Kusura bakmayın anneler ama pek de normal görmeyeceğim bu davranışınızı.
Biran önce çekidüzen verin kendinize, zira bu psikoloji hem size hemde bebeğinize zarar verir.
Kusura bakmayın anneler ama pek de normal görmeyeceğim bu davranışınızı.
Biran önce çekidüzen verin kendinize, zira bu psikoloji hem size hemde bebeğinize zarar verir.
Aslında sosyalleşecek yaşa geldiğinde kızımı eve kapatıp kimseyle görüştürmeyecek değilim. Ama henüz çok küçük ve ben bir süre daha onu yakından korumak istiyorum.
Annelerimiz bizi büyütmüşler, tabii ki de tecrübe sahibiler, fakat bebek bakımı ve tıbbi bilgiler yenilenmezse geçerliliğini yitiriyorlar. Bu da bana güven vermiyor. Kayınvalidemin kız bebeklerde alt açıldığında yukardan aşağa temizlik yapıldığından haberi yok, yine kendisini bir keresinde bulaşık süngeriyle biberon yıkarken yakaladım. Çıldırdım, kendimi kaybettim. Kimse kusura bakmasın, ben kızımın bağışıklık sistemini bu şekilde geliştirmek istemiyorum.
Sanıyorum bu biraz da koruyuculuktan öte yapısal birşey...Sevgi bazen insanı aşırı bağlı ve sahiplenici hale getiriyor. Ondan ben sorumluyum, onu 9 ay karnımda taşıyıp ben doğurdum, gece uyumadığında ayağımda ben sallıyorum, gaz sancısı tuttuğunda acısını ben dindiriyorum, acıktığında benim sütümü içiyor...O benim kızım ve eşimle benden başka kimse ona birtanem ya da kızım diyemez, benim haberim olmadan onu besleyemez, üzerini değiştiremez, benim gibi öpemez onu.. Üzgünüm ama böyle düşünmekten kendimi alamıyorum.
Aslında sosyalleşecek yaşa geldiğinde kızımı eve kapatıp kimseyle görüştürmeyecek değilim. Ama henüz çok küçük ve ben bir süre daha onu yakından korumak istiyorum.
Annelerimiz bizi büyütmüşler, tabii ki de tecrübe sahibiler, fakat bebek bakımı ve tıbbi bilgiler yenilenmezse geçerliliğini yitiriyorlar. Bu da bana güven vermiyor. Kayınvalidemin kız bebeklerde alt açıldığında yukardan aşağa temizlik yapıldığından haberi yok, yine kendisini bir keresinde bulaşık süngeriyle biberon yıkarken yakaladım. Çıldırdım, kendimi kaybettim. Kimse kusura bakmasın, ben kızımın bağışıklık sistemini bu şekilde geliştirmek istemiyorum.
Sanıyorum bu biraz da koruyuculuktan öte yapısal birşey...Sevgi bazen insanı aşırı bağlı ve sahiplenici hale getiriyor. Ondan ben sorumluyum, onu 9 ay karnımda taşıyıp ben doğurdum, gece uyumadığında ayağımda ben sallıyorum, gaz sancısı tuttuğunda acısını ben dindiriyorum, acıktığında benim sütümü içiyor...O benim kızım ve eşimle benden başka kimse ona birtanem ya da kızım diyemez, benim haberim olmadan onu besleyemez, üzerini değiştiremez, benim gibi öpemez onu.. Üzgünüm ama böyle düşünmekten kendimi alamıyorum.
Aslında sosyalleşecek yaşa geldiğinde kızımı eve kapatıp kimseyle görüştürmeyecek değilim. Ama henüz çok küçük ve ben bir süre daha onu yakından korumak istiyorum.
