noktasinda yastiga gomuyorum kafami avazim ciki kadar bagiryorum dedi

baktim cok mantkli bende ole yapicam..belki sende bagirarak bosaliyosundur..ama nolur bebegine bagirma..o cok kucuk evet zor ama napalim yapack bsey yok evlatimiz onlar bizim..

yenicherry .!.:

canim sinirlerini bosa harap etme..
o kadrcik coocuk bi derdi vardir onun icin agliyodur..
biliyorum zor ama takmamaya calis..o uyunca senden uyu bosver herseyi

1 bck yasinda dunyanin bana gore en huysuz cocouguna sahibim..
surekli ama surekli aglar,bide ciglik atma cikti
ha bi de elinde ne var ne yok etrafa atar masaya tabak bardak canak yerle bir olur
sinirden kafasini yerlere vurur
perdelere asilir camlari yumruklar
catal bicak almak ister vermeyince abartmiyorum snir krizi gecirir..sacini basini yolar
herkese yumruk atar..bana babasina sokakta gorduklerine kucuk bebekleri dover..
alisverie gideriz apar topar geri geliriz kiyameti koparmistr cunku
yerdeki koca haliyla oynamak ister cekemeyince aglar tutar haliyi onun istedgi gibi cekeriz..vs vs neler neler..

inan bak allah var abartmiyorum..gecen bi avm ye gideyim dedim cunku patladim evde dort duvr arasinda cocukla
gitmemeizle gelmemiz bir oldu..
hatta kadin bi tanesi dedi aman allahim allah sana peygamber sabri versin..
dun yine kriz aninda bende artik patladim. kendimi vurmamak icin zor tuttum ve kafami duvara cevirip cigerlerimin son noktasina kadar sesim ksilene kadar bagirdim dislerimi skarakk..esim sokaktan duymus kosarak geldi cocga bisey olduda kendini kaybettin sandim dedi..
ama oyle rahatladim kii napimm benimde ihtycm var ole rahatlaidm..ama ogluma bagirmadim kendi kendime bagirdimm bayilack gibi oldum ama icimden biseyler gittii
bi arkadasta dedi bende bagirark rahatliyorum ama ben artik kopma noktasinda yastiga gomuyorum kafami avazim ciki kadar bagiryorum dedi

baktim cok mantkli bende ole yapicam..belki sende bagirarak bosaliyosundur..ama nolur bebegine bagirma..o cok kucuk evet zor ama napalim yapack bsey yok evlatimiz onlar bizim..

Genişletmek için tıkla...

Yazmadan geçemedim,Allah kolaylık versin hamdolsun benim oğlum öyle huysuz değil bizim uyku problemimiz var hala günde 5 saat uyursam şükrediyorum ki kesintisiz olmuyor saat başı uyanıyorum...bir buçuk yaşında bir bebekde bu kadar sinir olması normalmiymiş doktora sordunuz mu birde genelde soya çekim diyorlar hırçınlık için ailede var mı? Yanlış anlamayın sizin için üzüldüm bir pedagogdan yardım alamazmısınız şimdiden her istediğini yaptırıyorsa ilerde baş edemezsiniz.