Annelerimiz bizi büyütmüşler, tabii ki de tecrübe sahibiler, fakat bebek bakımı ve tıbbi bilgiler yenilenmezse geçerliliğini yitiriyorlar. Bu da bana güven vermiyor. Kayınvalidemin kız bebeklerde alt açıldığında yukardan aşağa temizlik yapıldığından haberi yok, yine kendisini bir keresinde bulaşık süngeriyle biberon yıkarken yakaladım. Çıldırdım, kendimi kaybettim. Kimse kusura bakmasın, ben kızımın bağışıklık sistemini bu şekilde geliştirmek istemiyorum.
Sanıyorum bu biraz da koruyuculuktan öte yapısal birşey...Sevgi bazen insanı aşırı bağlı ve sahiplenici hale getiriyor. Ondan ben sorumluyum, onu 9 ay karnımda taşıyıp ben doğurdum, gece uyumadığında ayağımda ben sallıyorum, gaz sancısı tuttuğunda acısını ben dindiriyorum, acıktığında benim sütümü içiyor...O benim kızım ve eşimle benden başka kimse ona birtanem ya da kızım diyemez, benim haberim olmadan onu besleyemez, üzerini değiştiremez, benim gibi öpemez onu.. Üzgünüm ama böyle düşünmekten kendimi alamıyorum.
Aslında sosyalleşecek yaşa geldiğinde kızımı eve kapatıp kimseyle görüştürmeyecek değilim. Ama henüz çok küçük ve ben bir süre daha onu yakından korumak istiyorum.
Annelerimiz bizi büyütmüşler, tabii ki de tecrübe sahibiler, fakat bebek bakımı ve tıbbi bilgiler yenilenmezse geçerliliğini yitiriyorlar. Bu da bana güven vermiyor. Kayınvalidemin kız bebeklerde alt açıldığında yukardan aşağa temizlik yapıldığından haberi yok, yine kendisini bir keresinde bulaşık süngeriyle biberon yıkarken yakaladım. Çıldırdım, kendimi kaybettim. Kimse kusura bakmasın, ben kızımın bağışıklık sistemini bu şekilde geliştirmek istemiyorum.
Sanıyorum bu biraz da koruyuculuktan öte yapısal birşey...Sevgi bazen insanı aşırı bağlı ve sahiplenici hale getiriyor. Ondan ben sorumluyum, onu 9 ay karnımda taşıyıp ben doğurdum, gece uyumadığında ayağımda ben sallıyorum, gaz sancısı tuttuğunda acısını ben dindiriyorum, acıktığında benim sütümü içiyor...O benim kızım ve eşimle benden başka kimse ona birtanem ya da kızım diyemez, benim haberim olmadan onu besleyemez, üzerini değiştiremez, benim gibi öpemez onu.. Üzgünüm ama böyle düşünmekten kendimi alamıyorum.
tatlım benim bebeğim de 4 aylık oldu. bende hemen hemen aynı sahiplenme duygusu içindeydim ama hiçkimseden hiç sakınmadım bebeğimi. şimdi inan bana kimi görse gülüyor, kucağına gidiyor, herkesi kendine hayran bırakan çok sosyal bir bebek. erkek bebek olmasına rağmen erkenden agulamaya ve gülmeye başladı ve seni temin ederim ki tüm bunların tek sebebi kalabalık bir aile ortamı. yani bebek evde senden başkalarını da görmeli ki dışa dönük bir birey olarak yetişsin. biliyorum kimse bebeğe annesi kadar iyi bakamaz, sevemez ama sevgi paylaştıkça büyür. bence sevgini paylaşmasını öğrenmelisin. birde ben daha iyi biliyorum derken bazen çok büyük hatalar yapabiliyoruz, bence bebeğini ayağında sallayarak uyutmamalısın; bebeği sallayarak uyutmak beynini sallamakla eşdeğerdir. mesela bu da benim bebek yetiştirmedeki asla yapılmaması gereken kuralım. sevdiklerine karşı biraz daha toleranslı olmanı öneririm canım.sengözlerimebaksanab
burdakiler aman yanlis,normal degil,yardim almalisiniz falan filan diyorlar da icinde oldugumuz durumu anlamiyorlar.biz bebegimize zarar mi veriyoruz ki yardim alalim?
laf soylemek kolay.
bebekler daha kucukler korunmaya ihtiyaclari var tabi.sosyal hayatin bunla ilgisi yok.kendini bildikten sonra herseyi algiladiktan sonra elbette ki,babannesiyle de kalicak,annannesiyle de ama simdi degil.bebekken yalniz anneye ihtiyaclari var.
canim sana katiliyorum,1-2 kere insanda bir puruz yakaladinmi ona guvenmiyorsun artik.mesela ben kizimi sallamiyorum,kendi kendine uyuyor,kucaga da almiyorum,butun gun ya anakucaginda,ya da oyun halisinda oynuyor.
ben kac kere kayinvalideme guvenmeyi denedim ama olmadi.
kizimla onu odada yalniz biraktim,oynasinlar alissinlar bir birilerine ve s. diye ama her sefer odaya girdiyimde hayal kirikligina ugradim.
1-2 defa kucaginda gordum ama aldirmadim,babannesi sonucta sevmek istedi aldi dedim ama yooook,illa kucaginda olucak cocuk.
bir kere de agladigini duydum,gelmedim yanina sakinlestirsin bakalim dedim,yine gelince anakucagini salladigini gordummmmm
ayrica tirnaklari cooook uzun cocugu cizer diye 1-2 sefer kes tirnaklarini cocugu incitirsin dedim,orali bile olmadi.
o tirnaklariyla da cocugun dudagina filan dokunuyor...
bebisin agzinin suyunu pecete yerine parmagiyla siliyor.
biberonlari steril etmeden yemek veriyor.
kimseye.hatta babasina bile yuzunden opme derken,kendini sapur supur cocugun uzunden operken yakaliyorum....
cocugumu ona biraktim 1 gun,geldigimde komsunun kizi ordaydi,bir bakiyorum cocuk grip.ve grip grip de kizimin uzunden filan opuyor.sinirimden napicagimi sasirdim,hissetmedim kizin grip oldugunu diyor.vee kizim hastalandi ertesi gun atesi ciktiii
simdi bu kadar saydiklarimdan sonra yardima kimin ihtiyaci oldugu tartisilir.
Aslında sosyalleşecek yaşa geldiğinde kızımı eve kapatıp kimseyle görüştürmeyecek değilim. Ama henüz çok küçük ve ben bir süre daha onu yakından korumak istiyorum.
Annelerimiz bizi büyütmüşler, tabii ki de tecrübe sahibiler, fakat bebek bakımı ve tıbbi bilgiler yenilenmezse geçerliliğini yitiriyorlar. Bu da bana güven vermiyor. Kayınvalidemin kız bebeklerde alt açıldığında yukardan aşağa temizlik yapıldığından haberi yok, yine kendisini bir keresinde bulaşık süngeriyle biberon yıkarken yakaladım. Çıldırdım, kendimi kaybettim. Kimse kusura bakmasın, ben kızımın bağışıklık sistemini bu şekilde geliştirmek istemiyorum.
Sanıyorum bu biraz da koruyuculuktan öte yapısal birşey...Sevgi bazen insanı aşırı bağlı ve sahiplenici hale getiriyor. Ondan ben sorumluyum, onu 9 ay karnımda taşıyıp ben doğurdum, gece uyumadığında ayağımda ben sallıyorum, gaz sancısı tuttuğunda acısını ben dindiriyorum, acıktığında benim sütümü içiyor...O benim kızım ve eşimle benden başka kimse ona birtanem ya da kızım diyemez, benim haberim olmadan onu besleyemez, üzerini değiştiremez, benim gibi öpemez onu.. Üzgünüm ama böyle düşünmekten kendimi alamıyorum.
burdakiler aman yanlis,normal degil,yardim almalisiniz falan filan diyorlar da icinde oldugumuz durumu anlamiyorlar.biz bebegimize zarar mi veriyoruz ki yardim alalim?
laf soylemek kolay.
bebekler daha kucukler korunmaya ihtiyaclari var tabi.sosyal hayatin bunla ilgisi yok.kendini bildikten sonra herseyi algiladiktan sonra elbette ki,babannesiyle de kalicak,annannesiyle de ama simdi degil.bebekken yalniz anneye ihtiyaclari var.
canim sana katiliyorum,1-2 kere insanda bir puruz yakaladinmi ona guvenmiyorsun artik.mesela ben
kizimi sallamiyorum,kendi kendine uyuyor,kucaga da almiyorum,butun gun ya anakucaginda,ya da oyun halisinda oynuyor.
ben kac kere kayinvalideme guvenmeyi denedim ama olmadi.
kizimla onu odada yalniz biraktim,oynasinlar alissinlar bir birilerine ve s. diye ama her sefer odaya girdiyimde hayal kirikligina ugradim.
1-2 defa kucaginda gordum ama aldirmadim,babannesi sonucta sevmek istedi aldi dedim ama yooook,illa kucaginda olucak cocuk.
bir kere de agladigini duydum,gelmedim yanina sakinlestirsin bakalim dedim,yine gelince anakucagini salladigini gordummmmm
ayrica tirnaklari cooook uzun cocugu cizer diye 1-2 sefer kes tirnaklarini cocugu incitirsin dedim,orali bile olmadi.
o tirnaklariyla da cocugun dudagina filan dokunuyor...
bebisin agzinin suyunu pecete yerine parmagiyla siliyor.
biberonlari steril etmeden yemek veriyor.
kimseye.hatta babasina bile yuzunden opme derken,kendini sapur supur cocugun uzunden operken yakaliyorum....
cocugumu ona biraktim 1 gun,geldigimde komsunun kizi ordaydi,bir bakiyorum cocuk grip.ve grip grip de kizimin uzunden filan opuyor.sinirimden napicagimi sasirdim,hissetmedim kizin grip oldugunu diyor.vee kizim hastalandi ertesi gun atesi ciktiii
simdi bu kadar saydiklarimdan sonra yardima kimin ihtiyaci oldugu tartisilir.
kesinlikle normal değil.
anneye bağımlı asosyal olur bebekleriniz ilerde.
yabancı görünce ağlayan, birlikte kalabalığın içine giremediğiniz ya da girince ağlayan bebekler olur.
kimse sizin bebeğinize zarar vermez merak etmeyin. hele 4 aylık bebek elinden öpülünce mikrop yuvasına falan dönmez.
kıskanmak, karşınızdaki insana hınçla bakmak yerine mutlu olup gurur duyun. bebeğimi ne kadar seviyorlar diye..
Aslında sosyalleşecek yaşa geldiğinde kızımı eve kapatıp kimseyle görüştürmeyecek değilim. Ama henüz çok küçük ve ben bir süre daha onu yakından korumak istiyorum.
Annelerimiz bizi büyütmüşler, tabii ki de tecrübe sahibiler, fakat bebek bakımı ve tıbbi bilgiler yenilenmezse geçerliliğini yitiriyorlar. Bu da bana güven vermiyor. Kayınvalidemin kız bebeklerde alt açıldığında yukardan aşağa temizlik yapıldığından haberi yok, yine kendisini bir keresinde bulaşık süngeriyle biberon yıkarken yakaladım. Çıldırdım, kendimi kaybettim. Kimse kusura bakmasın, ben kızımın bağışıklık sistemini bu şekilde geliştirmek istemiyorum.
Sanıyorum bu biraz da koruyuculuktan öte yapısal birşey...Sevgi bazen insanı aşırı bağlı ve sahiplenici hale getiriyor. Ondan ben sorumluyum, onu 9 ay karnımda taşıyıp ben doğurdum, gece uyumadığında ayağımda ben sallıyorum, gaz sancısı tuttuğunda acısını ben dindiriyorum, acıktığında benim sütümü içiyor...O benim kızım ve eşimle benden başka kimse ona birtanem ya da kızım diyemez, benim haberim olmadan onu besleyemez, üzerini değiştiremez, benim gibi öpemez onu.. Üzgünüm ama böyle düşünmekten kendimi alamıyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?